Semua Bab โซ่ผูกรัก: Bab 11 - Bab 20

เวลาต่อมา..."เอยใส่ชุดนี้แล้วเอยดูน่ารักสดใสขึ้นเป็นกองเลยนะน่ารักจนพี่ตะลึงเลย" พี่ก้องภพเอ่ยชมฉันซะเกินจริงขณะที่เรากำลังรออาหารมาเสิร์ฟ คือวันนี้เขาพาฉันมาทานอาหารที่ร้านหรูตอนแรกที่เห็นเขาขับรถเข้ามาจอดหน้าร้านฉันก็ไม่กล้าลงเพราะฉันแต่งตัวได้เชยมากไม่เหมาะกับร้านที่เขาพามาคือฉันใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาวยาวย้วยๆลากรองเท้าแตะ คือฉันกังวลว่าการแต่งตัวของฉันมันอาจจะดูเป็นการไม่ให้เกียรติร้านน่ะ สุดท้ายพี่มานพก็พาฉันไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ตรงแถวห้างใกล้ๆทั้งที่ฉันบอกว่าไม่จำเป็นแต่เขาก็ไม่ฟัง เขาจูงมือฉันเหมือนเด็กแล้วพาเข้าไปในร้านเสื้อผ้ารองเท้าแล้วบอกให้พนักงานในร้านพาฉันไปเลือกชุดที่เหมาะกับฉันที่สุด และชุดที่พนักงานนำมาให้ฉันใส่ก็เป็นชุดแซกสีฟ้าน่ารักมาพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวจากนั้นพี่เขาก็พาฉันไปแต่งหน้า ยอมรับว่าตอนที่ฉันมองตัวเองในกระจกฉันยังอึ้งว่านี่ใช่ตัวฉันจริงๆเหรอมันใช่เหรอหรือนี่คือฝาแฝดของฉัน "เอยก็เป็นเอยคนเดิมนั่นแล่ะค่ะไม่ได้น่ารักอะไรเลยแค่ชุดมันน่ารักเท่านั้นเอง" ฉันคิดว่ามันเป็นที่ชุดต่างหากที่ดูน่ารักส่วนฉันก็ยังเป็นฉันคนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"พี่ว่าเอยใส่ชุดแ

บ่ายสามวันต่อมา...."โอ้ยยยย ปวดเอวอะไรขนาดนี้วะกู ซี๊ดดดอ่าาา" ผมครางออกมาด้วยความเจ็บปวดคอยเอามือทุบหลังตัวเองเพื่อบรรเทาอาการ ผมนั่งโง่ๆบนเตียงสักพักเรื่องราวต่างๆก็ไหลเวียนเข้ามาในหัวทันทีผมก็รีบลุกออกจากห้องนอนของตัวเองไปยังอีกห้องหนึ่งที่เอยนอนเพราะหลังจากที่ผมมีอะไรกับเอยเสร็จผมก็เดินกลับมานอนห้องตัวเองเพราะห้องนั้นเตียงมันเล็กนอนสองคนไม่มันนอนไม่สบายก๊อก ก๊อก ก๊อก"เอย เอย""............" เงียบครับ"ยัยขอทาน""................" เงียบอีกแล้วไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างในผมก็เลยเปิดเข้าไปดูแต่ปรากฏว่าเธอไม่อยู่ที่นอนทุกอย่างถูกจัดเก็บเรียบร้อยหมดพอผมเดินออกมาดูด้านนอกที่จัดปาร์ตี้กันเมื่อคืนก็ปรากฏว่าทุกอย่างถูกจัดเก็บเรียบร้อยดีนั่นก็แปลว่าเอยทำความสะอาดจนเสร็จเธอถึงกลับไป ผมคิดว่าเธอน่าจะกลับหอพัก คิดได้แบบนั้นผมก็เดินกลับไปนอนต่อที่ห้องคือผมยังรู้สึกง่วงและเพลียเพราะเมื่อวานกว่าจะได้นอนก็เช้าแล้ว ผมไม่รู้ว่าเอยลุกขึ้นมาทำโน่นทำนี่ได้ยังไงผมคิดว่าเธอน่าจะลุกไม่ขึ้นเพราะเมื่อคืนผมทำรุนแรงกับเธอมาก อึด ถึก ทนจริงๆเชื่อเลยเอิงเอย..."เอยเป็นอะไรทำไมหน้าซีดๆเหมือนคนไม่สบายพี่ว่าจะถ

เอิงเอย....หลายอาทิตย์ต่อมา...ตอนนี้ฉันกลับมาอยู่หอแล้ว ตอนที่ฉันบอกธีร์ว่าฉันขอกลับไปอยู่หอตามเดิมพร้อมให้เหตุผลว่ามันลำบากกับการไปทำงานที่ร้านพี่ขวัญเขาก็ไม่ว่าอะไรเขาแค่พยักหน้าเท่านั้นไม่มีการห้ามหรือขอร้องให้ฉันอยู่ตอนนั้นฉันรีบเดินเข้าห้องเพื่อเก็บของฉันเก็บไปร้องไห้ไปพอเดินออกมาเขาก็ไม่อยู่แล้ว ฉันก็เลยเอาคีย์การ์ดวางคืนให้เขาบนโต๊ะเพราะคิดว่าฉันคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกช่วงนี้นักศึกษาปีสี่ไม่ต้องไปมหาลัยเพราะทำเรื่องจบเรียบร้อยแล้วตอนนี้รอแค่รับใบปริญญาเท่านั้นฉันก็เลยมีเวลาทำงานที่ร้านพี่ขวัญได้อย่างเต็มที่ พอฉันได้ทำงานหนักๆก็ทำให้ฉันลืมเรื่องของธีร์ไปได้บ้าง เราสองคนห่างกันเอาโดยที่ไม่มีการบอกเลิก ถามว่าฉันคิดถึงเขาไหม ฉันคิดถึงเขามากคิดถึงอ้อมกอดคิดถึงคำพูดออดอ้อนของเขาเวลาที่เรานอนด้วยกันพอคิดแล้วน้ำตาก็พาลจะไหล"เอยมาทานซูชิด้วยกันเร็วพี่เพิ่งสั่งมาร้านนี้อร่อยมากเลยนะ ดูสิห๊อมหอม" พี่ขวัญเปิดกล่องซูชิแล้วเอามาให้ฉันดมแต่พอฉันได้กลิ่นฉันก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาทันทีฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วอาเจียนออกมาจนหมดแรงพี่ขวัญวิ่งตามมาลูบหลังให้กับฉัน"เอยไม่สบายเป็นอะไร อาการ

หลายวันต่อมาวันนี้คุณหมออนุญาตให้ฉันออกจากโรงพยาบาลได้แล้วเพราะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงลูกในท้องแกปลอดภัยแข็งแรงดีทุกอย่างคุณย่าของธีร์ท่านขอร้องให้ฉันมาอยู่ที่บ้านของท่านเพื่อที่ว่าท่านจะได้ดูแลเรื่องอาหารการกินของฉันได้อย่างใกล้ชิดท่านบอกว่าฉันอยู่ตัวคนเดียวท่านเป็นห่วงทั้งฉันแล้วก็เหลนน้อยของท่านที่อยู่ในท้องของฉันส่วนงานที่ร้านพี่ขวัญท่านก็ขอร้องให้ฉันลาออกท่านบอกว่าเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆท่านจะออกให้เองและจะให้เงินเดือนฉันด้วยแต่ฉันเกรงใจท่านฉันก็เลยขอร้องท่านให้ฉันได้ทำงานที่รัานพี่ขวัญต่อเพราะฉันอยากมีรายได้ที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองฉันไม่อยากให้ใครมาดูถูกหรือว่าฉันภายหลังว่าฉันปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อหวังสบายเพราะใครๆก็รู้ว่าครอบครัวของธีร์ร่ำรวยขนาดไหน สุดท้ายท่านก็ใจอ่อนยอมให้ฉันไปทำงานที่รัานเหมือนเดิมแต่มีข้อแม้ว่าฉันต้องให้คนรถที่บ้านของท่านเป็นคนคอยรับคอยส่งห้ามกลับเองเด็ดขาดและนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ไปที่บ้านของธีร์คุณย่าเล่าเรื่องราวของธีร์ให้ฉันฟังระหว่างทางกลับบ้านว่าบ้านหลังนี้ธีร์อยู่มาตั้งแต่เกิดท่านเลี้ยงดูธีร์มาตามลำพังเพราะพ่อแม่ของธีร์ท่านเสียชีวิตตั้งแต่ธีร์

เอิงเอย....."แม่เอยขา""ขา""คุณลุงคนเมื่อกี้เค้าเป็นใครคะน้องอุ่นไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย" คุณลุงที่ลูกพูดถึงก็คือธีร์ ที่แกเรียกว่าคุณลุงเพราะไม่มีใครบอกความจริงกับแกว่าจริงๆแล้วธีร์คือพ่อ เพราะมันคือความต้องการของเขาเองตั้งแต่แรกก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อเขาบอกกับคุณย่าว่าไม่ต้องบอกกับลูกว่าเขาคือพ่อจะให้ลูกเรียกเขาว่าอะไรก็สุดแล้วแต่เพราะเขาไม่ได้ต้องการลูกลูกคือความผิดพลาดของเขารวมถึงฉันด้วยที่เขาไม่เคยคิดที่จะจริงจังเขาบอกว่าฉันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยมีอะไรด้วยไม่ได้พิเศษไปกว่าใครเมื่อเขาเบื่อเขาก็บอกเลิกแต่มันติดตรงที่ฉันดันท้องขึ้นมาเขาบอกกับท่านว่าไม่ได้รักฉันและไม่เคยคิดที่จะรัก แล้วฉันที่แอบฟังอยู่ต้องรู้สึกยังไงที่พ่อของลูกพูดแบบไม่มีเยื่อใยเขาไม่ต้องการฉันฉันพอรับได้เพราะเขาไม่ได้รักฉันแต่กับลูก...ถ้าเขามีความเป็นพ่ออยู่บ้างเขาก็คงไม่ไล่ให้ฉันไปทำแท้งหรอกจริงไหม "คุณลุง....เป็นหลานของคุณทวดค่ะ""แม่เอยก็เป็นหลานคุณย่าทวดเหมือนกัน""ใช่ค่ะ""แล้วทำไมคุณลุงไม่นอนที่นี่คะเหมือนแม่เอย""เอ่อ คุณลุงเค้ามีบ้านอีกที่นึงค่ะคุณลุงก็เลยไม่ได้นอนที่นี่"ฉันตอบคำถามของลูกแกจะเ