All Chapters of ล้างแค้นหัวใจ 25+++(พระเอกร้าย นางเอกปากจัด): Chapter 11 - Chapter 20

"ผัวใหม่เธอเอามันส์เท่าฉันไหม"มือใหญ่กดเปิดไฟภายในรถพร้อมกับหันหน้ามาหาเธอ ใบหน้าดุคมจ้องมองมาที่หญิงสาวด้วยแววตาวาวโรจน์ที่มีแต่ความโกรธแทบจะแผดเผาเธอให้มอดไหม้สะตรงนี้"มอร์แกน"แคทธารีนทำตัวลีบเล็กกว่าเดิมเธอหนีไปชิดมุมจนแทบจะกลืนหายเข้าไปในประตูรถหรูที่ถูกล็อคอยู่ เธออยากจะหายตัวไปสะตรงนี้ไม่อยากจะอยู่เผชิญหน้าแบบนี้กับคนใจร้ายอย่างมอร์แกนเลย"บอกแล้วว่าอย่าขัดใจฉัน ฉันสั่งอะไรก็ต้องทำ"เขาพูดกระแทกใส่หน้าเธอ มอร์แกนที่เคยอ่อนโยนต่อผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ได้หายไปแล้วเหลือแต่ความโกรธเกลียดที่ฝั่งอยู่ในจิตใจที่พร้อมจะระบายออกกับผู้หญิงคนนี้เท่านั้น"ก็ปล่อยไปเลยสิไอ้คลิปบ้านั้นนะ ยังไงผัวใหม่ของฉันเขาก็ไม่แคร์"แคทธารีนเถียงสู้ออกไปเพื่อหวังเพียงเขาจะเห็นค่าของเธอว่าเธอมีชีวิตเลือดเนื้อๆ ม่ใช่สิ่งของที่เขาจะมาบีบแล้วคลายออกโดยที่เธอไม่รู้สึกอะไร"แคทธารีนอย่ามาอวดดีกับฉันนะ""ฉันไม่ได้อวดดี แต่ฉันรังเกียจคุณ ไม่อยากอยู่ใกล้คุณอีกแล้วเข้าใจไหม""เดี๋ยวเธอจะได้รู้ว่าเธอพูดผิด""ช่วยด้วย"ร่างเล็กรีบวิ่งลงจากรถ เธอวิ่งตรงอีกฝั่งของถนนด้วยความหวาดกลัว สองข้างทางมืดมิดมองแทบไม่เห็นอะไรมีเพ

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไปให้พ้น ไป"แคทธารีนกอดตัวเองไว้แน่น น้ำตาหญิงสาวไหลรินอาบสองแก้มขาวอย่างไม่อาจห้ามได้ ภาพเหตุการณ์แห่งความเสียใจที่เธอต้องสูญเสียผู้เป็นแม่ไปในวัยเด็กหวนกลับมาในห้วงแห่งความทรงจำของเธออย่างชัดเจน อุบัติเหตุที่ผู้เป็นแม่กอดลูกสาวเอาไว้แน่นเพื่อบังกระสุนปืนที่กราดยิงเข้ามานับสิบนัด เธอรอดแต่กลับต้องแลกมาด้วยชีวิตของผู้เป็นแม่"แม่อย่าทิ้งหนูไป"หญิงสาวร้องไห้คร่ำครวญแทบขาดใจปากบางเรียกหาดวงใจที่ลาจากไปเมื่อสิบแปดปีก่อนด้วยความคิดถึง เธออยู่ในเหตุการณ์สูญเสียครั้งนั้นถึงจะยังเด็กแต่ภาพทุกอย่างก็ยังคงชัดเจน เหตุผลเดียวที่ทำให้เธอไม่เคยเดินทางมาเมืองไทยเลยนับตั้งแต่วันนั้นเพราะต้องการลืมทุกอย่าง"คุณแคทครับ คุณแคท"บอดี้การ์ดด้านนอกยังคงเคาะประตูเรียกหญิงสาวที่ไม่ยอมขานตอบเอาสะดื้อๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังคุยกันอยู่เลย"อยู่กับหนูก่อน กรี้ดดดด"เสียงเล็กกรีดร้องด้วยความตกใจระคนกลัวเมื่อแสงไฟภายในห้องดับลง สองมือกอดตัวเองแน่นขึ้นเพื่อระงับความกลัวนั้นเอาไว้เพียงลำพัง ไม่มีใครกล้าเข้ามาในนี้จนกว่าเขาจะกลับมา"เกิดอะไรขึ้นวะ""เครื่องปั่นไฟฟ้าน่าจะเสีย เดี๋ยวกูออกไปดูเอง

"จะทำอะไรก็เร็วๆ เข้าสิ"หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เจ้าของสายตาว่างเปล่าจะคิดทำอะไรที่เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพราะเขามันก็ดีแต่เรื่องทำร้ายและเอาเปรียบเธอจะให้คิดเป็นอย่างอื่นคงไม่ได้มอร์แกนถอนหายใจอีกเฮือกเพื่อระงับความพลุ่งพล่านในตัวที่ก่อตัวม้วนอยู่ตรงแกนกายของเขา แคทธารีนเริ่มจะน่ากินกว่าอะไรทั้งหมดที่เคยได้กินมากระทะจีนใบใหญ่ที่ถูกใช้งานจนก้นดำปี๋ถูกหยิบออกมาจากมุมตั้งบนเตาแก๊สที่มือใหญ่กำลังเอื้อมไปติดไฟด้วยความคล่องแคล่วเขาเทน้ำมันพืชใส่ลงไปพอสมควรแล้วทิ้งเอาไว้หันมาตีไข่ใส่ถ้วยปรุงรสชาติตามแบบที่เขาชอบ มอร์แกนทำทุกอย่างด้วยความชำนาญราวเขาเป็นพ่อครัวมืออาชีพแต่สำหรับเขาจับปืนง่ายกว่าหญิงสาวเผลอมองร่างใหญ่ที่หันหลังให้กับเธอจนเพลินตาจนไม่รู้เลยว่าเขาแอบหันมามองเธอและรีบหันกลับไปทำอาหารต่อ มอร์แกนแอบยิ้มไปกับไข่ในถ้วยชนิดหวานหยดราวกับดีใจให้กับอะไรบางอย่างทั้งที่ก็แค่มีผู้หญิงนั่งมองเขาอยู่แค่นั้นเองเสียงช้อนส้อมตีระรัวในถ้วยไข่ที่ถูกปรุงรสแล้ว มอร์แกนเพิ่มฟองอากาศให้ไข่เหลวๆ ในถ้วยจนกล้ามแขนปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเพราะเขาไม่ใส่เสื้อ ทุกสัดส่วนในร่างกายแทบจะเผยออกมาหมดยกเว้

"แคทธารีนอยู่ไหน"ร่างใหญ่ที่แต่งตัวแค่ครึ่งท่อนมีแค่กางเกงยีนใส่บังแกนกายที่ขยายตัวใหญ่โตเอาไว้เท่านั้นชั้นในก็ไม่ได้ใส่เพราะมันใส่ไม่ได้ เดินออกมายังหน้าบานเพื่อถามหาแม่ตัวดีกับลูกน้องที่เฝ้าทางออกของบ้านนี้อยู่"ไม่ทราบครับ"สองร่างใหญ่ส่ายหน้ากันเป็นพัลวัน เพราะตั้งแต่ยืนยามมาตรงนี้ก็ไม่มีใครผ่านมาเลยขนาดคนในบ้านเองยังไม่มีใครเข้าใครออกเลยด้วยซ้ำ"มึงเฝ้าตรงนี้แล้วจะไม่เห็นเธอได้ยังไง"เสียงใหญ่ทำทีตวาดดังแต่กลับพูดเพียงแผ่วเบาเพื่อไม่ให้เจ้าของบ้านหลังนี้ได้ยิน ถ้าป้าเขารู้เรื่องนี้ทุกอย่างต้องไม่มีอะไรจบลงง่ายๆ แน่"เธอไม่ได้ผ่านมาทางนี้ครับ""ไปหาตัวเธอมา ถ้าพวกมึงหาไม่เจอพวกมึงตาย ไปสิวะ"ร่างใหญ่ชี้นิ้วสั่งการลูกน้องทั้งทีเม็ดเหงื่อบนใบหน้าเริ่มผุดออกมามากจนลูกน้องต่างแอบมองหน้าเจ้านายแต่เขาก็ไม่สนต้องหาตัวเธอให้เจอก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน"ครับ"ลูกน้องที่ขนเข้าอยู่ในบริเวณบ้านไม่ได้มากเพราะเจ้าของบ้านไม่ชอบรีบแยกย้ายกันไปตามที่เจ้านายสั่งอย่างเงียบๆ แต่รีบร้อน"เรือนเล็ก"ร่างใหญ่เดินสำรวจตัวบ้านที่ไม่ได้เดินมานานทุกซอกทุกมุมที่คิดว่าเธอจะแอบซ่อนตัวอยู่ได้จนมาถึงมุมโปรดในวัย

"มีลูกเมื่อไรก็พามาหาป้าบ้างนะ"พิกุลกอดหลานชายสุดที่รักเพื่อร่ำลากันตรงหน้าบ้าน เธอชินกับการร่ำลาแบบนี้สะแล้วเพราะตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่มีใครมาพักที่นี้ถาวรสักคนนับตั้งแต่พ่อของมอร์แกนจนถึงมอร์แกนมีแต่นานๆ จะแวะมาหาเป็นครั้งคราวแบบนี้"เด็กๆ ที่ป้าอุปการะตั้งเยอะแยะ"มอร์แกนคลายอ้อมกอดออกเพื่อมองหน้าผู้เป็นป้าด้วยความสงสัย ปกติป้าของเขาอุปการะเด็กๆ เอาไว้มากมาย พาเด็กๆ มากินข้าวที่บ้านออกจะบ่อยแล้วทำไมต้องอยากจะเจอลูกของเขาที่ชาตินี้จะมีหรือเปล่าก็ไม่รู้"ไม่เหมือนกัน ป้าอยากเห็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแกไงตาเดย์"คนตาเกือบบอดพยายามจ้องหน้าคนไม่เข้าใจอย่างเอาเรื่อง เมื่อคืนอุส่าเอายาให้กินมันยังไม่เข้าใจอะไรอีกโง่ได้พ่อมันมาจริงๆ คนแก่อย่างเธอจะต้องการอะไรนอกจากอุ้มเหลนสักครั้งก่อนตายอีกอย่างก่อนจะตายจะได้รู้ว่ามอร์แกนจะมีคนดูแลไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวเหมือนเธอ"เอาไว้ผมหาแม่ของลูกได้เมื่อไรจะรีบทำลูกมาให้ป้าดูทันทีครับ"คำพูดของป้าทำให้เขาคิดถึงหญิงสาวที่เขายังคงรักเธอสุดหัวใจ หญิงสาวที่เขาอยากได้เธอมาเป็นแม่ของลูกแต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ข้างกายเขาอีกแล้วกลับไปยืนอยู่กับผู้ชายที่มันเคยทำร้ายเธ