Semua Bab เมียกองขยะ: Bab 41 - Bab 50

เมษา..."แม่จ๋า เมื่อวานน้องยังไม่ได้กินกุ้งกับปลาหมึกเลย" ตื่นเช้ามาน้องพอใจก็ทวงของกินทันทีถามว่าฉันลืมหรือเปล่าฉันไม่ได้ลืมหรอกค่ะ"แม่ขอโทษนะลูกไว้วันพรุ่งนี้แม่จะซื้อมาทำให้น้องกินนะคะ""ก็ได้ค่า แต่วันนี้น้องอยากกินไข่ดาวใส่ซอสแม็กกี้แม่ทำให้น้องนะคะ""ทานไข่ทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ""ไม่เบื่อค่าเพราะแม่เคยบอกน้องว่าไข่มีประโยชน์ต่อร่างกายและที่สำคัญประหยัดเงินด้วย""ถ้าวันไหนน้องอยากกินอย่างอื่นน้องบอกแม่นะคะแม่จะซื้อมาทำให้กิน""แต่แม่ไม่ค่อยมีเงินถ้าน้องอยากกินของแพงๆแม่ก็จะไม่มีเงิน น้องกินไข่ทุกวันก็ได้ค่า" ฉันสงสารลูกจับใจและรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่แย่"แม่ขอโทษนะคะที่แม่ไม่ค่อยมีเงินซื้อของอร่อยๆให้น้องได้กินทุกมื้อ แต่แม่สัญญาว่าแม่จะทำงานให้ได้เงินเยอะๆน้องจะได้กินของอร่อยๆทุกมื้อ""ไม่เป็นไรค่า น้องไม่อยากให้แม่เหนื่อยน้องสงสารแม่" น้องพอใจเดินมากอดฉันฉันกอดตอบแกด้วยความรักสุดหัวใจถึงแกจะอายุแค่สามขวบแต่แกก็ไม่เคยดื้อไม่เคยซนเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายแกไม่เคยทำให้ฉันลำบากใจเลยสักครั้ง"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราไปเก็บดอกมะลิที่สวนกันนะคะ""ค่าาาาา"พีเจ...ผมยืนมองเมษากับลูกอยู่ไม่

เมษา...."ฉันไม่คิดว่าเธอจะยากจนถึงกับขนาดลงไปเก็บผักบุ้งในน้ำมาให้ลูกกินมันสะอาดหรือเปล่าก็ไม่รู้""ทุกอย่างที่ฉันให้ลูกกินฉันคำนึงถึงความสะอาดและความปลอดภัยเสมอถึงมันจะเป็นผักที่ไม่มีราคาอะไรแต่มันก็มีประโยชน์แถมยังประหยัดด้วยแล้วทำไมฉันจะเก็บมาทำให้ลูกไม่ได้และอีกอย่างแกก็กินแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร""แต่ฉันอยากให้ลูกกินอะไรที่มันดีกว่านี้" เขาทำเสียงดุใส่ฉันแต่ฉันไม่กลัว"ฉันว่าคุณออกไปอยู่ข้างนอกเถอะฉันจะทำอาหารให้ลูกกินมันสายแล้วลูกจะหิว""ไล่อีกแล้ว ไล่อะไรนักหนา ทำไมฉันจะยืนอยู่ตรงนี้มันจะเป็นอะไร""ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะแต่มันเกะกะ...สายตา""นี่เธอ!!!" เขาตะคอกใส่ฉันแล้วทำหน้าไม่พอใจอีกแต่ฉันไม่สนใจก้มหน้าก้มต่ทำกับข้าวให้ลูกต่อเพราะนี่มันสายมากแล้วฉันต้องไปเก็บดอกมะลิมาร้อยพวงมาลัยอีกซึ่งวันนี้ออเดอร์เยอะมากกว่าทุกวันเพราะพรุ่งนี้เป็นวันพระ "คุณอาทำไมพูดเสียงดังจังเลยคะ" น้องพอใจคงจะได้ยินเสียงของเขาที่พูดดังกว่าปกติก็เลยวิ่งมาถาม"เอ่อเปล่าครับไม่มีอะไร อาว่าเราไปเล่นตุ๊กตากันดีกว่ามั้ยครับ เอ้อ แล้วอาก็มีขนมอร่อยๆมาให้น้องด้วยนะ""ขนมเหรอค้า""ใช่ครับ ขนมเยอะแยะเลย""น้องอยา

เมษา...."ฉันยังโสดไม่มีใคร""จะเป็นไปได้ไงคะ เมไม่เชื่อหรอกคนดีๆแบบคุณไทด์จะไม่มีแฟน""ยอมรับว่ามีคนเข้าหาแต่ฉันไม่พร้อมจะเปิดใจให้ใครเพราะใจของฉันมันให้เธอไปหมดแล้""คุณไทด์""จนถึงตอนนี้ความรู้ของฉันก็ไม่เคยเปลี่ยนไป และที่ฉันกลับมาเพราะเธอ""เพราะเม??หมายความว่าไงคะ""หุ้นส่วนของฉันที่ทำธุรกิจด้วยกันที่ฮ่องกงเค้ารู้ว่าฉันกับพีเจเป็นพี่น้องกันแต่คนละแม่เค้ามาพูดให้ฉันฟังด้วยความภาคภูมิใจว่าลูกสาวคนเดียวของเค้ากำลังคบหาดูใจกับพีเจและมีแพลนจะหมั้นและแต่งงานปลายปีนี้ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อเพราะฉันคิดว่าเธอยังอยู่กับพีเจ จนหุ้นส่วนของฉันเอารูปลูกสาวของเขาที่กำลังนั่งคลอเคลียอยู่กับพีเจในผับด้วยท่าทางสนิทสนมมาให้ดูซึ่งมันไม่ได้มีแค่รูปเดียวสถานที่เดียวมันมีเยอะมากจนฉันมั่นใจว่าเป็นเรื่องจริงเพราะแบบนี้มันเลยทำให้ฉันเป็นห่วงเธอฉันก็เลยรีบกลับมาไทยทันที เมื่อเช้าตอนลงจากเครื่องฉันรีบนั่งแท็กซี่กลับไปที่บ้านเพื่อถามความจริงจากเธอแต่ก็ไม่เจอใครเลยทั้งเธอทั้งพีเจฉันก็เลยถามหาเธอจากคนในบ้านทุกคนก็บอกว่าเธอเลิกกับพีเจแล้วก็ออกจากบ้านได้สามปีกว่าแล้วฉันก็เลยลองมาตามหาเธอที่นี่แล้วก็เจอจริงๆ แต่ที่

พีเจ..."คุณอาาา ฮือออ คุณอาน้องคิดถึงคุณอาาาา" ผมตกใจที่จู่ๆก็มีเด็กวิ่งเข้ามากอดแต่พอผมเห็นว่าเป็นลูกผมรีบอุ้มแกขึ้นมากอดทันทีด้วยความคิดถึงเพราะไม่ได้เจอหน้าแกมาหลายวันเพราะตั้งแต่เห็นสองคนนั้นกอดกันผมก็ไม่ไปที่นั่นอีกเลย "ลูก!!! เอ่อ น้องพอใจ น้องมาได้ยังไงครับ" ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วล่ะว่าแกต้องมากับแม่แต่ไม่รู้ว่าจะมากันแค่สองคนหรือเปล่า"น้องมากับแม่กับคุณลุงค่า" ผมมองออกไปข้างนอกร้านก็เห็นเมษากับไอ้ไทด์ยืนมองเข้ามาในร้าน แต่พอเมษาสบตากับผมเธอก็มองไปทางอื่น"น้องคิดถึงคุณอา ฮืออออ" ผมละสายตาจากแม่ของลูกแล้วมองดูหน้าของลูกที่มีน้ำตานองหน้าเพราะร้องไห้คิดถึงผม"อาก็คิดถึงน้องพอใจนะครับคิดถึงมากๆเลย""คิดถึงแล้วทำไมคุณอาไม่ไปหาน้องที่บ้านล่ะค้าาาา ฮือออ" พูดไปก็เอามือเช็ดน้ำตาตัวเองไปจนผมกลัวตาลูกจะแดงก็เลยหยิบทิชชู่มาซับน้ำตาให้แกอย่างเบามือ"หลานสาวเหรอคะหน้าตาน่ารักเชียว มองๆไปก็คล้ายคุณอยู่เหมือนกันนะคะเนี้ย ถ้าเรายังไม่รู้จักกันตาลคงคิดว่าเด็กคนนี้คือลูกสาวของคุณ" น้ำตาลคือหุ้นส่วนคนใหม่ของผมเรากำลังคุยงานกันเกี่ยวกับการสร้างโรงแรมผมก็เลยชวนเธอมาคุยงานคร่าวๆที่ร้านกาแฟแทน

เมษา...ฉันเข่าแทบทรุดเมื่อกลับมาเห็นสภาพบ้านของตัวเองที่ตอนนี้ไฟกำลังลุกไหม้อย่างหนักเพราะเป็นบ้านไม้ทั้งหลังโดยมีหน่วยกู้ภัยและเจ้าหน้าที่ดับเพลิงกำลังช่วยกันดับไฟอยู่ ชาวบ้านที่อยู่ละแวกใกล้เคียงก็ต่างมามุงดูกันเต็มไปหมดโชคดีที่เปลวไฟไม่พัดไปติดบ้านใครเพราะบ้านของฉันมันอยู่ในสวนห่างจากบ้านของชาวบ้านไกลพอสมควรซึ่งตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าไฟมันไหม้บ้านของฉันได้ยังไง ฉันมั่นใจว่าก่อนออกจากบ้านเมื่อเช้าฉันก็ดับไฟในครัวแล้วและไม่ได้เสียบปลั๊กอะไรทิ้งไว้เลย "ฮือออ ฮือออ ไฟเต็มบ้านหมดเลย ฮืออออ ตุ๊กตาของน้องอยู่ข้างในด้วยฮืออออ" น้องพอใจร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อเห็นไฟไหม้บ้านของตัวเองตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นพ่อโชคดีที่คุณพีเจอาสาอุ้มลูกให้เพราะตอนนี้ฉันอุ้มแกไม่ไหวมันไม่มีแรงแขนขาหมดแรงไปหมดแล้วตอนนี้"ไฟมันไหม้ได้ยังไงกัน" ฉันพูดคนเดียวแต่เขาคงจะได้ยิน"เธอแน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้เสียบปลั๊กไฟหรือก่อไฟเอาไว้ก่อนออกจากบ้าน""ฉันมั่นใจค่ะ""ถ้าอย่างงั้นมันต้องมีคนทำเพราะจู่ๆบ้านเธอจะไหม้ได้ยังไง เอางี้ฉันจะให้ตำรวจช่วยสืบ""ฮือออ ฮือออแม่จ๋าแล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ไฟไหม้บ้านเราหมดแล้วเราไม่มีที่น