All Chapters of ทะลุนิยายไปเป็นนางร้ายของพระรอง: Chapter 31 - Chapter 40

เมื่อต่อจิ๊กซอตัวสำคัญครบ หญิงสาวในร่างเพรียวบางจึงก้าวขาเรียวไปต้อนรับแขกไม่ได้รับเชิญ ทัศวรรณอยู่ในเครื่องแต่งกายธรรมดาไม่ได้มีราคาอย่างคุณหญิงคุณนายทั่วไปทว่าตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนยังคงดูภูมิฐานสมกับที่เคยมีคนนับหน้าถือตา ด้านนิสัยแม้นักเขียนจินตนาการให้ทัศวรรณในนิยายเป็นคนพูดน้อยแต่น่ากริ่งเกรงเสียจนหัวหน้าครอบครัวอย่างทรงยศยังต้องให้ความเกรงใจ"จะมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนล่ะคะ" ถ้าตอนนี้แม่นักเขียนเรียงร้อยถ้อยคำผ่านตัวหนังสือประโยคถามไถ่เมื่อครู่เป็นต้องหลุดออกจากปากคนเป็นลูกอย่างแน่นอนทัศวรรณไม่ได้เอะใจว่าคนที่หย่อนก้นนั่งลงยังโซฟาอีกตัวไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้้อไขเพราะไม่ว่าจะสายตาสีหน้าหรือแม้แต่คำพูดคำจานีรชาก็แสดงออกได้ใกล้เคียงกับลูกหัวรั้นเหมือนเป็นคน ๆ เดียวกัน"ฉันไม่ได้เติมเงินโทรศัพท์แล้วแกเป็นไงบ้าง" ทัศวรรณถามถึงอุบัติเหตุด้วยสีหน้าเก็บซ่อนความเป็นห่วงเพราะรู้แก่ใจดีว่าคนเป็นแม่อย่างเธอไม่สมควรจะมาเหยียบที่นี่ด้วยซ้ำคำถามของผู้ให้กำเนิดนางร้ายกลับทำให้หญิงสาวในร่างต้องอดกลั้นไม่ให้น้ำตาเอ่อออกมา มือเล็กกอบกำเข้าหา

“ผมจะหมั้นกับพราวครับ”“อะไรนะ นายจะหมั้นกับใครนะ!” แม่นักเขียนเพียงแค่อยากรู้ว่าสองคนนี้มีลับลมคมในอะไรนักหนา ถึงให้เธออยู่ฟังด้วยไม่ได้ด้วยความอยากรู้สุดท้ายจึงแอบย่องออกมาจากในห้องจนสำเร็จโดยไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาได้ยินเรื่องที่พายุพึ่งจะประกาศออกไปกลางห้องพายุเนี่ยนะจะหมั้นกับเธอ แต่เดี๋ยวก่อนสิ ก่อนจะถามไปถึงตรงนั้นเธอควรจะถามว่าใครจะหมั้นกับเขามิทราบ!ร่างบางภายใต้ใบหน้าหงิกงอเดินตึง ๆ ไปยังพ่อพระรองจอมนอกบทก่อนจะเชิ่ดคอระหงขึ้นไปจ้องเขม่น“เมื่อกี้นายบอกว่านายจะหมั้นกับใครนะ”“กับ เธอ ไง” เจ้าของน้ำเสียงทุ้มย้ำทีละคำในขณะที่อีกฝ่ายตกอยู่ในอาการช็อก ถ้าที่นี่คือโรงพยาบาลสามารถนำตัวเธอเข้าห้องฉุกเฉินได้ทันที“ฉันไม่ตลกนะพายุทำไมฉันจะต้องหมั้นกับนายด้วยล่ะ” คนอาศัยร่างโวยวายต่อ นี่เป็นมันเรื่องบ้าบอคอแตกชัดๆ ที่ผ่านมาแม้ว่านิยายเรื่องนี้อาจจะผิดเพี๊ยนไปบ้างเธอก็ยังพอจะรับได้แต่นี่พระรองกับนางร้ายถึงขั้นจะหมั้นหมายกันบ้าไปใหญ่แล้ว“อยากรู้มากใ

“ป้าล่ะเหนื่อยใจกับยัยพราวจริง ๆ กะอีแค่หมั้นไปก่อนมันจะอะไรนักหนาหรืออยากจะให้อนาคตตัวเองจบ” คล้อยหลังผู้เป็นแม่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย คงจะเป็นเพราะเมื่อก่อนไม่ได้ทำหน้าที่ผู้ให้กำเนิด ลูกสาวเพียงคนเดียวถึงไม่ยอมเชื่อฟังอะไร“ผมว่าคุณป้าอย่าพึ่งคิดอะไรตอนนี้เลยครับคุณป้าก็รู้ว่าพราวเป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรให้เวลายัยนั่นตัดสินใจหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มคาดเดาความคิดของอีกฝ่ายถึงเรื่องในอดีตอย่างทะลุปรุโปร่งจึงออกความเห็นอย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง“ความจริงก่อนหน้านี้ในห้องพราวมีกล้องวงจรปิดครับ” ในที่สุดพายุก็ตัดสินใจเล่าเรื่องกล้องวงจรปิดที่เขาเจอในห้องนอนของพราวดาววันแถลงข่าวพายุเลยใช้มันเป็นหลักฐานยืนยันว่าเขากับพราวดาวคบหากันอยู่แต่ประเด็นสำคัญคือ ทำไมถึงมีของแบบนั้นอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวดารา“มีกล้องอยู่ในห้องยัยพราวได้ยังไงแล้วใครเป็นคนเอามาติด” ทัศวรรณค่อนข้างแน่ใจว่าจะต้องไม่ใช่ฝีมือของลูกตนเองดวงตาคมมองไปยังประตูห้องขนาดใหญ่ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ“ผมไม่แน่ใจครับแต่คิดว่าน่

“อยู่กับฉันเถอะนะ” ขอโทษนะพราวดาว ดวงตาคู่หมองจ้องมองชายหนุ่มขณะขอโทษต่อเจ้าของร่าง คนเดียวที่นางร้ายของเธอจะมองด้วยสายตาวิงวอนคงมีเพียงเหนือเมฆ ความรู้สึกละอายใจเหมือนทรยศต่อความรักของเพื่อนอัดอั้นในอก ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะสลัดความรู้สึกผิดพวกนี้ออกจากใจได้ด้านพายุยอมรับว่าเขาก็รู้สึกดีทว่าดวงตาคู่สวยของพราวดาวมีบางอย่างซ่อนอยู่ ซึ่งเขาก็ยังหาคำตอบไม่ได้ รู้เพียงว่าหลังประสบอุบัติเหตุคราวนั้นพราวดาวเหมือนเป็นคนสองบุคลิก และหนึ่งในบุคลิกที่ว่านี้มีผลต่อหัวใจและการกระทำของเขา“ขอโทษนะที่พี่มาช้า” ทันทีที่ได้ยินเสียงดังเข้ามาทั้งคู่ก็ปล่อยมือออกจากกันโดยอัตโนมัติแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาเนตรนภาอยู่ดี“อ้าว อยู่ด้วยเหรอคะเนตรนึกว่าคุณหมอกลับไปแล้วซะอีก” ผู้จัดการสาวเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรเหมือนเช่นทุกครั้ง หากแต่อีกฝ่ายกลับแสดงสีหน้าเรียบเฉยทว่าเนตรนภาก็สังเกตเห็นความผิดปกติที่ชายหนุ่มพยายามเก็บซ่อนเอาไว้“กำลังจะกลับแล้วล่ะพี่เนตรมาก็ดีแล้วคืนนี้นอนที่นี่นะ” ก่อนพายุจะทันได้พูดอะไรก็ถูกพราวดาวชิง

เช้าวันท้องฟ้าแจ่มใสลมเย็น ๆ พัดโชยผ่านระเบียงที่เปิดทิ้งไว้ ม่านสีขาวปลิวไสวเหมือนคลื่นทะเลยามกระทบเข้าหาฝั่ง ส่งผลให้ร่างผอมบางนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาด้วยความขี้เซาขณะกำลังเคลิ้มหลับสบายนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงก็ส่งเสียงรบกวนโสตประสาทจนคนคร้านจะตื่นต้องควานหาต้นตอของเสียงก่อนจะหรี่ตาขึ้นดูว่ากี่โมงกี่ยามแล้วตายห่า!เมื่อเห็นว่าเข็มสั้นชี้เลขแปดเสียงอุทานก็ดังขึ้นก่อนจะเหวี่ยงผ้าห่มออกจากตัวแล้วกระโจนลงจากเตียงตรงไปยังห้องน้ำอย่างด่วนจี๋ วันนี้ตอนสิบโมงเนตรนภาจะมารับเธอไปถ่ายโฆษณาตามที่ถ่ายค้างไว้อาทิตย์ก่อนแต่เธอดันนอนตื่นสายซะได้คนอาศัยร่างจัดการปลดชุดนอนตัวบางออกจากตัวอย่างไม่รอช้า ร่างเปลือยเปล่าสมส่วนยืนรองรับสายน้ำใต้ฝักบัวขนาดพอดี เมื่อผมยาวสลวยเปียกชื้นก็ชโลมแชมพูจนกลิ่นหอมฟุ้งไปทั้งห้องแต่นีรชาก็ไม่มีเวลาจะมาเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ สองมือจึงออกแรงเกาศีรษะด้วยความเร่งรีบก่อนจะทิ้งไว้แบบนั้นแล้วเทสบู่เหลวลงบนฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวขาวนวลเนียนจนทั่ว หากเป็นเมื่อก่อนเวลาสองชั่วโมงมันคงจะเหลือเฟือแต่พอมาอยู่ในร่างของดาราสาวเวลาสองชั่วโมงยังแท