All Chapters of BEHIND HER MASK: THE WIFE I NEVER KNEW: Chapter 21 - Chapter 30

CHRISTINE REAL'S POVNakaupo ako sa kama, kasalukuyang nasa kalaliman ng pag-iisip, nang bigla akong makarinig ng katok sa pintuan.Patuloy pa rin ang paglagaslas ng tubig sa loob ng master’s bathroom. Nasa kalagitnaan pa siguro ng pagligo si Clyde.Hindi kami sabay naligo kanina dahil ako na rin ang umayaw. Baka magkailangan pa kami sa loob ng banyo. Ang ending, minadali ko na lang ang pagligo para makapagpalit na rin siya ng damit.Binuksan ko ang pintuan at tumambad sa akin ang nakabusangot na mukha ng pekeng Christine. Kita kong may hinahanap ang kanyang mga mata sa loob ng silid—malamang si Clyde.“Magkano ang kailangan mo para makaalis ka na rito?”Tumaas ang kilay ko. “Alam mong hindi pera ang kailangan ko, kundi ang pagkatao ko na kinuha mo.”“Ahhh…”Napakunot ang noo ko nang makaramdam siya ng sakit. Tila may kalaban sa loob ng utak niya. Nanlilisik ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Bahagya akong napaatras, pero sandali lang ‘yun—bumalik agad sa normal ang kanyang aura.

CHRISTINE REAL’S POVNaudlot ang lambingan namin ni Clyde nang marinig ang katok sa pintuan.Si Clyde ang nagbukas.“Dad?” tanong niyang may pagtataka.Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa. Nang makita ko sa mga mata ni Tito Clarence ang kagustuhang makausap ang anak niya nang pribado, agad akong lumabas ng silid.Hindi pa man ako nakakalayo nang marinig ko ang sinabi niya.“Anak, tumawag ang ninang Mylah mo—naaksidente si Kevin.”“What?!” Natakpan ko ang bibig ko dahil sa lakas ng pagkakabigkas ko. Hindi ko napigilan ang sarili ko. Nataranta akong bumalik kina Tito Clarence.“Tito, kumusta na si Kevin?” Halata sa boses kong nanginginig na naiiyak ako.Wala silang sagot. Pareho lang silang nakatingin sa akin, halatang nagtaka sa reaksyon ko.Doon ko lang naalala: Christine Real ang pagkakakilala nila sa akin.Pero hindi pwedeng wala akong balita kay Kevin. Baka nagsimula na ang impostor na sirain ang pamilya ko. Kailangan kong gamitin ang pagkakataong ito habang ako pa ang kilala ni

“Halika na. We need to go back.”Narinig kong wika ni Clydegunit hindi ako gumalaw sa inuupuan ko. Kasalukuyan kaming nasa loob pa rin ng ospital. “Gusto ko pang makita si Kevin.” Mahina kong sagot habang nagpapahid ng luha. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya ngayon sa akin. Magalit man siya, wala akong pakialam. Nag-alala ako sa kapatid ko.Nakita ko siyang nagkamot sa noo, tila namomroblema habang tinitingnan ako.“Paano mo siya makikita, nandoon si Tita Mylah. Ayaw ka nga niyang papasukin.”Muli na naman tumulo ang luha ko sa sinabi niya. Masakit kasi. Hindi ko alam bakit umabot ako sa puntong ito na hindi na ako magawang kilalanin ni Mommy. Hinawakan ko ang kamay ni Clyde. “Please help me, promise..kapag tinulungan mo akong makita si Kevin, lahat ng utos mo, gagawin ko.” Nakikiusap anng mga mata ko. Kahit ang lumuhod gusto ko nang gawin. Ramdam ko ang pinag-iwanan ng mundo.“Fvck!” narinig ko siyang nagmura. Hindi ko alam kung sa sinabi ko o dahil naiirita na siya sa akin.

CLYDE’S POV“Alam mo na pala ang totoo, bakit hinayaan mo ako na sumama sa states para makita si Kevin?”Biglang tanong ni Ms. Real habang nasa kalagitnaan kami ng biyahe pauwi.Sinulyapan ko siya bago muling itinuon ang atensyon sa pagda-drive.“Pinagbigyan lang kita, parang himatayin ka na kasi sa iyak.” Balewala kong sagot ngunit lihim pa rin pinagmamasdan ang reaksyon niya. “Kung sasabihin ko sa’yo ang totoo, maniniwala ka ba?”“Bakit naman hindi? Naniwala nga ako sa kasinungalingan mo.” Namula ang mukha niya sa sinabi ko. “Spill it.” Gusto ko pa rin marinig ang sasabihin niya. Maaring isa sa kanila ang nagsasabi ng totoo.“Actually, masaya ako na nagawa mo akong ipaglaban kay Mommy kahit hindi mo pa ako lubusang kilala. Nahihirapan akong paniwalain siya na ako ang totoong Christine Scott.”Hindi ako umimik kahit bahagya akong natigilan. Nagpatuloy lang ako sa pagdrive habang nakikinig sa kwento niya na may kasamang pagsinghot.“After ng graduation ko sa college, nakidnap ako. Ti

CLYDE’S POVNatigilan si Christine sa sinabi ko. Gusto ko siyang asarin. Kanina, hindi ko alam kung kanino ako mas maiinis. Kay Patopatin na laging bumabalik sa isipan ko kung paano siya nakangisi sa harap ni Christine, o sa sarili ko dahil hindi ko maipagsigawan dito sa opisina na asawa ko siya.Kanina lang, muntik ko nang maputol ang usapan nila. Inagaw ko pa ang calling card na ibibigay niya sana sa takot ko na baka magkaroon ng chance si Patopatin na dumiskarte sa kanya. Kung alam lang niya kung gaano kainit ang dugo ko kapag may ibang lalaking humihingi ng atensyon niya.“Basahin mo nang mabuti. I need your report before the day ends,” sabi ko, kaswal ang boses pero sa loob-loob ko, gusto kong dagdagan: "And stay here beside me while you do it." Gusto kong isatinig ngunit itinago ko na lang.Tumingala siya, may bahagyang ngiti sa labi. “Yes, Boss.”Boss. Again. I hate that word coming from her. “Do you really have to call me that?”“Bakit, mali ba?” May kunot sa noo niya pero may