Semua Bab เมียกองขยะ: Bab 31 - Bab 40

พีเจ...กว่าผมกับเมษาจะเสร็จกิจกรรมบนเตียงก็เกือบไม่ทันเวลาเพราะวันนี้ผมตั้งใจจะไปทำบุญให้แม่ นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ทำบุญให้ท่าน ถ้าเมษาไม่พูดผมก็คงไม่ได้มาทำเพราะเมื่อคืนผมฝันถึงแม่ ใบหน้าของท่านยังสวยงามอยู่เหมือนเดิมเหมือนเมื่อครั้งที่ท่านยังอยู่กับผม ท่านไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ผมกอดท่านด้วยความคิดถึงผมร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกันเพราะท่านมาบอกลาท่านบอกกับผมว่าท่านต้องไปแล้วพอผมถามว่าจะไปไหนแม่ก็บอกว่าใกล้ได้แวลาที่แม่ต้องไปเกิด แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับสิ่งที่แม่บอกกับผมด้วยใบหน้ายิ่มแย้มว่าท่านจะมาอยู่กับผมเราจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง อยากจะบอกว่าผมไม่เคยฝันถึงแม่เลยสักครั้งตั้งแต่ท่านจากไปครั้งนี้เป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งสุดท่ายเพราะท่านมาบอกลาผมแล้ว"ผมจะรอวันที่เราเจอกันนะครับแม่ แม้จะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แต่ผมก็จะรอ" หลังจากทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่านเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็อธิฐานในใจตอนที่กรวดน้ำให้กับท่านพอได้มาทำบุญแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกกี่ปีแล้วที่ผมไม่ได้เข้าวัด ผมคงต้องขอบใจเมษาที่บอกให้ผมมาทำบุญ ถึงผมจะเกลียดเธอไม่ได้รักเธอแต่เธอ

พีเจ....."ฉันคิดว่าจะไปอยู่ฮ่องกง""ฮ่องกง??""ใช่ฉันจะย้ายไปอยู่ฮ่องกงอาจจะอยู่ที่นั่นตลอดไปเพราะตอนนี้ไม่มีคุณย่าแล้วฉันก็ไม่รู้จะอยู่ที่นี่ไปทำไมเพราะที่นี่มันไม่ใช่บ้านของฉันแต่แรก""แล้วงานที่บริษัท""บริษัทเป็นของนาย นายควรจะกลับมาดูแลได้แล้วนะ""ที่มึงจะไปไม่ใช่เพราะแค่เรื่องย่าใช่ไหม""มันจะเพราะอะไรก็แล้วแต่ แต่ฉันก็ต้องไป ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่น""ถ้ามึงจะไปก็แล้วแต่เพราะไม่ว่ายังไงกูกับมึงก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว""อืม ฉันรู้ว่าไม่ว่าจะยังไงนายก็ไม่เคยยอมรับว่าฉันเป็นพี่ แต่ขอให้นายรู้ไว้ว่าไม่ว่ายังไงนายก็ยังเป็นน้องชายของฉันเหมือนเดิม""ว่าแต่จะไป มึงบอกเมษาหรือยัง" ผมว่าผมจะไม่ถามแต่ก็เสือกถามจนได้ ไม่รู้จะถามทำไม"ยัง แต่ไม่ต้องห่วงฉันต้องไปบอกลาเมษาแน่นอน""หึ""ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้นายรู้สึกยังไงกับเมษา แต่ฉันอยากให้นายดูแลเธอให้ดีอย่าทิ้งเธอเพราะเธอไม่มีใคร ตอนนี้เธอมีแค่นายคนเดียว""ถ้าห่วงขนาดนี้ไม่พาไปด้วยเลยล่ะ""ก็ถ้าเมษายอมไปกับฉันฉันก็จะพาไปแต่ฉันเชื่อว่าเธอคงไม่ไปหรอกเพราะเธอรักนายไม่ได้รักฉัน""รู้แบบนี้ก็ดี""แต่ฉันยังขอยืนยันคำเดิมนะว่าฉันรั

เมษา....ปึก!!!"อ่ะ หนึ่งล้านบาทสำหรับความซิงของเธอ""ปึก!!!"ส่วนนี่อีกหนึ่งล้านพิเศษสำหรับการที่เธอทำให้ไอ้ไทด์มันเสียใจจนจะเป็นจะตายจนหนีไปอยู่ฮ่องกงแล้วไม่กลับมาอีก" ฉันยืนตัวสั่นมองเงินสองปึกที่ร่วงลงมากองที่พื้นตรงหน้า แต่อย่าหวังเลยว่าฉันจะก้มลงไปเก็บ ถึงแม้ชีวิตนี้ฉันจะไม่มีปัญญาหาเงินจำนวนนี้ได้แต่ฉันก็คงไม่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีที่มีอยู่น้อยนิดเก็บมันขึ้นมา ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนใจร้ายเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหันหลังออกมาจากห้อง ฉันกับเขาคงจะหมดเวรหมดกรรมกันแต่เพียงเท่านี้ ต่อไปอย่าได้เจอกันอีกเลย"หนูขอโทษนะคะคุณยายที่หนูไม่สามารถเป็นครอบครัวให้คุณพีได้เพราะเขาไม่เคยรักหนูไม่เคยต้องการหนูเลย" ฉันขอโทษคุณยายในใจเพราะก่อนที่ท่านจะจากไปท่านได้ขอร้องฉัน ขอร้องให้ฉันอยู่กับคุณพีเจอย่าทิ้งเขาไปไหนให้อยู่เป็นครอบครัวเป็นกำลังใจให้เขาเพราะท่านรู้ว่าถ้าท่านไม่อยู่แล้วเขาก็จะไม่เหลือใครเลย ฉันทำได้แค่ขอโทษท่านในใจที่ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับท่านไม่ได้ฉันใช้เวลาเก็บของเพียงวันเดียวไม่ต้องรอถึงสามวันตามที่เขาบอก ฉันกลับมาที่บ้านสวนที่ฉันไม่ได้กลับมานานหลายเดือนโชคดีที่เจ้าของสวนท่านยังเมตตาให

เวลาต่อมา..."อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊" เสียงร้องของลูกทำให้ฉันลืมความเจ็บปวดไปหมดสิ้นฉันมองลูกที่เพิ่งคลอดออกมาตัวของแกแดงมากและร้องเสียงดังมาก"แกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะคุณหมอ" ฉันถามขณะที่คุณหมอกำลังพาแกไปทำความสะอาดร่างกาย"น้องเป็นผู้หญิงนะคะคุณแม่สมบูรณ์แข็งแรงดีน้ำหนักอยู่ที่สามพันห้าร้อยกรัมอ้วนจ้ำม่ำเลยค่ะคุณแม่^^"แค่รู้ว่าลูกปลอดภัยแข็งแรงสมบูรณ์แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว ฉันตั้งชื่อให้ลูกว่า เด็กหญิงพอใจ ซึ่งชื่อนี้เป็นชื่อที่คุณยายเป็นคนตั้งให้เพราะท่านเคยพูดกับฉันไว้ก่อนที่ท่านจะเสียว่าถ้าฉันกับคุณพีเจมีลูกสาวให้ตั้งชื่อว่าน้องพอใจและถ้ามีลูกชายให้ตั้งชื่อว่าเด็กชายจอมพลกลับมาปัจจุบัน...."แม่จ๋าเสร็จหรือยังเดี๋ยวกุ้งกับปลาหมึกหมดน้องอดกิน" ลูกสาวตัวน้อยตะโกนเรียกฉันอยู่ตรงบันไดด้วยน้ำเสียงรีบเร่ง"แป๊บนึงนะคะแม่ล็อคประตูบ้านก่อน" ฉันบอกลูกก่อนจะรีบจัดการล็อกประตูแล้วเดินมาหาลูกที่ยืนรออยู่"เราจะไปซื้อกุ้งที่ไหนกันดีจ้ะแม่" น้องพอใจเงยหน้าถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสเพราะดีใจที่จะได้กินกุ้งกับปลาหมึกที่อยากกิน"ไปซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างค่ะเพราะวันนี้แม่ต้องเอาไปฝากธนาคารด้วย" คื

พีเจ...."เธอพอจะมีเวลาว่างไหม""ไม่มีค่ะ""แต่เธอต้องมีเพราะฉันมีเรื่องจะถามเธอ" "ฉันไม่มีอะไรให้คุณถามค่ะ ฉันจะรีบไปทำธุระ ส่วนเรื่องว่าที่คู่หมั้นของคุณฉันยืนยันว่าลูกของเรา......เอ่อลูกของฉันไม่ผิดถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็ไปดูกล้องได้เลยเพราะถ้ามันไม่เสียไปซะก่อนคุณก็จะเห็นว่าใครผิดใครถูก""ใครคือคู่หมั้นฉัน" "รู้อยู่แก่ใจไม่ต้องให้ฉันตอบก็ได้ค่ะ" "หึ พูดเหมือนหึงเลยนะ""ฉันจะหึงคุณทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน""โอเคไม่หึงก็ไม่หึงแต่ถ้าว่าที่คู่หมั้นที่เธอหมายถึงคือก้อยล่ะก็เขาไม่ใช่คู่หมั้นฉันเขาก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นนั่นแล่ะก็แค่คู่นอนชั่วคราว" ไม่รู้ว่าผมทำไมถึงต้องมาอธิบายให้เมียเก่าอย่างเมษาฟังเพราะผมกับเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเรื่องระหว่างเราก็จบกันไปนานแล้วนานจนผมลืมว่าเคยมีเมีย เชื่อไหมว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดถึงเมษาเลยสักนิดอาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้รู้สึกกับเมษาแต่แรกออกจะรังเกียจด้วยซ้ำเพราะเธอเป็นเพียงผู้หญิงข้างถนนที่ย่าผมใจดีพาเข้าบ้านมา ในสายตาผมเมษาก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ผมหลอกให้รักเพื่อแก้แค้นไอ้ไทด์ที่ตอนนี้มันก็หนีไปใช้ชีวิตอยู่ที่ฮ่องกงตลอดระยะสามปีผมไม่เคยได