All Chapters of My Cruel Fiancé: Bound to A Miserable Love: Chapter 141 - Chapter 150

“Lagi mo na lang akong tinatakot,” irap ni Zoey sabay labas ng dila kay Drexell.“Subukan mo kaya kung gusto mong gumapang pababa sa kama,” nakangising sagot ni Drexell habang kinikindatan siya.“Umuwi ka na, inaantok na ako,” sabi ni Zoey bago siya bumagsak sa kama. “Paglabas mo, pakilock na rin ng pinto.” Tinakloban niya ang sarili ng kumot at humarap patalikod sa binata.Napalingon si Zoey nang marinig na may tumabi sa kanya. “Drexell, bumalik ka sa kwarto mo.”Biglang yumakap si Drexell mula sa likuran. “Sandali lang… miss na miss na kita.” Saka pa siya humalik sa pisngi ng dalaga.“Hindi puwede—”“Pag nakatulog ka na, lilipat ako sa kwarto ni Dean, promise. Sige na, pahiram ng kaunting yakap,” pakiusap ni Drexell, lalo pang hinigpitan ang yakap. “Sobrang namiss kita.”Bahagyang lumingon si Zoey, at saglit na nagtagpo ang kanilang mga mata.“Humiga ka na ulit, kung hindi, hindi ka makakatulog,” nakangiting sabi ni Drexell. “O baka naman… hindi ka na talaga gustong matulog?”“Ang ma

Si Zoey ay napailing at napangiti ng pagod. “Balik na tayo sa site, malapit na rin magsimula ang trabaho.”“Oo na, sipag mo kasi. Baka kailangan ka na naming gawing empleyado ng buwan,” biro ni Drexell na may halong pang-aasar.Makalipas ang ilang oras…Mayroong kumatok sa pinto…“Miss Zoey! Delikado, may problema tayo!”Nilingon ni Zoey ang isa niyang tauhan na halos madapa sa pagmamadali. “Ano’ng nangyari?”“Yung mga manggagawa nag-report, hindi pumasa sa standard ang halo ng semento. Pinabalik ko para ayusin pero ayaw nila, tapos ngayon tinawag na yung boss nila at nagwawala sa site.”Tumango si Zoey nang maunawaan ang sitwasyon. “Sige, ako na mismo kakausap. Samahan mo ako.”“Opo.” Tumango ang tauhan at naunang maglakad palabas.Sa mismong site…“Hindi ako papayag! Tawagin niyo yung engineer niyo ngayon din! Nasira ang materyales ko, kailangan niyong managot!” sigaw ng isang lalaki habang galit na galit.Lumapit si Zoey na may malamig na ekspresyon. “Ako ang engineer dito. Ako ang

“Ano ba, sinabi ko na sa’yo diba? Huwag mong gagalawin ang babae ko!” sigaw ni Drexell sabay harap sa lalaki, nanlilisik ang mata habang hinila si Zoey papunta sa likod niya. “Hindi mo ba talaga naiintindihan ang sinabi ko?”“Relax lang. Wala naman akong ginagawa. Gusto ko lang batiin kasi ang ganda ng girlfriend mo,” tugon ng lalaki na may halong ngisi at pang-aasar.“Ganon? Eh kung ayaw mong tumigil, ako mismo ang magpaparamdam sa’yo ng kapahamakan!” balik ni Drexell, mariing nakatitig sa kanya.“Grabe ka namang magbantay,” sagot ng lalaki, ngumiti pa. “Hindi naman ako ganoon kababa para saktan ang asawa ng sarili kong kuya.”“Ano raw? Kuya? Kalokohan! Wala akong kapatid! Ako lang ang anak ng mga magulang ko!” bulyaw ni Drexell, mariing binalik ang tingin.Nanigas ang panga ng lalaki, lalong tumalim ang mga mata. “Oo nga pala… kasi simula’t sapul, hindi mo naman ako tinuring na kapatid,” sagot niya, puno ng tampo at pait.“Kung alam mo na, mabuti. Kaya ngayon pa lang, lumayas ka na s

“Ano raw ang sinabi mo?” malamig na tanong ni Dean. “Sabi ko, ano ang sinabi mo!”“Shit,” bulong ni James habang kinakabahan na napatingin sa dalawang magkaibigang halos magbanggaan. Taliwas dito, nakaupo lang si Franco na nakangisi, nagbubuhos ng alak sa baso na para bang nanonood ng palabas.“Si Zoey ang asawa ko!” madiing sagot ni Drexell, diretso ang titig kay Dean. “Mahal ko si Zoey.” Mas hinigpitan pa niya ang yakap sa babae, habang tinitingnan ang mukhang inis na inis ni Zoey na nasa kanyang bisig.“Katulad mo? Magmamahal ng totoo sa kapatid ko?” malamig na balik ni Dean. “Kaya mo bang tumigil sa mga kalokohan mo para sa kanya?”“Mahal ko si Zoey,” tugon ni Drexell, matatag ang boses. “At siya lang ang minahal ko mula noon hanggang ngayon.”“Eh yung mga babaeng—”“Kung totoong kaibigan kita, alam mong hindi ko sineryoso kahit isa sa kanila!” pasingit na putol ni Drexell, malakas ang tinig at puno ng paninindigan. “Ano pa ba gusto mong marinig? Dahil ngayon, ang kailangan ko lang

“Hmm…” unti-unting nagising si Drexell kinaumagahan, dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata habang inaabot ang kamay, hinahanap ang dalagang niyakap niya kagabi. Bahagya siyang bumangon, saka kinuha ang tuwalya at itinali sa bewang bago lumabas ng kuwarto.“Zoey?” tawag niya habang nililinga ang paligid.“Nasa kusina ako, Drexell,” sagot ng dalaga.“Ano’ng ginagawa mo? Ang aga mo namang nagising,” tanong ni Drexell sabay lapit, at walang pasabing niyakap si Zoey mula sa likod.“Nagluto ako ng almusal,” tugon ni Zoey na may kasamang ngiti. “Sakto, katatapos ko lang.”“Buti naman, gutom na gutom na ako,” sabi ni Drexell sa tonong nang-aamo, sabay halik sa sentido ni Zoey. “Salamat, ha.”Ngumiti lang si Zoey at hinubad ang suot na apron. “Unahin mo nang dalhin ’yan sa mesa. Susunod na lang ako.”Tumango si Drexell at agad kinuha ang dalawang plato para ilabas sa hapag-kainan.Maya-maya, umupo si Zoey sa tapat niya at kinuha ang pitsel ng tubig para salinan siya. “Saan ka pupunta ngayon?