All Chapters of รักร้ายนายแฟนเก่า: Chapter 51 - Chapter 60

เอวา....หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เซเดย์จองตั๋วเครื่องบินกับที่พักไว้ให้ฉันกับเขาเรียบร้อยเราจะไปกันอาทิตย์หน้าและจะอยู่ที่นั่นประมาณสองอาทิตย์ถามว่าทำไมฉันถึงกล้าไปกับเขาทั้งที่เราเคยมีปัญหากันเคยเลิกกัน ก็เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ช่วยฉันได้และฉันก็ไว้ใจเขาด้วยเพราะตลอดเวลาที่เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเขาก็ดีกับฉันไม่เคยทำให้ฉันอึดอัดฉันคิดว่าฉันไว้ใจเขาได้และเขาก็สัญญากับฉันอย่างลูกผู้ชายว่าจะไม่ล่วงเกินฉัน ห้องที่เขาจองเขาก็จองคนละห้องกับฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกันมันก็เลยทำให้ฉันยอมไปกับเขา ส่วนปืนฉันโกหกเขาไปว่าฉันจะกลับไปทำธุระเรื่องบ้านที่เชียงใหม่ทั้งที่จริงแล้วฉันไม่มีบ้านอยู่ที่นั่นแล้วแต่ฉันไม่รู้จะหาข้ออ้างหาเหตุผลอะไรบอกเขาหาฉันหายไป เรื่องที่ฉันไปอเมริกากับเซเดย์มีแค่พี่แป้งคนเดียวที่รู้เพราะฉันไปปรึกษาเรื่องนี้กับพี่แป้งในวันที่ฉันกับเซเดย์พาเขาไปส่งที่คอนโด ฉันขอที่อยู่ของน้ำปั่นมาจากพี่แป้งซึ่งพี่แป้งเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่าน้ำปั่นยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่าเพราะไม่ได้ติดต่อพูดคุยกันเลยตั้งแต่เลิกกับปืนไป พี่แป้งบอกว่าเมื่อก่อนพี่แป้งกับน้ำปั่นจะสนิทกันมากมีอะไรจะคุยกันตลอด ฉันถามพี่แป้งว่าน้

เอวา..."เพราะไหม ความหมายมันดีมากๆเลยนะเพลงนี้มันแทนความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอนะเอวา" เซเดย์พูดฉันพร้อมกับมองมาด้วยแววตาที่ทำให้ฉันหวั่นไหวหลังจากเพลงที่เขาเปิดให้ฉันฟังจบลง ถามว่าเพราะไหมก็เพราะนะเพราะมากเลยความหมายดีมากๆมันคงจะดีกว่านี้ถ้าการที่เราเลิกกันไม่ใช่เพราะเขานอกใจฉันไปมีผู้หญิงคนอื่น ถ้าเราเลิกกันเพราะเราทะเลาะกันงอนกันมันก็พอจะให้อภัยเขาได้ถ้าเขามาง้อด้วยเพลงนี้แต่ภาพที่เขาเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมผู้หญิงในสภาพที่มีรอยดูดเต็มคอไหนจะเสียงที่ได้ยินในห้องน้ำมหาลัยในวันนั้นมันยังตามหลอกหลอนอยู่ในความทรงจำว่าเขาทำอะไรกับฉันไว้บ้างฉันลืมมันไม่ได้จริงๆถ้าให้กลับไปคบกันฉันคิดว่ายังไงซะเราก็ไปกันไม่รอด ฉันยังคงความคิดเดิมก็คือหนังสือเล่มเดิมตอนจบสุดท้ายมันก็จบแบบเดิมเจ็บเหมือนเดิมร้องไห้เหมือนเดิม"ฉันเคยพูดกับนายเรื่องนี้แล้วนะว่าระหว่างเราสองคนมันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไมไ่ด้อีกต่อให้ฉันไม่ได้คบกับปืนฉันก็ไม่กลับไปคบกับนายหรอก ภาพในวันนั้นฉันยังไม่เคยลืมเลยนะ วันที่นายเดินออกมาจากห้องพร้อมกับผู้หญิงคนใหม่ของนาย แววตาไร้เยื่อใยของนายที่มองฉันในวันนั้นฉันยังจำได้ดี...ฉัน" ฉันหยุดพ

ตึ๊ง!!! ลิฟต์มาจอดอยู่ตรงชั้น5พอไอ้เจมส์เดินออกไปผมกับเอวาก็เดินมาตามมันเลี้ยวไปทางฝั่งซ้ายผมก็เลี้ยวไปทางฝั่งขวาเพื่อที่ว่ามันจะได้ไม่คิดว่าเราสองคนตามมันมาจากนั้นผมก็กับเอวาก็รีบหาที่หลบแล้วยื่นหน้าออกไปเพื่อดูว่ามันจะไปห้องไหนมันกดออดหน้าห้องๆนึงสักพักประตูก็เปิดออกจากนั้นมันก็เดินหายเข้าไปข้างใน"น้ำปั่นน่าจะอยู่ห้องนั้นแน่ๆ เอาไงต่อ หรือว่าเรากลับกันก่อนดี" เอวาหันมาถามผมทั้งที่เธอเป็นคนชวนผมมาแท้ๆ"มาถึงขนาดนี้แล้วจะกลับทำไม ฉันว่าเราเข้าไปถามน้ำปั่นให้รู้เรื่องดีกว่านะจะได้จบๆ" พอผมดึงแขนเอวาเธอก็ขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมเดินตาม"มันจะดีเหรอ" เอวาเริ่มมีความลังเลซึ่งผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรือเธอกลัวตัวเองจะรับความจริงไม่ได้ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกของไอ้ปืน"เธอเป็นคนชวนฉันมาเองนะแล้วทำไมตอนนี้ถึงลังเลล่ะ" ผมขึ้นเสียงใส่เอวานิดหน่อยเพราะคิดว่าเอวาไม่กล้าถามเพราะกลัวความจริงเรื่องพ่อของเด็ก"ก็ใช่ไงแต่พอมาคิดๆดูฉันก็รู้สึกสงสารเด็กถ้าเราเข้าไปถามน้ำปั่นเรื่องพ่อของเด็กว่าใช่ลูกปืนไหมแล้วถ้าเกิดเด็กได้ยินแกจะรู้สึกยังไงเพราะเราไม่รู้ว่าน้ำปั่นบอกกับลูกยังไงเรื่องพ่อ" พอได้ยินแบบนั้นอารมณ์ผมก

ปืน...."ให้มันอุ้มลูกไปนอนเถอะเธอกำลังปวดแขนอยู่ไม่ใช่เหรอ" ไอ้เจมส์พูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย หึ เป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกินคงมีความสุขมากเลยสินะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่มีผมอยู่เป็นก้างขวางคอ"แต่ฉันไม่...""ให้มันได้ทำหน้าที่พ่อของอั่งเปาบ้างเหอะ มันควรจะกลับมารับผิดชอบเธอกับลูกได้แล้ว" ไอ้เจมส์พูดแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเหมือนมันโกรธและไม่พอใจทั้งที่ต้องเป็นผมสิที่ต้องโกรธและไม่พอใจไม่ใช่มัน"เร็วฉันหนัก" ผมบอกน้ำปั้นเพราะตอนนี้แขนผมเริ่มล้าแล้วไม่รู้น้ำปั่นเลี้ยงลูกยังไงถึงปล่อยให้อ้วนจนอุ้มไม่ไหวแบบนี้สุดท้ายผมก็เข้ามาในห้องห้องที่ทุกอย่างยังถูกจัดไว้ที่เดิมไม่ว่าจะเป็นโซฟาตัวเดิม โต๊ะกินข้าวตัวเดิมเพิ่มเติมคือของเล่นกับเสื้อผ้าข้าวของของลูกที่มีเต็มห้อง"ลูกนอนไหน" พอเดินเข้ามาผมก็ถามเธอเพราะจะได้พาแกเข้าไปนอน"ทางนี้" น้ำปั่นชี้ไปที่ห้องนอนของเธอ ห้องที่เราเคยนอนด้วยกันทุกคืนและเป็นห้องที่ผมเห็นเธอกับไอ้เจมส์เดินออกมาด้วยกันในสภาพที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทำอะไรกันมาแม้จะไม่เห็นกับตาว่าสองคนนั้นเอากันอยู่ก็ตาม ผมยืนทำใจก่อนจะเดินเข้าไปข้างในผมวางอั่งเปาลงบนเตียงอย่างช้าๆแ

เอวา....."แล้วเธอก็ไม่ได้บอกปืนเรื่องท้อง??""ตอนแรกฉันก็คิดที่จะบอก แต่พอมาคิดดูถ้าฉันบอกเรื่องทุกอย่างอาจจะแย่ลงกว่าเดิมไม่ว่าจะเป็นแม่ครูเด็กๆที่สถานเลี้ยงเด็กปืนฉันรวมถึงลูกในท้องทุกคนต้องลำบากกันอย่างแน่นอน ฉันก็เลยตัดสินใจตอนนั้นว่าจะบอกเลิกกับปืนก่อนที่เขาจะรู้เรื่องที่ฉันท้อง ฉันคิดอยู่หลายวันว่าจะทำยังไงดีเพราะถ้าฉันบอกเลิกเขาไปตรงๆเขาไม่ยอมเลิกแน่ๆฉันก็เลยขอร้องเจมส์ให้ช่วยและบอกความจริงให้เขาฟังทุกอย่างซึ่งตอนแรกเจมส์เขาไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันกำลังจะทำเขาจะไปบอกปืนเรื่องที่ฉันท้องกับเรื่องแม่แต่ฉันขู่เขาว่าถ้าเขาบอกปืนฉันจะฆ่าตัวตายเพื่อให้ปัญหาทุกอย่างจบทั้งที่จริงแล้วฉันไม่กล้าทำหรอกแต่ฉันไม่รู้จะหาวิธีหรือเหตุผลไหนมาพูดให้เจมส์ยอมใจอ่อนช่วยฉัน""วิธีของเธอคืออะไร" ฉันถามน้ำปั่น"ทำให้ปืนเข้าใจผิดคิดว่าฉันกับเจมส์เรามีอะไรกันเพราะฉันคิดว่าวิธีนี้มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ปืนเลิกกับฉันได้" ระหว่างที่น้ำปั่นเล่าปืนก็เอาแต่จ้องหน้าน้ำปั่นกับเจมส์ที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรเขาปล่อยให้น้ำปั่นเล่าซึ่งฉันไม่รู้ว่าปืนจะคิดยังไงรู้สึกยังไง"แล้วเรื่องเงินล่ะ""ตอนนั้นก่อนที่ฉันจะทำให้ป