Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

“Christine!”“Zariah,”Hiyang-hiya ako nang makita ang reaksyon ni Zariah habang nakatingin sa amin ni Clyde.Sorry hindi ko kasi alam na magtutukaan—este mag-ano—”“Zariah!” Pigil ni Clyde sa anumang sasabihin ng kapatid niya. “Hindi ka ba marunong kumatok Zariah? Alam mong silid ito ng mag-asawa,”Ramdam ko ang inis sa boses ni Clyde ngunit wala pa rin siyang balak na ibaba ako kahit anong pagpupumiglas..“Sorry Kuya.. Hindi ko naman kasi alam na mag-aano kayo,” Alam kong iba ang tinutukoy niya sa sitwasyon namin ni Clyde. “ISa pa nakaawang ang pintuan n’yo.” Dagdag niyang paliwanag.“Ano bang kailangan mo?” Halata ang pagkabagot sa mukha ni Clyde.“Gusto kong sunduin si Christine, napag-usapan namin kanina na sa kwarto ko siya matutulog.” May kasama pang blink blink ng eyes si Zariah. Gusto kong matawa sa puppy eyes niya.“No!” Buong sagot ni Clyde. May kasamang katigasan.PUmadyak si Zariah.. “Hmmmmpp, bakit naman? Noong isang araw pinayagan mo naman ako na katabi si Christine.

Matagal nang nakatulog si Zariah, ngunit hindi pa rin ako dalawin ng antok. Hindi ko alam kung ilang oras kami nagkwentuhan bago ko namalayan na nakatulog na pala siya. “Sorry, Zariah,” bulong ko sa hangin habang nakatingin sa kanya. Ramdam kong namiss niya ako, at ang dating gawi naming dalawa. Ngunit mas nangingibabaw ang sama ng loob sa puso ko. Habang nagkukuwento siya kanina, ilan lang doon ang pumapasok sa isipan ko. Dahil puno ang isipan ko ng mukha ni Clyde, kung paano niya ako tingnan ng malamig sa harap ng impostor. Para saan ang sinabi niya sa akin na magtiwala ako sa kanya? Gayung hindi niya ako magawang ipaglaban? Masyado ba akong umasa? Heto na naman, namamalisbis na naman ang luha ko sa gilid. Gusto kong makalanghap ng hangin, naninikip na ang dibdib ko.Bumangon ako. Plano kong lumabas at magpapahangin lang muna sa veranda. Gusto kong manood ng mga bituin, tila sa pamamagitan nito, magawa kong aliwin ang sarili.Napadapo ang tingin ko sa nakasarang pintuan ng silid ni

CLYDE’S POVNasa kalagitnaan kami ng biyahe nang mag-ring ang phone ko. Si Brando ang tumatawag. Habang nagmamaneho, ini-on ko ang car speaker phone mode upang marinig ang sasabihin niya.“Young Boss, hindi nga kayo nagkamali. Umalis siya.” bungad ni Brando.“Sundan mo,” agad kong utos bago ini-off ang speaker na nakakonekta sa aking phone. “Pwede bang malaman kung sino ang pinapasundan mo kay Brando?”Sinulyapan ko si Christine sabay ngiti. “Isang mahalaga ngunit walang kwentang tao.” Ginagap ko ang kamay niya. Hindi sa gusto ko siyang asarin ngunit naaddict na akong gawin ‘yon.“Ang lamig mo, kinakabahan ka ba?” tanong ko na may bahid ng pag-alala. Magkasunod siyang umiling. Ilang sandali pa’y nagsalita.“Pwede ba tayong bumalik na lang? K-Kinakabahan kasi ako,” pag-amin niya may bahid na parang nahihiya.Hininto ko sa tabi ng kalsada ang sasakyan at humarap sa kanya. Tiningnan ko siya sa mga mata. Mga matang hindi ko magawang tanggihan at natatagpuan ko na lang ang sarili kong napa

CLYDE’S POV“Christine!” Sigaw ko nang makita mula sa cctv footage na sumama siya sa lalaki na nakatayo habang nakatalikod sa labas ng gate. Hindi naging malinaw sa akin ang mukha ng lalaki. Siya ba ang lalaking kausap ng asawa niya sa phone? Pero bakit? Umigting ang panga ko na bumaba at nagtungo sa guardhouse malapit sa gate. Agad akong sinalubong ng head guard.“Simon!” galit kong tawag sa pangalan niya.“Boss,” Nagtataka ang kanyang mga mata ngunit halatang may bahid ng takot habang nakatingin sa akin.“Nakita mo ang asawa ko kanina, hindi ba!?” May katigasan ang tanong ko.“Y-yes, boss, pero—”“And yet, hinayaan mo siyang sumama sa lalaki!?” Pakiramdam ko sa headguard ko binunton lahat ng galit ko. Nakamot niya ang ulo.“A-akala ko kasi boss, kilala ni Ma’am Tine, kasi—”Hindi mo manlang inalam kung sino ang mga taong pumapasok o, lumalapit dito sa bahay!?” putol ko sa sinabi niya.“Sorry boss, hindi ko na—”Pak!Mabilis na umigkas ang kamay ko sa inis. Sinapak ko siya sa mukha

CHRISTINE’S POV“Ayun siya! Habulin nyo!”Napalingon ako nang marinig ang boses ng matanda. Mas lalo kung binilisan ang pagtakbo bago pa nila ako mahuli. Kung dati sa mga pelikula ko lang ito napapanood, ngayon nangyari na rin sa akin. Hindi ko alam kung anong ginawa ko noon bakit ko nararanasan ito ngayon. “Clyde, help me,” Nagdadasal ako habang tumatakbo na walang direksyon. Panay na rin ang lingon ko para makita kung patuloy pa rin sila sa paghahabol sa akin. Lalong naghalo ang takot at kaba sa aking dibdib nang makitang malapit na nila akong abutan. “Tigil!”Naririnig ko ang kanilang sigaw ngunit hindi ako tumigil. Nakaramdam na ako ng pagod lalo pa at parang paakyat ng bundok ang tinatahak ko ngayon. Madilim na rin ang paligid. Hindi ko alam kung saan ang tamang lagusan para makalabas sa kagubatan na ito. Sadya ngang tinawag na hidden valley, kapag nasa loob ka, mahihirapan kang lumabas.Bang!“Tigil!” sigaw ng lalaki habang patuloy sa paghahabol sa akin. Kahit nanghihina na a