Semua Bab รักร้ายนายแฟนเก่า: Bab 21 - Bab 30

เอวา....ฉันซ้อนท้ายรถบิ๊กไบค์ของปืนมาที่ร้านพี่แป้งและเป็นครั้งแรกที่ฉันซ้อนมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ขนาดนี้มันทั้งตื่นเต้นทั้งกลัวตกเพราะเบาะหลังที่ฉันนั่งมันสูงมากจนตัวเอนไปด้านหน้าทำให้หน้าอกของฉันชนหลังของปืนอย่างช่วยไม่ได้แต่ดีที่ฉันเอากระเป๋าหนังสือกั้นกลางเอาไว้ซึ่งมีสายตาของนักศึกษาหลายคู่มองมาที่เราสองคนเพราะอะไรน่ะเหรอเพราะปืนดึงมือของฉันข้างนึงไปโอบเอวของเขาเขาให้กอดแน่นๆถ้าฉันตกลงไปเขาจะไม่รับผิดชอบและจะไม่ลงไปเก็บขึ้นมาด้วยเขาพูดอย่างกับฉันเป็นหมาเป็นแมวเลยแต่ถามว่าฉันกอดเอวเขาไหม..กอดสิเพราะฉันก็กลัวตกกลัวตายเหมือนกันก็ปืนเล่นขับรถเร็วปาดซ้ายปาดขวาจนฉันต้องหลับตาด้วยความกลัวทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมฉันถึงสนิทกับปืนเร็วทั้งที่เพิ่งรู้จักเขาไม่ถึงเดือน นั่นเป็นเพราะว่าปืนเขาเป็นคนดีนิสัยดีไม่เหมือนเพื่อนรักของเขาเลยสักนิด แม้ว่าตอนแรกฉันตั้งแง่กับเขาเพราะเขาเป็นเพื่อนของเซย์ ฉันยอมรับว่าตอนนั้นฉันไม่อยากพูดไม่อยากคุยไม่อยากอะไรทั้งนั้นกับปืนฉันคิดแค่ว่ามาทำงานทำเสร็จก็กลับเท่านั้นแต่เขาก็คอยมาพูดมาแหย่ให้ฉันขำให้ฉันหัวเราะและไม่เครียดกับงาน ปืนสอนฉันทำกาแฟและเครื่องดื่มสูตรต่างๆขอ

เอวา....."..........." ความเงียบของปืนทำให้ฉันรู้สึกผิดสังเกตฉันเงยหน้ามองปืนที่ตอนนี้มีใบหน้าเรียบเฉยแววตาดูเศร้าจนรู้สึกได้ราวกับว่าสิ่งที่พี่แป้งพูดมันไปกระทบจิตใจของเขาซึ่งฉันก็เพิ่งรู้ว่าปืนเคยมีแฟนมาก่อน"เอ่อพี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เราเจ็บ""ช่างมันเหอะ" ปืนพูดก่อนจะเดินไปหลังร้านด้วยท่าทางซึมๆฉันมองตามไปอย่างเป็นห่วงเพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนจากนั้นเขาก็หยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขื้นมาสูบ"เอ่อพี่แป้งคะปืนเค้าสูบบุหรี่ด้วยเหรอคะ" ฉันกระซิบถามพี่เป้งเมื่อเห็นว่าปืนเดินออกไปสูบบุหรี่นอกร้านเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาสูบบุหรี่"นานๆครั้งน่ะถ้ามีเรื่องไม่สบายใจปืนก็จะสูบบุหรี่แบบนี้ตลอด แต่พี่ไม่เห็นปืนสูบมาสักระยะแล้วนะ สงสัยพี่ไปพูดแทงใจดำเขาเข้า เห้อพี่ไม่น่าพูดเลย""เรื่องแฟนเก่าของปืนน่ะเหรอคะ" ฉันถามพี่แป้งที่กำลังรู้สึกผิดที่ทำให้น้องชายตัวเองเป็นแบบนี้ คือฉันไม่ได้อยากถามหรอกนะแต่ฉันก็อยากรู้แค่นั้นเองเผื่อว่าฉันจะไม่เผลอพูดอะไรกระทบจิตใจเขาเพราะก่อนหน้านี้ฉันเคยถามปืนว่าเขาไม่มีแฟนเหรอเขาก็ส่ายหน้าก่อนจะพูดไปเรื่องอื่น "ใช่จ๊ะปืนเคยมีแฟนและเขาก็รักแฟนขอเขามากสอ

เซเดย์...."พี่เซย์^^" "มาได้ไง" ผมกำลังงงอยู่ว่าเฟย่ามาได้ไงแล้วเธอขึ้นมาได้ไงข้างบนนี้เพราะคอนโดนี้ขึ้นชื่อเรื่องความปลอดภัยอันดับหนึ่ง"อ้าวก็พี่เซย์นัดเฟย่าไงคะเมื่อวานเย็นพี่เซย์บอกว่าให้มาหาพี่ที่คอนโดวันนี้ไงคะพี่จำไม่ได้เหรอคะ""เหรอ พี่คงลืม""พี่เซย์ลืมได้ไงคะ เฟย่าไม่สำคัญใช่มั้ยคะ>เฟย่ารับบทนางงอนทันทีถามว่าน่ารักไหมเวลาผู้หญิงงอนผมไม่ชอบผู้หญิงขี้งอนนะเพราะผมไม่ชอบง้อใคร คือถ้าเป็นผู้หญิงที่ผมกินแล้วแล้วมาทำกิริยาแบบนี้ใส่ผมไล่กลับทันทีเลยนะแต่กับเฟย่าผมยังไม่ได้กินไงจะไล่ก็ไม่ได้เดี๋ยวก็จะอดกินรอให้กินจนเบื่อก่อนละกันค่อยว่ากันอีกที"เปล่าลืมคือพี่เพิ่งตื่นน่ะก็เลยเบลอๆ ว่าแต่เฟย่าขึ้นมาห้องพี่ได้ไง""ไม่เห็นยากเลยนี่คะในเมื่อคอนโดนี้อาเขยของเฟย่าเป็นเจ้าของทำไมเฟย่าจะขึ้นมาไม่ได้เฟย่าแค่บอกว่ามาหาแฟนพวกพนักงานข้างล่างก็แทบจะเดินมาส่งหน้าห้องแล้วค่ะ" ผมลืมไปเลยว่าคอนโดนี้เป็นของอาแท้ๆของไอ้ปืน แต่มันใช่เหรอวะที่จะให้คนเข้ามาได้ง่ายๆแบบนี้ถึงจะเป็นหลานเจ้าของคอนโดก็เถอะ ผมคงต้องโทรไปคอมเพลนแต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เฟย่ามาหาก็ดีไปอย่างผมจะได้กินเธอซะทีหลังจากเต๊อะมาหลายอ

เอวา...."ใครมาคะพี่เซย์ อ้าวนึกว่าใครที่แท้ก็ยัยเด็กทุนนี่เอง"ฉันไม่สนใจว่ายัยเฟย่าจะว่าจะดูถูกอะไรฉันตอนนี้ฉันอยากไปจากที่นี่ไปจากตรงนี้ ถ้าไม่ติดว่าพี่แป้งให้ฉันมาส่งเค้กฉันก็ไม่อยากจะมาเพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องเจอเซเดย์แต่จะให้ปืนมาคนเดียวก็ไม่ได้ไม่มีคนช่วยถือเค้กเพราะปืนมันขับมอเตอร์ไซค์มาฉันก็เลยต้องนั่งซ้อนท้ายมากับปืนระหว่างทางฉันก็บอกปืนว่าฉันจะไม่ขึ้นไปนะฉันจะรอข้างล่างฉันไม่อยากเจอหน้าเจ้าของเค้กก้อนนี้แต่ปืนก็พูดกับฉันว่าถ้าฉันไม่ขึ้นไปก็เท่ากับว่าฉันไม่กล้าสู้หน้าเซเดย์เพราะฉันยังตัดใจจากมันไม่ได้แม้ว่าฉันจะแย้งว่าตัดใจได้แล้วแค่ไม่อยากเจอหน้าแต่ปืนมันก็คะยั้นคะยอให้ฉันขึ้นมาปืนบอกว่าการหลบหน้ามันไม่ได้ช่วยอะไรฉันต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเซเดย์เพื่อให้มันรู้ว่าฉันไม่แคร์มันแล้วจริงๆนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ฉันต้องขึ้นมาพร้อมกับปืนและเค้กในมือ ส่วนเค้กก้อนนี้ถ้าให้เดาเซเดย์มันคงสั่งให้ยัยเฟย่าเพราะตัวมันไม่ชอบทานอะไรหวานๆแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วฉันเคยป้อนให้มันกินแต่มันยังคายทิ้งต่อหน้ามันบอกเลี่ยนไม่อร่อย แค่ฉันคิดว่าต้องมาเจอเซเดย์คนเดียวฉันก็ไม่อยากจะขึ้นมาแล้วแต่นี่ฉันยังต้อง

เอวา...."อย่าท้าฉันนะ""ไม่ได้ท้าถ้าไม่เชื่อก็ร้องดู" ฉันไมไ่ด้กลัวคำขู่ของคนตรงหน้า ฉันมองซ้ายมองขวาก่อนจะอ้าปากเพื่อตะโกนให้คนช่วยแต่ไม่ทันจะได้ร้องปากของฉันก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากฝีปากของผู้ชายนิสัยไม่ดี"ชะ..อื้ออออ"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ฉันถูกเซเดย์จูบอย่างเอาเป็นเอาตายโดยที่มันไม่แคร์สายตาของใครต่อใครที่มองมาซึ่งก็มีบางคนใส่ชุดนักศึกษาของมหาลัยที่ฉันกับมันเรียนอยู่ด้วย ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดผลักเซเดย์ออกแต่มันก็แค่เซถอยหลังไปแค่เล็กน้อยเท่านั้น มันจ้องมองมาที่ฉันแล้วก็ยิ้มตรงมุมปาก"นายมันทุเรศที่สุดกล้าดียังไงมาจูบฉันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ห๊ะ" ฉันด่ามันด้วยความโกรธ"อ่อแปลว่าถ้าอยู่กันสองต่อสองฉันทำได้ใช่ป่ะ""ไม่!!!""หึทำเป็นไม่เคยไปได้" ฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมันตอนนี้ฉันยอมรับว่าฉันอายที่ถูกมันจูบต่อหน้าคนอื่นในที่สาธารณะฉันจะต้องไปจากที่นี่ตอนนี้ ฉันอาศัยจังหวะที่มันเผลอผลักมันออกให้ห่างจากตัวแล้ววิ่งจนกระทั่งมาถึงหน้าคอนโดฉันควานหามือถือเพื่อกดโทรหาปืนว่าตอนนี้เขาอยู่ไหนเขาจะมาทิ้งฉันไว้แบบนี้ไม่ได้แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่รับสักทีเห็นทีฉันต้องโบกแท็กซี่กลับเอง และในขณะที่ฉัน