Semua Bab ผัวแก่ 25++( nc ไม่อั้น ): Bab 21 - Bab 30

ปากบางของหญิงสาวครอบปลายยอดของชายหนุ่ม เธอต้องอ้าจนกว้างเพราะมันใหญ่ตามไซร์ของฝรั่งและเธอเป็นแค่หญิงสาวเชื้อสายไทยตัวบางๆ"อ้าส์"เสียงฮึมฮัมในลำคอของเอดานดังออกมา ขนอ่อนตามตัวลุกซูแทบทุกจุด เกร็งตัวจนเส้นเลือดตามมือปูดโปน เสียวถึงใจก็คงเป็นโพรงปากของแม่เสือสาวลูกจันทร์แต่ถึงใจน้อยกว่ารูกุหลาบเอดานหายใจติดขัดขึ้นมาในทันทีเมื่อลูกจันทร์รูดปากลงจนปลายยอดของเขาชนกึกเข้ากับอะไรนุ่มๆในปากเธอจนใบหน้าของเธอแดง แล้วรูดจนปากเกือบหลุดออกจากลำลึงของเขาเอดานอดใจไม่ไหวเธอช้าไปนิด สองมือจับหัวเล็กๆของเธอกดลงจนสุดแล้วยกขึ้นด้วยความเร็วเขาครางไม่ขาดปากเมื่อเธอตามใจเขา เอดานเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เร็วขึ้น ลูกจันทร์ลมแทบจับเพราะมันเร็วมาหัวเธอสั่นคลอนไปหมด"อ้าส์ อ้าส์"จังหวะกดหัวถูกเร่งเร็วๆถี่ๆพร้อมเสียงผ่อนลมหายของพ่อนั่งวิ่งสวาทร้อยเมตรดังขึ้น น้ำขนเหนียวสีขาวขุ่นถูกปล่อยเขาเต็มปากเธอลูกจันทร์นั่งลงกับพื้นตรงหว่างขาของเขา อมน้ำของเขาไว้เต็มปาก แล้วกลืนลงเมื่อเขาสบตากับเธอเอดานยิ้มอย่างดีใจและเขินอายไปด้วย เธอน่ารัก ขี้อ้อนแถมยังไม่นึกรังเกลียดอะไรในตัวเขาเลย น่าจัดให้อีกหลายๆน้ำ"ถึงเวลาเอาจริ

"วันนี้ลูกจันทร์จะกลับไปที่หอพักไหม"เจด้ารอจนเลิกงานเธอรีบเดินมารับลูกจันทร์ที่หน้าห้องอบขนมทันที เธอเข้าไปประคองเพื่อนอย่างห่วงๆเพราะเอรินถึงกับต้อนรับลูกค้าไม่ได้ต้องลากลับบ้านไปตั้งแต่เกิดเรื่องเธอก็ยิ่งห่วงลูกจันทร์เข้าไปใหญ่แต่ไม่กบ้าไปดูเพราะผู้จัดการร้านลากเก้าอี้มานั่งจ้องพนักงานทุกคนโดนเฉพาะจ้องหน้าประตูห้องอบขนมเหมือนตาจะหลุดเข้าไปในห้องนั่นก็ไม่ปานเพิ่งจะลุกไปก็ต้อนที่ร้านปิดแล้วต้องทำความสะอาดนั่นเอง"กลับสิ ป่านนี้กระเป๋าของลูกจันทร์คงไปรออยู่ที่ห้องแล้ว"ลูกจันทร์เดินซบไหล่เพื่อนเธอออกมาจากในร้าน วันนี้แสนจะเหลืออยากพักเต็มทนลำพังทำงานอย่างเดียวเธอพอไหวแต่นี้ลงแรงตบกับฝรั่งมาถึงกับปวดแขนเลยทีเดียว"นึกว่าลูกจันทร์จะไปค้างบ้านพี่เอสะอีก"เจด้ายิ้มให้กับเพื่อนของเธอ เธอเห็นเพื่อนมีความสุขเธอก็ยินดีไปด้วย"เขายอมสะที่ไหน ส่งข้อความมาย้ำเป็นร้อยรอบแล้วว่าให้รีบกลับหอพัก"เธอไม่รู้ว่าเอดานยังอยู่ที่ร้านไหมหรือกลับไปแล้วเพราะเธอยังไม่อยากเจอหน้าเขาโมโหที่เขาไม่ไล่เอรินออกแต่เธอก็เปิดทุกข้อความจากเขาที่ส่งมา ตัดไม่ขาดหรอกยังไงเขาก็เป็นที่หนึ่งในดวงใจของเธอ"เจ็บแก้มหรอ

"ตายสนิทเลยสินะ"เธอคว้าหมับเข้าที่เป้ากางเกงของเขา มันไม่มีทางตายหรอก ดูสิดันกางเกงยีนจนจะทะลุกางเกงอยู่แล้ว ดูสิจะปากแข็งได้แค่ไหนหรือจะยอมหักคากางเกงก็ลองดูเธอก็อยากรู้เหมือนกัน"ลูกจันทร์ปล่อยมันนะ"เอดานหน้าแดงขึ้นมาในทันที เขาอึดอัดอยากจะงัดมันออกมาชมโลกภายนอกเสียเต็มทนไม่อยากอยู่ภายใต้อุ้งมือของเธอแบบนี้ ให้ตายเหอะเธอจะทรมานเขาไปถึงไหนกัน"ก็มันตายแล้วทำไมจะจับไม่ได้ ของตายก็คงไม่รู้สึกอะไร"ลูกจันทร์ยิ้มยั่วเขา เธอมองใบหน้าแดงๆ ที่ทนเก็บอารมณ์อย่างนึกขัน ดูสิจะทนได้ถึงแค่ไหน อึดนักใช่ไหมจะบีบให้แตกคามือเลย"อื้ม"เอดานกัดฟันแน่น ลูกจันทร์ยิ่งได้ใจขยับมือลูบไล้ไปตามแนวนู้นของกางเกงก่อนจะบีบขย้ำอย่างเอาแต่ใจ เขาไม่มีทางห้ามเธอเพราะเขากำลังคุมตัวเองไม่ได้อีกอย่างเอดานไม่กล้าทำให้เธอเจ็บเพราะเขาต้องการดูแลเธออย่างเดียวเท่านั้นในชีวิตนี้เขาทนจนเม็ดเหงื่อเริ่มซึมออกมาทางใบหน้า ไรผม ไหลเป็นทางลงไปยังแผงอก อาการหนักขนาดนี้เขาก็ยังทนให้เธอยั่วลูกจันทร์มองเขาแล้วก็นึกสงสารเธอเลยยอมปล่อยมือออก คนแก่แล้วทรมานมากไปก็ไม่ดีเดี๋ยวน้อยใจอีกเอดานถอนหายใจดังเฮือก เกือบตายแล้วไหมล่ะ เขามองเธอน

"ลูกจันทร์ขอลงตรงนี้นะคะ"ลูกจันทร์เหลือบเห็นใครบางคนกำลังมาทำงานเหมือนกับเธอ อยากจะเดินลงไปให้ได้เห็นสะหน่อยจะได้สำนึกว่าอย่ามากล้าดีกับเธออีกเพราะนอกจากเธอไม่กลัวแล้วอาจจะแถมด้วยการไล่ออกแบบทันทีอีกด้วยเพราะเธอไม่ใช่แค่เด็กทำงานในร้านแต่เป็นเมียผู้จัดการร้าน"ทำไมละ เข้าไปในร้านพร้อมกันสิ"อีกไม่กี่เมตรก็จะถึงหน้าร้านอยู่แล้ว เธอจะลงไปทำไมครั้งก่อนยังอยากจะนั่งไปจนถึงที่ร้านเลยวันนี้มาไม้ไหนอีกนะ เมียเด็กบางที่เขาก็ตามไม่ทันแต่แบบนี้ก็น่าระกดีมีเรื่องให้ได้คุยกันทั้งวันไม่เบื่อดี"ลูกจันทร์อยากเดินมากกว่า"หญิงสาวเปิดประตูทำท่าจะลงเมื่อรถจอดสนิทแต่เสียงของเขาก็ดังขึ้นมาอีกจนเธอต้องหันตัวกลับมาฟัง"ฉันเห็นเธอเดินขาถ่างนิดๆจะไหวเหรอถ้าจะเดินไกลขนาดนี้"เขาเอามือวางบนหน้าขาของเธอ ลูบขึ้นมาจนถึงเป้ากางเกงแล้ววนมือย้ำอยู่ตรงนั้นหลายรอบจนเธอหุบขาหนีถึงได้หยุด"ใครล่ะ เอาๆไม่ยอมหยุด"ลูกจันทร์เขินหน้าแดงโดยไม่ต้องแต่งหน้าเลยทีเดียว ตาแก่ของเธอหื่นตลอดเวลาแบบนี้ลูกสามคนที่ขอไว้คงไม่พอ เธอคงต้องมีสักโหลให้เหมาะกับความหื่นของเขา"ค่อยๆเดินนะ แล้วเจอกัน"เอดานยกมือขึ้นมาดมก่อนจะโบกลาเธอ กลิ่น

​"เธอ อีกแล้วเหรอ"เขาจับมือเล็กที่เข้ามารองมือเขาสะบัดส่งคืนเธอไป วุ่นวายจริงวะผู้หญิงคนนี้ อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องเจ็บตัว"คุณเลือดออก"ถึงมือเธอจะเจ็บแต่ก็ยังเป็นห่วงเขาไล่คว้ามือเขาขึ้นมาดู ทั้งที่เพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งที่สองแต่ความเป็นห่วงอย่างกับเคยรู้จักสนิทสนมกันราวคู่รักคีแรนจ้องหน้าเจด้าด้วยสายตาดุราวกับจะจับเธอเข้ามาทำร้ายและดึงมือคืนมาอย่างแรงๆ เขาไม่เจ็บและอยากจะต่อยให้หายเจ็บในหัวใจอีก ต่อยให้มือแตกไปเลยจะได้ไม่ต้องนึกถึงลูกจันทร์"พันผ้าเอาไว้ก่อนนะคะ"เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนโปรดขึ้นมาแล้วคว้ามือเขาเอามาพันผ้าเอาไว้ เดี๋ยวเลือดไหลออกมามากจะทำยังไงไหนยังเชื้อโรคที่มองไม่เห็นอีกโตแล้วยังไม่รู้จักระวังตัวน่าตีจริงๆผู้ชายคนนี้คีแรนไม่กล้าดึงมือกลับเหนือความเศร้าเสียใจเขากลับอบอุ่นใจจนเกือบลืมทุกเรื่อง ทั้งที่เขาไม่ดีกับเธอตั้งแต่แรกเจอแต่ดูเธอสิทำดีกับเขาทุกอย่างเขามองดูเธอตั้งใจเอาผ้าผืนเล็กสีขาวสะอาดตาแทบจะไม่ผ่านการใช้งานดูสะอาดเหมือนหน้าตาจืดๆของเธอนั่นแหละพยายามพันมือใหญ่ของเขาแต่พันไม่ได้ผ้ามันผืนเล็กเกินไป"พอแล้วยัยหน้าจืด ฉันจะกำผ้าเอาไว้เอง"เขากำผ้าเอาไว้แน่นชูใ