All Chapters of ลวงรักร้ายนายเพลย์บอย: Chapter 51 - Chapter 60

เพลงรัก..."พี่ร้องไห้ทำไม""พี่ดีใจที่เพลงฟื้นเพลงรู้มั้ยว่าเพลงหลับไปสามวันเต็มๆเลยนะ""พี่อยู่เฝ้าเพลงทุกคืนเหรอ""อืมมพี่เฝ้าเพลงทุกคืนเลยเฝ้ารอให้เพลงฟื้น""พี่ไม่น่าเสียเวลามาเฝ้าเพลงเลยนะคะเพราะตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วพี่จะมาเสียเวลามาเฝ้าเพลงทำไม""เพลงเป็นเมียพี่พี่ไม่เฝ้าเพลงแล้วจะให้พี่ไปเฝ้าใครล่ะ""ขอบคุณนะคะแต่เพลงคิดว่ามันไม่จำเป็นพี่กลับไปเถอะ""ไม่กลับ""พี่กลับไปใช้ชีวิตของพี่เถอะเราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวกันอีกพี่สัญญาแล้วว่าจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเพลงแล้วพี่...""เมียตัวเองโดนทำร้ายจนบาดเจ็บขนาดนี้ใครจะทนได้วะเพลง""เพลงไม่ใช่เมียพี่เราไม่ได้แต่งงานกันพี่จะมาเรียกเพลงว่าเมียคงไม่เหมาะ""แต่งตอนนี้เลยก็ได้นะ พี่จะไปขอเพลงจากพี่พีทตอนนี้เดี๋ยวนี้เลย" สีหน้าพี่ไทม์ดูจริงจังมากแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน"พี่อยากแต่งงานกับเพลงทั้งที่พี่ไม่ได้รักเพลงอย่างงั้นเหรอ""ใครบอก พี่รักเพลงนะ""พี่อย่าหลอกอะไรเพลงอีกเลยนะเพลงขอร้อง เพลงไม่อยากเจ็บอีกแล้วพี่ไทม์""พี่พูดความจริงพี่ไม่ได้หลอก""ความจริงของพี่คือพี่แค่จะหลอกเพลงให้เชื่อใจพี่เหมือนที่เคยทำเพราะพี่คิดว่าเพลงกำลังจะคบกับ

เพลงรัก....หนึ่งอาทิตย์ต่อมาคุณหมอให้ฉันกลับไปพักฟื้นที่บ้านคุณย่าให้ฉันย้ายกลับมาอยู่กับท่านระหว่างรอเดินทางไปเชียงใหม่ ฉันพยายามทำตัวให้ปกติที่สุดไม่ให้คุณย่ารู้อาการป่วยของฉันเพราะท่านเองก็ไม่ค่อยแข็งแรงฉันไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง พี่เต้ก็มาเยี่ยมฉันก่อนจะบินกลับไปทำงานที่ญี่ปุ่นแล้ว ส่วนเจแปนก็มาเยี่ยมฉันแทบจะทุกวันเขาบอกว่าเขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศฉันก็ยินดีกับเขา ส่วนพี่ไทม์ฉันไม่อนุญาตให้เขามาเยี่ยมเพราะฉันกลัวว่าเขาจะรู้เรื่องที่ฉันป่วยเนื่องจากอาการมองไม่เห็นช่วงนี้เริ่มเป็นบ่อยขึ้นถี่ขึ้นฉันไม่อยากให้เขามารับรู้ถึงอาการที่ฉันเป็น แม้ว่าตอนนี้ฉันจะรับรู้แล้วว่าที่เขาบอกว่ารักฉันเขาไม่ได้โกหก พี่ธารบอกกับฉันว่าตอนนี้พี่ไทม์เปลี่ยนไปมากไม่ใช่พี่ไทม์คนเดิมอีกต่อไปแล้ว เขากลายเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิมเช้ามาก็เข้าบริษัทเลิกงานมาก็กลับห้องไม่ออกไปเที่ยวหรือดื่มหรือยุ่งกับผู้หญิงคนไหนพี่ธารบอกอีกว่าที่พี่ไทม์เปลี่ยนแปลงตัวเองก็เพื่อรอวันที่ฉันจะให้อภัยและใจอ่อนให้เขา แต่มันสายไปแล้วฉันอยู่กับเขาไม่ได้แล้วฉันกำลังจะตาบอด ซึ่งฉันไม่รู้ว่าจะรักษาหายกลับมามองเห็นได้เป็นปกติอีกครั้งหรือเปล่

ไทม์...."เห็นแล้วอยากมีลูกเป็นของตัวเองบ้างมั้ย" คำถามของพี่ทำให้ผมยิ้มแล้วมองหน้าเด็กน้อยที่ยังเอาแต่มองหน้าผม"ถ้าเพลงให้โอกาสผมอีกครั้งผมก็อยากมี" "คิดถึงเพลงมากเลยสินะ" เป็นคำถามที่ผมได้ยินแล้วมันจุกจนพูดอะไรไม่ออก"ครับคิดถึงมาก" ผมกลืนก้อนแข็งๆที่มันจุกอยู่ที่ลำคอแล้วตอบพี่สาว"แล้วอยากเจอมั้ย" ผมเงยหน้ามองหน้าพี่สาวตัวเองทันที พี่สาวผมพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันถึงผมอยากเจอเพลงมากแค่ไหนแต่ถ้าเพลงยังไม่ให้อภัยผมผมก็ไม่กล้าไปเจอหน้าเพลงอยู่ดีผมกลัวเพลงเกลียดผมที่ไม่ทำตามสัญญาเพราะตอนที่เราคบกันผมไม่เคยทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเพลงได้เลย"เพลงคงยังไม่ให้อภัยผม""ถ้าพี่ช่วยล่ะ""ช่วย??""แต่พี่อยากจะพูดกับเราก่อนว่าตอนนี้เพลงอาจจะไม่เหมือนเดิม" ผมเริ่มใจไม่ดีเมื่อได้ยินพี่สาวผมพูดแบบนี้มันเกิดอะไรขึ้นอะไรคือเพลงอาจจะไม่เหมือนเดิม"พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง""พี่บอกเราได้แค่นี้ บางทีเราอาจจะไม่อยากให้เพลงให้อภัยเราแล้วก็ได้นะไทม์" เพลงรัก....หลังจากสอนเด็กๆเสร็จฉันก็เดินกลับตึกพักครูซึ่งห้องที่ฉันอยู่ๆชั้นล่างของตึกซึ่งคุณครูที่นี่ไม่ได้ตาบอดทุกคนแต่คุณครูที่นี่ใจดีกับฉันมากให

เพลงรัก...."เพลงไม่ได้หนี""แล้วหนึ่งปีที่ผ่านล่ะไม่เรียกหนีให้เรียกว่าอะไร""เพลงแค่ไม่อยากให้พี่รู้เพราะถ้าพี่รู้พี่อาจจะรับไม่ได้ก็ได้""ก็เลยยอมมาลำบากที่นี่ทั้งที่รู้ว่าพี่สามารถพาเพลงไปรักษาให้หายได้""คุณหมอบอกว่ารักษาแล้วอาจจะไม่หายก็ได้ค่ะคุณหมอบอกว่าห้าสิบห้าสิบเพลงก็เลยกลัว""ไมต้องกลัวอะไรทั้งนั้นมีพี่อยู่ใกล้ๆพี่สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกจะอยู่กับเพลงทุกวันเลยดีมั้ย""อย่าเลยค่ะ""ทำไมอ่ะหรือเพลงไม่คิดถึงพี่""คิดถึงค่ะแต่เพลงกลัวพี่จะเบื่อ""ไม่ได้อยู่กับเพลงพี่เบื่อมากกว่าอีกเพลงรู้มั้ยว่าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาพี่อยู่อย่างไม่มีความสุขเลยอยู่ที่ห้องมองไปทางไหนก็คิดถึงแต่เพลง""แล้วผู้หญิงของพี่ล่ะพี่ไม่คิดถึงพวกเธอเหรอ""คิดถึงทำไมไม่ใช่เมียพี่สักหน่อยแล้วอีกอย่างพี่ไม่มีใครแล้วไม่เคยยุ่งกับใครเลยตั้งแต่วันที่เพลงจากพี่มา" ฉันไม่รู้ว่าที่เขาพูดมามันจริงหรือเปล่า"ทำไมถึงเงียบไปหรือไม่เชื่อที่พี่พูด" ฉันไม่กล้าตอบว่าเชื่อหรือไม่เชื่อเพราะที่ผ่านมาการกระทำของเขามันเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด"ถ้าเพลงไม่เชื่อพี่จะทำให้เพลงดูเองการกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด"หลังจากที่เราปรับความเข้าใจกั

ไทม์....."ปะป๊า ปะป๊า^^" แกเรียกผมว่าปะป๊าแล้วก็ยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี"ว่าไงครับคนสวยของป๊า^^" "หม่ามี๊ไหน หม่ามี๊" ลูกหันไปหันมามองรอบห้องหาแม่ของแก"เดี๋ยวหม่ามี๊ก็มาครับหม่ามี๊ไปหาคุณหมอ""ฉีดยา เจ็บ เจ็บ" ลูกทำท่าน่ากลัวแกคงเข้าใจว่าแม่ของแกไปหาคุณหมอแล้วโดนฉีดยาเหมือนที่แกเคยโดนฉีดยาเวลารับวัคซีน"ครับ^^""หม่ำ หม่ำ" ลูกชี้ไปที่ขวดนมที่พี่สาวผมถือมา ผมรับขวดนมมาแล้วป้อนลูกแกก็นอนดูดขวดนมอยู่บนตักของผมแกคอยมองหน้าผมตลอดเวลาเอามือมาจับแก้มผมบ้างปากผมบ้างจมูกผมบ้างจนกระทั่งแกค่อยๆหลับไปอย่างช้าๆพร้อมกับนมที่กินจนหมดขวด แกน่ารักมาเลยลูกสาวของผมคนนี้น่ะผมมองหน้าลูกแล้วมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ตลอดชีวิตของผมผมไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสุขมากขนาดนี้ ตอนนี้ความสุขของผมคือการที่มีเพลงกับลูกอยู่ในชีวิต ผมไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัวไม่อยากมีลูกมีเมียแต่พอมีแล้วผมทั้งรักทั้งห่วงอยากปกป้องดูแลแกและทำหน้าที่ของพ่อให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ลูกอยากได้อะไรผมซื้อให้ทุกอย่างจนโดนเมียโดนพี่สาวบ่นว่าผมตามใจลูกเกินไป ก็จะให้ทำยังไงได้ผมรักลูกผมนี่นาแกชี้อะไรอยากได้อะไรผมซื้อแม่งทุกอย่างโดยไม่สนใจว่ามันจำเ