All Chapters of ห้ามใจไม่ให้รัก: Chapter 31 - Chapter 40

ช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่ง เพราะตั้งแต่นคินทร์เข้ามาทำงานที่บริษัท งานที่เคยเก็บพับรอไว้ก็ถูกกางออกมาทำพร้อมกันหลายงาน ทำให้ทุกคนมีงานแน่นมือ และทุกงานแทบจะเป็นงานด่วน วันนี้จึงทำให้หญิงสาวเลิกงานดึก เพื่อที่จะอยู่เคลียร์งานที่ค้างเสียก่อน“แพรยังไม่กลับอีกหรือ”“ยังค่ะ อีกสักพักก็จะกลับแล้ว”“งั้นพี่กลับก่อนนะ แล้วอย่ากลับดึกนะมันอันตราย”“ค่ะพี่นัด”20.00 น. แพรไหมเดินทางกลับบ้าน เป็นการเดินทางโดยรถประจำทางและต่อด้วยวินมอเตอร์ไซค์อย่างเช่นปกติจนถึงบ้านกริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น“ว่าไงดาว”“กลับถึงบ้านหรือยัง”“ถึงแล้ว มีอะไรหรือเปล่า”“ฉันแค่เป็นห่วงเห็นพี่นิดบอกว่าตอนที่ออกมา แกยังไม่กลับก็เลยโทรมาถาม”“ฉันกลับหลังจากพี่นัดกลับไปไม่นานน่ะ …เอ๊ะ!”“มีอะไรแพร”“ประตูบ้านไม่ได้ล็อก ...”“แกลืมล็อกบ้านเหรอ”“เปล่านะ ฉันจำได้ว่าล็อกประตูแล้วตอนออกไป ดาว ว้าย!!!....”เสียงเรียกสุดท้ายก่อนมือถือจะหล่นที่พื้น“แพร แกเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”“แกเข้ามาได้ยังไง ถอยไปนะ ปล่อยฉันนะ อย่านะ ..กรี๊ด!”“แพร แพร แพรเกิดอะไรขึ้น แพรไหม”“เกิดอะไรขึ้นยัยดาว”“แพรค่ะ แพรคะพี่ดิน”

เช้าวันต่อมาแพรไหมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับยาวไปหลายชั่วโมง กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากได้ระบายด้วยการร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมาก แต่ก็ยังสั่นกลัวอยู่ และคนแรกที่เจอคือนคินทร์บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกดีที่เห็นเขาเป็นคนแรก รู้สึกปลอดภัยเวลาที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆนคินทร์สังเกตว่าหญิงสาวตื่นและเอาแต่จ้องมองมายังตัวเองนานแล้ว แต่กลับไม่ได้พูดอะไรจึงเป็นฝ่ายทักทายขึ้นก่อน“ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวมั้ย หิวหรือเปล่า”ใบหน้าสวยซีดเซียวเพียงพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไรเพราะรู้สึกว่าคอแห้งเหลือเกิน“พยักหน้าแบบนี้ ปวดหัวหรือว่าหิว”“หิวน้ำค่ะ”เสียงเล็กแหบแห้งบอก ได้ยินเช่นนั้นก็หยิบแก้วน้ำข้างเตียงขึ้นมาป้อนให้คนป่วยทันที“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”“ดีค่ะ”“ดีอย่างนั้นเหรอ” นคินทร์ยิ้มหวานส่งให้“ขอบคุณนะคะ ที่ไปช่วยแพร”“ครับ หิวมั้ย” เธอส่ายหัวแทนคำตอบ“กี่โมงแล้วคะ” คนห่วงงานรีบถามเวลาเมื่อนึกเรื่องงานที่ตนทำค้างเอาไว้ขึ้น

เสียงนกร้องเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ ท้องฟ้าสดใสแสงแดดอ่อน ๆ ก้อนเมฆเริ่มก่อตัวขึ้น การได้เข้าใจกันมันทำให้หัวใจของสองหนุ่มสาวสดชื่นและมีความสุขมากกว่าวันไหน ๆ แพรไหมตื่นมาในอ้อมกอดแสนอบอุ่น แผงอกแกร่งแน่นไปด้วยมัดกล้ามจากชายหนุ่มเบื้องหน้าเยียวยาหัวใจเธอในวันที่ชีวิตหมองหม่นให้กลับมาสดใสขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกตัวร่างเล็กค่อย ๆ ขยับลุกออกจากเตียงด้วยความระมัดระวัง หมายจะออกไปก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่นมาพบเธอในสภาพนี้แต่หารู้ไม่ว่าเขาได้ตื่นก่อนเธอมาสักพักแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัว กลัวทำหญิงสาวตื่นเช่นกัน ที่สำคัญพอใจที่จะนอนให้เธอกอดแบบนี้ ทันทีที่ร่างน้อยจะลุกขึ้นชายหนุ่มจึงส่งเสียงขึ้นทักทาย“อะไร จะทิ้งพี่ไปอีกครั้งเหรอ ครั้งนี้พี่ไม่ยอมแล้วนะบอกไว้ก่อน”“จะบ้าเหรอคะ ระหว่างเรามันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อยพี่ดินก็รู้ แล้วนี่ตื่นแล้วทำไมถึงแกล้งหลับล่ะคะ”“พี่ไม่รู้ พี่รู้แต่ว่าต่อจากนี้แพรคือผู้หญิงของพี่ ผู้หญิงที่พี่จะรัก ที่แกล้งหลับเพราะอยากถูกกอดนาน ๆ”-ผู้หญิงของพี่ ผู้หญิงที่พี่จะรักอย่างนั้นหรือ นี่เขาจะทำให้เธออายไปถึงไหนกันเนี่ย-“ใครเป็นผู้หญิงของพี่กัน”“ก็แพรไง เ

หลายวันต่อมาด้านนคินทร์“คุณดินครับเรื่องที่ให้ไปสืบมา มีเกลือเป็นหนอนจริง ๆ ครับ” กิตติเลขาคนสนิทรายงานข้อมูลที่ตนสืบได้“รู้ตัวมั้ยว่าเป็นใคร”“ทราบตัวแล้วครับ ชื่อกานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน เธอมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับไอ้เกรียงชัยมาหลายปีแล้วและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เธอน่าจะเป็นคนกลางในการสร้างเอกสารโยกย้ายเงินให้ไอ้เกรียงชัย แต่เราต้องหาหลักฐานเพิ่ม จะได้มัดตัวจนทั้งสองดิ้นไม่หลุดครับ”“ดี ฉันจะส่งพวกมันเข้าคุกพร้อมกัน”“แล้วจะให้ทำยังไงต่อครับ”“ทำตามแผนเดิม ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ อย่าเพิ่งให้พวกมันรู้ตัว”“ครับ”หลังจากวันนั้นรสรินทร์ยังเดินทางมาหานคินทร์ทุกวันอย่างไม่ลดละ หวังจะให้ชายหนุ่มใจอ่อน แต่ไม่เป็นผลนคินทร์เอาแต่หลบหน้า ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องคุยกับเธออีกแล้ววันนี้ก็เช่นกันชายหนุ่มตั้งใจหลบหน้าปล่อยให้รสรินทร์นั่งรอเก้อเหมือนเช่นทุกวัน และเป็นแพรไหมที่ต้องต้อนรับขับสู้ เพราะเป็นผู้ช่วยชั่วคราวของเขาจึงต้องเป็นคนรับหน้าแทนและเป็นที่รู้กันภายในบริษัทว่าเมื่อรสรินทร์มาออฟฟิศแห่งนี้ พวกเขาจะไม่สงบสุขทั้งวัน“นี่นังเด็กฝึกงานไปชงกาแฟมาให้ฉันแก้วหนึ่งสิ”“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

หลังทานมื้อค่ำนคินทร์ถือวิสาสะแอบเข้าไปในห้องนอนของแพรไหมโดยไม่ขออนุญาต ระหว่างที่หญิงสาวกำลังช่วยแม่บ้านเก็บของอยู่ในครัว เธอทำแบบนี้ทุกวันถึงทุกคนจะห้ามแล้วว่าไม่จำเป็นต้องทำเพราะเป็นแขก แต่ด้วยความเกรงใจจึงอยากช่วยงานบ้าง เล็กน้อยก็ยังดีเมื่อเสร็จภารกิจร่างบางกลับขึ้นห้องตามปกติ เปิดประตูเข้ามาภายในห้องลงกลอนเรียบร้อย โดยไม่เปิดไฟเหมือนเช่นทุกวัน เพราะมีแสงไฟส่องสว่างจากด้านนอกเข้ามา พอให้มองเห็นอยู่แล้วร่างเล็กเดินตรงไปห้องเสื้อผ้าเตรียมตัวอาบน้ำ โดยไม่รู้เลยว่ามีชายหนุ่มอีกคนอยู่ในห้องด้วย มือเรียวเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้น แสงไฟสว่างรำไรส่องผ่านเข้ามา เผยให้คนที่นอนอยู่บนเตียงเห็นทุกอิริยาบถของเธอทุกอย่าง ทั้งยังนอนมองอย่างสบายใจ ไม่แสดงตัวให้เจ้าของห้องได้รู้ในห้วงความคิดภาพที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดมาแล้วได้ผุดขึ้นภาพสาวน้อยแปลกหน้าเมา และเผลอมีอะไรกับเขาในค่ำคืนแสนเร่าร้อนนั้น ปลุกอารมณ์ความต้องการของชายหนุ่มที่พยายามเก็บกลั้นมันเอาไว้ก่อนหน้านี้ พรั่งพรู ฟุ้งซ่านขึ้นมาอีกครั้งแน่นอนก็เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งนิ การได้เห็นสาวสวยในชุดน้อยชิ้นเช่นนี้ก็ยากที่จะอดใจไหว ร่