All Chapters of My Ex's Uncle Is My Husband[FILIPINO]: Chapter 121 - Chapter 128

Miley’s POV.Nagising sa hindi maipaliwanag na sakit ng ulo. Parang binibiyak ang ulo ko at hindi ko maramdaman ang katawan ko. Nang imulat ko ang mga mata ko ay nakita kong nasa loob ako ng umaandar na sasakyan.Nakahiga ako at kahit anong pilit kong igalaw ang kahit anong parte ng katawan ko ay hindi ko magawa. Tanging mata ko lang ang gumagalaw at kitang-kita ko si Horacio na nakaupo sa passenger seat.“Hmpp…” impit na ungol ko dahil hindi ko magawang magsalita dahil sa duct tape na nakakabit sa labi ko.Nilingon niya ako at agad siyang ngumiti. “Gising na pala ang reyna ko. Pasensya ka na kung kinailangan kong gawin sa ‘yo ‘yan. Naninigurado lang ako na hindi ka makakasigaw at hindi mo ako matatakasan,” wika niya.Reyna? Anong pinagsasabi mong reyna? Nagpilit akong gumalaw pero nabigo ako.“Anong ginawa mo sa ‘kin, Horacio? Bakit hindi ko maigalaw kahit ang mga daliri ko?!” Masama ang tinging ipinukol ko sa kanya dahil kahit na buo ang sinasabi ko ay hindi ‘yon lumalabas ng malina

Miley’s POV.“F*ck! They followed us… Drive faster, moron…” Nagngangalit ang mga bagang na bulyaw ni Horacio sa tauhan niya habang parang sinisilihan ang puwet niya at panay ang lingon sa likuran.Hindi ko pa rin masyadong maramdaman ang katawan ko pero alam kong mas mabilis na kaysa sa karaniwan ang takbo ng sasakyan namin dahil humahampas-hampas na ang ulo ko sa upuan.“Ayusin mo ang pagmamaneho mo nasasaktan mo na si Millicent…!” Nanlaki ang mga mata ko ng tumayo siya at lumiban papunta sa kinaroroonan ko. Bigla ay lalo akong nanigas at nanginig ang kalamnan ko sa takot na biglang lumukob sa ‘kin.“A-Anong… anong gagawin mo sa ‘kin…?!” wika ko sa impit na tinig. Sinubukan kong igalaw ang katawan ko pero wala pa ring improvement. Kahit anong isip ang gawin ko na makalayo sa kanya ay hindi ko magagawa kaya ipinikit ko na lang ang mga mata ko at hinintay ang sunod niyang gagawin.Sunod-sunod ang paghahabol ng hininga na ginawa ko dahil sa tension na nararamdaman ko. May butil ng luha

Clifford’s POV.Parang bomba na sumabog sa pandinig ko ang mga salitang binitawan ng doctor matapos nitong gamutin si Miley.Nasa isang pribadong silid na kami at hanggang sa mga oras na ‘to ay wala pa rin siyang malay. Nakaupo ako sa silya sa gilid ng hospital bed niya at hawak-hawak ko ang kamay niya.“Your wife is 5 weeks pregnant, Mr. Alfonso. The bleeding was caused by the loud impact of the car crash but no worries because your baby is safe…” wika ng lalaking doktor na nakausap ko.“Bakit hindi pa rin nagigising ang asawa ko, Doc?” tanong ko habang tumatango. Panaka-naka ay sinusulyapan ko siya.“She suffered from severe dehydration and stress. She needs more rest so you have nothing to worry about…” tumango-tango ako at nagpasalamat na rito.Paalis na ang espesyalista nang bigla ko siyang pigilan. “Ahm, Doc, wait! May… may iba pa akong gustong itanong sa inyo—pero sa labas na lang tayo,” turan ko at pinauna na siya sa labas ng silid.Bumuntong hininga ako at mahigpit na pinisil

Chanda’s POV.I was standing outside Miley’s room for an hour now. Nakasilip lang ako sa maliit na salamin sa pintuan at nakatingin kay Clifford na nakatalikod sa gawi ko at nakatitig sa natutulog na si Miley. Hawak niya ang kamay nito ng mahigpit.I felt bad for mentioning Horacio’s name in front of her. Hindi ko alam na gano’n ang magiging reaction niya. Sa tingin ko hindi pa nila pinag-uusapan ang mga nangyari kaya gano’n na lang ang naging reaksyon niya.I wanted to apologize pero nauumid ang dila ko. Muntik na akong mapapitlag nang maramdaman kong may humawak sa braso ko. Nang tingnan ko ay nakita ko ang mukha ni Gustav na banayad na nakangiti sa ‘kin.“Let’s sit down for a while,” turan niya at iginiya ako sa silyang nakahanay sa labas.“Sana maging okay lang si Miley. I-It’s not my intention to—”“Sshh… Don’t be too hard on yourself. It’s not your fault… Kasalanan ni Horacio ang lahat ng ‘to,” litanya niya at inakbayan ako habang ang isang kamay ay ginagap ang palad ko.Isinand