Semua Bab เพลิงร้ายพ่ายรัก: Bab 11 - Bab 20

"หนึ่งโดนไล่ออกจากบ้านน่ะ""อะไรนะไล่ออกจากบ้าน??""อืม""ตอนนี้อยู่ตรงไหนบอกพิกัดมาเดี๋ยวเพลิงจะไปหา""ไม่ต้องมาหาหรอกดึกแล้วหนึ่งกำลังจะเข้าหอพักแล้ว""หอพัก??""อื้ม หนึ่งเพิ่งมาเช่าหอพักอยู่วันนี้เอง""มีปัญหาขนาดนี้ทำไมไม่บอกเพลิง""ก็...หนึ่งติดต่อเพลิงไม่ได้นี่นาเพลิงปิดเครื่อง" ฉันลืมตัวรับสารภาพว่าโทรหาเขาแล้วแต่โทรไม่ติด"แปลว่าโทรมาหาเพลิง แล้วเมื่อกี้ทำไมบอกว่าไม่ได้โทรหา""เอ่อ..คือหนึ่งกลัวเพลิงจะรู้สึกผิดน่ะ""อืมเพลิงรู้สึกผิดจริงๆนั่นแล่ะ ขอโทษนะเพลิงเป็นแฟนที่แย่มากๆเลยเนอะ""อย่าโทษตัวเองแบบนี้สิหนึ่งไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยหนึ่งเข้าใจ""เข้าใจว่าไง""เข้าใจว่าเพลิงอาจจะลืมชาร์จมือถือไงแบตก็เลยหมด""เพลิงขอโทษนะ" "ไม่เป็นไร""เดี๋ยวเพลิงไปหานะ""อื้มมมก็ได้" ฉันรู้ว่าถึงจะบอกว่าไม่ต้องมาเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี ฉันนั่งรอเพลิงอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเขาก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาหาสภาพเขาเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนจริงๆ แต่มีบางอย่างที่มันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะถามเขา"คอเพลิงไปโดนอะไรมาเหรอแดงเป็นจ้ำๆเลย" พอฉันถามเขาก็รีบเอามือลูบตรงลำคอตัวเองทันที"เอ่อ เพลิงเป็นภูมิแพ้น่ะ""

วันหนึ่ง....."ร้านหยุดตั้งสามวันเอาเวลาไปเที่ยวกับแฟนบ้างนะจ๊ะ^^" พี่ทรายหยุดร้านสามวันเพราะจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆฉันก็เลยไม่ต้องมาทำงาน ซึ่งฉันได้บอกเรื่องนี้กับเพลิงไปแล้วเพราะที่ผ่านมาเขามักจะชอบถามว่าฉันหยุดวันไหนบ้างเขาอยากพาฉันไปเที่ยวแต่ฉันก็ปฏิเสธเพราะต้องทำงานทุกวัน พอเขารู้ว่าฉันได้หยุดสามวันเขาก็บอกกับฉันว่าจะพาฉันไปเที่ยวเขาถามว่าฉันอยากไปเที่ยวที่ไหนฉันก็เลยบอกไปว่าอยากเที่ยวทะเลเขาก็ตกลงทันทีอย่างไม่ลังเลใจ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปเที่ยวด้วยกันตั้งแต่คบกันมา วันต่อมา...ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะพาฉันไปเที่ยวทะเลใกล้ๆอย่างพัทยาหรือไม่ก็หัวหินแต่เปล่าเลยเพลิงพาฉันมาเที่ยวถึงจังหวัดกระบี่และได้นั่งเรือข้ามฟากมายังเกาะเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งเป็นเกาะที่สงบเงียบน้ำทะเลที่นี่มีสีสวยใสสะอาดตาจนฉันหลงกับความสวยงามตรงหน้า "ที่นี่สวยจัง" ฉันบอกกับเพลิงอย่างตื่นเต้นเมื่อลงจากเรือมาแล้วเดินไปตามชายหาดที่มีทรายสีขาวละเอียดสะอาดตา"ชอบมั้ย" "อื้มชอบสิเกิดมาหนึ่งไม่เคยเห็นทะเลมาก่อนเลยนี่เป็นครั้งแรก""จริงดิ" เขาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด ซึ่งมันก็คงไม่น่าเชื่อจริงๆน

วันหนึ่ง...."บังคับอ่อ??""ใช่หนึ่งขอบังคับ เพลิงต้องกินยานี่ให้หมด" ฉันบังคับให้เขากินยาแม้จะดูลำบากทุลักทุเลมากแค่มากแค่ไหนก็ตาม กว่าเขาจะกินยาครบทุกเม็ดก็เล่นเอาฉันเหนื่อยไปเหมือนกัน เหมือนฉันป้อนยาให้กับเด็กน้อยเลย ฉันเพิ่งรู้ว่าเพลิงไม่ชอบกินยาโดยเฉพาะยาเม็ดแล้วเขาก็ไม่ชอบไปหาหมอด้วยเขาบอกเขาเกลียดโรงพยาบาล มิน่าล่ะเขาถึงปล่อยให้ตัวเองป่วยขนาดนี้ ต่อไปฉันคงต้องดูแลเขาให้มากขึ้นเพราะขนาดฉันเป็นแฟนเขามาหนึ่งปีเต็มๆฉันยังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยฉันคงเป็นแฟนที่แย่มากๆจริงๆ นอกจากเพลิงไม่ชอบไปหาหมอไม่ชอบกินยาเม็ดแล้วเพลิงยังแพ้กุ้งอีกด้วย อะไรที่ไม่เคยรู้ฉันก็ได้มารู้วันนี้ หลังจากบังคับให้เขากินยาจนครบทุกเม็ดแล้วฉันก็ให้เขานอนหลับพักผ่อนจากนั้นฉันก็ยกถาดข้าวออกมาล้างในครัว หลังจากนั้นฉันก็จัดการเก็บกวาดทำความสะอาดห้องให้เขาระหว่างรอเขาตื่นฉันกะว่าจะออกไปซื้อของมาทำอาหารให้เขา เพราะมันน่าจะประหยัดกว่าซื้อ ฉันมีความรู้สึกว่าตัวเองได้ทำหน้าที่แฟนที่ดีให้กับเขา ได้ดูแลเขาในเวลาที่เขาป่วยได้ทำอาหารให้เขากิน ได้ซักผ้ารีดผ้าทำความสะอาดห้องให้ ถามว่าเหนื่อยไหมมันไม่เหนื่อยเลยสักนิ

เวลาต่อมา...."ขอบคุณนะที่มาส่ง" ฉันขอบคุณเพลิงหลังจากที่เขามาส่งฉันที่หอพักเพราะตอนเย็นฉันต้องไปทำงานที่ร้านพี่ทรายต่อ"เมื่อคืนเพลิงไม่ได้ป้องกันรู้ใช่ไหม" เขาบอกฉันเสียงเครียด"อื้มมม" ฉันพยักหน้ารับรู้เพราะเมื่อคืนเขาไม่ยอมใส่เครื่องป้องกันทั้งที่เขามี"นี่ยาคุมอย่าลืมกินล่ะ" เขายื่นยามาให้ฉันซึ่งมันคือยาคุมฉุกเฉินที่เขาเพิ่งแวะซื้อเมื่อครู่นี้ก่อนมาส่งฉัน"อื้มมมไม่ลืมหรอก" ฉันรับยามาแล้วรีบเก็บใส่กระเป๋า"กินเป็นหรือเปล่า" เขาถามย้ำ"ไม่เป็นแต่ดูวิธีกินได้เค้าเขียนไว้อยู่""วันนี้เพลิงมีซ้อมบาสอาจจะไม่ได้ไปรับนะ""แต่เพลิงเพิ่งหายป่วยนะทำไมถึงรีบไปซ้อมล่ะเดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก" ฉันบอกเขาด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาเพิ่งหายป่วยแม้ว่าสิ่งที่เขาทำกับฉันเมื่อคืนหมือนเขาไม่ไ่ด้ป่วยก็ตาม คิดแล้วฉันก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ก่อนที่จะพยายามปรับสีหน้าให้ปกติมากที่สุดเพราะกลัวเขาจะจับได้ว่าฉันกำลังคิดถึงเรื่องเมื่อคืน"ถ้าเพลิงไม่สบายเพลิงก็ให้เมียดูแลไงไม่เห็นยากเลย มีเมียแล้วผัวไม่สบายก็ให้เมียดูแลสิจริงมั้ย""เพลิงหนึ่งบอกว่าห้ามเรียกแบบนี้ไง!!!" ฉันขอให้เขาห้ามเรียกฉันแบบนี้เพราะมั

วันหนึ่ง...."ถ้างั้นเพลิงกลับก่อนนะมีอะไรโทรหาละกัน" "อื้มมม ขี่รถกลับดีๆนะ""อืมมม" หลังจากเพลิงไปแล้วฉันก็เดินเข้าไปในโรงพยาบาล และในขณะที่ฉันกำลังรีบเดินอยู่นั้นจู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันในมือของเธอถือแก้วน้ำส้มมาด้วยมันก็เลยหกรดใส่ชุดของฉันจนเลอะไปหมด "ว๊าย ขอโทษเราเดินไม่ดูทางเอง ชุดเธอเลอะหมดเลย" เธอถามฉันด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะมาช่วยฉันปัดเศษส้มที่เกาะอยู่เต็มกางเกง"เอ่อ ไม่เป็นอะไรค่ะ" "ไม่เป็นอะไรยังไงชุดเธอเลอะน้ำส้มเต็มเลยเอางี้เดี๋ยวเราพาไปล้างในห้องน้ำนะ" หญิงสาววิ่งเอาแก้วไปทิ้งก่อนจะเดินมาจับมือฉันแล้วพาไปห้องน้ำ"เราขอโทษจริงๆนะเราไม่ได้ตั้งใจ" "ไม่เป็นไรเรารู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ" ฉันเอาทิชชู่ชุบน้ำเช็ดเสื้อผ้าตัวเองครืดดดด ครืดดดด เสียงมือถือสั่นไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของผู้หญิงคนที่ทำน้ำส้มหกใส่ฉัน"ค่าคุณแม่ตอนนี้มิย่าอยู่ในห้องน้ำค่า ค่าๆเดี๋ยวรีบไปนะคะ ค่าาา" มิย่าอย่างงั้นเหรอทำไมฉันรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนหลังจากจัดการกับชุดของฉันเรียบร้อยแล้วฉันกับผู้หญิงที่ชื่อมิย่าก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกันและเราก็เดินไปทางเดียวกัน แต่ฉันก็