Semua Bab ล้างแค้นหัวใจ 25+++(พระเอกร้าย นางเอกปากจัด): Bab 41 - Bab 50

"คุณปู่มีไข้ พี่ก็เลยตามหมอมาดูอาการให้แล้ว คงจะลงมาหาเด็กๆ ไม่ได้สักวันสองวัน"มอร์แกนที่ลุกขึ้นแต่เช้าจัดการทุกอย่างภายในบ้านจนเรียบร้อยก่อนที่หญิงสาวจะตื่น เขาทำหมดตั้งแต่เข้าไปเยี่ยมคุณปู่ถามไถ่ว่าท่านต้องการอะไรเหมือนที่เห็นแคทธารีนเคยทำหรือไม่เธอก็ให้เอดานทำแทนถ้าวันไหนยุ่งมากและก็ดูแลลูกสาวทั้งสองที่ตื่นนอนพร้อมกันรวมถึงทำอาหารเช้านี้ด้วย"ทำให้ได้แบบนี้ทุกวันนะคะ"แคทธารีนตักอาหารในจานใส่ปากเคียวตุ้ยๆ ไม่ต่างจากลูกจันทร์ที่เอดานเพิ่งจะมาส่งที่โต๊ะอาหารก็กำลังกินแข่งกับแม่ของเธอและยังลินดาที่กินอาหารเด็กอ่อนด้วยความอร่อยโดยมีมอร์แกนเป็นคนป้อน ดูท่าผู้หญิงบ้านนี้จะกินเก่งกันทุกคนและไม่สนใจอะไรสะด้วยทั้งที่ปากว่าเขาแต่ก็กินของที่เขาทำ"กินเยอะๆ นะ พี่ว่าแคทผอมไปนะ เออมันแบบไม่เต็มไม้เต็มมือเท่าไร"เขาหยิบอาหารอีกจานที่วางอยู่ตรงหน้าเขาส่งให้เธอแล้วหันไปป้อนข้าวลูกปากก็พูดบ่นกับเธอไปพลาง ก็จริงนอกจากหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ขึ้นส่วนอื่นของเธอก็ดูจะเล็กลงเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ มันก็จริงเธอผอมลงและหุ่นดีขึ้นจนมีแต่คนทักแต่เขากลับไม่ชอบและชอบแบบเก่ามากกว่า"ก็ไม่อยากเป็นยัยอ้วนคนเก่า"แค

"ถอดชุดให้กระต่ายป่าขนชมพูตัวนี้หน่อย"เอาเอื้อมมือไปรั้งแผ่นหลังของเธอให้ลุกขึ้นนั่งทั้งที่ปากของตัวเขาเองยังดูดกินสิ่งนั้นของเธออยู่ มันอร่อยจนหยุดไม่ได้แต่พอเธอนั่งทรงตัวได้เขาก็รีบยืนโยกตัวไปมาราวกับว่าทำแล้วน่ารักมากอย่างนั้นแหละทั้วที่ขัดกับบุคลิกเป็นที่สุดถ้ามีคนอื่นเห็นคงอายแทนแคทธารีนที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะดิ้นตอบรับแรงสวาทเมื่อครู่เอื้อมมือไปปลดกระดุมของชุดที่ละเม็ดอย่างช้าๆ ใจเธอเต้นตึกตักเพราะไม่รู้ว่าข้างในมีอะไรแอบซ่อนหรือเปล่าเม็ดกระดุมถูกปลดออกทีละเม็ดพร้อมมือเล็กที่ไล่สัมผัสผิวกายที่โผล่ออกมานอกชุด เธอจ้องมองเขาและเขาก็จ้องมองเธออย่างไม่มีใครยอมหลบสายตาใครกระดุมถูกปลดออกทุกเม็ดเผยร่างกำยำที่แสนแข็งแกร่งเผยตรงหน้าเธอ ตัวตนใหญ่โตของเขาผงาดใส่หน้าเธออย่างห้ามไม่ได้ก็เจ้ากระต่ายป่าสีชมพูหวานแหววไม่ใส่ชั้นในอะไรเลยแคทธารีนก็หน้าแดงขึ้นมาอีกรอบเมื่อนึกยอดไปตั้งแต่กอดเขานั่งบนตักเขาเธอสัมผัสเขาเกือบจะตรงๆ มาโดยตลอดมอร์แกนเหวี่ยงชุดที่ซื้อมาหลายบาททิ้งไปอย่างไร้ทิศทาง เขาคงไม่ใส่ชุดแบบนี้อีกแบ้วสามบานเลยว่าตลอดชีวิต"จะกินแครอทไหม"เขาจับท่อนเอ็นรูดไปมาต่อหน้าเธอและถามค

"พี่เดย์พอแล้ว"หญิงสาวที่ท้องห้าเดือนกำลังนอนอ้าขาให้สามีของเธอเอาหน้ามุดเข้าไปคุยกับลูก เธอเสียวจนน้ำแตกคาปากเขาไปสองรอบแต่เขาก็ไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดลิ้นร้อนๆ ของเขาลงได้เลย ยิ่งดึกเขาก็ยิ่งรัวลิ้นเร็วขึ้น จนเธอเกรงว่าถ้าไม่ห้ามมอร์แกนอาจจะรัวลิ้นกับเธออยู่แบบนี้จนถึงเช้า"ยังไม่ได้คุยกับเจ้าแฝดเลย"เขาเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเธอ ผ่านท้องน้อยๆ ที่เริ่มใหญ่อย่างเห็นได้ชัด แล้วก็กลับไปสนใจกับดอกไม้งามของเธอต่อ เขายังไม่อิ่มไม่อยากหยุดอะไรทั้งนั้นและก็ยังไม่พอใจด้วย"เพิ่งจะหาป่วย อย่าโหมมากสิคะ"ร่างอวบพยายามจะหุบขาเข้าหากันเพื่อให้คนที่ดูซูบผอมและเพิ่งจะหายดีจากอาการแพ้ท้องแทนเมียพักสะบ้างไม่ได้เอาแต่จ้องจะจับเธอกินท่าเดียวแบบนี้"ใครบอกพี่ป่วย แค่เจ้าแฝดทักทายพ่อแรงไปนิดเท่านั้นเอง"มอร์แกนจับสองขาแยกจากกันแล้วถูไถใจกลางของหญิงสาวที่เคลือบไปด้วยน้ำลายของเขาและน้ำหวานของเธอด้วยแกนกายที่แข็งร้อนดั่งเหล็กกล้า พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ตลอดเวลาที่เขาสารวนอยู่กับปากทางน้ำหวานของเธอมือที่แสนว่างงานของเขาก็จัดการกับลำรักจนมันพร้อมแบบนี้"อื้อ เบาๆ ค่ะ"คนท้องบิดเร้าไปทั้งตัวเมียถูกของจริงสัมผัส เขาดั

ห้องทำงานขนาดเล็กที่เป็นตู้คอนเทรนเนอร์ดัดแปลงมาตั้งอยู่ในโครงการก่อสร้างยักใหญ่ของฟาธี ธุรกิจของเขามีมากมายในเมืองนี้จนจำแทบไม่ไหวแต่วันนี้เขาเลือกมาที่นี้เพราะเขาอยากให้เธอมาเห็นโรงแรมที่เขากำลังก่อสร้างโดยมีแนวคิดมาจากภาพวาดของเธอที่เคยวาดเอาไว้ตอนปิดภาคเรียนเมื่อปีที่แล้วและเธอก็ทิ้งมันไว้ในห้องอ่านหนังสือและไม่ถามหามันอีกเลย"นั่งรอในนี้ก่อน เดี๋ยวฉันมา"เขาไม่สั่งอะไรมากเพราะเธอไม่ชอบคำสั่งและการบังคับเขาจำได้ขึ้นใจก่อนจะปิดประตูให้เธออยู่แต่ในนั้นไม่ให้ออกมาเจออากาศที่กำลังเริ่มร้อนของด้านนอกนี้"ไหนบอกมีงานให้ทำ"ลินานั่งลงบนโซฟารับแขกที่มีเพียงตัวเดียวเธอเลือกนั่งตรงนี้เพราะดูจะเหมาะสมที่สุดดีกว่าไปนั่งบนเก้าอี้เจ้านายที่ถูกเช็ดทำความสะอาดจนหนังที่ห่อหุ้มเงาวับขนาดนั้นคงจะห่วงน่าดูและโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่ข้างๆ โต๊ะประธานอย่างเขาคงเป็นของเลขาเดี๋ยวก็คงกลับมานั่งทำงาา"ลินา""คุณฟาธี"หญิงสาวที่หลับพับไปกับโซฟาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียก เธอรีบลุกจนแก้มนุ่มๆ ไปชนกับปากของคนที่เรียกเธออย่างจัง ไม่เจ็บเพราะปากเขานุ่มแต่ใจมันแต่งแรงจนหน้าแดงไปหมด เธอเอามือขึ้นมาทาบแก้มข้างที่โดยปากเข

"ลินาขอตัวก่อนนะคะ"หญิงสาวรวบชุดอย่างลวกๆ เพื่อบังกายแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความอาย เธอยังไม่ชินกับตำแหน่งเมียของเขาอยู่ดี เมื่อวานแค่จับมือกันเองวันนี้มาถอดเสื้อผ้าต่อหน้ากันคิดแล้วใจมันหวิวไปหมด"คุณฟาธี"ลินาใช้เวลาอาบน้ำไม่นานในความคิดของเธอก็รีบออกมาเพราะมีใครบางคนรอเธออยู่และเธอก็ไม่อยากออกมาทีหลังเขา แต่พอเปิดประตูออกมาก็เจอคนที่บอกว่าจะไปอาบน้ำอีกห้องกลับมาก่อนแล้วทั้งทีรีบอาบน้ำแล้วแท้ๆ ยังไม่ทันเขาอีกไม่รู้ไปเอาความเร็วมาจากไหน ปกติผู้ชายคนนี้อาบน้ำนานจะตายเวลารอคุยด้วยแต่ละทีต้องหนีไปหลับก่อนประจำตอนที่เธอยังอยู่ในฐานะเด็กในปกครอง"ตกใจอะไรลินา"ฟาธีรีบหันมาตามเสียงเรียกเขา สองมือก็ใช้ผ้าขยี้ผมที่เปียกน้ำไปด้วย วันนี้เขาเพิ่มความเซ็กซี่ให้ตัวเองด้วยโดยการไม่ใส่อะไรเลยแต่ก็ไม่ได้หื่นขนาดนั้นยังมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กใส่ปิดเอาไว้อยู่"เธออาบน้ำนานไปนะ"เขาขยี้ผมต่ออีกนิดหน่อย ไม่สนใจแล้วว่ามันจะแห้งไหมรีบดึงผ้าเช็ดตัวออก เหวี่ยงทิ้ง ไม่ใส่อีกแล้วเกะกะ"ใส่เสื้อผ้าก่อนดีไหมคะ"ลินายกมือขึ้นปิดลูกตาแทบไม่ทัน อยู่ดีๆ เขาก็ถอดออกหมดแบบนี้ คิดแล้วก็อยากเปิดตาดู ก็เขาหุ่นดีกว่านายแบ