Lahat ng Kabanata ng ผัวแก่ 25++( nc ไม่อั้น ): Kabanata 41 - Kabanata 50

"ใกล้แล้วนะคะ"ลูกจันทร์นับเงินรายได้ของร้านในวันที่ครบรอบสองเดือนพอดีอย่างขะมักขะเหม้น เธอยิ้มให้กับทุกคนที่รอฟังคำตอบด้วยความดีใจ เหลืออีกครึ่งทางเธอกับเอดานก็จะหอบเงินล้านไปให้พ่อได้แล้ว เอดานจะได้เป็นทียอมรับของพ่อเธอแล้ว"ได้ทุกคนช่วย ขอบใจทุกคนมากนะ"เอดานโอบเมียของเขาเพื่อขอบคุณและยิ้มให้กับคีแรนและเจด้าที่คอยช่วยมาตลอดถ้าเขาไม่ได้ส่งขนมในงานจัดเลี้ยงของโรงแรมยอดรายได้ของร้านคงไม่ขยับเร็วแบบนี้ และถ้าเขาไม่มีลูกมือดีๆอย่างคีแรนเขาคงอบขนมไม่ทันขาย"เพื่อให้ลุงมีเมียผมยินดี จะได้แต่งงานพร้อมกัน"คีแรนยิ้มอย่างคนขี้เล่น เขามาที่นี้ช่วยงานโดนไม่รับค่าแรงทุกวันอยู่ในห้องอบขนมกับเอดานไม่ให้ใครเห็นหน้าเพราะกลัวว่ามาเฟียใหญ่จะส่งคนมาแอบดูว่าที่ลูกเขย แต่ตอนนี้ร้านปิดได้เวลานับเงินเขาเลยออกมานั่งหน้าแป้นอยู่ข้างเมียอย่างสบายใจและกำลังให้เจด้านวดคลายปวดเมื่อย"พูดดีไปเถอะใครจะแต่งงานด้วยห๊ะ"เจด้าแกล้งยอกคนที่กำลังโม้อย่างออกรสบ้าง หมั่นไส้มานานแล้วพูดเจื้อยแจ้วอยู่คนเดียวเรื่องครอบครัวทั้งที่ไม่เคยถามคงามเห็นเธอสักเท่าไรเลย มันก็ดีใจอ่ะนะที่เขารักและเทิดทูนเธอแต่ถามบ้างสิว่าอยากได้แบบไห

​"มีอะไรเจด้า"ช่วงเช้าของวันทำงานของเจด้ากับลูกจันทร์ที่ดูเหมือนจะปกติแต่เจด้ากลับวิ่งหน้าตื่นกลับมาจากโต๊ะของลูกค้าที่เธอเดินเอาเค้กไปเสริฟมา"เมนของเจด้าไม่มา"เธอไปได้ยินลูกค้าที่โต๊ะคุยกันเรื่องท้องไม่ท้องทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าประจำเดือนของตัวเองยังไม่มาเหมือนคนท้อง และไหนยังคีแรนขยันส่งการบ้านไม่เคยขาดอีก"ไม่เห็นแปลกเลยของลูกจันทร์ก็ไม่มา ร่างกายเราคงเหนื่อยละมั่ง คงจะเลื่อนสักวันสองวัน"ลูกจันทร์เอาแต่สนใจรายได้ของร้านขนมและเหน็ดเหนื่อยกับงานทุกวันจนเธอลืมสนใจตัวเองว่ามีความผิดปกติอะไรไหมแต่พอเจด้าพูดถึงเธอก็พอนึกได้แต่ไม่สนใจว่ามันขาดไปกี่วันกี่เดือนแล้ว"ของลูกจันทร์หายไปกี่วันแล้ว"เจด้าหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะขึ้นมาวางตรงหน้าเพื่อนรักที่ยังไม่สนใจตัวเองอีก ทั้งที่เธอใจเต้นตึกๆด้วยความตื่นเต้นปนความวิตกกังวลถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง"สองเดือน"ลูกจันทร์นับวันที่เธอควรจะมีประจำเดือนแต่มันขาดหายไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่ปัจจุบัน ตาของเธอถึงกับโตกว่าตาของเจด้าขึ้นมาทันที นี่เธออาจจะท้องก็เป็นได้สิ่งที่หวังมาตลอดจะเป็นจริงแล้วเหรอ"สองสาวเขาทำอะไรกันวะ"เอดานมายืนแอบดูเมียของเขาตรงช่องประตูที

​"ปวดฉี่หรือยัง"เอดานที่อดทนรอมาตั้งแต่เมื่อวานเพราะเขาพาเมียไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่ได้ และนี่ก็เช้าแล้วเธอควรจะเข้าห้องน้ำได้แล้ว เขาสะกิดเธอถี่ขึ้นถี่ขึ้นเมื่อเธอยังนอนขดตัวนิ่งไม่ยอมลุก"พี่เอ ลูกจันทร์จะนอน"เธอตีมือเขาแรงๆด้วยความหงุดหงิด คนจะนอนไม่รู้จะเรียกอะไรหนักหนา นี่เขากำลังทำเธอหงุดหงิดแต่เช้า"ไปฉี่เถอะ ตีห้าแล้วนะ"เขาจับร่างเล็กลุกขึ้นนั่งทั้งที่เธอยังหลับตาอยู่ เขาอดใจรอไม่ไหวแล้ว อยากรู้ใจจะขาดว่าน้ำยาเขาได้ผลผลิตหรือยัง"ไม่ไหว ง่วง"ลูกจันทร์ล้มตัวลงนอนต่อ เธอเหนื่อยล้าตลอดเวลาและเดี๋ยวถ้าเขากวนเธอมากเธอจะเวียนหัวผสมกับความพะอืดพะอมเอาอีกด้วย"ไม่ลุกใช่ไหม"เขาเดินออกจากห้องนอนไปด้วยความหัวเสียนิดหน่อย ก็คนมันอยากรู้ทำไมเมียไม่เข้าเลยวะเอดานเดินกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับอาหารเช้าจานใหญ่ที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วเขาเอาจานอาหารมาจ่อตรงหน้าเธอ เอามือพัดกลิ่นอาหารเข้าจมูกเธอลูกจันทร์ดีดตัวขึ้นมาทันที ตาของเธอโตลุกวาวมีแสงวิบๆอยู่ในนั้นจ้องมองอาหารตรงหน้าราวกับว่ามันจะลอยมาหาเธอ"ไปฉี่ก่อนแล้วจะให้กิน"สิ่งเดียวที่ทำให้เธอหายอ่อนล้าหมดแรงคือของกินอร่อยๆจากฝีมือเขา และต

"พร้อมนะ"หลังจากเรื่องของลูกจันทร์จบลงงานแต่งก็เร่งเข้ามาทุกทีเพราะท้องของสาวๆเริ่มโตมากขึ้นทุกวันโดยเฉพาะท้องแฝดใหญ่กว่าปกติเป็นเท่าตัวเขาถึงได้รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่ของเขาส่วนพ่อกับแม่ของเธอเขาผ่านด่านมาฉลุยแล้ว"ค่ะ"ร่างบางที่โตแต่ท้องกุมมือชายหนุ่มเอาไว้แน่น งานนี้ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้างเพราะเธอกับเขาเตรียมงานแต่งไปเกินครึ่งแล้วโดยไม่บอกกล่าวทั้งสองท่าน อีกอย่างนี้เป็นครั้งแรกของการพบหน้าครอบครัวของเขาที่ไม่รู้จะดุหรือเปล่าเขาพาเธอเดินเข้าบ้าน ประคบประหงมดูแลอย่างดีนี้ถ้าอุ้มได้เขาคงอุ้มเธอเดินไปแล้ว คิดดูเหอะว่าดูแลดีขนาดไหน"คีแรนแกยังจำบ้านนี้ได้อีกเหรอ"ทันทีที่ลูกชายตัวดีเดินเข้ามาผู้เป็นพ่อก็จัดการต้อนรับด้วยน้ำเสียงอันดุดัน จนทำให้คนท้องตกใจกำมือสามีของเธอแน่นกว่าเดิมและนั่นทำให้พ่อของคีแรนเบาน้ำเสียงลงเพราะเห็นใจหญิงสาวที่ไม่ได้ผิดอะไรนอกจากโดนลูกชายเขาหลอกล่อมา"ขอโทษครับพ่อ"คีแรนก้มหัวขอโทษพ่อของเขา ตั้งแต่เขาเจอเจด้าก็แทบไม่ได้กลับบ้านเลยไม่แปลกที่จะโดนดุตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามา"ไม่เห็นหัวฉันแล้วจะพากันมาที่นี้ทำไม"คนเป็นพ่อย่อมมีความน้อยใจที่อยู่ๆลูกก็ประกาศกับทุกคนว่

"มึงอุ้มลูกเป็นไหมเนี้ยไอ้เอ เอามานี้กูจะอุ้มให้ดู"มอร์แกนที่เพิ่งจะส่งลูกคืนให้เอดานไปเมื่อตะกี้รีบแย้งลูกในมือเอดานมาอุ้มต่อ เขาทำแบบนี้มาทั้งวันเพราะเห่อหลานจนอยากจะอุ้มอยู่คนเดียวตลอดเวลาทั้งสองคน ก็หลานสองคนหน้าตาเหมือนเขาสะไม่มี ไม่ว่าจะเป็นปากดวงตายันคิ้วอ่อนๆ ที่เป็นสีน้ำตาลอ่อนอยู่ในตอนนี้"พี่เดย์ วันนี้พี่อุ้มหลานๆ มาทั้งวันแล้วนะคะ"แคทธารีนตีแขนสามีของเธอเบาๆ ให้เพลาๆ เรื่องความเห่อลงบ้าง แทนที่พ่อจะได้ฝึกเลี้ยงลูกให้คล่องก่อนที่จะกลับบ้านแต่เปล่าเลยสามีของเธอแย่งทำไปหมดทุกสิ่งรู้อย่างนี้ไม่น่าพามาเลยน่าจะให้ไปทำงานทั้งวัน"ก็ไอ้เอมันอุ้มไม่เป็น พี่ก็ต้องช่วยมันสิ"มอร์แกนเถียงหน้ามึนๆ อุ้มหลานสองคนไว้ในอกต่อ ไม่มีใครกล้าแย่งเขาหรอกโดยเฉพาะพ่อของมันเพราะเขาแอบขู่ฟ่อๆ ตลอดเวลา เขาอยากอุ้มหลานใครก็ห้ามขว้าง"ใครๆ เขาก็อุ้มเป็นมีแต่พี่เดย์นั่นแหละแย่งเขาอุ้ม"แคทธารีนว่าสามีของเธอต่อหน้าทุกคน เธอพาครอบครัวมาที่นี้ทั้งหมดเพราะอยากให้ทุกคนได้ชมความน่ารักของสมาชิกใหม่ของบ้านแต่ไม่มีใครได้อุ้มหรือมองทารกน้อยใกล้ๆ เลยนอกจากแอบมองผ่านอกของมอร์แกน"ไม่เป็นไรครับคุณแคท"เอดานแอบมอง