Semua Bab หมอหญิงยอดดวงใจพันเอก: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 12“แค่ไม้ไผ่ทำไมถึงจับปลาได้กันนะ” กู้หยวนเฉิงพยายามลองบางแต่กลับไม่ได้ปลา นี่เขาก็ฝึกมานานแล้วแต่ทำไมดูเหมือนจะไม่มีฝีมือด้านนี้จริง ๆ “ไม่เห็นยากตรงไหนเลย แค่มองแล้วก็เล็ง ท่านพี่สอนฉันตั้งแต่เด็ก แต่จับเยอะขนาดนี้ก็เพิ่งตอนที่มาอยู่ที่นี่ ถ้าไม่เพราะคิดว่าทุกคนจำเป็นจะต้องได้รับอาหารที่ดีก็คงไม่ฆ่าปลามากมายขนาดนี้ ท่านพ่อบอกให้กินแค่พออิ่ม แต่นี่ก็พออิ่ม แต่อิ่มของหลายคน เพราะเป็นความจำเป็นคงไม่เป็นอะไรหรอก” พวกเขามาจับปลาสองคนเสมอ ที่ไม่มากันเยอะก็เพราะป๋ออี้หรันช่วยกันทุกคนเอาไว้ เพื่อนของเขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่ชอบตามลำพัง ส่วนทางไป๋ซีเยว่ก็ไม่ได้ขัดอะไร คนมาเยอะปลาได้ยินเสียงคนมากก็หนีไปหลบใต้โขดหินหมด“วันนี้ได้เยอะเลย” ทั้งสองกำลังถือตระกร้าไม้ไผ่ที่ซีเยว่สานเอาไว้ใช้จับปลา วันนี้ได้ปลาตัวใหญ่ ๆ เกือบห้าตัว หากต้มกับผักดองก็พอให้ทุกคนกินกันอย่างสบาย พวกเขาไม่ได้ลงมาจับปลาทุกวันแต่มาอาทิตย์ละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น แต่ไม่นึกว่าวันนี้จะเป็นวันที่ไม่เหมาะ“หยุด...” เสียงของผู้ชายที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้คนทั้งสองหยุดก้าวเดินในทันที “เป็นใครมาจากไหนทำไมถึงขึ้นมาบนเขาน

บทที่ 14“ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณเจ็บ” ไป๋ซีเยว่รู้สึกผิด หากเธอไม่คิดเรื่องการไปเอาปลานั่น อีกฝ่ายก็คงไม่ต้องถูกยิง “ขอโทษเรื่องอะไร ฉันเจ็บเพราะฉันกลัวคนที่ฉันรักจะเป็นอันตรายนะ” ใบหน้าของหญิงสาวแดงขึ้นเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ย้ำถึงความรู้สึกของตัวเอง“ที่ฉันดื้อจะลงไปตรงนั้น” “มันดีแล้วที่เธอทำ ไม่ต้องกังวลหรอก” “ถ้าอย่างนั้นขอบคุณนะคะที่ช่วยชีวิตของฉันเอาไว้” กู้หยวนเฉิงยิ้ม “แบบนี้ดีกว่าเยอะ แต่จะดีกว่าถ้ามีรางวัลมากกว่านี้” ไป๋ซีเยว่ไม่รู้หรอกว่ารางวัลที่ว่าของอีกฝ่ายคืออะไร แต่เธอยังไม่มีอะไรให้เขาตอนนี้หรอก แต่ก็ต้องยอมรับว่าการกระทำและคำพูดที่ชัดเจนของเขาทำให้เธอรู้สึกดี แต่ไม่รู้ว่ามันจะดีพอที่จะทำให้เธอรักเขาไหมเสียงลมหายใจที่ดังอย่างสม่ำเสมอของไป๋ซีเยว่ทำให้คนที่เพิ่งลืมตาตื่นเพราะปวดแผลหันไปมองหญิงสาวที่ฟุบอยู่ข้างเตียงด้วยความหลงใหลเหมือนกับวันแรกที่เขาฟื้นแล้วตื่นขึ้นมาเจออีกฝ่าย หากทั้งชีวิตนี้ได้ตื่นขึ้นมาเจอเธอทุกวันก็ดีสิ กู้หยวนเฉิงคิดเช่นนั้นพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ เขาไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ริมฝีปากของเขาประทับลงบนแก้มเนียนของหญิงสาวเขาไม่รู้ว่ากลิ่นกายของผู้หญิงคนอ

บทที่ 16คำพูดของไป๋ซีเยว่ทำให้กู้หยวนเฉิงรุกเข้าไปเลย “หากอยากให้ชัดเจนฉันคงต้องแต่งเธอแล้วล่ะมั้ง” ซีเยว่ขมวดคิ้ว หากพูดถึงเรื่องความรัก เอาจริง ๆ เธอไม่มีประสบการณ์ และเคยแม้กระทั่งคิดว่าจะแต่งกับตระกูลหมอสักตระกูลเพื่อได้ทำงานเช่นนี้ต่อ แต่ตอนนี้ หากต้องติดอยู่ที่ยุคนี้“หากแต่งกันแล้วจะเป็นอย่างไร” หญิงสาวถามออกไปเพราะไม่รู้จริง ๆ “ผู้หญิงยุคนี้ถ้าแต่งงานแล้ว ยังออกไปทำงานได้ไหม หรือต้องอยู่แต่ในบ้าน ถ้าฉันอยากจะรักษาคนไข้ต่อไปฉันจะทำได้ไหม แล้วเรื่องเรียน” กู้หยวนเฉิงอมยิ้มแต่ก็เป็นยิ้มที่เจ็บปวด ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายดูเหมือนจะหวั่นไหว แต่พอพูดถึงเรื่องความรักจริง ๆ เธอกลับออกจะเฉยชา“ได้ทุกอย่างที่ว่ามา ถ้าเธอแต่งกับฉัน” “ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นทางเลือกที่ดีสินะ แล้วครอบครัวของคุณ การจะได้เป็นผู้บัญชาการ ครอบครัวคงจะใหญ่โตอยู่ไม่น้อย” กู้หยวนเฉิงชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะโกหกคำโต“ยุคนี้กับยุคก่อนไม่เหมือนกัน เธอเห็นพ่อแม่ของฉันอยู่แถวนี้ไหมล่ะ” ไป๋ซีเยว่ไม่ได้โง่ขนาดนั้น“หากผู้บัญชาการเทียบกับแม่ทัพ ตอนนี้ก็เหมือนคุณออกรบ บิดามารดาไม่ตามมาอยู่แล้ว” กู้หยวนเฉิงยิ้มจาง ๆ เพราะอย่างนี้เข

บทที่ 18เย็นวันนั้นระหว่างที่กู้หยวนเฉิงและไป๋ซีเยว่กำลังนั่งคุยกันอยู่ ป๋ออี้หรันก็เดินหน้าตาตื่นเข้ามา “มีเรื่องด่วน” กู้หยวนเฉิงพอจะรู้ว่าเป็นเรื่องอะไร “เธอไปนอนก่อน” เขาบอกกับหญิงสาวเสียงเรียบก่อนจะเดินตามเพื่อนไปยังห้องวิทยุ“มีการยืนยันให้เราเริ่มปฏิบัติการกวาดล้าง ฉันรับข้อมูลเบื้องต้นไว้ให้แล้ว รายละเอียดนายต้องจัดการเอง” กู้หยวนเฉิงพยักหน้าแล้วเข้าไปติดต่อผู้บังคับบัญชาของตัวเอง “การกวาดล้างที่เมืองหลวงสามารถควบคุมสถานการณ์เบื้องต้นเอาไว้ได้แล้ว ทางส่วนกลางสั่งให้ทุกหน่วยที่เหลือเร่งจัดการพื้นที่ของตัวเอง หน่วยที่ 52 เป็นเขา พวกเราจะส่งคนไปช่วยด้านล่าง คนด้านบนก็ตีขนาบมา พวกเราจะล้อมคนเหล่านั้นแล้วจัดการทีเดียว”“รับทราบแล้วครับ” กู้หยวนเฉิงฟังแล้วก็รู้สึกกังวล เขาทำหน้าที่ไม่มีความกลัวอยู่แล้ว แต่ที่กังวลก็เพราะตัวของไป๋ซีเยว่เท่ากับต้องอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย แม้ว่าพื้นที่ของตึกบัญชาการจะไม่ใช่สถานที่ที่จะต้องเกิดการปะทะ แต่อย่างไรก็เป็นสถานที่อันตราย“วันและเวลาล่ะครับ” เขาถามออกไปก่อนจะได้รับการยืนยันทั้งเวลาและสถานที่ เกือบทั้งคืนที่กู้หยวนเฉิงต้องประชุมกับเหล่าหัวหน

บทที่ 20“พวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง” ซีเยว่พยักหน้า “ปลอดภัยแล้วทุกคนเลย ทุกคนชมว่าคุณทำได้ดี” “ยังดีไม่พอ มีคนที่ต้องจากไป ฉันจะต้องเขียนรายงานให้พวกเขาได้สิ่งที่ดีที่สุดแม้จะไม่อยู่แล้วครอบครัวเขาก็ต้องได้” ไป๋ซีเยว่โอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้ เธอรู้ว่าเขารู้สึกไม่ดี แม้จะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่เธอก็คิดว่าที่เธอช่วยอยู่ตอนนี้ก็คงพอทำให้เขาสบายใจมากขึ้นกู้หยวนเฉิงหันกลับมาก่อน แล้วซบไปที่บ่าเล็ก ๆ ของหญิงสาว เขาอดโทษตัวเองไม่ได้ ทุกอย่างดีหมดแล้วจริง ๆ เพียงแต่ระเบิดนั่น“อย่าคิดมากเลย พวกเขารู้ว่าคุณไม่อยากให้เกิด” “ฉันอ่อนแอได้แค่ต่อหน้าเธอเท่านั้น” ซีเยว่บิดเอวชายหนุ่ม “ตรงนี้ก็ทหารของคุณเต็มไปหมด” “พวกเขาหลับหมดแล้ว เธอเหนื่อยไหม” ซีเยว่ส่ายหน้า “ที่ฉันทำอยู่เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่พวกคุณต้องเผชิญ” กู้หยวนเฉิงยิ้ม เขาเลือกไม่ผิดจริง ๆ “ขอบคุณนะที่ทำทุกอย่าง” “ฉันทำไม่ใช่แค่เพราะคนเหล่านี้อยู่ใต้ความดูแลของคุณ แต่ฉันทำเพราะฉันเป็นหมอคนหนึ่ง ที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อยื้อชีวิตของคนที่ไม่ควรจะจากไปเอาไว้” กู้หยวนเฉิงดูสภาพของคนตรงหน้า ปกติจะหวีผมเรียบร้อย และชุดก็ไม่เปรอะเปื้อนแบบนี้ “ไปอาบน้ำไห