Semua Bab รักร้ายพี่ชายข้างบ้าน: Bab 11 - Bab 20

เจ้านาย...."เขยิบออกไปดิ๊จะมานอนเบียดทำไมวะ" เขาหันไปตะคอกใส่คนที่นอนอยู่ด้านหลังที่ตอนนี้เอาตัวมาเบียดหลังของเขาจนอะไรต่ออะไรมันมาโดน แต่ถามว่ารู้สึกอะไรไหม..ไม่เลยสักนิด"ก็ทิชากลัวนี่คะ""กลัวอะไร ผี?? ""ฮื้อออ พี่นายอย่าพูดทิชากลัวผี""ไร้สาระว่ะผีจะมีได้ไง""ไม่รู้ค่ะว่ามีจริงหรือเปล่าแต่ทิชากลัวไว้ก่อน" ยิ่งพูดทิชาเธอก็ยิ่งเขยิบตัวเข้ามาใกล้เขามากขึ้นจนอะไรต่อมิอะไรที่มันเบียดแล้วก็เบียดเข้ามามากขึ้นกว่าเก่า"เบียดอะไรนักหนาวะนมเธอมันเบียดหลังฉันรู้ตัวมั้ย!!! ""ว๊ายยย เอ่อออ ขอโทษค่ะทิชาไม่ได้ตั้งใจ" ทิชาพอรู้ว่านมเธอมาเบียดหลังเขาเธอก็รีบขยับตัวออกห่างเขาทันทีแล้วก็หันหลังพลิกตัวจนเราสองคนตอนนี้นอนหันหลังให้กันซึ่งมันคือสิ่งที่เขาต้องการเช้าวันต่อมา...เขาขยี้ตาเมื่อมีแสงแดดสาดส่องเข้ามาจนมันแยงตา เขารีบลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ บริเวณ เขายังอยู่ในป่าเหมือนเดิมแต่ที่ไม่อยู่ที่เดิมก็คือคนที่นอนอยู่ข้างๆ เมื่อคืนหายไปไหนไม่รู้ เขารีบกวาดสายตามองหาแต่ก็ไม่เจอ นี่อย่าบอกนะว่ายัยนั่นทิ้งเขาไว้แล้วตัวเองหาทางออกจากป่าไปแล้ว แต่เขาคิดได้ไม่นานเสียงที่เขาคุ้นเคยก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง"

ทิชา...."ถ้าจะให้ฉันช่วยเราต้องมาตกลงกันก่อน""ตกลงอะไรคะทิชายอมตกลงทุกอย่างเลยค่ะ" ตอนนี้เขาขออะไรเธอยอมทำทุกอย่างจะให้เธอขึ้นเขาลงห้วยแบกเขากลับเธอก็ยอม"ถ้าเราสองคนกลับออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยเธอจะต้องเลิกตามตอแยเลิกวุ่นวายกับฉันแล้วก็อย่ามาให้ฉันเจอหน้าอีก เธอตกลงมั้ย""พี่นาย..." เธอไม่คิดว่าเขาจะเอาเรื่องนี้มาเป็นข้อต่อรองทั้งที่เขาก็รู้อยู่แล้วว่าเธอทำไม่ได้อย่างแน่นอนเพราะถ้าเธอทำได้เธอทำมันไปนานแล้วไม่อยู่หน้าด้านหน้าทนให้เขาไล่ทุกวี่ทุกวันแบบนี้หรอกแต่เขาก็ยังเอามันมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนเขาทำไมใจร้ายได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถที่จะปฏิเสธอะไรได้เขาให้ทำอะไรยังไงเธอก็ต้องยอมก็ต้องรับปากเขาไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง"ว่าไงถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็จะบอกลุงไปว่าเธอกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน""ไม่เอาค่ะ ห้ามบอกนะคะทิชาขอร้อง""งั้นก็รับปากมา""ก็ได้ค่ะ ทิชาตกลงก็ได้ แต่พี่นายจำไว้นะคะว่าที่ทิชาตกลงมันเป็นเพราะทิชาจำใจ" เธอจำใจต้องรับปากทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเธอ เธอรักเขามาตั้งกี่ปีจู่ๆ จะให้เลิกรักเลิกตามมันทำไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ"ว่าไงไอ้หนุ่ม นังหนูนี่ตกลงเป็นน้องสา

ทิชา......"ก็แค่ปลามันตอดเท้า ไม่มีอะไรกัดทั้งนั้นแล่ะ""แต่มันเจ็บมากเลยนะคะ""อย่าสำออยให้มากมันน่ารำคาญ""คำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ คอยดูนะถ้าทิชาหายออกไปจากชีวิตพี่พี่จะต้องคิดถึงทิชา""เอาสมองคิดแล้วใช่ไหมก่อนจะพูดคำนี้ออกมา""ไม่ได้เอาสมองคิดหรอกค่ะ ทิชาใช้ใจคิด""รอชาติหน้าตอนบ่ายๆ ละกันนะถ้าจะให้คนอย่างฉันคิดถึงเธอ""ใจร้าย"หลังจากที่เล่นน้ำกันสักพักเราสองคนก็เดินกลับมาที่กระท่อมเพราะฟ้าเริ่มมืดลงมาทีละนิดแล้ว แต่สภาพของเธอมันแทบดูไม่ได้เพราะเนื้อตัวเสื้อผ้าของเธอมันเปียกไปหมด และเธอก็ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนเลย แล้วคืนนี้เธอจะอยู่ยังไงถ้าอยู่ในชุดเปียกๆ แบบนี้มีหวังเป็นไข้ปอดบวมแน่ๆ แถมตอนนี้อากาศก็เริ่มเย็นลงแล้วด้วย เธอเดินกอดอกด้วยอาการหนาวสั่นเดินตามหลังเขาไปเรื่อยๆ โดยที่เขามีทีท่าว่าจะหันมาสนใจเธอเลย มันน่าน้อยใจจริงๆ และพอกลับมาถึงกระท่อมก็เจอเด็กน้อยสองคนนั่งรออยู่ที่แคร่หน้ากระท่อมพร้อมปิ่นโตอาหาร"พี่สองคนไปไหนกันมาฉันสองคนนั่งรอตั้งนาน" เด็กชายถาม"พี่ไปอาบน้ำที่น้ำตกมา เราสองคนมีอะไร""ลุงดอนลุงเด่นให้เอากับข้าวมาส่งแต่มาละไม่เจอเราสองคนเลยนั่งรอ""ขอบใจนะ กลับไปได้ละ"

ทิชา....ในขณะที่เธอกำลังก้มลงไปห่มผ้าเพื่อให้ร่างกายของเขาอบอุ่นและหายหนาวจู่ๆ ตัวเธอก็ถูกดึงลงไปด้วยฝีมือของคนเมา"อุ๊ย""อืมมมมมม" สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆเธอถูกเขาดึงลงไปกอดแนบอกโดยไม่ทันตั้งตัว อ้อมกอดแรกที่ได้รับจากเขามันช่างอบอุ่นเหลือเกิน เธอนิ่งไม่ขยับตัวแม้ใจจะสั่นและเต้นแรงก็ตามแต่เธอต้องการที่จะอยู่แบบนี้อยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้แม้จะรู้ว่าที่เขาทำลงไปเพราะเขาไม่รู้สึกตัว"อุ่นจัง" เธอพูดเบาๆ แล้วก็เอามือทั้งสองข้างโอบกอดรอบเอวเขาเอาไว้ ตอนนี้เหมือนเราสองคนนอนกอดกัน เขากอดเธอ..เธอกอดเขา มันเป็นเหมือนความฝันที่เป็นจริง"ทิชารักพี่นะคะพี่นาย" เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้าคนเมาก่อนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ทำนั่นก็คือการจูบ...เธอประทับริมฝีปากของตัวเองลงไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆ และนุ่มนวลแตะแค่เบาๆ เท่านั้นเพราะเธอไม่รู้หรอกว่าจูบจริงๆ เค้าทำกันยังไงเพราะตั้งแต่เกิดมาจนโตอายุ18ปีเธอไม่เคยจูบใคร เขาเป็นคนแรก จะว่าไปพี่เจ้านายก็เป็นคนแรกในทุกๆ เรื่อง คนแรกที่ชอบ คนแรกที่รัก คนแรกที่ทำให้เธอผิดหวังเสียใจและร้องไห้และคงจะเป็นเขาคนเดียวที่ทำให

เจ้านาย....และตอนนี้สติของเขามันไม่เต็มร้อยสักเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้ว่าขณะนี้ตัวเองกำลังทำอะไรและอยู่กับใคร เขารู้ทุกอย่างแต่มันควบคุมความต้องการด้านมืดของตัวเองไม่ได้ ยิ่งเมื่อโดนสัมผัสจากมือนุ่มๆ ที่คอยลูบไล้ไปตามร่างกายตอนที่เธอเช็ดตัวให้เขาหรือแม้กระทั่งตอนที่ปากนุ่มๆ นั้นทาบทับลงมาที่ริมฝีปากของเขามันเลยทำให้ความอดทนของเขามันขาดลงทันทีแม้จะพยายามห้ามความรู้สึก....เขาจูบเธอ เขาจูบทิชา มันเป็นอะไรที่บ้ามากที่เขาจูบยัยเด็กนี่ ยัยเด็กขี้เหร่ที่ไม่มีอะไรให้น่าพิศวาสเลยสักนิดแต่เขาก็จูบเธอไปแล้วและยิ่งเมื่อเธอจูบตอบกลับมาด้วยท่าทีไม่ประสีประสาของเธอมันยิ่งทำให้เขาไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป เขาได้ทำการสัมผัสแตะต้องร่างกายนี้ทั่วทุกอณูทุกซอกทุกมุมแม้กระทั่งตรงส่วนนั้นของเธอซึ่งมันเป็นอะไรที่เขาไม่เคยคิดที่จะทำกับใคร จะบอกว่าตั้งแต่เอาผู้หญิงเป็นไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะใช้ลิ้นใช้ปากกับตรงส่วนนั้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนทิชาคือคนแรก ถ้าเขาบอกว่าเขาติดใจในรสชาติน้ำหวานของเธอจะมีใครว่าเขาโรคจิตไหม แต่ถ้าจะให้เขาไปลองกินลองใช้ลิ้นกับคู่นอนคนอื่นๆ เขาคงไม่ทำเพราะเขาไม่กล้