All Chapters of ห้ามรักเธอ: Chapter 71 - Chapter 80

98 Chapters

บทที่ 71...เธอมันก็แค่ "ยัยคนใช้"

“เป็นอะไรครับเมย์ อารมณ์เสียแต่เช้าเชียว” แล้วชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวตามหลังเมย์ลดาเข้ามา ทันทีที่พิมพ์ดาวเห็นเขา เธอตะลึงในความหล่อราวเทพบุตรของเขาจนมิอาจวางตา กระนั้นแล้ว ในความหล่อ กลับมีความคุ้นเคยแฝงอยู่ เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาอย่างบอกไม่ถูก...ผู้ชายที่ถูกแนะนำว่าเป็นคู่รักของคนที่เพิ่งไล่เธอออกอย่างเลือดเย็น“ไม่มีอะไรหรอกค่ะเล็ก เมย์แค่จัดระเบียบพนักงานนิดหน่อยค่ะ” แล้วเจ้าหล่อนก็เข้าควงแขนชายหนุ่มอย่างสนิทสนม “ตั้งแต่เล็กกลับมาจากอังกฤษ เรายังไม่ได้ดินเนอร์กันเลยนะคะ คืนนี้เป็นไงคะ”“คืนนี้...?”“หรือว่านัดสาวๆ ที่ไหนไว้แล้ว”“ที่ไหนได้ล่ะครับ คุณพ่อท่านเล่นล็อคคิวผมยาวเป็นเดือน เพื่อเดินสายไปพบญาติกับหุ้นส่วนจนไม่มีเวลาสังสรรค์กับเพื่อนคนไหนเลย”“แม้แต่เมย์ที่เป็นคู่หมั้นเหรอคะคุณคิมหันต์!”กรี๊ด คุณคิมหันต์! พิมพ์ดาวยอมรับว่าสะดุดใจตั้งแต่ทีแรกว่าอาจเป็นเขา แต่เธอคิดว่าเขายังไม่กลับจากเมืองนอกน่ะสิ ทำไมบิดาไม่บอกอะไรเธอสักคำ ว่าศัตรูตัวร้ายของเธอกลับมาแล้ววินาทีนี้ เธอช็อคซีนีม่า แข้งขาแข็งเป็นหินจนขยับตัวแทบไม่ได้ หายใจติดขัดเหมือนหวัดลงคอ ท้องไส้ปั่นป่วน ขนลุกชูชัน เธอเป็นอะไร
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 72...ฉันจะได้เป็นเลขางั้นเหรอ

หากแล้วสิ่งที่ทำให้กาแฟในปากเธอเกือบจะพรวดออกมา ไม่ใช่เพราะความร้อนระอุ หรือรสชาติข่มปร่าแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะนิตยสารที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าต่างหาก เธอรีบหยิบขึ้นมาอ่านโดยทันที นั่นเพราะนายแบบสองคนบนหน้าปก และคำโปรยที่ชวนให้ติดตาม“สองพี่น้องนักเรียนนอก ผู้มาพร้อมกับเสน่ห์ชวนหลงใหล...นี่มัน...ไอ้คุณคิมหันต์...” เธอปั้นหน้ายักษ์ใส่เขา ก่อนหันไปมองตะลึงกับนายแบบอีกคนที่ถ่ายคู่กัน ผู้ชายที่ทำให้เธอน้ำลายไหล “คุณใหญ่....ทำไมหล่ออย่างนี้เจ้าคะ บ่าวใจคอบ่ดี”หญิงสาวยิ้มกับปกนิตยสาร นายคุณเล็กตัวแสบว่าหล่อแล้ว เจอคุณใหญ่เข้าไปแทบเป็นลม...พระเอก...นายแบบ...เจ้าชาย...โอย...ทุกประโยคที่ใช้แทนผู้ชายหล่อ เอามาใช้ได้หมดเลย เพอร์เฟคสุดๆ ...เทพบุตรกรีกชัดๆ“ทั้งหล่อ ทั้งล่ำ แถมเก่ง ฉลาด สุขุม ไม่ต้องพูดเรื่องฐานะ สงสัยสาวๆ ตรึมแน่เลย คุณใหญ่ของบ่าว” เธอเทิดทูนคุณใหญ่มาตั้งแต่เด็กแล้ว เรียกว่าทั้งรักทั้งบูชายเลยล่ะ หากเขาไม่เดินทางไปเรียนเมืองนอกเสียก่อน เธออาจถวายตัวเป็นนางต้นห้องให้รณภพไปแล้ว “หล่อขนาดนี้ มีเมียยังวะเนี่ย”ด้วยความสอดรู้สอดเห็น เจ้าหล่อนไม่รอช้า รีบเปิดหน้ากระดาษอย่างเร็วรี่ เพื่
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 73...เจอหน้ากันทีไรก็ทะเลาะกันทุกที

“คิดว่าฉัน...” อยากจะทำงานที่นี่มากนักเหรอ...ใจเย็นไว้ ท่องไว้ เพื่อคุณใหญ่ที่รัก อย่าผลีผลามไป อย่างน้อยต้องได้เจอหน้ารณภพตัวเป็นๆ สักครั้งก่อนตาย “ฉัน...ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”“อ้อ ไม่ตั้งใจจะมาทำงานที่นี่จริงๆ ไม่อย่างนั้นสภาพคงไม่...” แล้วเขาก็ใช้สายตารังเกียจเหยียดหยามมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ซกมก สกปรก กระเซอะกระเซิงขนาดนี้หรอก”อร๊ายยยย....เธอทนไม่ไหวแล้วนะ ทำไมต้องมาด่าเธอต่อหน้าคนอื่นขนาดนี้ด้วย เธอกำหมัดแน่น ถ้าเขาด่าเธออีกที เธอชกแน่“แน่ใจนะว่ามาสัมภาษณ์ตำแหน่งเลขา” พอเขาพูดอย่างนั้น เหล่าบรรดาสาวๆ ที่มาสัมภาษณ์ในตำแหน่งเดียวกันกับเธอก็พากันหัวเราะฮิฮะ ดู ดัดจริต...นี่เธอกลายเป็นตัวตลกไปแล้วเหรอ เพราะหมอนี่คนเดียว “ตำแหน่งแม่บ้านยังว่างนะ ถ้าเธอสนใจ?”เขากระดกคิ้วยั่วเย้าคิดว่าเท่มากสินะ ที่ทำให้เธออับอายได้ เธอทนไม่ไหวแล้ว หมัดแน่นๆ ที่เธอกำไว้ต้องใช้งานสักทีล่ะวะ“คิดว่าฉันอยากทำงานที่นี่มากเหรอ ไอ้คนทุเรศ!!” เธอด่าพร้อมกับชกเข้าไปที่มุมปากชายหนุ่มเข้าอย่างจัง จนทำให้เขาเซไปโดนโต๊ะทำงานใกล้ๆ จนทำให้เอกสารบนโต๊ะ รวมทั้งข้าวของหล่นกระจายเฮ้ย...ทุกคนอึ้งกับ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 74...ฉันเกลียดเขา

“พิมพ์ดาว กุลวงศ์”รณภพทวนชื่อเธอจากใบสมัครอีกครั้ง ก่อนเงยหน้ามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า ข้างๆ เขาคือเจ้าตัวแสบที่นั่งพิงพนัก กอดอก มองต่ำ ท่าทางกวนโอ๊ยไม่ต่างจากตอนเด็ก เธอเห็นมุมปากช้ำแดงของเขาจากฝีหมัดของเธอเอง ก็อดขำในใจไม่ได้...สมน้ำหน้า“ค่ะ ฉันพิมพ์ดาว กุลวงศ์” เธอยิ้มให้สองหนุ่มอย่างมั่นใจ ไม่เกรงกลัว แถมยังสู้สายตาคิมหันต์แบบตรงๆ เสียด้วย แน่ล่ะ งานนี้พลาดเป็นเลขาแน่ๆ แต่ไม่พลาดเอาคืนคนให้เจ็บๆรณภพจ้องมองใบหน้าสวยนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ นุ่มนวล ชวนฟัง...ฟังแล้วก็อดเคลิ้มไม่ได้ นี่ถ้าอยู่ในห้องกันสองต่อสอง เธอคงทำทีเป็นก้มๆ เงยๆ ให้นมหกไปแล้ว“ทำไมคุณถึงสมัครมาเป็นเลขาของผม มีเหตุผลอะไรครับ”“อยากเลื่อนตำแหน่งจากคนใช้...”“คุณเล็กครับ” พี่ชายปรามน้อง “ตอนนี้คุณทำหน้าที่เป็นซีอีโอของบริษัทอยู่นะครับ อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาพูด”พิมพ์ดาวอดหัวเราะไม่ได้ คิมหันต์มองหน้าหาเรื่องเธอทันที...ตานี่ ทำตัวเหมือนเด็ก...ทั้งที่ความจริง อายุน้อยกว่าพี่ชายแค่สามปีเท่านั้น ส่วนเธออายุเท่าเขาเด๊ะ แต่ดูเหมือนเธอจะดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่า“ผมขอตัวไม่สัมภาษณ์คนที่ชอบแก้ปัญหาด้วยการใช
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 75...คิดจะจับพี่ใหญ่เหรอ

การแสดงออกของคุณใหญ่ที่มีต่อเธอในวันนี้ ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังมากกว่าเสียใจ เพราะเพียงแค่ทักทายว่าสบายดีมั้ยยังไม่มีเลย“สงสัยว่าเราจะมโนไปเอง ว่าคุณใหญ่แอบชอบเรา” เธอพร่ำบ่นคนเดียวขณะออกมาจากตึกสูงใจกลางเมือง “คงมโนจริงๆ ฝันเฝื่องว่าตัวเองจะเป็นซินเดอร์เรล่า ได้กินหนุ่มหล่อนักเรียนนอก ฉันนี่บ้าจริงๆ”เธอจัดแจงส่งข่าวถึงบิดาเรื่องที่เธอได้งานทำแล้ว แต่เป็นเลขาของคุณเล็กแทน ซึ่งถือเป็นงานที่หนักหนาสาหัสสำหรับเธอมาก“ยี้...ไอ้คุณคิมหันต์ อันเล็ก ชีวิตนี้ ฉันจะหนีนายไม่พ้นจริงๆ เรอะเนี่ย” เธอจิ๊กจั๊กขัดใจ กลับมาถึงอพาร์ตเม้นต์ก็นอนไม่หลับทั้งคืน ไม่ใช่ว่าตื่นเต้นที่จะได้ไปทำงานที่บริษัทใหญ่หรอกนะ แต่เธอกังวลและเครียดมากกว่าที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่ดูถูกเธอมาตลอดคนที่เธอจดชื่อใส่สมุดบันทึกทุกวันว่า...เกลียด...แล้วเธอจะรับมือคนปากเสียไหวมั้ยนะ...เธอจะทำอย่างไรดี???เช้าวันรุ่งขึ้น...เลขาพิมพ์ดาวในชุดสวยแอบเซ็กซี่เบาๆ ก็มาปรากฏกายที่ออฟฟิศชนิดเกือบสายหวุดหวิด วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวรัดรูป อวดอกอึ๋มทรงโตกับกระโปรงสั้นจุ๊ด โชว์เรียวขายาวสวยราวนางแบบวิกตอเรียซีเครส...หวังมายั่วคุณใหญ่ให้ใจส
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 76...เธอไม่คู่ควรกับเขา

“ค่ะเจ้านาย ฉันไม่ลืมหรอก ไม่ต้องย้ำ” เธอพูดพร้อมกับยื่นถ้วยกาแฟให้ชายหนุ่ม เขารับไปแล้วดื่มอย่างลืมตัว ไม่ได้สนใจรสชาติแต่อย่างใด“แล้วเรื่องฉันสมัยเด็กๆ ห้ามเอามานินทาเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น...”“ไล่ฉันออกเลย เอาสิ”“เรื่องอะไรจะไล่ เก็บเธอไว้ทรมานไม่ดีกว่าเหรอ”“นี่คุณเกลียดอะไรฉันนักหนาเนี่ย หรือว่า เพราะฉันเก็บความลับคุณไว้เยอะ เรื่องที่คุณแอบมองสาวใช้อาบน้ำ เรื่องที่คุณแอบช่วยตัวเองให้ห้องนอน แล้ว...”“หยุดเลยนะ!” เขาเอามือปิดปากเธออย่างเร็ว จนทำให้กาแฟในถ้วยที่ถืออยู่กระฉอกใส่เสื้อผ้าจนเปรอะ ทั้งเสื้อผ้าของเขาและของหญิงสาวเละไม่เป็นท่า “เฮ๊ย! เลอะหมดเลย”“โหย สกปรกหมดเลย คุณนี่เล่นเป็นเด็กๆไปได้”“ก็เธออยากหาเรื่องเอง อยากยั่วโมโหทำไมวะ” เขาทิ้งถ้วยกาแฟลงบนเคาน์เตอร์ เดินอย่างอารมณ์เสียออกจากห้องครัว โดยมีเธอเดินตามออกไปด้วย ขณะกำลังจะแยกไปอีกทางนั่นเอง “อ้าว แล้วนั่นจะไปไหนอ่ะ”“ถามได้ ฉันก็จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน่ะสิ” เธอเดินฉับๆ เขาเดินมาขนาบข้างกับเธอ“ไม่ได้ ช่วงบ่ายมีประชุม ถ้าขืนเธอกลับไปเปลี่ยนที่ห้อง มีหวังมาสายแน่ๆ เธอไปกับฉัน” เขาพูดจบก็คว้ามือเธอแล้วลากเข้าลิฟต
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 77...ตามจับผิดเลขา

“นี่คุณ...”“หรือเธออยากให้พี่ใหญ่อับอายที่มีเธอเป็นเมีย” เขาขยับเข้าใกล้เธอจนลมหายใจประสานกัน สายตาดุดันจ้องมองนิ่ง เขาจับข้อมือเธอไว้แน่น จนเธอเจ็บ “เขาเป็นทายาทอันดับหนึ่งของตระกูล ต้องสานต่อธุรกิจคุณพ่อ ถ้าพี่ใหญ่แต่งงานกับเธอ หุ้นส่วนทางธุรกิจคงคัดค้านเรื่องการขึ้นเป็นประธานบริษัทแน่นอน เข้าใจรึเปล่ายัยโง่”หญิงสาวจ้องมองเขากลับ ก่อนสะบัดข้อมือจนหลุด “คุณนี่ท่าจะบ้า พูดเรื่องอะไรของคุณ ถึงฉันจะอยากเป็นเมียคุณใหญ่แค่ไหน มันก็คงเป็นได้แค่ฝันลมๆแล้งๆ มันไม่มีทางเกิดขึ้นจริงหรอก คุณใหญ่ไม่ได้ชอบฉันสักหน่อย บ้ารึเปล่า คุณนี่ประสาทเสีย”เธอยังไม่รู้อะไร เขาเป็นน้อง เขารู้ดี รู้ถึงหัวใจของผู้ชายคนนั้นดี“แต่ผู้ชายดีๆอย่างพี่ใหญ่ เจอผู้หญิงยั่วเข้าหน่อยก็อาจจะติดกับ มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนอย่างเธอ เขาตามไม่ทันหรอก”เธอชักระอากับความคิดของผู้ชายคนนี้ เขาคงขยะแขยงเธอมากสินะ“ฉันว่าคุณคิดมากไปนะ คุณใหญ่ไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด ถึงเขาจะเป็นคนดีไม่รังเกียจฉัน แต่เขาก็คงไม่โง่มาชอบผู้หญิงต่ำๆอย่างฉันหรอก”เธอส่ายหน้าช้าๆให้กับความกังวลไม่เข้าเรื่องของชายหนุ่มตรงหน้า แล้วหันหลังเดินไปที่ประตู“คุ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 78...บอสร้ายเอาแต่ใจ

‘ไม่ได้...ลงมา’‘เลิกงานแล้ว ฉันไม่ทำโอ ขอตัวค่ะ’ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกผู้ชายตามตื๊ออย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะไม่สนใจการส่งข้อความมาแบบรัวๆของชายหนุ่ม แต่กลับเปิดไปดูข้อความจากรณภพแทน เธอตัดสินใจส่งสติ๊กเกอร์ทักทายกลับไป พร้อมสติ๊กเกอร์ขอบคุณตามมารยาทเธอคิดว่าคงจบแค่นี้ แต่ไม่ใช่ รณภพตอบกลับมาในวินาทีนั้นเอง‘ไปกินข้าวกันมั้ย’เธออึ้งไปแปดวิ...อ่านข้อความของเขาซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นความจริง หากเธอไม่ทันจะตอบ เจ้าของข้อความเดินผ่านมาบริเวณหน้าโต๊ะทำงานเธอเขาหันมายิ้มหวานให้เธอเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านแล้วมุ่งไปยังลิฟต์พิมพ์ดาวจับหัวใจตัวเอง ตอนนี้หัวใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำทีเดียว“ฉันต้องฝันไปแน่ๆ ตื่นเดี๋ยวนี้นังพิมพ์ดาว ตื่นๆ”และแล้วข้อความจากเขาก็ทำให้เธอตื่นจริงๆ....เขาในที่นี้คือจอมมารคิมหันต์นั่นเอง....‘ถ้าไม่ลงมา ฉันฆ่าเธอแน่ !!!!!!’“เอ๊ะ ตานี่ บอกแล้วไงว่าไปเองได้”เธอบ่นพึมพำ ขณะพิมพ์ข้อความกลับไปว่า...ยังไงก็ไม่ไปกับเขาแน่ๆ หากแล้วไม่ทันได้ส่งข้อความนั้น...โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเสียก่อน...เจ้าของสายนี้ทำให้ใจเธอสั่น ตัวเธอสั่น ที่สำคัญมดลูกสั่นระ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 79...ผู้หญิงชั้นต่ำไง

“ฉันก็ไปกินคนเดียวสิ ก็คนมันโสด ไม่ได้มีแฟนอย่างนายนี่ มีอะไรอีกมั้ย ขับรถอยู่ แค่นี้นะ” เขาวางโทรศัพท์แล้วเหลียวมองหญิงสาว “ทำไมถึงบอกนายเล็กไม่ได้ว่าเรามาด้วยกัน”“เอ่อ...คือฉันว่ามันไม่ค่อยเหมาะน่ะค่ะ”“ไม่เหมาะตรงไหน”“ทุกตรงล่ะค่ะคุณใหญ่ คุณใหญ่อย่าทำเป็นไม่รู้เลยค่ะ”“อ้าว ในเมื่อเธอรู้ว่าไม่เหมาะแล้วทำไมถึงมากับฉันล่ะ”นั่นสิ เธอหวังอะไร?...เธอหน้าชาไปเลย งานนี้ยิ่งกว่าโดนตบหน้าแรงๆเสียอีก“ก็...เป็นคำสั่งเจ้านายนี่คะ”“อ๋อ หมายความว่าฉันสั่งอะไรเธอก็ทำงั้นเหรอ”เธอไม่อยากจะตอบคำถามนี้ จึงเลี่ยงโดยการตั้งคำถามกับเขาแทน“ว่าแต่คุณใหญ่มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันคะ”เขาหันกลับไปมุ่งมั่นกับการขับรถ ก่อนเอ่ยตอบเธอด้วยเสียงเรียบ “เล่าให้ฉันฟังทุกอย่างว่าตอนที่เราไม่ได้เจอกัน ชีวิตเธอเป็นยังไงบ้าง”“คุณใหญ่อยากรู้ไปทำไมคะ” และทำไม? ถึงมาอยากรู้ตอนนี้ “ก็แค่ชีวิตของเด็กรับใช้ในบ้าน”“ที่ฉันอยากรู้ก็เพราะ...ฉันสนใจเธอน่ะสิ”“คุณใหญ่!!!” เธอต้องหูฝาดไปแน่ๆ “หมายความว่าไงคะ????”“ก็...หมายความว่า ฉันชอบเธอน่ะสิ เธอยังโสด ยังไม่มีใครใช่มั้ย ฉันก็โสดเหมือนกัน แล้วทำไมเราไม่...”“คุณใหญ่กำลังจะข
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 80...ห้ามใจไม่ไหว

เขาถอนใจอย่างระอา หันมองประตูลิฟต์ที่เปิดออก เขาคว้าข้อมือเธอแล้วลากเข้าไปภายใน“ชั้นไหน”เธอไม่ตอบ แต่กดเลขชั้นด้วยตัวเอง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง เธอก้าวออกก่อนชายหนุ่ม ซึ่งยอมเดินตามก้นเธอมาจนถึงหน้าห้อง509“ของฉันไม่เยอะหรอก คิดว่าจะขนแค่เสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าไปไม่กี่กระเป๋า คุณไม่จำเป็นต้องมาช่วยเก็บหรอกน่า” เธอบ่นขณะเดินนำชายหนุ่มเข้าไปในห้องขนาดสี่สิบตารางเมตร ขนาดกะทัดรัด ที่มีข้าวของเครื่องใช้ตั้งวางไว้อย่างไร้ระเบียบ“ห้องหรือกองขยะเนี่ย?”“ก็...คนมัน ไม่ค่อยมีเวลา ปกติห้องนี้อย่างกับห้องเจ้าหญิง คุณนั่งที่โซฟานั่นแหละ ไม่ต้องช่วยฉันเก็บของหรอก” เธอทิ้งกระเป๋าสะพายไว้บนเตียงนอน ก่อนเดินมาทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยาว ตรงข้ามกับเขา เธอหยิบเบียร์ในถุงมาอีกกระป๋อง เปิดซดอั่กๆเหมือนคนกระหายน้ำ เขามองพลางขมวดคิ้วย่น“เป็นอะไร ดื่มหนักเชียว”เธอดื่มเสร็จก็เรอเสียงดัง “เป็นผู้หญิง...ไร้ค่าไง”“ขนาดเมาแล้วยังรู้ตัว” เขาซ้ำเติม แต่ยิ้มๆ “หายเมาแล้วอย่าลืมซะล่ะ ว่าเธอมันคนไม่มีราคาอะไร”เธอจ้องดวงตาคมเข้มของเขานิ่งๆ ชายหนุ่มจ้องตอบ แล้วใจก็เต้นระส่ำ เขาหลบสายตา แสร้งทำเป็นเมินไปมองทางอื
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
PREV
1
...
5678910
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status