All Chapters of เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Chapter 381 - Chapter 390

“คุณโม่ครับ คุณอย่าโทษตัวเองเลย มันไม่ใช่ความผิดของคุณทั้งหมด” พ่อบ้านเฉินเห็นสีหน้าเขาเศร้าหมองขึ้นเรื่อย ๆ ก็ปลอบใจอย่างอดไม่ได้โม่จือหย่วนส่ายหน้า กล่าวเสียงแหบพร่า “ตอนหนุ่ม ๆ ฉันทำเรื่องงี่เง่าไว้มาก เพียงแต่ตอนนี้เพิ่งเข้าใจว่าคนเดียวที่ฉันรักด้วยใจจริง มีแค่แม่ของหร่านหร่านเท่านั้น”เขาหยุดไป แววตาค่อย ๆ หม่นแสงลง “ถึงจะมีลูกหลายคน คนที่ฉันแคร์ก็มีแค่คนเดียวเหมือนกัน”ลุงเฉินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งคุณเจียงจะเข้าใจแน่นอน”“ไม่มีทางหรอก ท่าทีของเธอชัดเจนมาก เธอไม่มีวันยกโทษให้ฉัน และฉันก็ไม่คู่ควรให้เธอยกโทษให้”เมื่อรถค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไป โม่จือหย่วนที่ตอนแรกหลับตาพิงเบาะจู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นมา ความเซื่องซึมในแววตาที่มีในตอนแรกค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความเยือกเย็นทันใดนั้นเขาก็เอ่ยพูด น้ำเสียงทุ้มต่ำและหนักแน่น “ไปสืบมาให้ชัดเจน ใครเป็นคนลงมือทำร้ายเจียงหร่านกันแน่”ลุงเฉินพยักหน้า “ครับ คุณโม่ แต่ว่าคุณผู้หญิง…”“ไต้จิ้งอวิ๋น?” เมื่อได้ยินชื่อนี้ โม่จือหย่วนก็แสยะยิ้ม นัยน์ตาฉายแววเกลียดชัง“อย่างเธอนับเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลไหน?” เมื่อเห

เปิดประตูออกไปไม่ทันไร เธอก็ได้ยินเสียงใสกังวานของหญิงสาวพูดอย่างคุกรุ่น “อะไรของคุณเนี่ย? ชนคนอื่นแล้วไม่คิดจะขอโทษเลยหรือไง?”สีหน้าของโจวเหยียนถมึงทึง “เห็น ๆ กันอยู่ว่าคุณหมุนตัวมาชนก่อน!”“ฉันหมุนตัว?” หญิงสาวแสยะยิ้ม “ฉันยืนรอเพื่อนอยู่ตรงนี้นานแล้ว คุณนั่นแหละที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ!”เจียงหร่านขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินเข้าไป “เกิดอะไรขึ้น?”ทั้งสองคนหันไปพร้อมกัน ผู้หญิงที่กำลังเถียงกับโจวเหยียนอยู่พลันตาเป็นประกาย “เจียงหร่าน!”ตอนนี้เองเจียงหร่านถึงได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายชัดเจน จึงชะงักไปเล็กน้อย “เสี่ยวฉิง?”เซี่ยฉิง ผู้ช่วยฝ่ายการเงินของกู้กรุป และเป็นคนที่เธอกำลังจะแนะนำให้โจวเหยียนรู้จักในคืนนี้ผลสุดท้าย เธอยังไม่ทันได้แนะนำให้รู้จักกัน พวกเขาก็ทะเลาะกันก่อนแล้วโจวเหยียนเองก็นิ่งอึ้งไปเหมือนกัน “พวกคุณ…รู้จักกันเหรอ?”เจียงหร่านเหลือบมองสองคน รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “นี่ทำอะไรกัน?”เซี่ยฉิงเบ้ปาก “ผู้ช่วยเจียง เพื่อนของเธอนิสัยเอาเรื่องน่าดู ชนคนอื่นแล้วยังไม่สำนึกอีก”สีหน้าของโจวเหยียนย่ำแย่กว่าเดิม พยายามแก้ต่างให้ตัวเอง “ผู้ช่วยเจียง เธอเป็นฝ่าย...”“พอได้แล้ว” เ

“ไม่ได้”เฮ่อเฉินโจวตอบอย่างเด็ดขาด “พรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานต่างที่ คืนนี้ต้องพักผ่อน”เมื่อเห็นเจียงหร่านกำลังจะเถียง เขาก็ก้มลงไปประกบริมฝีปากของเธอ“เชื่อฟังหน่อย” เขากระซิบชิดริมฝีปากของเธอ “เชื่อผม ผมจะจัดการทุกอย่างเอง”สุดท้ายเจียงหร่านก็ยอม แต่ในใจกลับแอบตัดสินใจไว้…ทันทีที่เรื่องของว่านเซิ่งจบลง เธอจะกลับมาตรวจสอบเรื่องของสวนป่าทันทีรวมถึงการตายของแม่ เธอต้องสืบจนความจริงเปิดเผยออกมาท่ามกลางความมืดมิด เธอได้ยินเสียงหัวใจของเฮ่อเฉินโจวเต้นอย่างสม่ำเสมอ แต่ความคิดกลับไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเช้าวันรุ่งขึ้น เสียงประกาศขึ้นเครื่องดังขึ้นในสนามบิน เจียงหร่านลากกระเป๋าเดินทางก้าวเดินไปที่เลาจน์วีไอพีอย่างรวดเร็ว ปลายนิ้วกดบนหน้าจอโทรศัพท์เบา ๆ โทรออกหาเบอร์ที่คุ้นเคย“ว้าว ในที่สุดคุณหนูใหญ่เจียงก็นึกถึงเครื่องมืออย่างฉันแล้วเหรอ?”น้ำเสียงหยอกเอินของเจียวคังดังมาจากปลายสาย ได้ยินเสียงกดแป้นพิมพ์แก้วกาแฟกระทบกันเป็นเสียงแบ็คกราวด์เจียงหร่านยิ้มบางเบาก่อนจะสลับโทรศัพท์มาอีกข้าง “ทำไม ช่วงนี้ฉันไม่เรียกใช้ นายเลยว่างเหรอ?”เจียงคังจิ๊ปากเบา ๆ น้ำเสียงเจือความแง่งอน “ก็ใช่น่ะ

เจียงหร่านทำตัวไม่ถูกเพราะคำพูดของเขา จนเกือบสำลักน้ำชา “ประธานหลิวเล็ก มุกนี้ไม่ขำเลยนะคะ”เมื่อเห็นว่าเธอไม่เชื่อตัวเอง หลิวอวี่ก็มีสีหน้าจริงจัง “ไม่ใช่มุก ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณในที่ประชุมโปรเจกต์ ผมก็ถูกดึงดูด คำพูดของคุณโดดเด่น ความคิดเฉียบคม แตกต่างจากคนพวกนั้นที่เอาแต่ประจบสอพลอโดยสิ้นเชิง”เจียงหร่านวางถ้วยชาลง แล้วยิ้มสุภาพและห่างเหิน “ขอโทษค่ะ ฉันมีสามีแล้ว”หลิวอวี่ชะงักไป ก่อนจะเผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา “เหมือนผมจะช้าไปก้าวหนึ่ง ไม่ทราบว่าผู้ชายที่โชคดีคนนั้นคือใครเหรอครับ?”“เฮ่อเฉินโจวค่ะ” เจียงหร่านตอบอย่างไม่ลังเล ตอบคำถามของเขาอย่างตรงไปตรงมาเมื่อได้ยินชื่อนี้ สีหน้าของหลิวอวี่ก็นิ่งค้างอย่างเห็นได้ชัด “ประธานเฮ่อกรุปแห่งเมืองหลวง…”“ใช่ เขานั่นแหละ” เจียงหร่านพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือ “ขอโทษนะคะ ฉันต้องไปเตรียมประชุมต่อ ขอตัวก่อน”หลิวอวี่ถูกอบรมมาดี ไม่นานก็กลับมามีท่าทีสุภาพดังเดิม “เมื่อกี้ผมเสียมารยาทไปหน่อย แต่คำเชิญงานเลี้ยงยังมีผลอยู่นะครับ หวังว่าถึงเวลานั้นแล้วจะได้เจอคุณ”เจียงหร่านพยักหน้า ตอนที่หันหลังเดินออกไป ก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าสายตาของหลิวอวี่คอย

หลังจากวางสาย เจียงหร่านก็เดินไปที่หน้าต่าง ก้มมองกระแสจราจรที่รถราวิ่งสัญจรไม่ขาดสาย สีหน้าเคร่งเครียดเฮ่อเฉินโจวสวมกอดเธอจากด้านหลัง วางคางเกยบนไหล่ของเธอ เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นว่า “ทำไม? ตอนนี้ยังเป็นห่วงเขาอยู่เหรอ?”เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แฝงความหึงหวงของเขา เจียงหร่านก็อดหัวเราะไม่ได้ “มื้อเย็นก็ไม่ได้กินอะไรมานี่นา แล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงได้กลิ่นหึงลอยหึ่งเลยล่ะ?”เฮ่อเฉินโจวงับติ่งหูของเธอ กล่าวด้วยน้ำเสียงอันตราย “คุณนายเฮ่อ นับวันคุณยิ่งกล้าขึ้นนะ”เจียงหร่านหัวเราพลางหันหลบ จากนั้นก็อธิบายกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา แต่เรื่องนี้มันแปลกเกินไป เลยอยากตรวจสอบให้แน่ใจ ก่อนหน้านี้เซี่ยฉิงเคยบอกว่าช่วงนี้ฉินเจิงเข้าออกกู้กรุปบ่อย ฉันสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับเธอ”“แล้วไงต่อ?” เฮ่อเฉินโจวเลิกคิ้วขึ้น รอให้เธอพูดต่อเจียงหร่านเห็นท่าทางเด็ก ๆ ของเขา ก่อนจะถอนหายใจแล้วอธิบายต่อ “ระหว่างฉันกับกู้เฉิงเหยียนไม่มีเยื่อใยต่อกันแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะทนเห็นกู้กรุปถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตาได้ เพราะยังไงที่นั่นก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของฉัน”เฮ่อเฉินโจวจ้องมองเธอเงียบ ๆ อ