Lahat ng Kabanata ng แพ้รักคนใจร้าย: Kabanata 11 - Kabanata 20

บทที่ 10. เจอกันอีกครั้งบทที่ 10. เจอกันอีกครั้งมิรินกัดปากอย่างใช้ความคิด เมื่อชุดที่เธอสวมใส่อยู่ ไม่ต่างจากแก้ผ้าเดินเลยสักนิด หากพ่อของเธอรู้ คงรู้สึกไม่พอใจแน่ ๆ แต่ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว เธอขอลองดูสักตั้ง มิรินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอีกครั้งเพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนจะเดินออกไป ช่างหน้าช่างผม ต่างมองเธอเป็นสายตาเดียวกัน มิรินในตอนนี้ช่างต่างกับตอนเดินเข้ามาครั้งแรกเสียจริง หน้าอกคัพซีที่แทบจะโพล่พ้นเนื้อผ้าบวกกับสะโพกงอนงามเผยความขาวเนียน ทำเอาผู้คนต่างมองเธอตาลุกวาว"รินขอชุดคลุมหน่อยได้ไหมคะ"มิรินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเขินอาย ก่อนที่บรู๊คตี้จะได้สติแล้ววิ่งไปหยิบชุดคลุมให้เธอมิรินนั่งรอให้แสงพระอาทิตย์ขึ้นก่อนจะถึงเวลาเริ่มถ่าย เนื้อตัวเธอสั่นเทิ้มราวกับลูกนก เธอพยายามรวบรวมสมาธิเพื่อที่จะทำงานออกมาได้ดี"..." บรื้น...กรี๊ดดด ถึงสักที เสียงรถสปอร์ตคันหรูเปิดประทุนในยามเช้าตรู่ เพื่อรับบรรยากาศยามเช้าของริมทะเล มาร์ตินจอดทันทีก่อนที่เพื่อนจะวิ่งลงทะเลด้วยความดีใจ นานแค่ไหนแล้ว ที่พวกเขานั้น ไม่ได้มาเที่ยวด้วยกันแบบนี้ นานะและไวน์ วิ่งลงทะเลทันที ก่อนจะตามด้วยเจเลอร์และเฌอเบลล์

บทที่ 12. ปล่อยตัวปล่อยใจ"สวย...สวยมาก""อ๊ะ! ตะ...ติน~~อื้ม!!"มิรินสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อนิ้วแกร่งค่อย ๆ แหวกว่ายกลีบกุหลาบที่ปิดสนิทออกจากกัน มาร์ตินมองภาพตรงหน้าด้วยความพอใจ เมื่อหญิงสาวยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน"อื้อ...ติน...อย่าทำแบบนั้น มันสกปรกนะ"มิรินเอ่ยถามขึ้น เมื่อชายหนุ่มค่อย ๆ ซุกไซ้ใบหน้าเข้าหาร่องสวาทของเธอพร้อมกับสอดลิ้นร้อน ลงบนรอยแยกของร่องสวาทสีหวาน เรียวลิ้นสากตวัดหยอกเย้ากับร่องสวาทสลับกับดูดกลืนติ่งกระสันอย่างเอาแต่ใจ โดยไม่สนใจเสียงครางระงมแทบขาดใจของหญิงสาว"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! ติน...รินไม่ไหวแล้ว...ตินน อื้อ!"มิรินเอ่ยห้ามขึ้น เมื่อเธอเริ่มรู้สึกแปลก เรียวขาสวยจิกเกร็งด้วยความเสียวซ่าน เมื่อชายหนุ่มละเลงเข้าออกร่องสวาทอย่างถี่รัว ทำเอามิรินกระตุกเกร็งถี่ ๆ และปลดปล่อยสายธารน้ำรักออกมา"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! แค่ก! แค่ก!"มิรินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เมื่อชายหนุ่มผละใบหน้าออกและปล่อยให้ร่องสวาทของเธอผลิตน้ำออกมาจำนวนมากแก่นกายใหญ่ ชักรูดแก่นกายสองถามทีเพื่อเตรียมความพร้อม ก่อนจะจ่อแก่นกายให้ไปที่ร่องสวาท"ติน...ตินถุงยาง"มิรินเอ่ยขึ้น ก่อนหันใบหน้าไปที

บทที่ 14. เหตุผลของคนหายไป@กรุงเทพมหานครมาร์ตินจัดการจ้างนักสืบเก่ง ๆ และดัง ๆ นักสิบคนก่อนจะรับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากนักสืบ ที่พ่อเขานั้นแนะนำมา"ครอบครัวคุณมิริน แยกทางกันเพราะว่าท่านทรงยศมีเมียน้อยครับ ธุรกิจล้มละลายเมื่อหลายปีก่อน ทำให้ท่านเสียใจมาก และเล่นการพนันอย่างหนัก ทำให้ติดหนี้เจ้าของบ่อนที่เป็นมาเฟียอิตาลีชื่อคาร์นครับ"มาร์ตินนั่งจ้องมองรูปภาพมากมายบนโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อตัวเอง โดยมี วัลลพ พ่อของเขานั่งฟังอยู่ด้วย"มาเฟียเจ้าหนี้ ต้องการตัวคุณมิรินไปเป็นนางบำเรอ เพื่อแลกกับเงินที่ยืมไปครับ แต่คุณมิรินไม่ยอม จึงใช้รถตัวเองและกระเป๋าแบรนด์เนมชดใช้แทนครับ"มาร์ตินกำหมัดในมือแน่น เมื่อได้ฟังเรื่องราวร้าย ๆ ที่ผ่านมาของมิริน คือคงเป็นเหตุที่เธอโกหกเพื่อน ๆ ว่ารถของเธอเข้าอู่ แต่ที่จริงแล้ว เธอเอามันไปใช้หนี้ให้พ่อตัวเอง"เหมือนว่าท่านทรงยศจะมีหนี้นอกระบบด้วยนะครับ เพราะมักจะมีนักเลงเข้าไปซ้อมถึงในบ้าน ทำให้ท่านทรงยศและคุณมิรินบาดเจ็บอยู่บ่อย ๆ เหมือนทั้งคู่จะทนไม่ไหว จึงตัดสินใจขายบ้านหลังนั้นให้ธนาคาร แต่ดูรายชื่อการซื้อขายแล้วกลับเป็น คุณคาร์น เควิน คาร์น มาเฟียเจ

บทที่ 16. เพื่อน"ยัยริน..!"นานะเอ่ยเรียกเพื่อนสนิทขึ้น ก่อนจะเดินไปควงแขนเธอเบา ๆ"คือ พวกเราจะไปเที่ยวกันต่ออะ ไปด้วยกันนะ เราไม่ได้เที่ยวด้วยนานมากแล้ว""ใช่ริน ไปด้วยกันนะ ฉันมีเรื่องที่เล่าให้แกฟังเยอะเลย"มิรินยังคงจ้องหน้าเพื่อน ๆ ด้วยความรู้สึกอึดอัด แม้ทุกคนจะพยายามทำกับเธอเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว"ไปผับไอ้เจ ฉันเลี้ยงเองค่า"นานะ ลากหญิงสาวไปที่รถของตัวเองทันที ก่อนจะขับออกมาจากห้าง โดยมีสายตาของเฌอเบลล์จับจ้องทั้งสองอย่างไม่วางตาใช้เวลาเพียงไม่นาน ทุกคนก็มาถึงผับเจเลอร์ มิรินเดินย่างกรายเข้าไปในผับด้วยชุดเดรสสั้นสีทองประดับด้วยกลิตเตอร์บางเปิดแผ่นหลังจนถึงสะโพก ทำเอามาร์ตินจับจ้องมองการแต่งกายของเธอด้วยความไม่พอใจมิรินเดินไปข้าง ๆ ไวน์ เหมือนสมัยที่ยังเรียนมหา’ลัย ก่อนที่ทุกคนจะขำออกมา รวมถึงเจเลอร์ ที่รับรู้เรื่องราวในคืนนั้นของมิริน และมาร์ติน"ติน วันนี้สนุกมากเลยเนอะ"เฌอเบลล์พยายามเอ่ยชวนมาร์ตินพูดคุย แต่ชายหนุ่มกลับเงียบและจ้องมองหญิงสาวตรงข้ามอย่างไม่วางตา ทำให้มิรินรู้สึกประหม่าเมื่อถูกจับจ้องเป็นเวลานานเฌอเบลล์รู้สึกไม่พอใจที

บทที่ 18. คนหื่นมิรินรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะรู้สึกหนักที่บริเวณเอวคอดของตัวเอง และรับรู้ได้ทันทีว่าเป็นแขนของชายหนุ่มที่รังแกเธอตลอดทั้งคืน มิรินค่อย ๆ แกะเรียวแขนชายหนุ่มออกช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้น ทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเธอ จึงกระชากเรียวแขนให้เธอนอนลงอย่างเดิม พร้อมกับคร่อมร่างบางเอาไม่ให้ถอยหนี" ตินปล่อยฉันนะ"" จะไปไหน""จะกลับแล้ว"" ไม่ให้กลับ"" นี่อย่ามายุ่งได้ไหม ปล่อยจะกลับบ้าน"" ดื้อจังวะ เอาอีกสักรอบดีไหม"" นี่ อย่าเลยนะ ถ้าทำแบบนั้นอีก ฉันจะโกรธนายจริง ๆ ด้วย"" ทำไมไม่แทนตัวเองว่าริน เหมือนเวลาโดนเอาล่ะ แบบนั้นน่ารักกว่านะ""ปล่อยนะ""อื้ออ....ตินนน"มาร์ตินฝังริมฝีปากเข้าหาหญิงสาว ก่อนที่มิรินจะเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะทำอะไรเลยเถิดอย่างที่พูดไว้ในตอนแรก"ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว""...." อื้อ...อิน...!!มาร์ตินประกบริมฝีปากแนบชิดหญิงสาวทันที ก่อนจะค่อย ๆ ผละริมฝีปากออก"มาร์ติน!"มิรินเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่ม ก่อนจะจ้องด้วยแววตาคาดโทษ"บอกให้แทนตัวเองใหม่ ถ้าแทนตัวเองว่า ฉัน อีก ไม่จบแค่จูบแน่"มิริน เม้ม