All Chapters of รักร้ายนายแฟนเก่า: Chapter 41 - Chapter 50

เซเดย์...ผมตัดสินใจปล่อยมือออกจากเอวของเอวาเมื่อเธอถามผมว่าผมรักเธอหรือเปล่าถ้ารักก็ให้กอดเธอไว้แต่ถ้าไม่รักก็ให้ปล่อย ผมก็เลยตัดสินใจปล่อยเพราะผมยังไม่แน่ใจว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่รักหรือไม่รัก เพราะผมไม่อยากให้เธอเจ็บปวดอีกผมไม่อยากโกหกเธออีกแล้วหลังจากนั้นผมก็มาส่งเธอที่หอพักใกล้มหาลัยที่เธออาศัยอยู่มันเป็นหอพักเล็กๆที่ทั้งเก่าทั้งทรุดโทรมแถมยังอยู่ในซอยค่อนข้างเปลี่ยว ผมก็เลยเดินมาส่งเธอถึงหน้าห้องแม้ว่าเธอจะไล่ให้ผมกลับจนเธอมายืนอยู่หน้าห้องๆนึงที่มีกุญแจคล้องอยู่"ขอบใจนะที่อุดส่าห์มาส่ง" เธอหันมาบอกผมแต่สายตาผมเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นนึงแปะอยู่ตรงประตูผมก็เลยดึงมันออกมาดู ปรากฏว่ามันเป็นใบแจ้งหนี้ค่าเช่าห้องพอเธอเห็นว่าผมอ่านอยู่เธอก็รีบคว้าไปเก็บใส่กระเป๋าทันที"นายกลับไปได้ละฉันต้องการพักผ่อน""ขอเข้าไปหน่อย""จะเข้ามาทำไม""ฉันปวดฉี่พอดี" เอวาถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูห้องพักแล้วเดินนำผมเข้าไป อันที่จริงผมก็ไม่ได้ปวดฉี่หรอกนะผมแค่อยากเห็นภายในห้องว่าเธออยู่ยังไง และพอเดินเข้ามาผมก็ได้กลิ่นความอับชื้นของห้อง ห้องของเธอเล็กกว่าห้องเก็บของในคอนโดผมอีก และภายในห้องก็แทบจะไม่มีอ

เซเดย์....ผมไม่รู้ว่าตัวเองนั่งอยู่บนรถนานกี่ชั่วโมงรู้แค่ว่านั่งตั้งแต่ฟ้ามืดจนตอนนี้ฟ้าสว่างหลังจากที่เอวาร้องไห้แล้วขอให้ผมออกไปจากชีวิตของเธอ เธอบอกว่าไม่ให้โอกาสผม แม้ว่าผมจะสัญญากับเธอว่าผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกก็ตาม ผมทำผิดกับเธอแต่ก็ยังมีหน้าไปขอร้องให้เธอให้อภัยอีกผมมันชั่วจริงๆเลยเนอะว่าไหม ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าตัวเองไม่ได้รักเธอเราสองคนเป็นเพื่อนกันมานานก่อนจะขยับความสัมพันธ์มาเป็นแฟนกันช่วงขึ้นมอปลาย ผมยอมรับว่าที่ผมขอเธอเป็นแฟนเพราะอยากใช้สิทธิ์ของความเป็นแฟนทำอะไรกับเธอก็ได้ ผมหลอกเธอว่าผมรักและจะรับผิดชอบเธอทุกอย่างพอเรียนจบผมก็สัญญากับเธอว่าเราจะแต่งงานกันแต่คำพูดเหล่านั้นผมก็แค่พูดให้เธอหลงเชื่อและยอมเป็นของผมก็แค่นั้น และพอเราห่างกันผมก็เริ่มมใช้ชีวิตที่คิดว่ามันคือความสุขที่สุดในชีวิตกินเหล้าเข้าผับลากสาวกลับมานอนคอนโดแทบไม่เว้นวันโดยลืมไปว่าตัวเองมีแฟนแล้วแต่ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรแล้วไงชีวิตของผมผมจะทำอะไรจะเอากับใครก็ได้ เอวาน่ะยังไงก็คือของตาย แต่พอถึงวันที่เธอมาเจอกับตามารู้ความจริงผมก็ไม่ได้แก้ตัวหรือขอโทษเธอ ผมปล่อยให้เธอไปโดยไม่รั้งไม่ยื้อเพราะผมคิดว่าตัวเองไม่ไ

เซย์เดย์....แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อนักร้องบนเวทีร้องเพลงจบลง ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในผับที่เคยมาประจำหลังจากขับรถมากลับจากหัวหิน ตอนแรกกะว่าจะกลับคอนโดเพราะร่างกายและจิตใจของผมมันพังไปหมดแล้วแต่พอคิดไปคิดมาถ้ากลับไปผมคงฟุ้งซ่านแน่ๆเพราะใจมันคิดไปต่างๆนาๆว่าตอนนี้สองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ ยิ่งบรรยากาศเป็นใจขนาดนั้นเอวาคงไม่รอดมือไอ้ปืน ผมก็เลยเลือกที่จะมากินเหล้าที่ผับกินให้มันเมาแล้วค่อยกลับบางทีอาจจะหิ้วสาวไปนอนด้วยสักคนสองคนเหมือนที่เคยทำเผื่อจะทำให้ผมหายเศร้าและลืมเรื่องของเอากับไอ้ปืน แต่กลับผิดคาดผมกลับเศร้าหนักกว่าเดิมเมื่อนักร้องบนเวทีดันร้องเพลงเศร้าแล้วเพลงก็ช่างเข้ากับความรู้สึกของผมตอนนี้ซะเหลือเกิน ฟังไปดื่มไปน้ำตาของผมก็ไหลไปแม่งทำไมผมถึงอ่อนแอแบบนี้วะผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง นั่งดื่มสักพักไอ้เคน ไอ้ไม้ ไอ้เขตมันก็มาสมทบหลังจากที่ผมโทรตามมันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนเพราะกินคนเดียวมันเหงาแม้ก่อนหน้านี้จะมีสาวๆมาขอนั่งด้วยแต่ผมก็ไล่หมดตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น"มึงมานั่งดราม่าเป็นพระเอกเอ็มวีเหรอวะไอ้เซย์" ไอ้เคนมาถึงก็แซวผมเลย"พระเอ

เซเดย์..."ไอ้ปืนมึงอยู่ไหนกลับมาหรือยัง""กูยังอยู่หัวหินมึงมีอะไร""เอวาล่ะ""ยังไม่ตื่น กูกำลังจะไปปลุกเธอมากินข้าวเช้า" แค่ได้ยินว่ายังไม่ตื่นมันก็ทำให้ผมคิดไปไกลแล้วว่าเอวากับเพื่อนผมมันไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว"แล้วมึงจะกลับเมื่อไหร่""น่าจะสายๆทำไม""กูมีเรื่องอยากคุยกับมึงเรื่อง..เอวา"สามชั่วโมงต่อมาที่ร้านกาแฟ"เอวายอมคบกันมึงแล้วใช่ไหม""มึงรู้แล้วจะถามกูทำไมหรือว่ามึงอยากได้เอวาคืน""ถ้ากูอยากได้คืนมึงจะคืนให้กูหรือเปล่าล่ะ" ผมลองใจถามมันดู"ไม่" ผมยกยิ้มมุมปากกับความรู้สึกขมขื่นที่ได้ยินคำตอบซึ่งผมก็รู้อยู่แล้วล่ะว่ามันจะตอบยังไง"ถึงมึงจะยอมเอวาก็ไม่กลับมาหากูหรอก ที่กูนัดมึงมาคุยวันนี้ก็เพราะต้องการเปิดอกคุยกับมึงอย่างลูกผู้ชาย""อืม""กูอยากให้มึงดูแลเอวาดีๆรักเธอให้มากอย่าทำให้เธอเสียใจเหมือนที่กูเคยทำกูเชื่อว่ามึงจะทำให้เอวามีความสุขมากแน่ๆเพราะมึงเป็นคนดี""มึงเสียใจหรือเปล่า""มึงก็ถามกูโง่ๆ เสียใจดิทำไมจะไม่เสียใจกูเสียใจที่รู้ใจตัวเองช้าเกินไป แต่กูก็ดีใจที่เอวามีคนดีอย่างมึงอยู่เคียงข้าง ที่ผ่่านมากูเป็นแฟนที่ไม่ดี กูดูแลเธอได้ไม่ดีเท่ามึง ยังไงกูก็ขอฝากเอวาด้วยเธ

"เอวา""เอวา""หื้มมม อะไรเหรอ" ฉันรีบหันไปหาปืนที่สะกิดเรียกฉัน"เหม่อลอยคิดอะไรอยู่ฉันเรียกตั้งหลายครั้งไม่ได้ยิน""คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะว่าแต่นายเรียกฉันทำไม""ฉันอยากจะบอกเธอเอาไว้ก่อนว่าถ้าเธอไปบ้านฉันเธอจะไม่ได้เจอแค่ป๊าเธอจะเจอม๊าของฉันด้วยท่านอาจจะดูเจ้ายศเจ้าอย่างเธอก็อย่าเกร็งล่ะ ถ้าท่านพูดอะไรไม่เข้าหูก็อย่าไปสนใจเข้าไหม""นายพูดแบบนี้ฉันเริ่มรู้สึกกลัวแล้วนะ""ไม่มีอะไรหรอกแค่บอกเฉยๆ"เย็นวันนั้นที่บ้านของปืน..เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่บ้านของเขา บ้านของเขาหลังใหญ่มากออกแบบไปทางจีนๆพอเขาขับรถเข้ามาจอดเขาก็รีบเดินจูงมือฉันเข้าไปในบ้าน พอเข้าไปฉันก็เจอกับชายสูงวัยซึ่งถ้าให้เดาน่าจะเป็นป๊าของปืน ท่านนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟาสีแดงตัวยาวกลางห้องโถงฉันถูกปืนจูงมือเข้ามาฉันมองไปรอบๆบ้านด้วยความตื่นเต้น ภายในบ้านที่ถูกประดับตกแต่งด้วยข้าวของที่ดูด้วยตาเปล่าแล้วคงจะมีราคาแพงไม่น้อย"ป๊าผมมาแล้วครับ""อ่าวมาแล้วเรอะ นั่นใช่หนูเอวาแฟนแกใช่ไหม""ครับเอวาเธอเป็นแฟนผมเอง""สวัสดีค่ะคุณลุง..." ฉันยกมือไหว้ท่านด้วยมือไม้สั่นเพราะท่าทางของท่านดูน่าเกรงขามมาก"เรียกว่าป๊าถึงจะถูกนะเพราะห