All Chapters of เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Chapter 151 - Chapter 160

“ผมให้เล่อเยียนรออยู่ที่บ้านน่ะครับ วันนี้เอาสัมภาระของหลี่หานกลับมาส่งก่อน ส่วนตัวเขานั้นช่วงเย็นถึงจะกลับบ้านน่ะครับ อีกอย่างตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วพาหนิงหลงออกมาคงไม่เหมาะเท่าไหร่ ต้องขอโทษคุณแม่ด้วยที่เสียมารยาทครับ” แม่เลี้ยงหลี่ทำสีหน้าเจื่อนๆ เมื่อได้ยินเหตุผลของลูกเขย“เข้าบ้านเถอะ” พ่อหลี่เรียกลูกเขยเข้ามาในบ้าน“แล้วนี่อะไรหรือจ๊ะ” เมื่อเข้ามาภายในบ้านยังห้องโถงรับแขก แม่เลี้ยงหลี่ก็สังเกตเห็นโถใส่ผักดอง เธอรู้แล้วล่ะว่าเป็นผักดอง แต่ไม่รู้ว่าจะใช่ของที่เขานำมาฝากด้วยหรือเปล่า จึงถามขึ้นเพื่อความแน่ใจ“อันนี้เป็นหัวไชเท้าดองที่เล่อเยียนทำมาให้น่ะครับ เธอบอกว่าคุณพ่อชอบกินมากเลยทำมาให้กินกับข้าวต้มช่วงหน้าหนาว ส่วนอันนี้เป็นสบู่ครับ คิดว่าอันเก่าคุณพ่อน่าจะใช้หมดแล้ว เลยให้ผมเอามาให้ ที่เอามามากหน่อยเพราะผมจะไปที่ไห่หนานสักระยะน่ะครับ เธอกลัวว่าหมดแล้วคุณพ่อจะไม่ยอมใช้อย่างอื่น” พ่อหลี่ยิ้มรับอย่างดีใจที่ลูกสาวไม่ลืมว่าตนนั้นชอบกินแบบไหน ส่วนเรื่องสบู่นั้นเขาเป็นผู้ชายไม่ต้องบำรุงอะไรมากหรอก มีเพียงภรรยาและลูกเลี้ยงเท่านั้นที่เอาไปใช้“ไอหยา... ดีจริง ๆ เลยอันเก่าจะหมดแล้วจร

ส่วนทางด้านหรูฟางเซียนที่ได้ยินว่าจักรายานคันนี้เป็นของน้องสาวเธอ‘หลี่เล่อเยียน หล่อนจะมีทุกอย่างเหนือไปกว่าฉันทุกอย่างเลยหรืออย่างไร ตั้งแต่ที่แกกลับมาคุณพ่อก็ไม่เคยสนใจฉันเลยสักนิด ฉันสู้หล่อนไม่ได้ตรงไหนกัน หน้าตา กิริยามารยาทฉันดีกว่าเป็นไหน ๆ ไหนจะเรื่องการศึกษาสังคมเพื่อนฝูงหล่อนก็เทียบฉันไม่เห็นฝุ่น แต่ทำไมทุกคนที่ฉันรักถึงต้องคอยอยู่ห้อมล้อมคนเห็นแก่ตัวอย่างหล่อนกัน’แม่เลี้ยงหลี่ที่เห็นลูกสาวตัวเองยืนค้างอยู่ด้านหลังก็สะดุ้งไป เธอพยายามทำให้ลูกสาวกลายเป็นที่รักของคนในครอบครัว แม้ในใจจะรู้ดีว่าเธอและลูกสาวนั้นเป็นเพียงคนนอก แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็พิสูจน์ตัวเองแล้วว่า พวกเธอเป็นคนในครอบครัว แต่กลับพลาดเรื่องนั้นเพียงเรื่องเดียว ทำให้สามีของเธอนั้นมีท่าทีหมางเมิน ไม่เข้าหาเหมือนที่ผ่านมาแต่คนอย่างแม่เลี้ยงหลี่ไม่มีทางยอมแพ้คนอย่างลูกเลี้ยงแน่นอน ลูกสาวของเธอจะต้องเป็นที่หนึ่ง ไม่ว่าจะเรื่องการเรียนการศึกษาหรือแม้กระทั่งเรื่องคนรัก เธอตั้งใจจะจับลูกสาวใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วแนะนำให้กับลูกชายของเจ้าของโรงงานที่เพื่อนของเธอทำงานเป็นผู้จัดการอยู่ เป็นนายทหารยศสูงแล้วอย่างไร มีเงิ

เมื่อจัดข้าวของเข้าที่เรียบร้อยแล้ว หลี่เล่อเยียนตั้งใจว่าจะพาลูกชาย ไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สบายตัวเสียก่อน จากนั้นค่อยมานอนพัก เพราะตอนนี้เป็นเวลาน่าจะบ่ายสอง ยังพอมีเวลาให้งีบหลับก่อนที่เหล่าบรรดาญาติของสามีจะกลับจากทุ่งนา“ทำอะไรอยู่หรือครับ” หยางหมิงเฉิงที่อยู่คุยกับพี่ชายใหญ่ ตามประสาพี่น้องที่ไม่ได้เจอหน้าตา อีกทั้งเขายังไม่ได้กลับบ้านมานานมาก เมื่อเห็นสภาพบ้านที่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เขาก็อดรู้สึกดีไม่ได้ เนื่องจากครอบครัวเขาเป็นครอบครัวใหญ่ ก็กลัวว่าเงินที่ส่งมาให้จะไม่เพียงพอ แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนความคิด เพราะเงินที่ส่งมานั้นพลิกชะตาชีวิตของตระกูลหยางไปมากทีเดียว“เก็บของเข้าตู้นะค่ะ คุณหายไปไหนมาคะ” หลี่เล่อเยียนปิดตู้เสื้อผ้า พร้อมทั้งหยิบผ้าเช็ดตัวกำลังจะอุ้มลูกชายไปอาบน้ำ“คุณชอบที่นี่ไหมครับ พอจะอยู่ได้หรือไม่” หยางหมิงเฉิงอดเป็นห่วงภรรยาไม่ได้ เพราะถึงแม้ว่าบ้านเขาจะดีจากเมื่อก่อนมาก แต่ถ้าเทียบกับบ้านใหม่ที่ปักกิ่งแล้วคงไม่เห็นฝุ่นกันเท่าไหร่“ฉันอยู่ได้ค่ะ คุณไม่ต้องห่วงขอแค่มันสะอาดเท่านั้น” หลี่เล่อเยียนจับมือสามี เพื่อให้เขามั่

คนเรื่องมากอะไรกันจะกินข้าวกับน้ำพริกทั้ง ๆ ที่เธอทำอาหารจานเนื้อตั้ง 4-5 อย่าง หล่อนกินเพียงน้ำพริกและปลาย่างที่จับได้ในทุ่งนาเท่านั้น คำพูดของสะใภ้สามเชื่อได้มากน้อยแค่ไหนกัน พวกเธอเหล่าบรรดาสะใภ้รู้ดีที่สุด“ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ พวกคุณกินอะไรฉันก็กินได้ทั้งนั้นแหละ ครั้งต่อไปก็ทำอาหารที่กินกันทุกวันเถอะนะคะ ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก” หลี่เล่อเยียนเข้าใจทันทีว่าทำไมสะใภ้สี่ถึงดูเกร็งๆเวลาที่คุยกับเธอ ที่แท้หล่อนก็กลัวว่าเธอจะเรื่องมากนี่เอง“ไม่เอาค่ะ จินเยว่ชอบกับข้าวมื้อนี้ที่สุด เรากินแบบนี้ทุกวันได้ไหมคะ ลุงรองกลับมาแล้ว บ้านลุงรองที่ปักกิ่งรวยมากค่ะ ต่อไปเราก็จะได้กินอาหารจานเนื้อแบบนี้ทุกวันเลยใช่ไหมคะแม่” หยางจินเยว่ชอบอาหารมื้อนี้มาก มันเหมือนกับว่าเธอได้ย้อนกลับไปอยู่ที่ปักกิ่งอีกครั้ง หยางจินเยว่รู้แล้วว่าไม่จำเป็นต้องไปปักกิ่งก็มีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีได้ ขอเพียงแค่มีลุงรองและป้าสะใภ้อยู่ด้วยต่างหาก เธอถึงจะมีอาหารดีดีกิน“เรากินแบบนี้ทุกมื้อไม่ได้หรอกจ้ะ แม้แต่ลุงรองและป้าสะใภ้เองก็ไม่ได้กินอาหารจานเนื้อทุกวัน จะมีเพียงบางคร

“แม่คะ หนูหิวข้าวจังเลยค่ะ” หยางจินเยว่แม้จะยังหวาดกลัวแม่ตัวเองอยู่บ้าง แต่หล่อนก็ไม่กล้าที่จะออกไปพบปะผู้คนข้างนอกเพราะกลัวจะทำให้แม่ไม่พอใจอีก“แกจะออกไปทำไม คิดว่าออกไปแล้วพวกเขาจะแบ่งให้แกกินรึอย่างไรกัน เฮอะ!!! ฝันไปเถอะ กลิ่นหอมขนาดนี้อาสะใภ้สี่หล่อนคงไม่มีปัญญาทำได้หรอก ถ้าไม่ใช่ป้าสะใภ้รองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเมื่อคืนนี้” น้องชายสามตื่นขึ้นมาก็ได้ยินคำพูดแย่ๆของภรรยาก็พาลให้เขานั้นอารมณ์เสีย เขานั้นคิดว่าเธอจะคิดได้ที่ทำสีหน้าสลดเมื่อคืน แต่ก็ต้องมารู้ทีหลังว่าตัวเองคิดผิด ไม้แก่ดัดยากแล้วคงจะเป็นเรื่องจริง“ถ้าลูกหิวก็ใส่เสื้อผ้าดีดี แล้วก็ออกไปข้างนอกพร้อมกับพ่อเถอะ” น้องชายสามไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีข้าวสำหรับลูกสาวของเขา“ถ้าแกกล้าออกไปก็ลองดู ฉันจะฟาดแกให้หลังลายเลยคอยดู" สะใภ้สามน้อยใจที่สามีไม่ยอมเข้าข้าง ซ้ำยังตวาดเธอต่อหน้าพี่น้อง ทำไมเขาถึงไม่เหมือนกับพี่รองที่พอภรรยาเรียกก็รีบเข้ามาดู พร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย แต่สามีเธอเขากลับตวาดไม่ถามเหตุผลเธอเสียนี่ว่าตีลูกเพราะเหตุใด“