All Chapters of ทะลุนิยายไปเป็นนางร้ายของพระรอง: Chapter 41 - Chapter 50

หลังใช้เวลาแต่งองค์ทรงเครื่องพักใหญ่แม่นักเขียนในร่างดาราสาวก็ค่อย ๆ แง้มประตูออกมาจากห้องเพราะรู้สึกเคอะเขินกับชุดที่สวมใส่อยู่ก่อนหน้านี้เนตรนภาได้โทรมาบอกเรื่องที่รถของเธอจอดเสียอยู่ระหว่างทางก่อนจะกำชับเรื่องชุดที่เตรียมไว้ให้พราวดาวสำหรับไปถ่ายโฆษณาวันนี้โดยเฉพาะ เพราะเห็นว่าจะมีนักข่าวมาขอเก็บภาพขณะถ่ายทำเนื่องจากคนว่าจ้างงานใหญ่มีหน้ามีตาเป็นที่รู้จักในสังคม เนตรนภาเลยเห็นว่างานนี้พราวดาวต้องสวยและเด่นที่สุดคู่ควรกับตำแหน่งดาวร้ายร้อยเล่มเกวียนแห่งวงการมายาผลพลอยได้จากการสวมใส่เสื้อผ้าสวย ๆบวกกับฝีมือการแต่งหน้าทำผมของนีรชา วันนี้พราวดาวจึงดูสวยเป็นพิเศษทำเอาพายุมองด้วยความตกตะลึงเกาะอกคอเล็กชั่นใหม่ล่าสุดอยู่บนตัวพราวดาวได้อย่างดูดี โดยชายกระโปรงระบายด้านหน้าสั้นเหนือเข่าขึ้นมาจนมองเห็นขาเรียวขา หากแต่วันนี้คนตัวเล็กไม่ได้ปล่อยให้เส้นผมบดบังทัศนียภาพอันสวยงามเหมือนเช่นทุกครั้งผมดัดลอนถูกเกล้าขึ้นอวดลำคอระหงไปหาลาดไหล่ขาวเนียน เนินอกอวบอิ่มโผล่พ้นชุดเกาะอกขึ้นมาอย่างโดดเด่นจนชายหนุ่มเผลอจ้องร่างบางตาไม่กะพริบคนสงวนท่าทีมาตลอดถึงกับลืมหายใจไปชั่วขณะเพราะถูกหญิงสาวตรงหน้าสะก

“พรุ่งนี้เธอไม่มีงานแต่เธอต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายดังนั้นฉันจะดื่มแทนเธอเอง แกมีอะไรขัดข้องไหม” พายุไม่ได้คิดจะฟังคำตอบจากพราวดาวอยู่แล้ว เขาจึงหันไปขอความเห็นเหนือเมฆด้วยสายตาที่กำลังบอกเป็นนัย ๆไม่ว่าเขาจะอยู่ในฐานะอะไรเขาก็ไม่อยากเห็นพราวดาวกลับไปเป็นเหมือนเดิมเพราะพราวดาวเจ็บมามากพอแล้วจากนั้นพายุก็ทำหน้าที่คอยดื่มเหล้าแทนพราวดาวจนหน้าเริ่มแดงก่ำ โชคดีที่เขาไม่ใช่คนคออ่อนไม่อย่างนั้นมีหวังได้สลบเพราะเหนือเมฆก็เล่นชงเหล้ามาซะเข้มเวลาล่วงเลยไปพักใหญ่ ๆ กว่าเนตรนภาที่พึ่งจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จจะตามมาสมทบ ทว่าเธอก็มาทันเวลาได้พอเหมาะพอเจาะ สถานการณ์ที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็นศึกชิงนางเลยต้องยุติชั่วคราว“ขอโทษนะคะที่ตามมาช้า” ผู้จัดการสาวเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นอันดับแรก“ผมว่านอกจากคำขอโทษต่อไปคุณเนตรคงต้องจัดการเรื่องส่วนตัวให้ดีกว่านี้นะครับจะได้ไม่กระทบกับงาน” เสียงทุ้มของพายุเอ่ยออกมาโดยไม่ได้คิดจะมองหน้าอีกฝ่ายเรื่องกล้องวงจรปิดกับเรื่องที่เนตรนภาปล่อยให้คนนอกเข้าห้องพราวดาวโดยพลการจนของสำคัญหายไปเข

บ้าไปแล้วเหรอ เธอไม่เคยโดนยาพวกนี้สักหน่อยจะไปรู้ได้ยังไงเล่า อีกอย่างเธอก็กำลังถามเขาอยู่นะไม่ใช่ให้เขามาย้อนถามด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างนี้ ไม่รู้หรือไงว่าหัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวเร็วเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกให้ได้ยังไม่ทันได้เอ่ยตอบอะไรพายุก็เคลื่อนริมฝีปากหยักหนาขยับลงมาใกล้เธอพร้อมกับลมหายใจผ่าวร้อน ใกล้ชนิดที่แม้ขยับริมฝีปากเพียงนิดอาจทำให้กำแพงของทั้งคู่พังทลายลงในชั่วพริบตาแต่แล้วเขาก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้ พายุลุกออกจากร่างเล็กไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วมือยกกุมขมับ ความต้องการที่อัดแน่นอยู่ข้างในแปรสภาพเป็นเม็ดเหงื่อไหลออกมาท่วมตัวฤทธิ์ของสารกระตุ้นกำลังเล่นงานเขาอย่างหนักหน่วงในขณะที่ความเป็นชายแข็งขืนจนแทบจะทะลุออกมานอกเป้ากางเกง“ฉันขอใช้ห้องน้ำเธอหน่อยนะ” พายุกลั้นใจพูดอย่างไม่มีความอายหลงเหลือ คนที่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีตอนนี้กลับไม่มีความสามารถขับรถหรือแม้แต่จะออกไปเจอใครทั้งนั้นพูดจบคนข่มอารมณ์ก็ลุกออกจากเตียงทันทีก่อนจะก้าวเท้ายาว ๆ ตรงไปยังห้องน้ำอย่างไม่รีรอ เห็นทีว่าหนทางเดียวที่จะทำให้เจ้าน้องชายของเขายอมสงบคงมีเพียงสองมือ

ภายในห้องฉุกเฉินนีรชานอนบีบมือแล้วคลายออกเป็นจังหวะช้า ๆ เลือดแดงข้นถูกถ่ายออกจากร่างกายอีกคนสู่อีกคน ทว่าม่านที่กั้นกลางไม่อาจขวางกั้นความรู้สึกมากมายที่เธอกำลังส่งไปถึงพายุ หากโชคชะตาพาให้เธอมาอยู่ข้างกายเขาก็ไม่ควรพรากเขาไปจากเธอตอนนี้เพราะอย่างน้อย ๆ ก็ให้เธอได้ทำดีกับผู้ชายคนนี้บ้างการผ่าตัดล่วงเลยไปกว่าสามชั่วโมงแต่ก็ประสบความสำเร็จพายุพ้นขีดอันตรายและถูกนำมาพักฟื้นยังห้องผู้ป่วยพิเศษ“คุณหมอปลอดภัยแล้วนะคะไม่ต้องเป็นห่วง” นางพยาบาลได้หันมาพูดกับคนในครอบครัวของพายุและดาราสาวให้วางใจก่อนจะออกไปจากห้องคล้อยหลังพยาบาลคุณพ่อของพายุหรืออดีต นายแพทย์พิสุทธิ์ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญแผนกอายุรกรรมก็มองไปยังดาราสาวที่เปิดตัวว่าคบหาอยู่กับลูกชายมาสักระยะแต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยกัน เรื่องราวในนิยายบั้นปลายชีวิตหลังเกษียณพิสุทธิ์ต้องการหาความสงบจึงมักจะไปปฏิบัติธรรมบ่อยครั้งซึ่งเป็นช่วงที่พายุกับพราวดาวประกาศคบหากันออกสื่อพอดี“ขอบใจหนูมากนะที่ช่วยชีวิตลูกชายฉันไว้” ชายวัยกลางคนแสดงความขอบคุณด้วยสีหน้าเป็นมิตรด้วยความที่รู้จักพราวดาวมาตั้ง

“ฉันรู้จักเธอดีกว่าใครแต่ตอนนี้ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าเธอใช่คนเดียวกับที่ฉันเคยรู้จักหรือเปล่า”“พูดแบบนี้หมายความว่าไง? ” นีรชาแข็งใจถามกลับพร้อมลอบกลืนน้ำลายอย่างคนร้อนตัวหรือว่าพายุจะเริ่มสงสัยว่าเธอไม่ใช่พราวดาว เป็นไปไม่ได้ ต่อให้พายุจะฉลาดแค่ไหนเขาก็ไม่น่าจะรู้เรื่องนี้นี่นอกจากจะไม่ยอมตอบคำถาม พายุยังรั้งเอวบางไปจนยืนชิดกับเตียงที่เขานั่งอยู่สายตาคมจ้องลึกเข้ามานัยน์ตาคู่สวย แม้ในตอนนั้นสติสัมปชัญญะจะไม่ครบถ้วนแต่เขาก็แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวกัน เพียงแต่ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าสิ่งที่เขาเจอมันคืออะไรกันแน่หากคิดในทางวิทยาศาสตร์หมอเช่นเขาย่อมรู้ว่าเรื่องพวกนี้สามารถเกิดขึ้นได้ เมื่อร่างกายเข้าสู่สภาวะหัวใจกำลังจะหยุดเต้นหรือหากร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส สมองจะลดการทำงานส่วนที่ไม่สำคัญลงจนแทบไม่มีความรู้สึกหรือบางคนอาจจะเรียกภาวะนี้ว่า ความฝันแต่หลักการทางวิทยาศาสตร์มันจะให้คำตอบเรื่องนี้กับเขาได้จริง ๆ เหรอ ถ้าหากผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่ใช่พราวดาวที่เขารู้จักล่ะ? แล้วเธอคนนี้เป็นใครกันแน่!?“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้