All Chapters of My Ex's Uncle Is My Husband[FILIPINO]: Chapter 81 - Chapter 90

Miley’s POV.Kinabukasan ay inulit ang mga tests na ipinangako ng doktor para kumpirmahin kung talaga ngang buntis ako. Pero gaya ng naunang resulta negative ang lumabas. May panghihinayang at lungkot akong naramdaman pero hindi ko ito ipinahalata kay Clifford.“I’m sorry to break in the news to you, Mr. and Mrs. Alfonso. But what you are feeling now might be cause of psychological stress that’s why you think you are pregnant. What you are experiencing called pseudocyesis or phantom pregnancy. We strongly advice you to stay away from stress and if possible, go to some place to relax,” paliwanag ng doktor.“Thank you, Doc,” tumatangong tugon ni Clifford habang patuloy sa pagpisil sa palad ko na tila ba pinapakalma ako.Ni hindi ko magawang tingnan ang doktor hanggang sa makaalis sila kasama ang nurse. Nang mawala sila ay agad na naupo siya sa gilid ng kama. Nginitian niya ako.“Are you okay?” tanong niya at mahigpit na ginagap ang palad ko.Pilit akong ngumiti. “O-Oo naman. Bakit naman

Miley’s POV.Mabilis na lumipas ang mga araw wala kaming naging problema ni Clifford. He’s being sweet and caring towards me. Pakiramdam ko kahit papaano ay nakaka-recover na sa mga stress na nararamdaman ko dahil nasa tabi ko siya.Simula rin ng umuwi kami galing sa ospital ay hindi ko nakitang umuwi si Chanda. Hindi ko alam kung pinaalis siya ni Clifford o kusa siyang umalis. Pero pwede rin naman na nagpapalipas lang siya ng ilang araw para tuluyan akong maka-recover. Who knows?Kung gaano kabilis lumipas ang araw ay ganoon rin kabilis ang pagdating na naman ng mga bagong problema. Ngayong araw ng linggo nagising ako na wala si Clifford sa tabi ko. Sabi sa ‘kin ni Nora ay nasa study room siya at hindi pa lumalabas.I patiently wait for him in the dining area with the foods that I prepared. Pero lumamig na lang ang mga ito ay hindi pa rin siya lumabas. Gusto ko siyang puntahan at dalhan ng almusal pero parang may pumipigil sa ‘kin.“Nora, itago mo na lang muna ang mga pagkain. Baka a

Miley’s POV.“I will show you something,” turan ni Clifford habang pababa kami ng unang palapag. Nasa mukha niya ang excitement na noon ko lang nakita. Dumiretso kami patungo sa kusina pero bago makarating doon ay may kung ano siyang ginalaw sa wine rack na nasa mini bar pagkaraan ay biglang gumalaw ang cabinet na pinaglalagyan ng iba’t ibang klase ng alak at tumambad sa harapan ko ang isang lihim na silid.Bigla ay napahigpit ang kapit ko sa palad niya. Hinawakan ko rin ang dibdib ko dahil naghi-hyperventilate ako. Nag-aalala akong binalingan ni Clifford.“A-Anong nangyayari, Miley? A-Ayos ka lang ba?” tanong niya at sinapo ang likuran ko. “Nora, Shelly, dalhan niyo ako ng inuming tubig dito!” Natatarantang sigaw niya.Pilit kong hinahabol ang hininga ko dahil sa pagbabalik ng bangungot na nangyari sa ‘kin noong nakaraan. Tila Déjà vu. Bakit may ganitong silid sa bahay ni Clifford?Mayamaya ay dumating na rin si Nora dala ang isang basong tubig. Agad itong inilapit ni Clifford sa lab

Clifford’s POV.Pagpasok ko sa conference room ay agad na sumalubong ang malalakas na tinig. Nagkakagulo ang mga shareholders at board members, sabay-sabay na nagsasalita, halos mabasag ang katahimikan ng silid sa ingay ng kanilang pagtatalo.Lahat sila ay may kani-kanyang ipinaglalaban. Lahat ay may katuwiran.“Mabuti naman at naisipan mo pang pumasok sa kompanya na ito, Clifford,” mapanuyang turan ng isa sa matatandang shareholders, namumula ang mukha sa galit. “Gusto na naming magbitiw ka sa pwesto mo bilang CEO dahil mukhang may mas mahalaga ka pang inaasikaso kaysa sa kompanya,”Sumingit naman ang isa, matinis ang boses na puno ng paninisi. “Kung hindi mo sana inunang kantiin ang sekretarya mo, e, ‘di sana ay maayos mong napapatakbo ang kompanya. Hanggang kailan magtitiis ang kompanyang ito sa ilalim ng iyong pamumuno?”“Everyone, will you please, refrain from throwing shade against the CEO and his wife. Mali na ang mga salitang ibinabato niyo sa kanila. If you have concerns or c

Miley’s POV.Malapit ng lumubog ang araw at makulimlim ang kalangitan tila nagbabadyang umulan. Pero nasa opisina pa rin ako at naghihintay kay Clifford. Nakahilig lang ako sa mesa at nakatingin sa labas ng tinted na glass wall. Naririnig ko ang tunog ng orasan na nasa dingding at lalo kong nararamdaman kung gaano katagal na akong narito.Ang sabi niya ay babalik siya kaagad pero lumipas na ang maghapon na wala akong narinig mula sa kanya. Pinadalhan ko siya ng mensahe para itanong kung tapos na ba ang meeting pero wala akong nakuhang reply. Ayoko naman siyang tawagan dahil baka maistorbo ko ang anumang ginagawa niya.Marahas akong napabuga ng hangin at umayos ng upo sa swivel chair, Hangga’t maaari ayokong mag-isip ng negatibo. Ipinilig ko ang ulo ko saka ako tumayo para mag-unat ng katawan. Lumapit ako sa glass wall at pilit inaninag ang tanawin sa labas.Nakita kong unti-unti ng nagkakaroon ng patak ng ulan sa salaming dingding hanggang sa tuluyan na itong lumakas.“Nasaan ka na ba