All Chapters of บ้านไร่ในฝัน: Chapter 41 - Chapter 50

แสงอรุณแรกสาดลอดผ่านยอดลำไย ละอองหมอกจาง ๆ ลอยเหนือทุ่งหญ้าหน้าบ้านพัก ขุนตื่นตั้งแต่ฟ้ายังสลัว อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มานั่งจิบกาแฟร้อนตรงระเบียงบ้านตัวหลัก สายตาเหลือบมองทางเข้ารั้วอยู่เป็นระยะไม่นานนัก เสียงเครื่องรถจักรยานยนต์ก็ดังใกล้เข้ามา ก่อนพี่ไหมในเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับขึ้นเหนือข้อศอกจะขี่รถเข้ามาจอด“อรุณสวัสดิ์จ้ะขุน” เธอเอ่ยพร้อมรอยยิ้มจริงใจ“อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไหม เมื่อคืนเดือนนอนบ้านแม่ เลยยังไม่มานะครับ” ขุนอธิบายขณะช่วยรับตะกร้าจากท้ายรถพี่ไหมหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไรจ้ะ งั้นพี่ขอสำรวจครัวก่อนนะ จะได้ทำกับข้าวเช้าให้แขก”เธอเดินเข้าครัว เปิดตู้เย็นและตู้เก็บของ ไล่เช็กวัตถุดิบที่มีข้าวสารใหม่หอมกรุ่น ไข่ไก่สดจากเล้า ผักสวนครัวที่ยังมีเหลือจากเมื่อวาน“ของมีเท่านี้ พี่ว่าจะทำข้าวต้มผักกับไข่เจียวสมุนไพร ร้อน ๆ หอม ๆ ก็น่าจะพอให้แขกอิ่ม” พี่ไหมบอกพลางล้างผักในอ่างน้ำ ขุนพยักหน้าเห็นด้วย“พี่เต็มใจทำให้เลยนะขุน พี่อยากให้แขกตื่นมาทานข้าวเช้าด้วยรอยยิ้ม”กลิ่นผักชีและตะไคร้ลอยคลุ้งเมื่อมีดบรรจงหั่นลงบนเขียง เสียงน้ำเดือดในหม้อผสมกับเสียงนกเช้าร้องอยู่ไกล ๆขุนยืนมองภาพนั้นแล้วเ

แดดอุ่นค่อย ๆ เอียงตัวลงต่ำ เงาไม้ทอดยาวพาดบนพื้นทางเดินกรวดหน้าคาเฟ่เรือนกระจก เสียงพูดคุยของแขกยังดังแทรกกับเสียงเครื่องชงกาแฟเป็นระยะพี่ลินดาเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ เช็ดมือตัวเองกับผ้ากันเปื้อน ก่อนหันไปบอกพอลที่กำลังจัดกระถางไม้เล็กตรงมุมหน้าต่าง“พอล ฝากดูร้านต่อหน่อยนะ แขกยังอยู่ แต่ฉันว่าจะออกไปซื้อของเพิ่มกับเดือน”พอลเงยหน้าขึ้นยิ้มบาง ๆ “ได้สิ เธออยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ย เดี๋ยวผมจดไว้ด้วย”“ก็ของในครัวนั่นแหละ…แล้วก็เมล็ดกาแฟที่กำลังจะหมด” ลินดาหัวเราะเบา ๆ “จะให้แขกมานั่งดื่มเปล่า ๆ คงไม่ไหว”ขณะนั้นเดือนเดินเข้ามาพอดี มีสมุดเล็กในมือ “พี่ลินดา หนูจดรายการไว้แล้วค่ะ พรุ่งนี้แขกอาจอยู่ต่อ หนูเลยคิดว่าควรมีขนมกับชาพร้อมไว้ด้วย”ลินดายิ้มอย่างพอใจ “ดีมาก งั้นไปด้วยกันเลย เธอขับรถไม่สะดวกใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ขับเอง”แสงแดดสะท้อนฝากระโปรงรถสีขาวที่จอดอยู่ข้างโรงเรือนกระจก ขณะที่ลมบ่ายพัดเอากลิ่นหอมของดอกไม้ตามสองสาวไปติดปลายผม เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นช้า ๆ ก่อนเคลื่อนออกไปตามถนนเล็กที่ขนาบด้วยทุ่งสีเขียวพอลมองตามรถที่แล่นลับสายตาไป แล้วหันกลับมายืนพิงเคาน์เตอร์ เฝ้าดูแขกสองคนยัง

เสียงไก่ขันดังแว่วมากับหมอกจาง ๆ ยามเช้า กลิ่นข้าวต้มร้อน ๆ จากครัวลอยอบอวลไปทั่วบ้านพัก แขกที่มาคืนก่อนเริ่มทยอยลงบันไดไม้ บ้างก็หาวหวอด บ้างก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปแสงแดดยามเช้า พี่ไหมยกหม้อข้าวต้มใหญ่กับถ้วยเล็ก ๆ มาจัดเรียงบนโต๊ะยาว เสียงช้อนกระทบกันเบา ๆ เป็นจังหวะชวนให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้น “เชิญค่ะ ข้าวต้มร้อน ๆ ทำเองกับมือเลยนะคะ” เสียงเธอเป็นกันเองจนแขกยิ้มกว้าง ด้านพี่นิ่มก็ยกจานผักสดกับไข่ต้มมาตั้งเพิ่ม มือไม้คล่องจนแขกเอ่ยชม “ที่นี่อบอุ่นจังเลยครับ เหมือนมาอยู่บ้านญาติเลย” ทำเอาพี่นิ่มเขินจนแก้มแดง ขอบคุณเสียงเบา ๆ ขุนเดินออกมาจากบ้านพร้อมเดือนที่ยืนเคียงข้างกัน เขายิ้มกว้าง ยกมือทักแขกด้วยท่าทีเป็นกันเอง เสียงกระซิบกระซาบของแขกดังขึ้นเล็กน้อย “คู่นี้ใช่เจ้าของที่พักใช่มั้ย ดูเหมือนแฟนกันเลยนะ” เดือนหน้าแดงน้อย ๆ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ เพียงแต่ส่งยิ้มละมุนให้ทุกคน แขกสองสามคนขอถ่ายรูปกับบรรยากาศข้าวเช้าบนโต๊ะไม้ยาว เดือนช่วยจัดแก้วน้ำ เติมกาแฟที่พี่ลินดาส่งมาให้จากเรือนกระจกข้างๆ ด้านขุนก็คอยถามแขกว่าเมื่อคืนหลับสบายไหม มีอะไรอยากให้เพิ่มเติมรึเปล่า ทุกคำพูดของเขาเต็มไปด้วยควา

แสงไฟจากกองไฟเล็ก ๆ หน้าบ้านพักกะพริบเป็นจังหวะ เสียงไม้แตกเป๊าะ ๆ คลอไปกับเสียงจิ้งหรีดในพงหญ้า ค่ำคืนนี้อากาศเย็นกำลังดี พอลนั่งเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ไม้ กลิ่นบุหรี่จาง ๆ คลุ้งรอบ ๆ ในมืออีกข้างถือแก้วน้ำสมุนไพรอุ่น ๆ ที่ลินดายกมาให้ขุนเดินออกมาช้า ๆ นั่งลงข้างพอลด้วยสีหน้าครุ่นคิด แต่อบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่ได้อยู่ในวงสนทนายามค่ำ “เงียบเชียววะเรา วันนี้งานเหนื่อยเหรอ” พอลเอ่ยถาม พลางหัวเราะเบา ๆ“เหนื่อย…แต่เป็นเหนื่อยที่มีความสุข” ขุนตอบ ยกแก้วขึ้นจิบ แล้วเงียบไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังรวบรวมความกล้าลินดากับเดือนเดินตามออกมานั่งอีกฝั่ง ลินดาหยอกทันที “อะไรของพวกผู้ชาย นั่งกันจริงจังเหมือนประชุมไร่เลยนะ” ทำเอาเดือนหัวเราะเบา ๆ แต่ขุนยังไม่ละสายตาจากเปลวไฟตรงหน้าสักพักเขาก็หันไปสบตาพอลตรง ๆ “พี่พอล…พี่ลินดา…ผมอยากบอกอะไรสักอย่าง” เสียงทุ้มมั่นคงจนทุกคนเงียบลง“ว่ามาเลยน้องชาย” พอลตอบพร้อมยิ้มอบอุ่นขุนหันไปจับมือเดือนที่นั่งข้าง ๆ เธอเงยหน้ามองเขา ดวงตากลมสั่นไหวด้วยความตื่นเต้น“ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วครับ ถึงเวลาที่จะขอเดือนแต่งงาน…ไม่อยากให้เป็นแค่คำสัญญาในใจอีกต่อไป อยากให้ทุกคนรู้ และอย

ริมฝีปากของเดือนยังคงกดทาบจูบขุนอ้อยอิ่ง ลิ้นเล็กๆแทรกควานหาความหวานในโพรงปาก จูบครั้งนี้จึงไม่ใช่แค่ความเร่าร้อน แต่คือการยืนยันว่าจะไม่ปล่อยมือจากกันอีกมือน้อย ๆ ของเธอสั่นระริกแต่เต็มไปด้วยความกล้า จับชายเสื้อของขุนแล้วค่อย ๆ ปลดออกทีละกระดุม ผิวกายอุ่นร้อนของเขาเผยออกมาใต้แสงจันทร์ เสียงลมหายใจทั้งคู่ถี่กระชั้นขึ้นพร้อมกันขุนครางต่ำในลำคอเมื่อรู้สึกถึงมือเล็กที่เลื่อนต่ำลง สัมผัสลูบผ่านหน้าท้องแข็งแรง ก่อนจะสอดล้วงเข้าไปในกางเกงอย่างอย่างคุ้นเคย นิ้วเรียวสัมผัสโดนแท่งเนื้ออุ่นร้อนที่ค่อย ๆ ขยายตัวขึ้น“เดือน…” เสียงทุ้มสั่นพร่าหนักแน่น เอ่ยชื่อเธอด้วยความหวิววาบเธอเงยหน้าขึ้นสบตา น้ำตาเก่ายังไม่ทันแห้ง แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ กลับผุดขึ้นมาด้วยความเขินขุนก้มลงจูบเธออีกครั้ง คราวนี้ลึกและเร่าร้อนกว่าก่อน มือใหญ่โอบแผ่นหลังบางแนบชิด ร่างทั้งสองแนบสนิทจนหัวใจเต้นเป็นจังหวะเดียวกันเสียงลมกลางคืนพัดผ่านรอบไร่ แต่ในบ้านใหญ่ขนาดกะทัดรัด มีเพียงเสียงหอบหายใจประสานกัน และความเร่าร้อนที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่…เดือนดึงมือขุนเข้ามาในห้องนอนเล็ก ๆ ที่มีเพียงไฟหัวเตียงส่องแสงสลัว กลิ่นไม