All Chapters of ห้ามรักเธอ: Chapter 51 - Chapter 60

“ถ้าไม่ใช่ความผิดของเธอแล้วมันความผิดใคร”“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชอบฉัน!”“อย่ามาตอแหล! เขามาสารภาพรักเธอบนดาดฟ้าไม่ใช่เหรอ จดหมายในมือเขาอีกล่ะ เธอนี่ไม่รู้จักสำนึกเอาเสียเลย ทำให้เขาตายแล้ว แต่ไม่เคยไปหาเขาเลยสักครั้ง! ผู้หญิงอย่างเธอมันไม่สมควรเลยสักนิด!”วราลีควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ก้มลงคว้าคอเสื้อบัวบูชาไว้แน่น แล้วเงื้อมือจะตบสักฉาดให้หนำใจ แต่มือของใครบางคนคว้าจับมือของเธอไว้เสียก่อน เธอจึงโดนผลักลงไปนอนกองกับพื้นแทนเสียเอง“โอ๊ย!”“ลี!” ธนินทร์รีบเข้ามาช่วยประคองวราลีด้วยความเป็นห่วง แม้เขาจะไม่เห็นด้วยที่วราลีใช้ความรุนแรงกับบัวบูชา แต่เขาก็ยังอดเป็นห่วงเธอไม่ได้“บัว เป็นไงบ้าง?”อิศราจับไหล่ทั้งสองข้างของบัวบูชาไว้ แล้วสำรวจร่างกายของเธอด้วยความห่วงใย แต่กลับโดนบัวบูชาผลักออกอย่างโกรธขึ้งรำคาญใจเธอลุกยืนด้วยตัวเอง เพื่อเผชิญหน้ากับทุกคนอย่างไม่หวั่นเกรง อิศราลุกยืนตาม สีหน้าบ่งบอกว่าเขาทนไม่ไหวแล้ว“พวกแกคิดจะทำอะไร!!”ทิวากรอึ้งไม่น้อยที่เห็นอิศราโผล่มาที่นี่ เขาหันมองราเมศกับธนินทร์อย่างนึกสงสัย หนึ่งในสองคนนี้ต้องเป็นคนทรยศแน่นอน“ไอ้ซัน!”“แกมาก็ดีแล้ว บัวบูชาเขาอยากเคลีย

“เลิกกันก่อนแต่งงานแค่วันเดียว?”“ค่ะ ป้ารู้ตอนที่คุณบัวเอาของมาคืนนี่แหละค่ะ น่าเสียดายนะคะ เวลาที่คุณเมฆอยู่กับคุณบัว คุณเมฆดูมีความสุขมากเลย ดูไม่เคร่งเครียดเหมือนตอนอยู่กับเพื่อน ๆ คุณบัวเองก็น่ารัก นิสัยดีมาก ทำอาหารก็เก่ง ทำขนมก็อร่อยค่ะ ป้าไม่คิดเลยค่ะว่าคู่นี้จะเลิกกัน ดูไม่มีวี่แววเลย”อิศราพยักหน้ารับรู้ ขณะความสงสัยก็ยังกรุ่นอยู่ “ถ้ารักกันมาก แล้วทำไมเลิกกันได้นะ” ต่อให้น้องชายของเขาจะจำเธอในฐานะรักแรกไม่ได้ แต่รักครั้งนี้ก็หวานชื่นอย่างที่ป้าเรือนแก้วเล่ามา เขาคิดว่าต้องมีปัญหาอะไรกันแน่ ๆ ซึ่งอาจจะเกิดจากจดหมายของคนที่ตายไปแล้ว“ขอบคุณนะครับป้า กลับไปทำงานต่อเถอะ”เมื่อประตูทางลงดาดฟ้าโดนล็อคเอาไว้จนแน่นหนา บัวบูชากับอิศราจึงไม่สามารถลงจากดาดฟ้าไปได้ ขณะท้องฟ้าเบื้องบนกำลังเปลี่ยนสี ความมืดเริ่มระบายแผ่นฟ้าสีทองทีละนิด ดวงดาวเริ่มกระพริบอวดแสงที่ปลายฟ้า“อะไรกัน ทำไมเปิดไม่ได้!”บัวบูชาพยายามเปิดอยู่หลายครั้ง แต่ประตูแทบไม่ขยับเขยื้อน เหมือนกับโดนปิดตายไปแล้ว“ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ประตูอาจขึ้นสนิม” อิศราออกความเห็นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรนัก “บัวถอยออกมาก่

“เพราะฉันอยากจบเรื่องกับคุณ แต่คุณก็ไม่ยอมจบ คุณไม่ยอมบอกฉันว่ามันเรื่องอะไรที่ฉันต้องโดนอย่างนั้น”ใบหน้าคร้ามก่ำแดง รู้สึกผิด “เมฆขอโทษนะบัว”“ไม่ต้องขอโทษแล้ว เบื่อจะฟัง”“เมฆเสียใจ”“ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากใจของคุณ กรุณาอย่าพูดพร่ำเพรื่อเลย เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกพะอึดพะอม”“ผมเสียใจจริง ๆ นะบัว หากเป็นไปได้ ผมขอเจ็บแทนคุณ คุณเจ็บเท่าไหร่ ผมขอเจ็บมากกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่า”“ถ้าคุณอยากชดใช้ให้ฉันจริงๆ คุณเลิกยุ่งกับฉัน อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก แค่นี้ทำได้มั้ย”อิศราน้ำตาไหลแล้วนอนลงเหมือนเดิม เขาหันหลังให้เธอแล้วสะอึกสะอื้น บัวบูชาตกใจไม่น้อย เพราะไม่เคยเห็นเขาในสภาพนี้มาก่อน ใจหนึ่งก็อยากปลอบประโลม แต่อีกใจก็บอกว่าอย่า เธอไม่ควรหลงกลเขาอีกแล้วคืนนี้ดวงดาวเบ่งบานเต็มท้องฟ้าเลยทีเดียว เธอกับเขานอนมองดวงดาวด้วยกันอีกครั้ง หลังจากที่เคยทำแบบนี้ที่บ้านพักตากอากาศและริมทะเล บรรยากาศที่แสนโรแมนติกและอากาศที่เย็นฉ่ำ อาจทำให้เธอและเขากกกอดกันจนแนบแน่น และจูบกันอย่างดื่มด่ำ แต่ในวันนี้ สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้วบัวบูชานอนกอดตัวเองจนแน่น หัวใจของเธอยังคงเจ็บปวดรวดร้าว แม้จะผ่านความเจ็บปวดมาแรมเดือ

เธอวางสายแล้วถึงกับกรี๊ดดีใจ บิดายิ้มไปด้วย เพราะรู้ว่าลูกสาวได้รับข่าวดีอย่างแน่นอน“เฮ่อ ในที่สุด ฉันก็มีลูกค้ารายใหญ่ซะที แถมชื่อร้าน ยังชื่อเหมือนเราซะด้วย สงสัยเจ้าของร้านจะชื่อบัวบูชา”บัวบูชาดีใจมากที่ได้รับการติดต่อจากร้านใหญ่ให้เอาขนมไปลงที่ร้านเป็นประจำ จนเกือบจะลืมเรื่องทุกข์ใจไปเลย กระทั่งได้รับโทรศัพท์จากกอบกุลนั่นล่ะ“เป็นไงบ้างบัว”“ก็โอเค...แกมีอะไรรึเปล่า”“เป็นห่วงน่ะ เมื่อวานเห็นท่าทางแกไม่ค่อยดีตอนออกจากร้านไป แกมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”เธอต่างหากที่อยากจะถามคำถามนี้ “ฉันน่ะ ไม่เคยมีปัญหากับใครหรอก มีแต่คนอื่นที่มีปัญหากับฉัน แต่ต่อไปนี้ ฉันจะไม่สนใจอะไรแล้ว ใครอยากทำอะไรก็ทำ อยากโกรธอยากเกลียด หรืออยากจะสาปแช่งก็ตามใจ ขอแค่อย่าทำให้ฉันกับครอบครัวเดือดร้อนก็พอ”“ก็ดี...ก็ดีแล้วล่ะ แล้วตกลงแกรู้แล้วเหรอว่ามันเป็นเพราะอะไร อิศราถึงได้ทำร้ายแกอย่างเลือดเย็น”“ฉันไม่อยากรู้แล้วล่ะ เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร รู้ไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา ขอบใจแกมากนะกุล ที่คอยเป็นห่วงฉันมาตลอด แกคือเพื่อนที่ดีที่สุดเลยกุล”“อืม เห็นแกเสียงสดใสแบบนี้ก็หายห่วง เอาไว้มาดื่มกาแฟที่ร้านอีกนะ”เธ

“ฉันยืนยันที่อยู่ให้เมฆได้” ธนินทร์เอ่ยขึ้นมา หลังจากเงียบไปนาน “ตอนที่ต้นกระโดด ฉันเห็นเมฆอยู่ที่ชั้นล่าง”“ถ้างั้นก็เหลือแค่ต้นกับบัวบูชาบนชั้นดาดฟ้า” ทิวากรยังไม่ลดละ ด้วยเขามั่นใจว่าตุลธรฆ่าตัวตายเพราะโดนบัวบูชาปฏิเสธอย่าง “ตอนที่ต้นอยู่ด้านล่าง บัวบูชายังอยู่บนชั้นดาดฟ้า เรื่องนี้ใครก็เห็น”“แต่ฉันบอกให้บัวลงไปแล้ว ตอนนั้นบัวก็ลงไปตามที่ฉันบอก ฉันกับต้นเลยเคลียร์กัน” เขาเองก็สงสัยว่าทำไมบัวบูชาถึงย้อนกลับขึ้นไปอีก เขาพยายามคิด แล้วเขาก็คิดออก “จริงสิ ตอนที่ฉันลงจากดาดฟ้า ฉันเจอบัวกลางทาง เราคุยกันนิดหน่อย แล้วเธอก็ได้รับข้อความหนึ่ง เธอบอกว่าต้องไปหาเพื่อน...”“หาเพื่อน? เพื่อนคนไหน?” ทิวากรถามอย่างสงสัย“ไม่รู้สิ ไม่ได้ถาม” เขาจำได้ว่าไม่ได้ซักไซ้อะไรเธอนัก เพราะดูเธอจะเป็นกังวลและห่วงเพื่อนคนนั้น เขาจึงปล่อยเธอไป ซึ่งเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกันด้วย“งั้นแสดงว่าบัวไปหาเพื่อนที่ชั้นดาดฟ้าเหรอ” ธนินทร์ตั้งข้อสงสัย “เพราะบัวไปโผล่ที่ชั้นดาดฟ้า บัวไปหาใคร”“ไปถามบัวกันมั้ย” ราเมศออกความเห็น “แต่เพื่อนบัวก็ไม่ได้มีเยอะนะ เท่าที่เห็นตอนนี้ก็มีแค่สองคน ตอนสมัยเรียนมัธยมเพื่อนบัวเยอะมั