Todos os capítulos de My Ex's Uncle Is My Husband[FILIPINO]: Capítulo 101 - Capítulo 110

Miley’s POV.Nagising ako sa mabangong amoy ng iginigisang bawang at sibuyas. Pagmulat ng mga mata ko ay bumulaga sa ‘kin ang maliwanag na silid na. Nang ilibot ko ang tingin ko sa paligid ay saka ko napagtanto na nasa ibang silid na ako. Malaki ang bintana na natatabingan ng puting kurtina. Bagama’t may mga grills pa rin na nakaharang ay nakikita ko naman ng malinaw ang labas. Nagmumula ang liwanag sa mataas na sikat ng araw sa labas.Bukod sa malaking bintana ay mas malambot na ang kama ko at puno ng gamit ang loob nito na tila ba isa itong normal na silid at hindi kulungan. Dahan-dahan akong bumangon at agad na pinakiramdam ang tiyan ko.“Kumusta na ang pakiramdam mo?” napapitlag ako sa gulat nang marinig ang boses ni Horacio.Dumungaw ako sa kama at doon sa isang sulok ay nasulyapan ko siya na prenteng nakaupo sa rocking chair. Tila ba hinihintay ang paggising ko.“A-Anong nangyari sa ‘kin?” Kumusta ang anak ko? Gusto ko sanang idagdag pero nagpigil ako dahil ayokong malaman niya

Miley’s POV.Gaya nang lunch ay inanyayahan akong muli ni Horacio na sabayan siyang maghapunan pero this time ay tumanggi na ako. Hindi ako komportableng kaharap siya lalo pa sa harap ng hapagkainan. There’s a certain aura of him na hindi ko mabasa. Nalilito ako kung panganib ba ‘yon o concern. Pero kung alinman sa dalawa ay hindi ako interesadong malaman.Nanatili ako sa loob ng silid ko kahit na tinawag na ako ng katulong. Maging ang mga damit na binili niya para sa ‘kin ay tinanggihan kong gamitin. May mga bathrobe sa closet sa banyo at iyon muna ang ginamit ko habang ang undergarments ko naman ay nilabhan ko muna at isinampay. So, obviously ay wala akong anumang suot na panloob.Wala akong magawa sa loob ng silid. May TV naman dito pero wala akong ganang manood. Iniisip ko si Clifford at kung paano akong makakaalis dito. Siguro nga ay nagiging mabait sa ‘kin si Horacio but I don’t think he will agree if I told him I want to go home. Pakiramdam ko may hinihintay siya.Tumayo ako mu

Chanda’s POV.Nasa labas na ako ng tarangkahan ng malaking lupain ni Horacio. Lumabas ako ng sasakyan at inilibot ang tingin sa malawak na kulungang nasa harapan ko. Ni sa hinagap hindi ko na-imagine na babalik pa akong muli sa lugar na ito. Lugar kung saan nagsimula ang bangungot ko.Nanginginig ang mga kamay na tinanggal ko ang sigarilyo sa labi ko at saka ibinuga ang usok na hinithit ko. Hindi ko maiwasang balikan ang pasakit na idinulot sa ‘kin ng lugar na ito. Nangilid ang mga luha ko at napapikit ako.Tuloy-tuloy ang pagbaha ng mga alaala sa utak ko.“Ito na ang magiging bahay mo simula ngayon, Chanda,” nakangiting turan ng matandang nakabili sa ‘kin sa isang auction. Hinaplos niya ang mahaba kong buhok at hindi ko naiwasang umiwas dala ng takot at pagkailang.Pumasok ako bilang waitress sa isang bar para tulungan ang nanay kong labandera. Labing walong taong gulang lamang ako noon. Pero hindi ko alam na iyon pala ang magiging simula ng kalbaryo ko dahil involved sa pambubugaw an

Chanda’s POV.Matalim ang tinging ipinukol ko kay Horacio. Sa peripheral ko ay kita ko ang mga tauhan niya na tila naghihintay ng mali kong galaw. Lahat sila ay armado maliban sa kanya.Kanina bago ako pumasok dito ay kinapkapan na ako ng mga tauhan niya para tingnan kung may dala akong armas at wala naman silang nakita. Pero hindi nila nakita ang senyorita sa pekeng buhok na suot ko.Ngumisi ako kay Horacio. “Ang kaya ko lang ibigay sa ‘yo ay ang kamatayan mo, tandang hukluban,” pagkasabi ko no’n ay hinubad ko ang wig at tumambad sa kanila ang ulo kong wala ng buhok. Inilabas ko ang baril at pinaputukan si Horacio sa isang binti niya na hindi umiika. Pagkaraan ay ipinulupot ko ang braso ko sa leeg niya at kinaladkad siya paatras.Hindi magkamayaw ang mga tauhan niya kung paano ako patatamaan dahil kapag nagkamali sila ay ang amo nila ang matatamaan. Naririnig ko pa ang pagdaing niya dahil sa sakit at tuloy ang pagtulo ng dugo sa maputing muwebles na sahig.“Dapat noon palang pinatay

Chanda’s POV.“How’s the booze?” tanong ko kay Clifford matapos niyang mapangalahati ang laman ng bote ng alak na iniabot ko sa kanya.“I felt energize already,” tugon niya at tumayo siya mag-isa pagkaraan ay ngumisi.“Well, that’s good to hear. Kailangan na nating kumilos dahil baka pabalik na rito ang mga tauhan ni Horacio,” sabi ko at naglakad ako palabas ng maindoor para lang agad na pumihit pabalik. “Sh*t! They are coming here. Mukhang alam na nilang niloko ko lang sila,”Naging malikot ang mga mata ko at inilibot ang tingin sa buong paligid. I need to think of a plan. Masusukol nila kami agad kapag hindi kami nakaalis dito, Frustrated kong kinamot ang ulo ko.“F*ck! Think, Chanda, c’mon…” Tiningnan ko ang laman na bala ng magazine at iilang piraso na lang iyon. Sa dami ng nakita kong papalapit ay kulang pa ang balang mayroon ako.Right! Naalala kong mayroon nga palang silid sa bahay na ito na pinagtataguan ng armas ni Horacio.“C’mon, Clifford, follow me,” utos ko at tumakbo sa