Semua Bab ล้างแค้นหัวใจ 25+++(พระเอกร้าย นางเอกปากจัด): Bab 21 - Bab 30

"ให้ป้าไปส่งคุณที่บ้านไหมคะ"มาลีประคองร่างเล็กลงมาจากรถด้วยความเป็นห่วง เธอแอบพาแคทธารีนออกมาทางหลังบ้านโดยไม่ให้ใครเห็นและขับรถออกมาจ่ายตลาดเหมือนทุกวันไม่ให้ผิดสังเกตแต่เธอก็ตั้งใจว่าจะทิ้งรถของเธอไว้ที่นี่และต่อเท็กซี่ไปส่งหญิงสาวที่ดูอ่อนแอให้ถึงบ้านเพื่อไม่ให้ใครสงสัยโดยเฉพาะมอร์แกนแต่หญิงสาวกลับปฏิเสธและขอกลับเอง"ไม่เป็นไรค่ะ ป้ามีโทรศัพท์ไหมคะ"หญิงสาวที่เริ่มมีแรงขึ้นเพราะได้กินซุปกับยาเข้าไปทำให้อาการเจ็บปวดในร่างกายของเธอดีขึ้นแต่ทุกอย่างก็ยังฝั่งอยู่ในใจพร้อมความเจ็บระบมอยู่ดี"นี่ค่ะ"มาลียื่นมือถือให้กับหญิงสาว เธอคงเลี้ยงมอร์แกนไม่ดีพอถึงได้ทำร้ายผู้หญิงน่ารักคนนี้ได้ลงคอ มอร์แกนกลายเป็นคนจิตใจร้ายกาจจนเธอเองยังหวาดกลัวและจะไม่ให้ช่วยหญิงสาวคนนี้ได้ยังไง"พี่ฟาธีค่ะ ช่วยมารับแคทกลับบ้านหน่อยได้ไหมคะ"เธอไม่รู้จะไปขอความช่วยเหลือจากใครอีกแล้วเพราะถ้าให้คนของพี่ชายมารับตอนนี้เรื่องต้องไม่จบง่ายๆ ทั้งที่เธออยากให้มันจบลงซะตั้งแต่วันนี้ถึงเธอจะเจ็บทั้งกายและใจมากแค่ไหนก็ตามคำพูดขอความเหลือจากหญิงสาวดังขึ้นไม่นาน พ่อเทพบุตรฟาธีก็รีบขับรถมารับเธอด้วยตัวเองทันทีอย่างไม่รีรอท

"เจ็บ""พี่พาไปโรงพยาบาลนะ"ฟาธีอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอก เขามองดูหญิงสาวด้วยใจหวั่นเธออ่อนแอมาก่อนหน้านี้แล้วยังโชคร้ายที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก ร่างเล็กนี้จะทนไหวแค่ไหนเขาอุ้มเธอเดินผ่านร่างใหญ่ที่เอาแต่จ้องมองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราดตามแบบมาเฟียที่ไม่เคยใจดีกับใคร"ถ้าแคทเป็นอะไรไป กูจะเอาเลือดหัวมึงออก"ก่อนจะออกไปจากห้องแต่งตัวฟาธีหันมามองหน้าคนใจดำอีกรอบก่อนจะออกไปจากตรงนี้พาแคทธารีนไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุดเพราะเธอหมดสติไปแล้วในอ้อมอกของเขาฟาธีพาแคทธารีนมาส่งที่โรงพยาบาลขนาดไม่ใหญ่มากที่ตั้งอยู่ใกล้งานเดินแบบมากที่สุด เขาส่งเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉินและตัวเขาก็มายืนรอชิดหน้าประตูไม่ยอมขยับไปไหนนานหลายนาทีเพื่อรอเธอออกมาอย่างใจจดจ่อ"เชิญคุณฟาธีด้านในค่ะ"ในชั่วอึดใจต่อมาก็มีพยาบาลออกมาตามชายหนุ่มให้เข้าไปด้านในเพราะตอนนี้ทุกคนยกเขาให้เป็นเจ้าของโรงพยาบาลชั่วคราวด้วยเงินที่จ่ายไม่อั้นเพื่อรักษาเธอและอำนาจล้นมือที่ใครก็ต่างเกรงกลัว"เด็กในท้องปลอดภัยดีนะครับ แต่ต่อไปต้องระวังให้มากขึ้นนะครับ"คุณหมอเจ้าของไข้ตรวจร่างกายหญิงสาวอย่างละเอียดรีบรายงานอาการของเธอให้ชายหนุ่มฟังทันทีที่เขาเข้าม

"อาการแพ้ท้องดีขึ้นไหม"ฟาธีที่กำลังนั่งอ่านข่าวสารในตอนเช้าก่อนออกไปทำงานรีบวางหนังสือพิมพ์ลงหันมาสนใจหญิงสาวที่กำลังท้องอ่อนๆ ที่เดินมานั่งลงตรงข้ามกับเขา เธอตื่นสายจนไม่ทันเวลาอาหารเช้าเพราะเมื่อคืนอาการแพ้ท้องของเธอกำเริบจนแทบไม่ได้นอนรวมถึงเขาด้วยที่คอยเป็นห่วงเธอ"ยังเวียนหัวอยู่ค่ะ แต่ไม่ค่อยอาเจียนแล้วนอกจากตอนอยากกินแล้วไม่ได้กิน"แคทธารีนลูบท้องของตัวเองที่แทบจะยังมองไม่ออกเลยว่าท้องไปพลางในใจก็คิดถึงคนที่เป็นพ่อของลูกไปด้วยไม่รู้ป่านนี้เขาจะเป็นยังไง สุขสบายดีไหมหรือกำลังทำอะไรอยู่จะคิดถึงเธอบ้างไหมในตอนที่เธอคิดถึงคนใจร้ายนั้นแทบขาดใจ"บอกแม่ครัวพี่ได้ตลอดนะ ห้ามอดเดี๋ยวลูกพี่ไม่โต""ไม่มีใครทำถูกใจนอกจากป้าอุ่นใจ"แคทธารีนดึงสติกลับมาพูดกับคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม เธอไม่อยากให้ฟาธีรู้ว่าเธอยังคงทุกข์ใจเหมือนกับวันแรกที่มาที่นี้ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยอย่างที่เธอเอารอยยิ้มขึ้นมากลบเกลื่อน"เดี๋ยวพี่สั่งเอง ห้ามอุ่นใจไปไหน ดีไหม"ฟาธียิ้มแย้มพูดคุยกับแคทธารีนด้วยหัวใจพองโต การได้มองหน้าหญิงสาวเพื่อพูดคุยมันคือความสุข"ไม่ต้องหรอกค่ะ เกรงใจป้าอุ่นเขา""บอกแล้วว่าไม่ต้องเกรงใ

​"ขอบคุณนะคะ"แคทธารีนยกมือไหว้ฟาธีด้วยกิริยานอบน้อม เธออยากจะขอบคุณเขาซักพันครั้งที่ทั้งบินมาส่งเธอด้วยตัวเองถึงหน้าบ้านและทั้งช่วยเหลือเธอทุกเรื่องร่วมถึงความลับที่เขายังคงปกปิดเอาไว้ให้อีกด้วย"พี่จะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ นะ"เขายิ้มให้หญิงสาวอย่างอบอุ่นและรับคำขอบคุณนั้นด้วยใจ แคทธารีนทำให้เขาเข้าใจถึงความรักที่ไม่ต้องการอะไรรักจากใจแบบพี่น้องและเธอยังช่วยให้เขารู้จักความรักที่แสนยิ่งใหญ่อีกด้วย เขาไม่ได้อยากให้เธอกลับแต่เพราะพี่ชายแท้ๆ ของเธอโทรตามสามเวลาหลังอาหารถ้ารู้ว่าบอกเรื่องน้องสาวแล้วเป็นแบบนี้เขาไม่น่าบอกเลยจริงๆ เขายังคงอยากดูแลแคทธารีนในฐานะพี่ชายอีกคนต่อไปเรื่อย"ลินาขอมาด้วยนะคะ"หญิงสาวที่ถูกฟาธีกอดเอวเอาไว้แน่นเอ่ยออกมาอย่างเขินๆ เธอกลายเป็นจุดเด่นของทุกสายตาในบ้านหลังนี้เพราะเขาที่ไม่ยอมปล่อยมือออก ทุกคนมองเธอหมดตั้งแต่บอดี้การ์ดยันแม่บ้านเพราะเขาคนเดียวเลย"ไม่ขอพี่ก็ต้องให้มาด้วย เราต้องตัวติดกันลืมไปแล้วหรือไง"ฟาธีหันมากระซิบเด็กสาวที่เป็นภรรยาของเขาที่ข้างหูจนขนอ่อนของเธอลุกชูไปทั้งตัวและคงจะนึกถึงเหตุการณ์ในทุกคืนที่เขาจัดหนักให้เธอ"คิดถึงหนูโอ๋วะ"เคโอมองคู่รัก

"แคทธารีนไปไหน กูถามไม่มีใครได้ยินหรือไง แล้วมายืนทำหน้าสลดอะไรกันอยู่ตรงนี้"ร่างใหญ่ที่เดินตามหาหญิงสาวจนทั่วบ้านแต่ไม่เจอกลับมาเจอลูกน้องยืนต่อแถวกันเต็มหน้าบ้านเหมือนเพิ่งจะส่งใครสักคนทั้งที่เขาผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ยังอยู่ตรงนี้"คุณแคทเธอกลับไปแล้วครับ คุณเคโอเพิ่งจะส่งรถมารับไปสักพักแล้วครับ"ทอยที่ยังคงยืนมองขบวนรถของแคทธารีนที่แล่นออกจากบ้านไปนานแล้วหันมาพูดกับเจ้านายที่เพิ่งสางเมาและก็คงคืนสติมาได้บ้างถึงได้ถามหาคนสำคัญที่ตัวเองเพิ่งจะออกปากไล่ไปเองเมื่อคืนนี้"เออ"ใบหน้าที่แทบจะไม่เคยยิ้มให้กับใครเลยเศร้าสร้อยลงทันตาเห็น เหมือนอะไรในชีวิตที่สำคัญมากได้หายไปแล้ว หัวใจที่เคยเต้นอยู่ในอกเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะ"นายจะไปทำงานเลยไหมครับ ผมจะได้เตรียมรถ"ทอยมองดูอีกคนด้วยที่มีท่าทีเปลี่ยนไปด้วยความเศร้าใจ เมื่อไรนายของเขาจะทำดีกับคนที่รักสุดหัวใจได้สักที"ไป"ปากบอกไปแต่เขากลับหันตัวเข้าบ้านอย่างคนไร้ชีวิต ก็แน่ล่ะชีวิตของเขาได้กลับออกไปแล้ว แล้วคนอย่างเขาจะเหลืออะไรได้อีกนอกจากตายทั้งเป็นด้วยสิ่งที่ตัวเองโอกาสเอาไว้เพราะปากของตัวเองแท้ๆ ที่ทำร้ายเธออีกครั้งมอร์แกนเก็บตัวอยู่แต่ใน