All Chapters of เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Chapter 171 - Chapter 180

หยางหมิงเฉิงนำนมแพะไปให้ภรรยาที่ในครัว ตอนนี้หลี่เล่อเยียนทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นสามีเดินมาพร้อมกับไห 2 ไห เธอจึงเดินไปช่วยถือ“ทำไมช้านักละคะ” หลี่เล่อเยียนรอสามีจนทำอาหารเช้าเสร็จแต่ตัวเขานั้นก็ยังไม่มา “พอดีพ่อเฒ่าโจไม่รู้ทางนะครับ เลยเสียเวลารอเขานานไปหน่อย” หยางหมิงเฉิงวางไหนมทั้งสองไหไว้บนแคร่ไม่ยอมให้ภรรยาช่วยถือ หลี่เล่อเยียนเมื่อได้นมแพะมาก็ทำการฆ่าเชื้อโดยนำนมใส่ภาชนะที่มีในมิติ จากนั้นก็นำลงไปนึ่งโดยที่เธอใส่หัวมันเทศลงไปนึ่งพร้อมกับนมด้วย สังเกตจากการที่มันเทศสุกนั่นหมายถึงว่านมแพะก็สามารถนำมากินได้ นอกจากนั้นเล่อเยียนยังเติมน้ำตาลเพิ่มความหวานไปด้วยเพื่อให้ลูกชายได้ดื่มง่ายยิ่งขึ้นประโยชน์ของนมแพะนั้นถ้าหากจะพูดไป คือมีมากกว่านมวัวอย่างแน่นอน หลี่เล่อเยียนคิดหาวิธีหาเงินเพิ่ม ในระหว่างที่อยู่ที่นี่ได้แล้ว แต่อาจจะต้องเป็นสถานที่เป็นส่วนตัวมากกว่านี้ เนื่องจากเธอไม่สามารถที่จะไว้ใจใครในบ้านได้เลย เล่อเยียนทำการฆ่าเชื้อนมแพะด้วยตนเอง แม้แต่สะใภ้สี่เธอก็ไม่ให้เห็น เมื่อทำเสร็จ

25 ธันวาคม 1957ก่อนจะถึงปีใหม่หยางหมิงเฉิงก็นำข่าวดีมาบอกกับภรรยาเรื่องของบ้านพักที่เธอต้องการ ไม่อยากจะเชื่อว่าสวรรค์จะเมตตาพวกเขามาถึงเพียงนี้ เมื่อป้าสุ่นเพื่อนบ้านกันนั้นต้องย้ายไปอยู่กับลูกชายที่อีกมณฑลหนึ่ง เนื่องจากว่าเธออายุมากแล้วและมีลูกชายเพียงคนเดียว ลูกชายที่ทำงานโรงงานในเมืองจึงมารับแม่ไปอยู่ด้วยกัน “ผมมีข่าวดีมาบอกคุณด้วยนะครับ” หยางหมิงเฉิงจากเดิมที่ตั้งใจว่าจะลงไปช่วยพี่น้องทำงานที่ทุ่งนา เป็นต้องพับความคิดนั้นทิ้งไป และก็อยู่บ้านช่วยภรรยาเลี้ยงลูกแทน“ข่าวดีอะไรคะ” หลี่เล่อเยียนที่ตอนนี้นั้นกำลังให้ลูกชายดื่มนมก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย“ลองทายดูสิครับ” หยางหมิงเฉิงอยากจะรู้ว่าภรรยามีประสาทสัมผัสพิเศษอะไรเพิ่มอีกหรือไม่“ทำไมคะคุณหาบ้านได้แล้วหรือคะ” หยางหมิงเฉิงแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นจะเป็นเรื่องจริง นี่เธอยังมีเรื่องลี้ลับปิดบังเขาอยู่หรือเปล่านี่“คุณรู้ได้ไงครับ สารภาพมาตรง ๆ เถอะครับว่าคุณยังมีเรื่องอะไรที่ไม่ได้บอกผมอีกหรือไม่” หลี่เล

เรื่องที่หยางหมิงเฉิงซื้อบ้านต่อจากแม่เฒ่าสุ่น เป็นที่ร่ำลือไปทั่วทั้งหมู่บ้าน เนื่องจากแม่เฒ่าสุ่นนั้นเป็นคุณครูสอนระดับชั้นประถม ท่านจึงมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่าชาวบ้านคนอื่น ๆ อีกทั้งยังเป็นบ้านที่แข็งแรงแม้ว่ามันจะไม่ได้หลังใหญ่โตเท่าไหร่ แต่ก็นับว่าเป็นบ้านปูนที่แข็งแรงมากทีเดียว“แม่เฒ่าหยางนี่ช่างโชคดีเสียจริง มีลูกชายเป็นนายทหาร กลับมาบ้านไม่ทันไรก็ซื้อที่ทางเก็บไว้ ฉันละอิจฉาหล่อนจริง ๆ แม่เฒ่าหยางเอ้ย” เพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียงเดินมาหาแม่เฒ่าหยางถึงบ้าน เนื่องจากว่าจะสอบถาม เรื่องที่ลูกชายเธอซื้อบ้านต่อจากแม่เฒ่าสุ่นนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่“แม่เฒ่าสุ่นจะย้ายไปอยู่กับลูกชายที่อีกมณฑล เห็นว่ารายนั้นได้งานทำที่โรงงานตำแหน่งใหญ่โต ไม่อยากจะทิ้งแม่ไว้ที่บ้านตามลำพังน่ะ” แม่เฒ่าหยางที่มีคนมาชื่นชมลูกชายถึงหน้าบ้าน มีหรือที่จะไม่ดีใจ น้ำขุ่นไว้ในน้ำใสไว้นอกยังคงใช้ได้เสมอ“อย่างนั้นหรอกหรือ ดีใจกับเธอด้วยนะแม่เฒ่าหยาง ลำบากมานานมีลูกชายดีก็แบบนี้แหล่ะ ซื้อบ้านให้แม่อยู่” แม่เฒ่าอีกคนช่วยออกความคิดเห็น“ไม่ใช

เมื่อส่งน้องชายสี่และน้องสะใภ้กลับบ้านแล้ว สองสามีภรรยาก็เดินเข้าบ้าน จริง ๆ แล้วเมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา พ่อเฒ่าและแม่เฒ่าหยางก็ได้เดินมาดูบ้านของลูกชาย หลี่เล่อเยียนได้บอกกับแม่สามีเรื่องที่เธอจะทำบุญขึ้นบ้านใหม่ในช่วงปีใหม่ และจะเป็นเจ้าภาพในการจัดงานเลี้ยงในช่วงปีใหม่ด้วยแม่เฒ่าหยางได้ยินดังนั้นก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เธอไม่คิดเลยว่าการแยกบ้านในครั้งนี้จะทำให้อะไรหลายๆ อย่างดูง่ายขึ้น รู้สึกว่าจะไม่ค่อยคาดหวังให้ลูกสะใภ้คนนี้เป็น หรือทำในสิ่งที่ต้องการให้เป็น อาจจะเป็นเพราะหล่อนได้รับคำชมจากเหล่าบรรดาเพื่อนบ้านด้วยกัน เรื่องความใจกว้าง ทำให้แม่เฒ่าหยางยอมลดทิฐิของตัวเองลง“ขอบใจแม่หนิงหลงมากนะ ถ้ามีอะไรให้แม่ช่วยก็บอกได้ทันทีไม่ต้องเกรงใจ จัดงานแต่ละครั้งคงต้องใช้เงินเยอะพอสมควร” แม่เฒ่าหยางแม้จะไม่ค่อยเข้าหน้ากับลูกสะใภ้เหมือนตอนอยู่ที่ปักกิ่ง แต่ก็ยังอดเป็นห่วงหม้อข้าวของลูกชายไม่ได้“ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรหรอกค่ะคุณแม่ เราก็กินเลี้ยงกันเฉพาะคนในครอบครัวเท่านั้น ส่วนญาติๆ ก็แล้วแต่คุณแม่เลยค่ะ แต่ฉันอยากจะได้เฉพาะคนที่คุณแม่สนิทเท่านั้น เพร

30 ธันวาคม 1957วันนี้หลี่เล่อเยียนและสามีเดินทางเข้าไปในเมืองตั้งแต่เช้าตรู่ แม่เฒ่าหยางเดินมาหาหลานชาย ที่ตอนนี้เขานั้นยังคงนอนอยู่บนที่นอนอุ่นๆ“ลูกรอง ตื่นกันหรือยังลูก" แม่เฒ่าหยางเดินมาบ้านลูกชายตั้งแต่เวลา 04.00 น. เพราะจะต้องรีบไปจองหมูที่ร้านขาย ไม่เช่นนั้นอาจจะไม่ทัน เพราะมีปริมาณที่ค่อนข้างจำกัดในการขายแต่ละวัน“ตื่นแล้วครับ” หยางหมิงเฉิงตอนนี้กำลังต้มน้ำชาคลายหนาว แม้ว่าจะไม่มีหิมะ แต่อากาศก็ถือว่าเย็นพอสมควร ตอนนี้น่าจะประมาณ 12 องศา“อาหลงตื่นหรือยังล่ะ อากาศหนาวยังไม่ต้องปลุกให้ตื่นตอนนี้หรอก” หยางหมิงเฉิงไปเปิดประตูให้ผู้เป็นแม่เข้ามาภายในบ้าน เนื่องจากว่าอากาศข้างนอกเย็นกว่ามากนัก“ยังนอนในห้องอยู่เลยครับ แม่ก็เข้าไปนอนที่ห้องกับหนิงหลงต่อเถอะครับ เดี๋ยวพวกผมจะรีบไปรีบกลับ” ขณะที่พูดหลี่เล่อเยียนก็กลับเข้ามาภายในบ้านพอดี เธอเข้าไปอุ่นนมแพะเพื่อเตรียมไว้สำหรับลูกชาย“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่ นี่เป็นนมของหนิงหลงนะคะ ถ้าเขาตื่นสายคุณแม่ก็ค่อยเอาไปนึ่งอุ่นให้เขาดื่มอีกรอบก็ได้ค่ะ&rdquo