Semua Bab รักร้ายพี่ชายข้างบ้าน: Bab 31 - Bab 40

ทิชา....ที่เธอพูดไปแบบนั้นเธอไม่ได้พูดเพื่อประชดเขาหรอกนะ เธอยอมรับความจริงต่างหากเพราะเธอไม่กล้าคิดไม่กล้าหวังว่าเขาจะมารับผิดชอบอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะถ้าจะหาคนผิดเธอก็ผิดด้วยเหมือนกันที่ไม่หักห้ามใจทั้งที่รู้ว่าต้องเสียตัวและเสียใจไปพร้อมกัน แต่เธอก็จะต้องทำใจยอมรับความจริงให้ได้ ความจริงที่ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงมันได้ความจริงที่เขาไม่เคยรักเธอ และที่เธอพูดว่าเธอจะทำเหมือนที่ทำกับเขากับสามีในอนาคตเธอก็พูดไปงั้นแล่ะเธอไม่กล้าไปทำกับใครที่เธอไม่ได้รักหรอกเนื่องจากเธอไม่เคยคิดจะรักใครอีกนอกจากเขาเพราะเธอรักเขาเพียงแค่คนเดียวและเธอคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว ทั้งตัวและหัวใจของเธอมันจะเป็นของเขาแค่คนเดียว เธอหวังแค่ว่าสักวันนึงเธอจะทำใจได้และจะเจ็บปวดน้อยกว่านี้ วิธีเดียวที่จะทำให้เธอเจ็บปวดน้อยที่สุดนั่นก็คือการที่ไม่ต้องมาเห็นหน้าเขาอีก สาเหตุที่เธอยังตัดใจจากเขาไม่ได้ก็เพราะเธอเอาตัวเองไปวุ่นวายกับเขาไม่เว้นวันไม่มีวันไหนที่เธอจะไม่เจอหน้าเขา ขนาดเธอไปหาแม่ที่ฝรั่งเศสช่วงปิดเทอมเธอยังขอให้ป้าอนงค์เรียกพี่นายมาเฟสไทม์คุยกับเธอขอแค่ได้เห็นหน้าบึ้งๆ บอกบุญไม่รับของเขาเธอก็มีความสุขแล้ว

ทิชา...."ทิชา พี่เอากล่องทำแผลมาให้" พี่เจมส์เดินมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลกล่องเล็กกะทัดรัด"ขอบคุณนะคะพี่เจมส์" เธอรับกล่องปฐมพยาบาลมาจากพี่เจมส์"ทำแผลให้เพื่อนซะ ว่าแต่นายเดินไหวไหมฮัท ถ้าไม่ไหวก็บอกพี่ได้นะ" พี่เจมส์ถามฮัทซึ่งฮัทก็พยักหน้าและตอบ"ไหวครับพี่""อีกไม่เท่าไหร่ก็จะถึงหมู่บ้านแล้ว อดทนหน่อยนะ""ครับขอบคุณครับ" หลังจากพี่เจมส์เดินไปรวมกลุ่มกับพี่เจ้านายเธอก็เริ่มลงมือทำแผลให้ฮัทแม้เขาจะพยายามปัดมือของเธอออกและบอกว่าจะทำเองแต่เธอก็ไม่ละความพยายามจนสุดท้ายเธอก็ทำแผลให้เขาจนได้"ซี๊ดดด อ๊าาาา เจ็บๆๆๆ เบาๆ ดิ๊" เสียงร้องโอดโอยของฮัททำให้เธออดขำไม่ได้ ตัวโตขนาดนี้โดนน้ำเกลือล้างแผลนิดเดียวถึงกับร้อง"5555 ร้องซะลั่นป่าเลยนะ ใจเสาะชะมัด""เธอลองมาเป็นแผลมั่งมั้ยล่ะ""ไม่ล่ะฉันคงไม่เดินซุ่มซ่ามไปสะดุดหินแบบนายหรอก^^"หลังจากทำแผลเป็นที่เรียบร้อยเธอก็พยุงฮัทลุกขึ้นแล้วช่วยประคองเขาให้เดินต่อโดยการเอามือเขามาคล้องไว้ที่คำของเธอ"เดินดีๆ นะ""ขอบใจที่ทำแผลให้""ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา นายยังช่วยเราตั้งหลายครั้ง แค่นี้จิ๊บๆ ^^"เราสองคนเดินตามพี่เจ้านายกับพี่เจมส์ที่เดินนำหน้าไปพร

ทิชา....ตอนนี้เธอกำลังนั่งดูปฏิทินเพื่อดูว่าประจำเดือนของเธอมันมาตรงไหมซึ่งพอนับวันดูมันก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วประจำเดือนของเธอก็ยังไม่มา เธอขอภาวนาอย่าให้สิ่งที่กลัวเกิดขึ้นเลย"ก๊อก ก๊อก ก๊อก""ใครน่ะ" เธอตะโกนออกไปเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง หรือจะเป็นพี่แม่บ้านเธอจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นคุณป้าอนงค์แม่ของพี่เจ้านายนั่นเอง"สวัสดีค่ะป้าอนงค์""ทำไมพักนี้ไม่ไปเที่ยวบ้านป้าเลยล่ะลูกหื้มมม ไม่คิดถึงพี่นายเหรอ""ถ้าทิชาบอกว่าไม่คิดถึงป้าอนงค์จะเชื่อไหมคะ""ไม่เชื่อจ๊ะ^^"นั่นสินะ ใครจะไปเชื่อกันล่ะว่าคนอย่างเธอจะเลิกคิดถึงเลิกรักพี่เจ้านายได้ แต่เธอต้องทำให้ได้แม้จะยากมากมายสักแค่ไหนแม้จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเธอก็ต้องทำให้ได้ จะกี่วันกี่เดือนหรือกี่สิบปีเธอต้องลืมและเลิกรักเขาให้ได้ เธอต้องทำให้ได้นะทิชา เธอพูดกับตัวเองในห้วงความคิด"วันนี้ป้าทำไข่พะโล้ของโปรดทิชาด้วยนะลูก ไปทานเป็นเพื่อนป้านะลูกนะ ป้าทานข้าวคนเดียวมันเหงา""อ้าวแล้วคุณลุงกับ..เอ่ออกับพี่เจ้านายล่ะคะไม่มีใครอยู่เป็นบ้านทานอาหารเป็นเพื่อนคุณป้าเลยเหรอคะ""ไม่มีใครอยู่เลยลูก คุณลุงก็ไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ นักธุร

ทิชา...."หิมะมันก็เหมือนกันหมดแล่ะไม่ว่าจะเกาหลีหรือว่าฝรั่งเศสมันจะแตกต่างอะไรกันได้ยังไงนายก็พูดแปลกๆ นะฮัท""มันจะไม่เหมือนเดิมเพราะครั้งนี้ฉันจะไม่เหงานั่งดูหิมะคนเดียวอีกต่อไปเพราะฉันจะได้ดูหิมะตกพร้อมเธอกับลูก""ตั้งแต่เกิดมาฉันก็ไม่เคยได้สัมผัสหิมะจริงๆ เลยนะนอกจากในสวนสนุกเพราะตอนไปหาแม่มันเป็นช่วงหน้าร้อนพอดีทุกครั้งเลย""งั้นครั้งนี้เธอจะได้สัมผัสของจริง เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย""แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วนะ มันจะต้องหนาวมากแน่ๆ เลย^^""เออว่าแต่เธอเตรียมเสื้อหนาวเสื้อโค้ตแล้วหรือยังเราไปช่วงหน้าหนาวพอดีต้องเตรียมให้พร้อม ซื้อจากนี่ไปราคามันถูกกว่าซื้อที่โน่นนะ ไหนจะเสื้อผ้าเด็กอ่อนพวกผ้าอ้อมถุงมือถุงเท้ารองเท้าหมวกอืมฉันว่าเย็นนี้เราไปเดินซื้อของเตรียมไว้ให้ลูกดีกว่านะ""นายนี่ขี้เห่อยังกับเป็นลูกของนายจริงๆ เลยนะฮัท""ก็ใช่ไงเด็กแฝดในท้องของเธอเป็นลูกของฉันเหมือนกันหรือเธอจะปฏิเสธว่าในสมุดบันทึกฝากครรภ์ของเธอไม่ได้มีชื่อฉันเป็นพ่อของลูก" มันจริงอย่างที่ฮัทพูดเขาลงชื่อรับเป็นพ่อของลูกของเธอทั้งสองคน...ค่ะเธอท้องลูกแฝดแต่ยังไม่แน่ใจว่าเป็นแฝดชายหรือหญิงเพราะเด็กๆ หลบกันเก่งมากทำใ

เวลาต่อมา....ตอนนี้เราสี่คนนั่นก็คือ พ่อแม่เขาแล้วก็ทิชากำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่"โห มีไข่พะโล้ด้วย ทิชาชอบที่สุดเลยค่ะ^^" เขาลอบมองหน้าทิชาที่ดูจะตื่นเต้นและดีใจที่ได้เห็นอาหารจานโปรดตรงหน้า"ถ้าชอบก็ทานเยอะๆ นะลูก" พ่อของเขาบอกหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังตักไข่พะโล้ใส่จานข้าวของตัวเอง"ค่าคุณลุง ทิชาจะทานให้หมดเลย อื้มมมอร่อยจัง""ถ้าไม่พอเดี๋ยวป้าให้แม่บ้านตักมาเพิ่มนะลูก""ทิชาอยากลองทำดูบ้างจังค่ะจะได้เอาไว้ทำให้ลูกแฝดได้ทานเด็กๆ คงจะชอบมากแน่ๆ เลย^^" ลูกแฝด?? เด็กๆ?? คืออะไรคือใคร เขามองหน้าพ่อกับแม่อย่างตั้งคำถามและเหมือนพ่อกับแม่จะรู้ว่าเขาต้องการคำตอบท่านทั้งสองก็ทำเป็นไม่มองหน้าเขาทำเป็นเฉไฉพูดเรื่องอื่นต่อทันที"เอ่อ ทิชาลูกพรุ่งนี้หนูอยากกลับไปดูบ้านของหนูมั้ย บ้านที่หนูอยู่ตั้งแต่เกิดอยู่ข้างๆ บ้านป้าตรงนี้นี่เองลูก""บ้านของทิชาเหรอคะ อืมมมใช่แล้วค่ะทิชาจำได้แล้วแม่บอกว่าทิชามีบ้านที่เมืองไทย""ไว้พรุ่งนี้สายๆ ป้าจะพาหนูไปนะลูก ไปเยี่ยมพ่อของหนูด้วย""พ่อเหรอคะ..ทิชามีพ่อด้วยเหรอคะคุณป้า ทำไมแม่ไม่เห็นเคยบอกทิชาเลยว่าทิชามีคุณพ่อด้วย""เอ่อออ..." แม่เขาถึงกับพูดไม่ออกเพร