Semua Bab รักร้ายพี่ชายข้างบ้าน: Bab 21 - Bab 30

ทิชา....ตอนนี้เธอยังไม่กล้ามองหน้าเขาไม่กล้าสบตาไม่กล้าพูดเพราะเรื่องราวเมื่อคืนของเราสองคนมันเป็นอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้แต่มันก็เป็นไปแล้ว เธอยอมรับว่าเธอคิดหนักและคิดมากเพราะไม่รู้ว่าถ้าเขาตื่นมาแล้วเขาจะทำยังไงจะปฏิบัติต่อเธอยังไงจะใจร้ายเหมือนเดิมไหมหรือว่าจะแสดงความรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นซึ่งเธอไม่สามารถเดาได้เลย เธอไม่เคยเดาใจเขาได้เลย"อื่มมมมม" พอเธอจับแขนเขาออกเขาก็เอามันมาพาดไว้ที่เดิมแถมยังกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเก่า เขาตั้งใจกอดเธอหรือเปล่านะเธอเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองทำให้เธอต้องค่อยๆ หันไปมองหน้าเขาว่าเขายังหลับอยู่หรือว่าตื่นแล้วหรือเปล่าซึ่งตอนนี้เขานอนตะแคงตัวหันหน้ามาทางเธอ เขายังนอนหลับตาอยู่ยังไม่ตื่นนั่นก็แปลว่าที่เขาทำเขาทำแบบไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่ได้ตั้งใจกอดเธอ เธอคิดไปเองสินะ ลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดลงมาที่ต้นคอของเธอ คือเรานอนแนบชิดติดกันทั้งคืนเลยก็ว่าได้ซึ่งมันเป็นอะไรที่เหลือเชื่อที่เธอจะได้มานอนข้างๆ เขาแบบนี้ ได้นอนข้างกัน ได้มีอะไรกัน ทั้งที่...ไม่ได้รักกัน..ไม่สิจะพูดว่าไม่ได้รักกันคงไม่ถูกต้องซะทีเดียว มันเป็นเธอเพียงฝ่ายเดียวที่รักเขา เพราะเขาไม่ได้ร

ทิชา.....ผู้หญิงที่ลุงคนนี้พูดถึงคงจะเป็นยัยนิ่มเพราะคงไม่มีใครกล้าพูดว่าตัวเองเป็นแฟนพี่เจ้านายถ้าเขาไม่ยกตำแหน่งนี้ให้ พอคิดได้แบบนั้นเธอก็รู้สึกเศร้ารู้สึกเสียใจเมื่อรู้ว่าตัวจริงของเขามาแล้ว ความสุขที่ได้อยู่กับเขาตามลำพังกำลังจะหมดไปใช่ไหม ความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ....และเราสองคนก็ต้องกลับไปสู่โลกของความเป็นจริง โลกความจริงอันแสนเจ็บปวดโลกของความจริงที่ว่าเขาไม่ได้รักเธอ ส่วนสัญญาที่ให้กับเขาไปเมื่อวานเขาจะต้องทวงมันจากเธออย่างแน่นอน ซึ่งเธอก็พร้อมที่จะยอมทำตามข้อเรียกร้องนั้นแม้ว่าจะต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนก็ตาม เธอนั่งอยู่ตรงมุมห้องสักพักพี่เจ้านายก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้าที่อยู่ในมือนั่นก็คือชุดของเขาที่เธอซักไว้ให้เมื่อคืนมันคงจะแห้งพอดีเพราะนี่มันก็บ่ายแล้ว เธอเงยหน้ามองเขาก่อนจะหลบสายตาแล้วก็เดินออกจากห้องไปเงียบๆ ไม่พูดไม่จาอะไรเพราะตอนนี้เธอขอเวลาทำใจและในขณะที่เธอกำลังเดินไปยังน้ำตกเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย จู่ๆ ก็มีมือของใครคนนึงซึ่งเธอไม่รู้ว่าใครดึงรั้งเธอไว้ หรือจะเป็นพี่เจ้านาย และพอเธอหันหลังไปมองปรากฏว่าเป็นฮัท"ฮัท?? ""อืมฉันเอง นึกว่าลืมชื่อฉันซะแล้วไม่เจ

ทิชา....."ทิชา""หื้มมม" เธอตอบเขาสั้นๆ แต่ก็ไม่ได้หันไปมองหน้า"เมื่อกี้...ที่เธอพูดกับ..เอ่อออ..""นายได้ยินเหรอ""ก็ไม่ได้อยากได้ยินหรอกเผอิญว่าเมื่อกี้ฉันเดินขึ้นไปหมายจะเคาะเรียกเธอแล้วบังเอิญได้ยินเข้าน่ะ""แล้ว...มีใครได้ยินอีกมั้ย""ไม่มี มีแค่ฉันคนเดียวที่ได้ยิน""เราขอโทษนะที่พี่เค้าเอ่ยชื่อนายและพูดให้นายเสียหาย""ฉันไม่สนใจหรอกว่าเขาจะคิดกับฉันยังไง ฉันห่วงความรู้สึกของเธอมากกว่า เธอเลิกรักเลิกสนใจผู้ชายคนนั้นซะเถอะนะ เธอมีค่ามากกว่าให้ผู้ชายคนนั้นพูดจาดูถูก""ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออ" เธอไม่อาจเก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้แล้วตอนนี้ มันเหมือนความเข้มแข็งได้พังทลายลงมาเมื่อได้ยินฮัทพูด"เรามันแย่มากเลยใช่ไหมในสายตาของนาย ฮือออ""เธอไม่ได้แย่หรอกนะ ผู้ชายคนนั้นต่างหากที่แย่ นิสัยก็ไม่ดีเธอไปรักลงได้ยังไงกัน""นั่นสินะ เราก็ไม่รู้ว่าเราไปรักเขาทำไม""เพราะฉันนั้นเธอก็ควรตัดใจซะแล้วหันกลับมารักตัวเองให้มากๆ สักวันนึงอาจจะมีใครสักคนที่รักเธอด้วยใจจริงและเค้าคนนั้นจะทำให้เธอลืมผู้ชายใจร้ายได้จนหมดใจ"..........................หนึ่งชั่วโมงต่อมาตอนนี้เธอกับทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าหมู่บ

ทิชา...."เธอไม่สบายเป็นอะไรทิชา....ตัวก็ไม่ร้อนนะ" ฮัทเอามือมาแตะที่หน้าผากของเธอเขาคงคิดว่าเธอป่วยไม่สบายเป็นไข้อะไรพวกนี้"เอ่อคือเราอยากไปซื้อยาแก้ปวดน่ะ""ในห้องพยาบาลก็มีป่ะ ยาพาราแก้ปวด ไปขอดิ""คือ...เราอยากได้ยาแก้ปวดของผู้หญิงน่ะเลยต้องไปหาซื้อร้านขายยา""อ่าวเหรอ แล้วร้านขายยาอยู่ไหนเดี๋ยวเดินไปเป็นเพื่อน""พี่เค้าบอกอยู่ไกลจากหมู่บ้านต้องเอารถไป""แต่เราไม่มีรถ""พี่เค้ามีมอเตอร์ไซค์ให้ยืมแต่เราขี่ไม่เป็น""ฉันขี่เป็น ว่าแต่ร้านขายยาอยู่ไกลมั้ย""พี่เค้าบอกหลายสิบกิโลเลยอ่ะ""ก็ถ้ามีรถกี่สิบกิโลก็ไม่ใช่ปัญหา เอ่อว่าแต่ร้านขายยาไปทางไหนครับพี่บอกทางผมมาเลย" ฮัทถามทางพี่เจ้าหน้าที่นั่นแปลว่าเขาจะอาสาไปส่งเธอที่ร้านขายยา"ไปตามถนนเส้นนี้นะแต่ขับระวังระวังหน่อยทางมันแคบแถมยังชันอีกต่างหาก พอถึงสี่แยกก็เลี้ยวขวาแล้วตรงไปเรื่อยๆ ตามทางหมู่บ้านนี่แล่ะเจอสี่แยกอีกทีน้องเลี้ยวขวาตรงไปเรื่อยๆ ร้านขายยาจะอยู่ซ้ายมือใกล้ๆ ตลาดสด""ขอบคุณครับ""ขอบคุณนะคะพี่ เดี๋ยวจะซื้อขนมมาฝาก"เมื่อได้รถและรู้เส้นทางเธอก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ที่มีฮัทเป็นคนขับ เราขับรถกันออกมาได้สักระยะ ฮัทก็หันหน้ามาถ

เจ้านาย...."พี่นายคะ" เสียงยัยทิชานี่นา เขาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือนี่มันตีสองแล้วนี่หว่ายัยนั่นมาหาเขาทำไมวะ เอ๊ะหรือเขาหูฝาด เขาเปิดเต้นท์ออกไปดูปรากฏว่าเป็นยัยทิชาจริงๆ ด้วย"มีอะไร" เขาทำเสียงขรึมทั้งที่ใจแม่งโคตรดีใจที่คนที่เขากำลังคิดถึง เอ้ยไม่ใช่ เขาไม่ได้คิดถึงเขาก็แค่นึกถึงเท่านั้น"คือทิชาไม่แน่ใจว่าทิชาได้ลืมมือถือไว้ที่พี่ไหม""มือถือของเธอ?? แล้วจะมาอยู่ที่ฉันได้ไง""ทิชาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เลยมาถามดูเพราะที่ทิชาก็ไม่มีคิดว่าอาจจะติดมาที่พี่ตอนเก็บขอบในกระท่อม""งั้นก็เข้ามาค้นดูเอง ฉันขี้เกียจค้น ง่วงนอน" เขาทำทีเป็นล้มตัวลงนอนไม่สนใจคนนอกเต้นท์ สักพักเขาก็ได้ยินเสียงกุกักกุกกักอยู่ข้างๆ พอเขาเอี้ยวตัวมองก็เห็นทิชามุดเข้ามาในเต้นท์และกำลังรื้อค้นกระเป๋าของเขาอยู่เพื่อหามือถือของเธอซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่เขาหรือเปล่าทิชา...หลังจากที่เธอคิดว่าพี่เจ้านายหลับไปแล้วก็เลยมุดเข้าไปในเต้นท์ของเขาเพื่อหามือถือของตัวเองซึ่งเธอมั่นใจว่าน่าจะอยู่ที่เขาเพราะตอนเก็บของที่กระท่อมเธอไม่ได้หยิบมันมาด้วยเลยคิดว่าน่าจะเป็นเขาที่ที่หยิบมา เธอไม่ได้ติดต่อแม่มาสองวันแล้วเธอเกรงว่าท่า