Semua Bab ล้างแค้นหัวใจ 25+++(พระเอกร้าย นางเอกปากจัด): Bab 31 - Bab 40

"แคท"มอร์แกนผละมือออกด้วยใจที่แตกสะลาย สายตาของเขามองแคทธารีนไม่วางตาคำถามมากมายถาโถมเข้ามาในหัวจนหูอื้อไปหมด ความผิดที่เขาก่อเอาไว้มันกำลังจะเล่นงานเขาอีกแล้วเหรอ"คุณมอร์แกนกลับไปเถอะค่ะ การแก้แค้นของคุณสำเร็จแล้วฉันและครอบครัวเจ็บปวดมามากพอแล้วสมใจของคุณแล้ว ต่อไปฉันขอมีความสุขกับลูกบ้างนะคะ"แคทธารีนฝืนใจพูดออกมาทั้งที่น้ำตากำลังจะไหลแต่เธอก็ต้องแข็งใจเพื่อลูกจะได้ไม่ต้องมาเจ็บปวดเหมือนเธอ"พี่ขอโทษ"สองมือพยายามจะยกขึ้นกอดทั้งเมียทั้งลูกที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองก็ได้เพียงแค่กางออกเท่านั้นเพราะเขาไม่ได้มีสิทธิ์คิดจะอาจเอื้อมไปสัมผัสดวงใจทั้งสองถ้าเธอยังไม่ให้อภัยเขา"พี่นิกค่ะ ส่งแขกให้แคททีค่ะ"แคทธารีนเอาแต่ก้มหน้ากอดลูกของเธอเอาไว้ ถึงเวลาแล้วที่ต้องเลือกแม้จะไม่อยากเลือกอะไรทั้งนั้นแต่เพื่อลูกเธอจำต้องเลือก ถ้าเขาคิดจะรักหรือดูแลเธอกับลูกมาตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องมีเหตุการณ์ในวันนี้"ไปสะ น้องสาวกูไล่มึงแล้ว ไป"เคโอกระชากคออีกคนให้ออกไป ในเมื่อน้องสาวของเขาออกปากไล่แล้วเขาก็ไม่ต้องการเหมือนกันที่ทนยืนอยู่ในห้องเดียวกันได้ก็เพราะโอลิเวียขอเอาไว้"แน่ใจนะ"เคโอรับหลานสาวมาอุ้มไว้แน

​"แต่ฉันยังไม่ได้อุ้มลูกเลยนะ""ฉันอุ้มเองได้"แคทธารีนหันไปสั่งบอดี้การ์ดของเธอให้ส่งแขกก่อนที่เธอจะขึ้นไปอยู่กับลูกไม่ลงมาสนใจใครที่ต้องออกไปเฝ้าหน้าประตูบ้านของเธอเหมือนเดิม"แคทเราคุยกันก่อนได้ไหม ฉันอยากจะอธิบายทุกอย่างให้เธอฟัง"มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กของคนที่กำลังจะเดินหนีเขาขึ้นชั้นสองของบ้านเอาไว้ทัน แคทธารีนต้องฟังเขาพูดมากกว่าทุกวันเพราะเธอกำลังเข้าใจผิดและถ้าทิ้งเอาไว้แบบนี้คงจะไม่ดีกับเขาและลินดาโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันก็จะห่างออกไปมากขึ้น"เอดานส่งคุณมอร์แกนด้วย"แคทธารีนปัดมือใหญ่ออกจากมือของเธอ ไม่มีอะไรต้องฟังเขาก็แค่พ่อของลูกไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเขาก็แค่คนใจร้ายที่ยอมมาที่นี้ก็เพราะลินดาไม่ใช่เธอ เขามีคนอื่นไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียว"ฉันกับฮันนี่จบกันไปนานแล้ว ไม่มีอะไรต่อกันฉันมีเธอเพียงคนเดียวนะ"มอร์แกนกำลังถูกเอดานจับตัวดึงออกไปด้านนอกประตูบ้าน บอดี้การ์ดคนนี้ไม่ได้ยากทำอะไรเขาหรอกเพราะการที่เขามาที่นี้ทุกวันจนสนิทกันแต่ที่กำลังทำอยู่ก็เพราะหน้าที่"เรื่องของคุณ จะมาพูดให้ฉันฟังทำไม""ฉันอยากให้เธอรู้ทุกเรื่องของฉัน เพราะใจฉันเป็นของเธอ"มอร์แกนตัดสินใจตะโกนดังลั่น

"ไม่ร้องนะ"แคทธารีนพยายามปลอบสาวน้อยให้เงียบลงเพราะขืนให้ร้องนานลินดาลูกของเธอก็จะร้องไปด้วยไม่ยอมหยุด"แม่แคทไล่ลูกจันทร์""คนเก่งหยุดร้องก่อน แล้วแม่จะให้นอนด้วย"แคทธารีนยังคงยืนพูดข้ามหน้ามอร์แกนไปมากับเด็กหญิงลูกจันทร์ที่เธอเพิ่งจะเคยพบหน้าครั้งแรก เด็กคนนี้น่ารักน่าชังถ้าไม่ติดว่ามอร์แกนพามาเธอคงจะอ้าแขนกอดเด็กน่ารักคนนี้ไปแล้ว"จริงนะ"เด็กน้อยยังคงสะอื้นเสียใจแต่ยอมหยุดร้องไห้แล้ว เธอไม่ใช่เด็กดื้ออะไรแต่ค่อนข้างที่จะเชื่อฟังผู้ใหญ่โดยเฉพาะย่าพิกุลของเธอ"ชูว์ หนูดากำลังจะหลับ"มอร์แกนที่กำลังกล่อมเด็กน้อยในอ้อมอกให้หลับหันไปทำปากยื่นปากยาวใส่แคทธารีนที่กำลังจะอ้าปากพูดกับเขา ตอนนี้ดึกแล้วเขาไม่อยากให้ลินดาตื่นขึ้นมาอีกเด็กน้อยควรพักผ่อนได้แล้ว"ออกไป"หญิงสาวขยับปากให้เสียงออกมาเล็กน้อยให้เพียงพอให้เขาฟังรู้เรื่องเท่านั้นไม่ได้เสียงดัง เขามันไม่น่าอยู่ใกล้ไม่น่าไว้ใจเรื่องเก่าก็ยังแก้ไขให้เธอยอมรับยังไม่ได้ยังมีลูกโผล่มาอีกคนไม่รู้ว่าจะไปมีเมียแอบไว้ที่ไหนหรือเปล่า"เธอเลี้ยงลูกทีเดียวสองคนไม่ไหวหรอกนะ""คุณก็พาลูกของคุณออกไปด้วยสิ""แม่แคทไม่ให้ลูกจันทร์นอนด้วย"ลูกจันทร์ที

"มาคราวหน้าต้องมีหลานมาเพิ่มอีกคนด้วยนะ เข้าใจไหมเดย์"หญิงชราที่ไม่อยากให้มีวันอำลาเกิดขึ้นกำลังกิดหลานชายเพียงคนเดียวเพื่อร่ำลา แต่อีกไม่นานหลานคนนี้ของเธอก็คงแวะมาหาเธอแต่คงเป็นการมาเพียงคนเดียวไม่ได้ขนครอบครัวมาหมดเหมือนครั้งนี้และเธอก็ปรารถนาให้ครั้งหน้าครอบครัวเล็กๆ นี้มีสมาชิกมาเพิ่ม"ครับคุณป้า"มอร์แกนรับปากไปยิ้มไปอย่างสุขใจ ตอนนี้แคทธารีนใจอ่อนกับเขามากแล้วต่อไปก็คงต้องมีน้องให้ลินดากับลูกจันทร์อีกสักสองสามคนเพราะแม่น่าระกแบบนี้ลูกๆ ก็คงน่ารักไม่แพ้กัน เขาอยากมีครอบครัวใหญ่ๆ ลูกจะได้ไม่เหงาเหมือนเขาที่ไม่มีพี่น้องเลย"หรือจะเอาชาไปกินบำรุง"พิกุลเอาแซวไม่ได้ ถึงจะแก่แต่ก็ยังจดจำได้ดีว่ามีเหตุการณ์ไหนผ่าเข้ามาใชนชีวิตบ้างโดนเฉพาะเรืรองที่เกิดกับหลานชายตัวแสบที่เธอเป็นคนก่อเอาไว้เองกับมือ"ผมมีน้ำยานะครับ แรงด้วย คราวหน้ามาจะพาลูกแฝดมากราบเท้าคุณป้าครับ"เขาหันไปมองหน้าแคทธารีนเป็นนัยบอกกับเธอทางอ้อมว่าถึงเวลาปั้มลูกแล้วนะ เดี๋ยวลินดาโตขึ้นจะได้มีเพื่อนเล่นหลายๆ คนแค่ลูกจันทร์คนเดียวคงไม่พอมันน้อยไป เขาเองก็ชอบทำลูกสะด้วยทำเป็นโหลยังไหวกว่าจะลาหลานชายเพียงคนเดียวจบก็ปาไปเกือ

​แล้วงานเลี้ยงขนาดย่อมก็เกิดขึ้น ห้องอาหารที่ถูกสร้างขึ้นใหม่เพื่อรองรับสมาชิกของบ้านราเซเริ่มคึกคักขึ้นทันตาเห็นเมื่อทุกคนในบ้านเริ่มทยอยกันเข้ามานั่งประจำที่นั่งของตนเองจะขาดก็เพียงแต่ซานเดอร์ที่ย้ายไปอยู่เมืองไทยได้เกือบปีแล้วแคทธารีนยังคงได้รับการต้อนรับอย่างดีเหมือนทุกครั้งที่เธอมาที่นี้และความเมตตาของบ้านนี้ก็ยังเผื่อแผ่มาถึงลูกน้อยของเธอจนถูกผลัดกันอุ้มตลอดเวลาที่ย่างเท้าเข้ามาในบ้านจนถึงกลับออกไปแทบไม่ต้องอุ้มลูกเองเลยมอร์แกนเองก็ถูกต้อนรับอย่างดีจากแม่แพรและสาวๆ ในบ้านนี้ส่วนฝ่ายชายยังไม่มีใครยอมรับเขามากนักแต่ก็ไม่ได้มีเรื่องกันกลางโต๊ะอาหารเพียงแต่ปะทะคารมบ้างนิดหน่อยพอหอมปากหอมคอก็เพราะแคทธารีนก็เป็นเหมือนคนในครอบครัวและโดนเฉพาะเป็นผู้หญิงก็ต้องถูกหวงเป็นธรรมดาถึงบรรยากาศการต้องมาร่วมวงกินข้าวพูดคุยกันจะไม่ค่อยดีเท่าไรแต่เพราะรสชาติอากาศที่แสนอร่อยฝีมือแม่ครัวใหญ่อย่างแพรพลอยก็ทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแล้วเวลาสำคัญก็มา มอร์แกนรอทุกคนอิ่มจากอาหารมื้อหลักก่อนเขาถึงได้เข้าประเด็นเริ่มเรื่องที่ต้องทำให้วันนี้ต้องมานั่งกินข้าวกับมาเฟียตระกูลราเซเขาพูดขอโทษทุกคนอย่างไม่มีย