All Chapters of Diary Ng XXX Celebrity: Chapter 231 - Chapter 240

Azia POVNang bumaba na ako sa ibaba niya, aba, ready na ready na agad ito. Tayong-tayo, galit na galit ang mga ugat at talaga namang kahit hindi hawakan, kusa na siyang nakatayo. Ang laki, magang-maga at halos kulang ang dalawang kamay para masakop ang kabuuan nito. Ang hot niya lalo tuloy sa paningin ko. Parang nakalimutan kong may mga camera at nagsu-shoot kami ng video. Ang nasa isip ko ngayon, nag-e-enjoy na lang ako, kasi ang suwerte ko sa part na natitikman ko na si Haide, na matagal ko na rin talagang kinatatakaman, simula nung makilala ko siya.“Ang laki, shit,” bulong ko na lang, pero alam kong narinig niya ‘yon dahil napangisi siya matapos ko ‘yung sabihin. Ang pogi niya lalo nung ngumisi pa.Hinawakan ko na iyon, grabe, sobrang tigas talaga. Gaya ng utos niya kanina, sa una raw ay gawin ko itong parang ice cream. Kaya, ganoon ang ginawa ko. Dinilaan ko muna ang ulo ng ilang beses. Hmmm…masarap ka agad. Kahit walang lasa, kahit parang simpleng balat lang, masarap talaga. Si

Azia POVTanghali na pala. ‘Yan agad ang unang pumasok sa isip ko nang dahan-dahan akong nagmulat ng mata. Parang mabigat ang talukap ko, at para akong may nilupaypay ng dalawang sasakyan sa sobrang lata ko.Huminga ako nang malalim habang nakatitig sa kisame ng villa, saka ko naramdaman ang lamig ng aircon na dahan-dahang pumapasok sa kumot.At doon unti-unting bumalik sa akin ang lahat.Ang resort. Ang private villa. Ang malamlam na ilaw kagabi. At ang dahilan ng pagdayo namin ni Haide dito.Napapikit ako ulit, hindi dahil sa antok, kundi dahil sa biglaang pag-init ng mukha ko. Para akong sinampal ng hiya na hindi ko alam kung kanino ko ipapasa. Hindi ko lubos maisip na may nangyari na talaga sa amin kanina. Hanggang ngayon, pakiramdam ko, nag-iinit pa rin ang pukë ko.Hindi ako makagalaw sa una. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa, mahiya, o ma-conscious. Ang alam ko lang, kakaiba talaga ang nangyari kanina.“Azia?”Napadilat ako agad ulit nang marinig ko ang boses niya mula s

Azia POVAng sarap maglalangoy. Na-miss kong maglangoy, na-miss kong magbabad sa tubig. Siguro, may tatlong taon na rin nung huling makapag-swimming ako. Siguro, nung team building pa nung dating work ko sa fast food. Sa sobrang busy, sa sobrang stress sa pamilya at sobrang stress sa gagong ex-boyfriend ko, nakalimutan ko ‘yung ganitong pakiramdam. Hindi tuloy mawala ang ngiti sa mga labi ko. Napapansin ko rin ang panay titig at tingin ni Haide sa akin.“Azia, tingnan mo ako!” sigaw ni Haide mula sa kabilang side ng pool, sabay lulubog, tapos aangat na parang batang tuwang-tuwa.Ang cute-cute niya. Ginagawa niya rin ang lahat para mas ma-enjoy namin ang moment dito sa pool. Mabuti na lang at nawala na ‘yung mga staff na panay ang tingin sa akin. Ito kasing si Haide, iba rin pala ang tama ng utak. Nag-report siya sa management, na kung maaari ay huwag kaming tinitignan ng mga staff kapag naliligo at naka-swimwear outfit. Ayon, nawala ang mga staff, tila pinapasok muna sa loob at kinaus

Azia POVPagkagising ko kinabukasan, para pa rin akong pagod na pagod, parang mabigat pa ang ulo ko kahit sabi ng doctor kahapon, okay na raw ako. Kaya nagpasya si Haide na umuwi muna ako sa amin, basta magpahinga lang daw ako nang isang buong araw. Wala munang editing, wala munang laptop, wala munang kahit anong puwedeng maka-stress sa akin.Sa totoo lang, medyo emotional pa rin ako. Hindi ko pa rin makalimutan ‘yung nangyari sa resort. Pero alam kong kailangan kong huminga. Kailangan kong magpahinga. Pero, habang nagpapahinga ako, sasamantalahin ko ang pakikipag-bonding sa Nanay ko.Kaya buong umaga, nakahilata lang ako sa sofa habang nakabalot sa malambot naming kumot. Soy milk lang ang breakfast ko, tapos pinakain ako ni Nanay ng tinapay. Kahit may nararamdaman siyang discomfort, pinilit niya pa rin akong asikasuhin.“Nanay naman, kaya ko naman po sarili ko, huwag ka na pong magpakapagod sa akin,” sabi ko habang inaagaw pa ang tray sa kamay niya.“Hindi. Hindi porke’t na-ospital k

Haide POVTanghali na ako nakarating sa ospital. Mula pa kaninang umaga, hindi na mapakali ang utak ko. Sabi niya sa tawag, isinugod daw nila ang nanay niya dahil panay ang suka at nawalan pa ng malay.Habang naglalakad ako papunta sa room ni Nanay Zizi, iniisip ko kung paano ko hahawakan si Azia. Hindi ko alam kung umiiyak ba siya ngayon, o naninigas lang sa sobrang pagod, o tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hinihintay ang mangyayari pa. Pero ang sigurado ko ngayon ay kailangan niya ako.Kailangan niya ng kahit sinong gagabay sa gitna ng bagyong hindi niya inakalang darating nang ganito kabilis.Pagdating ko sa pintuan, halos hindi ako makahinga. Nakita ko si Azia, nakayuko, naka-upo sa maliit na upuan, hawak ang kamay ng nanay niyang nakahiga at may nakakabit na dextrose.Naka-jacket pa rin siya kahit mainit. At ang mga mata niyang pula. Namamaga. Parang piniga ang puso ko.Dahan-dahan akong lumapit. “Azia?” mahina kong tawag.Nag-angat siya ng tingin, at kahit pinilit niya