All Chapters of My Cruel Fiancé: Bound to A Miserable Love: Chapter 151 - Chapter 160

“Zoey!” sigaw ni Daxxen habang tinitingnan ang babaeng halos inaantok na nakaupo sa tabi. “Huwag kang matulog, Zoey!”Pinilit ni Zoey na mag-focus habang nakatingin sa kanya. “Okay ka lang ba?”“Ayos lang ako,” sagot ni Daxxen habang binabalik ang seatbelt. “Huwag kang matulog, pakiusap!” Sabay takbo palayo sa sasakyan patungo sa kanya.Biglang huminto si Daxxen nang maramdaman ang baril sa likod niya. “Walang kinalaman ang babae! Huwag mo siyang galawin!”“Wala akong pakialam,” sagot ng isang lalaking malaki ang katawan habang ngumingiti. “Binalaan ka na ng boss ko, pero kung ayaw mong makinig, e di ayos lang.”Tumingin si Daxxen sa harap niya na puno ng galit. “Kunin niyo ang babae! Bilis!”“Hindi! Sabi ko, huwag mo siyang galawin!” sigaw ni Daxxen bago pumasok sa pagitan para hilahin ang lalaking humahawak kay Zoey, pero nabigo siya.Naitulak si Daxxen sa lupa at napaatras ang kanyang paa sa dibdib niya. “Mas mabuti pang iligtas mo muna sarili mo, huh!”“Tulungan mo ako...” halos na

“Kuya…” wika ni Zoey, tumawag kay Daxxen na pumasok sa silid habang may halong lungkot ang mga mata niya. “Ah… okay ka lang, ‘di ba?”Tiningnan siya ni Daxxen bago lumapit nang kaunti. “Ayos lang ako… Pasensya na rin, ha.”Tumango si Zoey at ngumiti ng bahagya. “Bakit hindi ka pinayagang manatili sa ospital ng doktor?” Tiningnan niya ang braso ng lalaki na nakabenda.“Hindi,” sagot ni Daxxen at bahagyang umiling. “Hindi naman grabe ang natamo ko.” Humarap siya kay Drexell na kaagad na pumasok sa silid. “Sige, aalis na ako. Sorry ulit.” Bago siya tuluyang lumabas.Tiningnan ni Drexell ang likod ni Daxxen habang lumalakad palayo, bago bumaling kay Zoey. “Bakit gising ka na? Kakaidlip mo lang, ah.”Ngumiti si Zoey at niyakap siya. “Wala akong kasama na natutulog sa tabi, kaya gising agad ako.”“Ah,” ngumiti si Drexell. “Kung ganyan ka mang-akit, ano ba gusto mong gawin ko?”Tumitig si Zoey, ngumiti, at tiningnan siya. “Gusto ko lang malaman kung ano talaga ang nangyari… Bakit kayo nag-awa

“Saan ka pumunta, Zoey? At sino ‘yun?” tanong ni George sa kaibigan habang naupo sa harap niya, halatang naguguluhan.“Pinuntahan ko si Drexell. Ang kasama niya ay ang client niya,” sagot ni Zoey sabay kuha ng sushi. “Eh, bakit kayo nakatingin ng ganyan? Hindi ba kayo kakain?”“Eh pagkatapos nun, hinayaan mo lang ba si Drexell?” tanong ni George, halatang nagtataka.“Kasi kailangan niyang magtrabaho,” sagot ni Zoey nang simple.“Pero babae ‘yun na client, ‘di ba?”“Para kay Drexell, ang kliyente ay kliyente,” sagot ni Zoey nang may kumpiyansa. “At nandiyan si Lucas kasama niya.”“Ah, ganun ba,” sabi ni George, tumango at ngumiti bago muling kumuha ng sushi.Sa kabilang banda….“Matagal mo na bang ka-date si Zoey?” tanong ni Carrie sa lalaki habang naglalaro ng cellphone sa tabi niya.“Medyo matagal na,” sagot ni Drexell, bago napahinto at nagtanong, “Bakit, may problema ba?”“Wala naman, gusto ko lang siya. Ang cute kasi niya.”Tumango si Drexell sabay ngiti. “Ngayon, makikipag-meeting

Biglang pumasok si Zoey sa kwarto na kitang-kitang nagulat, tumingin siya kay Carrie na abala sa pag-aalaga at paglilinis ng sugat ni Drexell sa sofa.“Oh, Zoey!” bati ni Carrie habang nakangiti. “Nakakita kasi ako ng sugat ni Drex, kaya inasikaso ko na agad.” Tumingin siya kay Zoey at ngumiti nang bahagya. “Pasensya na ha, napauna ko sa iyo.”“Walang problema,” sagot ni Zoey, sabay ngiti rin nang bahagya. “Kumusta siya? Ngayon ko lang nalaman nung tinawagan ko si Lucas.” Palipad ang tingin ni Zoey kay Drexell, halatang nag-aalala.“Ayos lang ako. Halika rito,” ngumiti si Drexell bago tapikin ang kanyang tuhod, imbitasyon para umupo si Zoey. “Ngayon ba ay tapos ka na kaagad sa trabaho?”Lumapit si Zoey at umupo sa tuhod ni Drexell. “Hindi naman, pero nung nalaman ko, lumabas na rin ako agad.” Tumingin siya kay Drexell. “Masakit ba?”“Hindi naman,” ngumiti si Drexell at hinaplos ang kanyang tinig sa sentido ng pag-aalaga, sabay halik sa sentido ng ulo ni Zoey. “Ayos lang ako, wag kang m

“Drexell,” tawag ni Zoey sa nobyo na abala sa pagtingin ng mga plano. “Kumusta, ayos ba ang trabaho?”“Ayos naman,” sagot ni Drexell sabay ngiti. “Sasama ka ba sakin papuntang Batangas o sasabay ka kay Dean?”“Sasama ako sayo, Drexell. Si Dean baka nauna na rin kanina.”“May pasok ka ba bukas?” tanong muli ng binata.“Wala. Plano ko nga magpahinga muna. Sa makalawa kasi kailangan na nating pumunta sa dagat para sa photoshoot.” Sagot ni Zoey habang nakangiti.“Ang alam ko, trabaho ang punta natin, hindi bakasyon.” Nakangiting biro ni Drexell.“Eh di sabay na rin, trabaho na may kasamang bakasyon,” sagot ni Zoey na natatawa habang sabay yakap sa braso ng nobyo.“Hmm, tara na nga, uwi na tayo.”Tumango si Zoey at ngumiti bago sila magkasamang naglakad papunta sa sasakyan.“Pa-uwi na kayo?” bati ni Carrie habang nakangiti sa dalawa.“Mm. Ikaw, Carrie? Hindi ka pa uuwi?” tanong ni Drexell.“Pauwi na rin. Mauuna na ako.” Nakangiti pa itong nagpaalam bago tuluyang lumakad palayo.“Gusto mo ba