All Chapters of พันธะลงทัณฑ์: Chapter 11 - Chapter 14

บทเพลงรักที่แสนทรมานหัวใจผ่านพ้นไปอย่างยาวนานสำหรับพลอยไพลิน ไร้ซึ่งเสียงสนทนาหรือแม้กระทั่งเสียงปลอบโยนสำหรับหญิงสาว เขาตักตวงความสุขความหอมหวานจากร่างเล็กจนพอใจ ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวแล้วเดินออกไปจากห้องหยดน้ำตาสีใสไหลอาบแก้มนวลด้วยความอึดอัด เธออยากจะออกไปจากจุดนี้เหลือเกิน ติดแต่ว่าหัวใจมันยังเรียกร้องที่จะมีเขาอยู่เคียงข้าง แม้จะเศร้าที่ต้องแอบขโมยอ้อมกอดจากคนอื่น แต่กลับมีความสุขที่ได้กอดเขา แม้จะเศร้าที่ต้องคอยลอบมองรอยยิ้มที่เขายิ้มให้คนอื่น แต่กลับมีความสุขที่ได้เห็นมัน หากเลือกได้จริง ๆ เธอก็คงยอมกลายเป็นคนเลวแบบนี้ขอเพียงแค่ได้อยู่ใกล้เขาก็พอร่างเล็กลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกาย เธอสะบัดความช้ำออกจากหัวใจโดยปล่อยให้สายน้ำชำระล้างมันให้หมดสิ้น หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็พาร่างของตัวเองกลับมานอนที่เดิมจนเคลิ้มหลับไป***เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสนะสำหรับเธอ พลอยไพลินตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาด้านล่างเครื่องปรุงอาหารเช้าสำหรับตัวเธอเองและพวกเขาตุบ!“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”ด้วยความเพลิดเพลินกับการทำอาหาร ทำให้เธอไม่ทันได้สังเกตผู้มาใหม่ หญิงสาวร่างเล

ใบหน้าหล่อคมก้มลงกระซิบข้างใบหูของเธอแผ่วเบา เสียงนุ่มทุ้มชวนหลงใหลเป็นเหตุให้ขนในกายลุกชูชัน เธอหลับตาสนิทไม่กล้ามองเขาด้วยความกลัวภายในใจ จมูกสันคมฝังลงซอกคอขาวของเธอพร้อมซุกไซร้ด้วยความต้องการของกามอารมณ์พลอยไพลินปล่อยธารน้ำตาให้ไหลตามแรงโน้มถ่วง เขาจะทำแบบนี้กับเธอในสถานที่อย่างนี้จริง ๆ งั้นเหรอ เหตุใดกันเขาถึงได้ใจร้ายมากขนาดนี้ ศักดิ์ศรีของเธอที่เคยมีถูกเขาทำลายจนย่อยยับเลยอย่างนั้นใช่ไหม เหตุใดเขาถึงดูถูกเธอ เขาถึงมองเธอไม่ต่างจากดอกไม้ริมทางแม้แต่น้อย“คุณอลันคะ พลอยขอร้อง” หญิงสาวเอ่ยออกไปด้วยความอ้อนวอนอลันหยุดชะงักกับน้ำเสียงสั่นที่ได้ยิน เขาเงยหน้ามองเธอนิ่งภายในดวงตาว่างเปล่า เมื่อเห็นว่าเขาหยุดการกระทำเธอจึงลืมตาขึ้น ทำให้เธอและเขาสบตากันอัตโนมัติ ดวงตากลมโตที่สั่นระริกสบกับดวงตาดุคมที่น่ากลัว ก็คงต้องเป็นเธอที่แพ้ไป ใบหน้าหวานเบนหนีหลบสายตานั้นทันที“เช็ดน้ำตาแล้วนอนอ้าขากว้าง ๆ อย่างที่เธอถนัด”เขาเอ่ยบอกเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยการดูถูกก่อนจะก้มลงไปทำกิจกามเดิมที่เขาหยุดไว้ มือแกร่งปลดชุดของหญิงสาวออกอย่างชำนาญ ท่อนบนเปล่าเปลือยขาวโพลนจึงปรากฏแก่สายตาของเขา เรียวปาก