ปืน...."มึงจะยืนเป็นบื้อเป็นใบ้อยู่ตรงนี้อีกนานไหมตามเข้าไปดิ" ไอ้เซเดย์เดินมาสะกิดไหล่เมื่อเห็นว่าผมยังเอาแต่ยืนมองประตูยืน"เข้าไปแล้วกูต้องทำยังไงวะ" ผมหันไปถามมันบอกตามตรงคือตอนนี้ผมไม่รู้ต้องทำยังไงก่อนดี"อ้าวไอ้เหี้ยก็เข้าไปง้อไปขอโทษเมียกับลูกมึงสิหรือมึงยังคิดว่าอั่งเปาไม่ใช่ลูกมึงวะ""ไม่ใช่...คือกูรู้สึกผิดที่ตอนแรกกูไม่ยอมรับแก กูกลัวว่าแกจะโกรธมึงเข้าใจกูไหม ลูกอาจจะเกลียดกูแล้วก็ได้""มึงไม่ต้องกลัวว่าอั่งเปาจะโกรธจะเกลียดมึงหรอก อั่งเปารักมึงมากนะรู้ไหมแกพูดกับกูทุกวันว่าอยากเจอปะป๊าอยากกอดปะป๊าเมื่อไหร่ปะป๊าจะมาหาแกรักมึงมากรักทั้งๆ ที่ไม่เคยเจอ" ไอ้เจมส์เดินมาใกล้แล้วพูดทำเอาผมกับไอ้เซย์ต้องก้าวถอยหลังอย่างอัตโนมัติคือผมไม่ได้รังเกียจที่มันชอบผู้ชายหรอกนะแต่ร่างกายมันไปเองโดยอัตโนมัติ"มึงรังเกียจกูเหรอวะไอ้ปืน" มันถามผมเสียงเศร้า"เปล่า กูแค่ไม่ชินพอรู้ว่ามึงเอ่อ...มึงชอบกู""กูเคยชอบมึงก็จริงแต่ตอนนี้กูเจอคนที่ใช่สำหรับกูแล้วกูรักเขามากมากกว่าที่เคยรักมึงอีกเพราะฉะนั้นมึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะทำอะไรมึง ตอนนี้สิ่งที่มึงควรจะทำก็คือเข้าไปปรับความเข้าใจกับน้ำปั่นซะ เธอยัง
Last Updated : 2025-08-09
LOGIN
