All Chapters of พี่ชายซาตาน: Chapter 1 - Chapter 10

@ผับK "...Q talk... " "เฮ้ยไอคิวโต๊ะข้างล่างนั่นน้องสาวมึงปะวะ"ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มเสียงของไอรามเพื่อนของผมดังขึ้นส่งผลให้ผมต้องมองตามมือที่มันกำลังชี้ลงไปด้านล่างแล้วผมก็ได้เห็นผู้หญิงคนนึงที่กำลังทำตัวร่านอ่อยผู้ชายไปทั่วหึเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิด...อ่อนี่ผมคงลืมแนะนำตัวไปสินะผมชื่อ"คิว"เป็นพี่ชายที่โครตจะเกลียดน้องสาวอย่างยัยนั่นเลยเหตุผลก็คือแม่ของยัยนั่นทำให้แม่ผมตายไงผมไม่มีวันให้อภัยกับสิ่งที่พวกมันทำกับแม่ผมแน่!! "เออ" "เชี่ยโครตสวยอะไอสัส" "เหอะ..แรดเหมือนแม่!! " "เฮ้ยมึงพูดแรงไปเปล่านี่มึงยังไม่ญาติดีกับน้องสาวตัวเองอีกรึไงนี่ก็ผ่านมา2ปีแล้วนะเว้ย"ใช่เรื่องนี้มันผ่านมา2ปีแล้วแต่ผมยังจำทุกอย่างได้ผมยังจำทุกความเจ็บปวดของแม่ที่สองแม่ลูกพวกนี้ทำกับแม่ของผมได้ดี!!! "กูไม่มีวันให้อภัยพวกมัน!! " "...2ปีก่อนหน้านี้..." "ตาคิวนี่คุณน้าดาวกับหนิงน้องสาวของแก" "เหอะ...นี่เมียใหม่พ่อ? " "นี่ไอคิว!!! " "หรือไม่จริงวะแม่ยังป่วยหนักอยู่พ่อก็ไม่เคยสนใจแม่สักนิดแล้วพ่อก็ยังเอาเมียน้อยเข้ามาในบ้านอีก" "นี่คุณหยุดว่าแม่ฉันเดี๋ยวนี้นะ!!! " "ทำ

"ปึง!!"เสียงปิดประตูห้องอย่างแรงทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากจริงๆเค้าทำทุกอย่างที่เค้าอยากทำโดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นเลยสักนิด "ฮื่อออๆๆพะ..พี่มันใจร้ายที่สุดเลยพี่คิวฮึก" "ฮึกอ๊ะ!!"หลังจากที่พี่คิวเดินออกไปฉันก็พยายามลุกขึ้นจากเตียงเพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี่แต่พอฉันขยับตัวตรงนั้นของฉันมันก็เจ็บมากๆแต่ยังไงฉันก็ต้องฝืนออกไปจากห้องของพี่คิวให้ได้เพราะถ้าเค้าออกมาแล้วยังเห็นฉันอยู่ฉันคงจะเจ็บตัวกว่านี้แน่ๆปัญหาก็คือเสื้อผ้าของฉันถูกคนใจร้ายฉีกจนขาดไม่เหลือชิ้นดีแล้วฉันจะทำยังไงดีจะให้เดินออกไปทั้งแบบนี้ก็คงไม่ได้ฉันหยิบเสื้อผ้าขาดๆของตัวเองขึ้นมาใส่เอาไว้เพราะมันก็ยังดีกว่าที่บนตัวฉันไม่มีอะไรปกปิดเลย "เฮ้อคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วหละยัยหนิง"ฉันนั่งสงบสติอารมณ์และนั่งคิดอยู่สักพักว่าจะทำยังไงดีก่อนที่สุดท้ายฉันจะตัดสินใจเดินไปเคาะประตูห้องพี่คิวเพื่อขอยืมเสื้อผ้าเค้าถึงมันจะเสี่ยงมากๆก็เถอะฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนี่ "ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ"เคาะอยู่สักพักประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับพี่คิวที่ขมวดคิ้วยุ่งด้วยความหงุดหงิด "เคาะห่าไรนักหนาวะแล้วทำไมยังไม่ไปอ

"พี่ปล่อยหนูนะ...ปล่อยฮึก" "ตุบ!!! " "โอ้ยย"ฉันถูกพี่คิวลากเข้ามาในห้องนอนของเค้าอย่างรวดเร็วเพราะเค้าลากฉันอย่างรุนแรงจนฉันสู้เค้าไม่ได้ก่อนจะถูกจับโยนลงเตียงข้อมือของฉันแดงก่ำจากการถูกกระชาก "พะ..พี่คิว" "หุบปาก!!เก็บเสียงของมึงเอาไว้ครางให้มันดังๆก็พอ" "ฮึกอย่าทำอะไรหนูเลยนะพี่คิวหนูไม่ได้ตั้งใจจะเดินหนีพี่หนูแค่เหนื่อยเลยไม่อยากให้เราสองคนมาทะเลาะกันอีกฮึก"ฉันพยายามพูดอธิบายให้คนตรงหน้าเข้าใจแต่ดูเหมือนว่ายิ่งพูดเค้าก็จะยิ่งโมโหขึ้นไปอีก "เหนื่อยมากหรอวะเหอะมันคงเอามึงจนหมดแรงใช่มั๊ยวะ!!" "ฮึกไม่ใช่แบบนั้นนะพี่คิวฮื่ออ" "กูก็จะเอามึงให้หมดแรงเหมือนกับที่มันทำมึงคอยดู!!" "พรึ่บ!!"หลังจากที่พี่คิวพูดจบเค้าก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดแกนกายใหญ่ของเค้าปรากฎตรงหน้าฉันซึ่งมันดูใหญ่มากจนน่ากลัว "ฮึก..อย่านะปล่อยหนูไปนะพี่คิว"ฉันพยายามดิ้นสุดแรงเมื่อพี่คิวขึ้นมาคล่อมทับฉันเอาไว้ก่อนจะพยายามถอดเสื้อผ้าของฉันออก "ฮึกพี่ทำแบบนี้กับหนูทำไม..พี่คิว"ฉันเอ่ยถามพลางมองหน้าเค้าทั้งน้ำตาฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงต้องทำกับฉันขนาดนี้ทำไมเค้าถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้

หลังจากที่คนใจร้ายออกไปได้ไม่นานฉันก็หอบร่างที่ดูแทบไม่ได้ของตัวเองกลับมาที่ห้องโดยที่พยายามหลบทุกคนรวมทั้งแม่ของตัวเองด้วยเพราะถ้าแม่เห็นฉันอยู่ในสภาพนี้ท่านคงจะรับไม่ได้แน่ๆ ฉันเข้าไปอาบน้ำก่อนจะจัดการกับสภาพของตัวเองให้เรียบร้อยฉันมองตัวเองผ่านกระจกก่อนจะพบว่าสภาพของตัวเองมันน่าเกลียดขนาดไหนฉันเจ็บไปทั้งตัวโดยเฉพาะส่วนนั้นที่มันโดนเค้าทำรุนแรงอย่างหนัก "...เวลาต่อมา..." "ฮึก..ฮื่อออ" "ทำไมพี่ถึงใจร้ายกับฉันขนาดนี้ฮึก"ฉันเอาแต่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องของตัวเองมาเป็นชั่วโมงแล้วตอนนี้ฉันอ่อนแอมากๆวันนี้ทั้งวันฉันเจอแต่เรื่องที่มันเลวร้ายฉันเหนื่อยมากจริงๆ "ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ " "หนิงหนูหลับรึยังลูก" "ฮึก"ฉันเช็ดน้ำตาบนใบหน้าอย่างลวกๆก่อนจะตอบแม่ไป "ยังค่ะแม่" "แม่เข้าไปได้มั๊ย" "รอแปบนึงนะคะ"ฉันมองตัวเองในกระจกสักพักก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูให้แม่ "หนิงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูกทำไมวันนี้หนูกลับบ้านดึก" "คือเกิดเรื่องกับยัยฟ้าที่มหาลัยค่ะหนูเลยอยู่เป็นเพื่อน" "แล้วฟ้าเป็นอะไรรึเปล่าลูก" "ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ" "แล้วดึกดื่นขนาดนี้หนูกลับยังไงรอรถนานมั๊ย" "ไม่มีรถ

"มึงมานี่!!!" "โอ้ยยยย!!"พี่คิวตรงเข้ามากระชากแขนฉันอย่างแรงก่อนจะลากฉันที่รถท่ามกลางสายตาของนักศึกษาคนอื่นที่มองมาที่เราสองคน "พี่คิวพี่ฟังหนูก่อนนะหนูกับท็อปเราไม่ดะ..." "หุบปากกูไม่อยากฟัง!!" "ฮึก" "มึงกล้ามากที่ชัดคำสั่งกู!!" "ระหว่างหนูกับท็อปมันไม่มีอะไรฮึก" "หึมึงจะบอกว่ามึงอยู่เฉยๆมันก็เข้าหามึงเองงั้นหรอวะกูไม่เชื่อหรอกว่าเด็กร่านๆอย่างมึงจะไม่อ่อยมัน!!" "ปรื้นนนนน"เค้าหันมาตะคอกฉันก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็วแต่นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านและฉันไม่รู้ว่าเค้ากำลังจะพาฉันไปไหน "พี่จะพาหนูไปไหนฮึกพี่คิว" "กูก็จะพามึงไปลงนรกไง!!" "ฮึก" "กูจะเอามึงให้มึงเหมือนตายทั้งเป็น" "พี่ช่วยมีเหตุผลหน่อยได้มั๊ยคะฮื่อออ..ฟังหนูบ้างได้มั๊ยฮึก" "กูไม่จำเป็นต้องฟังสิ่งที่มึงพูด!!!" "พี่มันใจร้ายฮึก..เลว" "มึงกล้าด่ากูหรอ..หึมึงจะได้เห็นว่ากูทำได้มากกว่าคำว่าเลวอีก" "ฮื่ออ" "ตอนแรกกูว่าจะรอให้ถึงคอนโดกูก่อนแล้วค่อยเอาแต่มึงปากดีหวะโรงแรมแถวนี้คงไม่เสียหายอะไรมึงว่ามั๊ย" "พี่คิว..หนูขอโทษ...พี่ปล่อยหนูไปเถอะนะ" "......." "หนูจะไม่ยุ่งกับท็