Semua Bab NINONG JONAS (SPG): Bab 31 - Bab 40

JONASHabang nagpho-photoshoot kami ay hindi ko maiwasang hindi mapatingin kay Cassandra. Kamukhang-kamukha siya ni Katrina lalo na noong nagsuot siya ng baro’t saya. Bumabalik sa akin ang mga ala-ala. Tandang-tanda ko pa noong mga panahon na si Katrina pa ang kasama ko dito sa Mansyon. Sikat siya sa eskwelahan dahil sa angking ganda niya. Matalino rin siya at gustong palaging sumasali sa mga play kapag may pagkakataon. Favorite subject niya ay Filipino dahil palagi siyang kinukuhang Maria Clara tuwing may play ng Noli Me Tangere and yes, Katrina is my childhood best friend. Lumaki siya dito sa Hacienda kasama ko. She was every guy's dream. Including me, ngunit naging masalimuot ang buhay niya dito sa Hacienda Del Riego at hindi ko man lang siya naipagtanggol. Hindi ko alam kung isa bang parusa o sumpa ang makasama ko si Cassandra dito sa Mansyon. HIndi ko alam kung binigyan ba ako ng Diyos ng isa pang pagkakataon upang maitama ko ang mga pagkakamali sa nakaraan pero isa lang ang al

CASSANDRA “Ayan, gagaling na yan, basta wag mo nalang kalimutan inumin ‘tong mga binili kong painkillers, okay?” paalala ko kay Bernard habang inaabot sa kanya yung supot ng gamot na binili ko. “Salamat po, Ma’am Cassandra.” “Cassy nalang. Siya nga pala, start ka na bukas ah, wag ka mag-alala kay Sir Jonas, ako ng bahala sa kanya.” “Ma’am sigurado ho ba kayo?” “Oo akong bahala basta pumasok ka bukas. Ako naman magte-train sayo eh.” “Sige po, Ma’am salamat po kahit mababang posisyon lang po talaga ayos na ako. Kailangang kailangan ko lang po kasi ngayon ng trabaho eh.” “Teka nga, ano bang nangyari? pwede mo ba akong kwentuhan kung bakit ganon ang reaksyon ni Sir Jonas ng makita ka niya?” “Hindi niya matanggap na may anak sa labas ang tatay niya kaya siya ganon. Lumaki ako na hindi ko nakilala ang tatay ko. Sinubukang ipaglaban ng nanay ko ang karapatan ko noon bilang isang Del Riego ngunit hindi raw ako kinilala ng tatay ko bagkus ay binayaran kami para manahimik. Namatay

CASSANDRA“Ninong, baka pwede na nating pag-usapan yung kay Bernard.” saad ko habang nakahiga kami ni Ninong sa kwarto at tanging kumot lang ang nakatakip sa aming dalawa. May nangyari na naman sa amin ni Ninong at hindi ko naman siya kayang pigilan dahil gusto ko rin. “Bakit mo ba gustong tulungan iyon? hayaan mo nga yung bastardong iyon.” “Ninong naman eh, wag mo nga siyang tawaging bastardo!” “Bakit? bastardo naman talaga siya eh! anak sa labas! bunga ng pagkakamali!” “Nakakainis ka naman eh! bakit naman ako? hindi mo naman ako ka-ano-ano tapos tinulungan mo ako, pinatira mo ako dito tapos binigyan mo pa ako ng trabaho edi mas lalo dapat siya dahil kapatid mo siya.” “Case, magkaibang sitwasyon iyon. Ibinilin ka sa akin ni Daniel.” “Hindi iyon magkaiba Ninong at saka… diba pumayag ka na?” “Bakit mo ba ginagawa ‘to? you're torturing me, Case. Ibinabalik mo yung dating sakit, yung tinik sa lalamunan ko na hindi maalis-alis.” “Kasi hindi ka marunong magpatawad. Matigas ‘yang p

CASSANDRA“Ninong, salamat dahil binigyan mo si Bernard ng chance! Ang saya-saya ko! Nakapag-enroll na siya!” masaya kong balita kay Ninong Jonas. Isang ordinaryong araw lang iyon para sa aming dalawa ngunit sobrang saya ko dahil mukhang magkakabati na si Ninong Jonas at si Bernard.“Case, tumawag sa akin si Bruce. Magsusukat na daw ng traje de boda para sa kasal natin.” simpleng saad ni Ninong ngunit biglang nilukob ng kaba ang kalooban ko. Inaalala ko pa rin si Giovanni. Alam na ng lahat ang nakatakdang kasal namin ni Ninong Jonas kaya sigurado akong nakarating na rin sa kanya ang balita. “Sige po, Ninong uhm, pwede po ba magtanong?”“What’s bothering you, Sweetheart? Bakit parang balisa ka?” tanong sa akin ni Ninong Jonas na lumapit at yumakap sa akin mula sa likod. Nakatayo ako sa harap ng bintana. Maganda at maaliwalas ang araw na iyon ngunit binabalot ako ng pangamba. “Si Mr. Zobel, Ninong, baka manggulo siya sa kasal natin.” “Hindi mangyayari iyon, akong bahala. Sisiguradu

CASSANDRANagtimpla si Ninong ng kape habang ako ay patuloy pa rin sa pag-gawa ko ng wedding vow ko. “Case, iwan mo muna yan, sama ka sa akin. I have an announcement to make.” utos ni Ninong sa akin kung kaya't ginawa ko naman iyon at sumama sa kanya. Lumabas kami ng opisina na hawak-hawak niya pa rin ang tasa ng kape niya na may kutsarita. Nasa cubicle na kami ng mga empleyado at kitang-kita na namin silang lahat. Itinuktok ni Ninong ang kutsarita niya sa tasa at gumawa iyon ng ingay upang mapukaw ang atensyon ng kanyang mga trabahador. “Everyone, I have an announcement to make.” saad niya. Nagsitayuan naman ang lahat ng empleyado sa kinauupuan nila at tumingin sa amin. “5 months ago I met this amazing woman again for the second time named Cassandra Ferrer. Anak siya ng namayapa kong kaibigan na si Daniel Ferrer and yes, she's staying with me and I gave her a job here and I’m also aware of the news that has been circulating on the media and here in the office na binabalak nga n