Semua Bab ผัวแก่ 25++( nc ไม่อั้น ): Bab 11 - Bab 20

เขาปล่อยมือออกจากเธอราวกับคนตกใจ เพราะน้ำตาของเธอหยดลงมาบนมือของเขา เธอคงจะจำเขาได้แม้เขาจะพยายามหลบหน้าเธอมากแค่ไหน แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงอาการอะไรเหมือนหัวใจที่มันกระตุกอยู่ตลอดเวลา เขาเก็บความรู้สึกทางสีหน้าเก่งเพราะงานที่เคยทำสอนให้เขามีหน้าเดียวตลอดเวลา"ทายาให้ลูกจันทร์หน่อยนะคะ"มือที่ถูกชักออกไปถูกคว้ากลับมาใหม่ สัมผัสจากมือเขาไม่เคยเปลี่ยน อบอุ่นแบบไหนวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม น้ำเสียงเคยเข้มแบบไหนวันนี้ก็ยังชัดเจน ใบหน้าที่ไม่เคยแสดงอารมณ์ดีใจ เสียใจ ตกใจก็ยังคงไว้แบบเดิม เขาไม่เปลี่ยนเลยจริงๆเอดานจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขานานแสนนาน เธอเปลี่ยนไปมากในช่วงที่ไม่เจอกัน เธอดูโตขึ้น สวย น่ารัก มือที่เคยอวบอิ่มของเธอกลับเล็กลงและแสนนิ่มน่าสัมผัส ใบหน้าที่เคยกลมกลับกลายเป็นใบหน้าหวานๆสวยกว่าผู้หญิงเอเชียทุกคนที่เขาเคยเจอมา และดูเหมือนเธอจะไม่สูงขึ้นเลยยัยตัวเตี้ยเอ้ย"ยาอยู่ในตู้ด้านนอก ที่นี้ยึดความสะอาดเป็นหลัก เก็บทิ้งให้หมดด้วย"เอดานแกะมือบางออก แล้วเดินออกจากห้องไปทำเหมือนเขาเป็นแค่เจ้านายโหดๆคนหนึ่ง ลูกจันทร์เป็นคนอันตรายเธอมักหลอกล่อให้เขาเข

"เจด้า ลูกจันทร์ออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตก่อนนะ เดี๋ยวมา"ลูกจันทร์ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เธอยังติดใจเรื่องบ้านของเอดาน ยังหาไม่เจอก็เลยนอนไม่หลับ ตอนนี้เลยสะกิดเจด้าที่หลับอยู่เพื่อโกหกว่าเธอจะลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงด้านล่างของหอพัก"รีบกลับนะ มันมืดแล้ว เจด้านอนก่อน"คนที่กำลังหลับลุกขึ้นนั่งเพราะเธอละเมอแล้วนอนต่อ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนของตัวเองแต่งตัวออกไปแบบไหน เธอง่วงและเหนื่อย"วันนี้ต้องเจอให้ได้"ลูกจันทร์ใส่เสื้อตัวหนาเพื่อกันลมหนาวเบาๆที่พัดในตอนกลางคืน เธอเดินวนเวียนตรงหัวมุมถนนที่เอดานเดินเลี้ยวหายไปอยู่หลายรอบ เธอไม่เคยมาแถวนี้จึงไม่รู้ว่าจะไปทางไหนต่อแต่ความตั้งใจเกินร้อยจะให้เดินวนสักร้อยรอบก็ยังไหวหญิงสาวตัวคนเดียวยังคงเดินมองหน้าบ้านคนนู้นทีคนนี้ทีท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากไฟริมทางส่องสว่างเท่านั้น ผ่านไปเป็นชั่วโมงเธอก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเห็นป้ายชื่อบ้านที่เป็นของเอดานเลย"ว้าย"แขนเล็กถูกกระชากจากด้านหลัง มันแรงซะจนเธอกระเด็นไปชนกับร่างใหญ่ของคนที่กระชาก ลูกจันทร์ร้องจนเสียงหลง ร่างเล็กๆของเธอสั่นไปหมด เจอดีเข้าแล้วคราวนี้ใครจะ

เอซดูแลเอาใจใส่หญิงสาวตรงหน้าเขาเป็นอย่างดี แทบจะป้อนอาหารเข้าปากให้เลยก็ว่า แต่ลูกจันทร์ก็รักษาระยะห่างไม่ได้ทำตัวสนิทสนมกับเขาจนออกนอกหน้า เธอทำตัวเหมือนมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้วทั้งที่เขาก็เห็นกับตาว่าเธอไปไหนมาไหนคนเดียวเอซไม่ได้สวีทกับเธอนานเพราะลูกจันทร์เป็นห่วงเพื่อนอีกคนของเธอที่รออยู่ที่หอพัก เขาก็ไม่ได้บังคับอะไรเธอเพราะยังไงเขาก็ได้เบอร์โทรมาแล้วโอกาสที่จะเจอกันก็มีอีก"ขอไปส่งลูกจันทร์ที่ที่หอพักได้ไหม"เขาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเสร็จก็พาหญิงสาวเดินกลับเพราะไม่ได้เอารถมาด้วยถึงจะดูลำบากไปนิดแต่เขาอาจได้ผู้หญิงที่ไม่ได้เห็นเงินเป็นใหญ่เป็นคนรู้ใจก็ได้"ลูกจันทร์ว่าจะแวะซื้อของอีกนิด เอซไปส่งลูกจันทร์ตรงที่เราเจอกันก็ได้"ถึงจะคุยกันค่อนข้างถูกคอแต่เธอก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี และเธอก็ยังอยากจะไปหาบ้านของเอดานต่อด้วยยังไม่อยากกลับที่พักเพราะบอกกับเจด้เอาไว้แล้วว่าจะเดินเที่ยวกลับที่พักมืดหน่อย"ได้สิ แค่นั้นก็ยังดี"เอซยิ้มแล้วเอามือของลูกจันทร์มากุมเอาไว้ เธอก็ขัดขืนแหละแต่เขาก็ดึงเอาไว้ด้วยแรงที่มากกว่า มือเธอนุ่มไม่เหมือนมือคนทำงานหนักเลยสักนิดน่าทะนุถนอมเป็นที่สุดเขาพาเธอเดินมาตาม

"เราจะไม่ต่อกันเหรอคะ"เด็กสาวที่เพิ่งจะอายุสิบแปดเต็มเมื่อไม่กี่วันมานี้เอ่ยถามเขาหลังจากที่เธอถูกเขาลากออกมาจากในห้องน้ำ เธอก้มลงมองด้านล่างของเขาที่ยังไม่สงบ เธอโตแล้วนะและก็รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป เธอรักเขาเรื่องขึ้นเตียงกันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา และเท่าที่ดูบ้านนี้ของเขาก็ไม่ได้มีใครซุกเอาไว้"เราจะพอกันแค่นี้ จบกันตรงนี้ ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน"เอดานพูดทั้งทีตัวเองยังคงต้องการลูกจันทร์อยู่เต็มอก เห็นตัวเธอเปียกน้ำเขาก็ยิ่งมีอารมณ์เอาผ้ามาคลุมตัวเธอก็แล้วแต่มันไม่มิดเด็กมันขาวน่ากิน เสือที่เคยหลับอยากเขาถูกปลุกก็สงบอยากสะด้วยร่างใหญ่รีบหาผ้ามาคลุมด้านหน้าของตัวเองอย่างลวกๆ ผ้าที่หยิบมาได้ก็เป็นเสื้อที่ถอดทิ้งเอาไว้ก่อนหน้านี้ มันบางและดูจะน้อยไปสำหรับเขาจนต้องนั่งลงกันเตือน ให้เดินออกไปตอนนี้เขาตายแน่ๆเพราะมันเริ่มปวดหนึบๆตรงปลายยอดลำยักอีกแล้วลูกจันทร์เธอยืนมองเอดานด้วยความตื่นตาตื่นใจ เขาหุ่นดี ไม่ว่าจะขยับไปทางไหนก็ดูดี ก้นของเขางอนกว่าก้นของเธอสะอีก น่าตีจริงๆ เธอมองจนเขานั่งลงกับเตียงนอนสีดำ"ลูกจันทร์"ร่างใหญ่ล้มตัวลงไปนอนราบกับที่นอนนุ่มอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

"กี่โมงแล้วคะ"หญิงสาวที่หลับเหมือนซ้อมตายลุกพรวดขึ้นเมื่อแสงไฟในห้องแยงเข้าตาเธอ เธอตกใจเพราะนี้อาจเลยเวลาโทรกลับบ้านไปแล้ว แต่ทุกอย่างก็ดูจะดีไปหมดเมื่อเขามานั่งอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ"สองทุ่ม"หน้าของเขานิ่งเหมือนเดิมไม่แสดงอาการดีใจหรือเสียใจ เขาก็เป็นเขา ได้แต่นั่งมองเธออยู่แบบนั้น ทั้งที่ในใจมีเรื่องมากมายที่จะพูดคุยกับเธอ เขากลายเป็นคนไม่กล้าไปแล้ว"มือถือของลูกจันทร์อยู่ไหนคะ"เธอขึ้นไปนั่งบนตักเขาหน้าตาเฉย ไม่สนใจว่าเสื้อที่ใส่อยู่มันไม่ปิดอะไรเลยสักนิดเดียว เธอกอดเขาเหมือนตอนเด็กๆที่อ้อนเขาขอขึ้นไปนั่งเวลาฟังนิทาน แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปเธอโตขึ้นและเซ็กซี่ขึ้นอีกตั้งหาก"ในกระเป๋านี้"เขาหยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาจากพื้น ในนี้มีข้าวของของเธอที่เขาให้เพื่อนเธอช่วยเก็บมาให้ เพื่อนที่น่าจะรู้ทุกอย่างดีถึงไม่ตกใจเลยเวลาเขาเดินเข้าไปบอกเธอเรื่องนี้"ขอบคุณนะคะ"เธอโทรกลับบ้าน โทรไปรายงานว่าเธอทำอะไรบ้างเป็นยังบ้าง เธอโกหกทั้งหมดต่อหน้าเขา มันไม่ผิดหรอกการโกหกต่อหน้าผู้ใหญ่ มีเขาเป็นพยานยังไงก็ไม่ผิดเอดานเอาแต่กอดเธอเอาไว้ เขาไม่ได้ขยับ ไม่ได้ดุเธอที่เธอโหหกแต่กลับคิดว่ามันดีที่เธอพู