The CEO’s Blind Ex-Wife Regain Her Sight のすべてのチャプター: チャプター 161 - チャプター 169

JK~ Kumikinang sa iritasyon ang mga mata ni Mom. Umabot siya sa limitasyon ng kanyang pasensiya sa isang dahilan, iyon ay ang maraming beses kong pakikipag-usap na imbitahan ang pamilya Lansel na dito kumain ng hapunan. She rejected me a million times, but I never gave up. Each refusal cut deeper than the last, but instead of breaking me, it only made me more determined. Because I am determined to see Anika again. Sinalapak niya sa lamesa ang librong binabasa. Tahasan niya akong tinignan nang tinanggal ang reading glass niya. Mariin na kumurba ang kanyang labi saka humugot siya ng malalim na hininga bago magsalita. "How many times do I have to explain to you that what you're asking for is impossible?" Matalim niyang sambit. "Pero magkaibigan kayo ng parents ni Anika. Wala namang problema kung iimbimtahin mo sila ng isang beses para sa family dinner. Halos magkapatid na nga ang turing niyo sa isa't isa," giit ko kasabay ng pagkuyom ng aking palad. Nanatili siyang nakaupo at sandal

Justin Kyle Nangalumbaba ako habang pinagmamasdan si Cassandra sa kabilang table dito sa canteen. Madalang akong tumungo rito pero dahil sa kanya ay pinasya kong kumain ng commercial foods. She was smiling with her friends while talking to them. "What's happening?" usal ni Min. Nagtataka malamang sa hilatsa ko ngayon. I don't understand myself right now. Parang umiba ang tibok ng puso ko tuwing bumubungad ang mukha ni Cassandra sa 'kin. Na tila ba nami-miss ko kaagad siya kapag iiwan niya ako. Hindi lang iyon, masaya at maaliwalas ang isipan ko sa bawat sandaling kausap siya. "Okay ka lang ba, Joshua?" untag niya ulit. Kinurap ko ang mga mata at binalik sa kanya ang atensyon ko. "Okay lang ako, bakit?" Ngumuso siya. He indicated my foods—lumalamig na dahil kanina ko pa hindi pinapansin. "Kakain ka ba o hindi? Paborito ko ang in-order mong tacos. Pwede..." Tinulak ko ang tray sa kanya. "It's all yours." "Oh, nasa tamang pag-iisip ka ba? Hindi ikaw ang JK na kilala ko na agara

JK Sinaktan ko si Cassandra, at guilty ako. Naging mabuti ko siyang kaibigan pero ginamit ko s'ya para sa pansarili kong kapakanan. Gusto ko lang magselos si Anika pero sinira ko ang pagkakaibigan namin. She's nowhere to be found. She always avoids me when I approach her. Natatakot ako ngayon kasi baka nasira ko rin ang relasyon nilang magkapatid. Paano ko ba ito maipapaliwanag sa kanilang dalawa? Why am I torn between the two sisters? I'm so confused about who my heart really wanted. Inabala ko ang sarili sa pagkikwetuhan kay Min at Ty nang masipat si Cassey. Lumiliwanag s'ya ngayon na tila ba bumaba siya galing langit. Namumula ang pisngi niya habang kausap sina Francesca at Erica. Gustong-gusto ko siyang lapitan subalit ayaw ng mga paa ko. "Anong kalokohan ba ang ginawa ni Joshua at nagkakaganyan? Ilang araw ka nang iniiwasan ni Cassandra ha," Min commented. Testigo pala s'ya sa pinagdadaaan kong krisis ngayon. Tahimik lang pero tsismoso. I glared at him. I thought they're t

JK "I-I hope you forgive me, JK," malakas ang loob na hinging paumanhin ni Anika. Matagal bago ko siya sinagot. Nilinis ko ang lalamunan, tumingala sa itaas bago binalik sa kanya ang atensyon ko. Nasa mataong lugar kami ng school pavillion kaya hindi ko halos marinig ang boses niya. Nangilid ang luha sa mga mata niya, tyempong tinangay ng malakas na ihip ng hanfin sa hapong ito. "Mapapatawad mo ba ako?" untag niya ulit. Binuka ko ang bibig. Nagtataka kung bakit walang boses ang gustong kumawala sa lalamunan ko. Nahihirapan akong harapin ang taong inakala kong minahal ko dahil sa sulat. "I-I already forgive you, and I fogret everything you did to me," I confessed honestly. Kumislot siya't natamemeng hinagisan ako ng tingin, tapos namungay ang kanyang mga mata bago nilipat sa ibang direksyon. "T-Thank you, and also thank you for loving me." "You deserve someone better than me, Anika." "Pwede pa rin ba tayo maging magkaibigan?" she asked reluctantly. Lumabi ako sabay tango. "Of c

Humagalpak sa tawa ang dalawa na kinaigtad ko."I'm not joking here! Hey, I'm not a jester! I'm just asking the brand!" Nataranta kong pangangatwiran. Patuloy lang sila sa pagtawa na lalo kong kinaiinisan. Pinaghahampas ko sila hanggang sa tumakbo sila palayo. Parang nanay ako na hinahabol ang anak niya kapag may ginawang mali."Bumalik kayo rito! Hmp!"Sa sobrang takbo ko ay di ko namalayan na may nabangga akong babae. Isang payat, may bangs at mahabang itim na buhok ang babae. Namula ang mukha niya at halatang nasaktan siya sa lakas ng pagtama ng katawan ko sa kanya."Dahlia!" tawag ng pamilyar na boses. "Are you alright?"Nalaglag ang panga ko nang matukoy si JK, tumatakbo kasama si Min."Pasensiya ka na, hindi ko sinasadya." Akma kong tulungan siyang tumayo pero inunahan ako ni JK.Pinikit ni Dahlia ang isang mata. "Hoy, bunso, buhay ka pa ba?" ani Min na pinasadahan ng tingin ang balat ng kapatid niya."Sorry talaga. Gusto mo dalhin kita sa clinic?" suhestyon ko.Dumilim ang mala