All Chapters of ห้ามใจไม่ให้รัก: Chapter 61 - Chapter 67

นคินทร์ยังคงไม่ยอมแพ้ เพื่อปกป้องผู้หญิงที่ตนรัก ทั้งสองยื้อยุดกันต่อ เชอรี่ที่เดินกลับมาจากห้องน้ำเห็นเข้า รีบเดินตรงไปหาคิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเห็นหน้านคินทร์ เชอรี่จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความมึนงงไม่เข้าใจ“เกิดอะไรขึ้นค่ะ พี่ดิน พี่หมอ”สองหนุ่มหล่อหันไปมองหน้าคนมาใหม่ พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน“รู้จักผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ”“ใช่ค่ะ นี่พี่ดินพี่ชายของดาวค่ะพี่หมอ และส่วนคนนี่พี่หมอพี่...”ยังไม่ทันจะแนะนำตัวให้ทั้งสองได้รู้จักกันเสร็จ แม่คนเมาก็เอ่ยแทรกขึ้นมาขัดเสียก่อน“เชอรี่มาแล้วเหรอ ไปห้องน้ำนานจัง ฉันอยากกลับบ้านแล้ว”แพรไหมสลัดข้อมือออกจากการจับกุมของชายหนุ่มทั้งสอง ก่อนเดินเข้าไปสวมกอดเพื่อนสาวสองแทน จนเชอรี่แทบตั้งรับไม่ทัน ร่างเซถลาถอยหลังจนเกือบล้มไปกองที่พื้นด้วยกันทั้งคู่“นี่! ชะนีฉันไปแค่แป๊บเดียวเอง แก่เมาได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” เชอรี่บ่น“ไม่เมา แต่ปวดหัว เหมือนหัวจะระเบิดเลย”“เออๆ งั้นกลับบ้านกัน พี่ดินง

นคินทร์ยืนทำสมาธิ อยู่หน้าห้องของหญิงสาวชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเคาะประตู คนด้านในกำลังนั่งรอพี่ชายด้วยความร้อนรนใจ กลัวว่าทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ทันที“พอลเป็นยังไงบ้าง ...พี่ดิน” ร่างเล็กชะงักไม่คาดคิดว่าจะเป็นเขา“ใช่พี่เอง ขอคุยด้วยได้มั้ย”เสียงทุ้มนุ่มถาม พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้โมโหใส่คนเบื้องหน้า“ไม่ค่ะ”“แพร”“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”“งั้นพี่จะยืนอยู่ตรงนี้จนกว่าแพรจะยอมคุยกับพี่”“จะทำแบบนี้ทำไมคะ ในเมื่อพี่ดินเป็นคนที่ไม่ต้องการเจอแพรเอง”“พี่อยากคุยกับแพรให้รู้เรื่อง อยากขอโทษ” “ไม่จำเป็นค่ะ ไม่มีอะไรต้องขอโทษ” พูดแล้วก็ดึงประตูจะปิด แต่ถูกแขนแข็งแรงดันไว้เสียงก่อน“จำเป็นสิขอโอกาสให้พี่ได้อธิบายสักครั้ง ...นะครับ” แพรไหมถอนหายใจหนัก“งั้นก็ลงไปคุยกันข้างล่างค่ะ คุยเสร็จจะได้กลับเลยแล้วไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก&rdquo

แขนแข็งแรงยังคงโอบกอดรัดร่างน้อยเปลือยเปล่าไว้แนบแน่นราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีหายไปไหน“ต่อไปห้ามบอกว่าเราเลิกกัน ห้ามบอกว่าไม่รักพี่อีกเข้าใจมั้ย”“พี่รักแพรมาก ไม่เคยมีวันไหนเลยที่พี่จะไม่รักแพร รักมากจนไม่สามารถเสียแพรไปให้ใครได้ ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะไม่อยากให้แพรต้องมาตกอยู่ในอันตราย หากแพรเป็นอะไรไปพี่คงอยู่ไม่ได้ ตอนนี้เรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว พี่ขอโทษ ขอโทษกับเรื่องโง่ๆ ที่ทำลงไป ขอโอกาสให้พี่ได้แก้ตัวสักครั้งได้มั้ยครับ”คำขอโทษของ ทำให้ความรู้สึกอัดอั้นที่เธอเก็บเอาไว้พรั่งพรูออกมาเป็นหยดน้ำตาใสๆ โดยที่ไม่มีคำใดสามารถเอ่ยออกมาได้ ในใจลึกๆ รู้ดีว่าเขาทำไปทั้งหมดก็เพราะว่ารัก แต่ที่เสียใจคือการแสดงออกที่ผ่านมาของเขา มันทำให้เธอเจ็บปวดเสียเหลือเกิน“หายโกรธพี่เถอะนะครับคนดี”“พูดอะไรกับพี่หน่อยสิครับ อย่าเอาแต่เงียบใส่พี่แบบนี้”“จะทุบ จะตี จะด่าพี่ยังไงก็ได้”เสียงทุ้มกระเส่าเบาหวิวข้างใบหู ไม่เพียงแต่พูดเปล่าใบหน้าคมโน้มลงจูบซับหัวไหล่มนอย่างแสนรัก ไม่มีคำตอบใดหลุ

ยังไม่ทันที่จะได้คุยกันรู้เรื่องสายก็ถูกตัดไป เพราะได้ยินไม่ชัด แวบแรกที่นึกขึ้นมาได้ก็คือ แพรไหมจะไปอยู่ต่างประเทศ อะไรกัน เขาคิดว่าเคลียร์ใจกับพี่ชายเธอเรียบร้อยแล้วเสียอีกทำไมเธอถึง จะหนีเขาไปอยู่ไกลขนาดนั้นอีก หรือเธอโกรธเขาที่ขาดการติดต่อไปหลายวันคิดได้ดังนั้นจึงร้อนรนใจสิทีนี้ เขาพยายามโทรหาหญิงสาว แต่กลับไม่สามารถติดต่อได้ ด้วยความร้อนใจ เขาเลื่อนไฟลต์บินกลับเป็นตอนนี้เลย“ติจองตั๋วกลับไทยให้หน่อยขอเป็นเที่ยวบินที่เร็วที่สุดเลย สายการบินไหนก็ได้”“เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ ดูร้อนใจ” เลขาคนสนิทถามด้วยความเป็นห่วง“เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลัง ไปจัดการเรื่องตั๋วก่อน”“ได้ครับ”ช่วงเวลาที่คุณหมอหนุ่มกำลังบอกลาทุกคนอยู่ นคินทร์ที่เพิ่งลงเครื่องมารีบวิ่งมาฝั่งผู้โดยขาออกทันที ภาพที่เห็นคือแพรไหมยืนถือกระเป๋าเดินทางอยู่เคียงข้างพี่ชายตนเอง ภาพตรงหน้ายิ่งตอกย้ำให้ชายหนุ่มเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ว่าเธอจะหนีเขาไปจริง ๆไม่รอช้าขายาวรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดรั้งร่างบางไว้ ต่อหน้าทุกคนทำเอาคนอื่นๆต่างพากันตกใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเพราะสีหน้าท่าทางชายหนุ่มดูไม่ดีเอาเสียเลย“แพรถ้าพี่ทำอะไรให้แพรโก