All Chapters of แพ้รักคนใจร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

หลายวันผ่านไป..มิราไม่ได้รับสายจากผู้ชายคนนั้นอีกเลย ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนบอกเธอเองว่าทันทีที่รถซ่อมเสร็จแล้วจะติดต่อกลับมาหาเธอมิราตัดสินใจให้แก้มบุ๋มพาไปที่อู่รถทันที ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงอู่ซ่อมรถ"ที่นี่แน่นะมิ""แน่สิ มันมีชื่อในนามบัตร""โอเคงั้นลงไปกัน"แก้มบุ๋มและมิราเดินลงด้วยท่าทีงง ๆ ก่อนจะเดินไปที่รถของเธอ มิราเดินย่างกรายเข้าไปหาชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงรถของเธอก่อนจะเอ่ยถาม"ขอโทษนะคะ พอดีว่าฉันเป็นเจ้าของรถคันนี้ ไม่ทราบว่ารู้จักคุณครินไหมคะ พอดีเขาเป็นคนแนะนำให้ฉันเอารถมาซ่อมที่นี่ แต่ว่าเขาหายไปหลายวันแล้ว""อ่อครับ ไอ้ครินเป็นเพื่อนของผมเอง""เขาหายไปไหนคะ""ไอ้ครินประสบอุบัติเหตุตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ""ห๊ะ!"มิราสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ"อุบัติเหตุเหรอคะ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลไหนคะ แล้วเกิดขึ้นเมื่อไหร่""ก็วันเดียวกันกับที่เอารถมาที่อู่"คำตอบที่ได้รับทำเอามิรารู้สึกแปลก ๆ เธออยากไปเยี่ยมชายหนุ่มคนนั้น ทว่าเจ้าของอู่กลับไม่ยอมบอกข้อมูลใด ๆ ให้เธอแม้แต่น้อย มิราขับรถกลับด้วยความมึนงง เมื่อเจ้าของอู่แสดงท่าทีเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลาใช้เวล

9.มิราสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมก่อนจะขอตัวกลับทันที เพราะหากอยู่ที่นี่นานกว่านี้ เธออาจจะไม่ปลอดภัยหลังจากที่มิรากลับไป เควินก็เรียกลูกน้องคนสนิทเข้ามาในห้องทันที"เอาไงดีครับนาย""ไปป่วนที่บริษัท แล้วก็ให้เงินเพิ่ม"เควินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนจะลูบไล้ริมฝีปากตัวเองเบา ๆ การที่ให้เงินทรงยศเพิ่มก็เหมือนกับการตกเหยื่อเพราะมาเฟียหนุ่มนั้นรู้อยู่แล้ว ว่าผีพนันอย่างทรงยศคงไม่มีปัญญาหาเงินมาคืน การกระทำของเขามันไม่ต่างจากอัฐยายซื้อขนมยาย แล้วทีนี้มิราจะได้รู้ว่ามาเฟียหนุ่มเพียงต้องการจะปราบพยศเธอก็เท่านั้น"แล้วเธอจะได้รู้มิราว่าเธอควรมาอ้อนวอนฉันแทนการมีแผนการแบบนั้น"มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นก่อนจะจ้องมองรถของเธอที่กำลังขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็วมิราไม่กล้าเล่าเรื่องราวเหตุการ์ณต่าง ๆ ที่เธอต้องเจอมาเพราะกลัวว่าแม่และน้องจะไม่สบายใจ เธอเก็บมันไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยและทำเหมือนว่าเธอไม่ได้รู้อะไรมาเลย"กลับมาแล้วค่า"มิราเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนจะเห็นคนเป็นแม่นั่งอยู่คนเดียวภายในห้องรับแขก มิราเดินไปหาแม่ของเธอก่อนจะแกล้งถามแม่ของเธอเกี่ยวกับบริษัท เพราะว่าเธอเองก็เร

@บริษัทของทรงยศมิราและพ่อของเธอเดินย่างกรายเข้ามาในบริษัทท่ามกลางสายตาของพนักงานจำนวนมากมิรารู้สึกแปลกไปถึงสายตาที่พนักงานมองมาทุกคนดูไม่สดใสและยิ้มแย้มเหมือนที่เจอเธอทุกครั้ง เธอเก็บความสงสัยเอาไว้ภายในใจก่อนจะเดินตามร่างพ่อเธอเข้าไปในห้อง"มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณพ่อทำไมคุณพ่อถึงไปเล่นการพนันและเล่นเสียขนาดนั้น"เมื่อมาถึงมิราก็เปิดประเด็นทันที ทรงยศที่ไม่มีทางเลือกจึงเอ่ยตอบลูกสาวไปตามความจริง ทว่าไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด"พ่อแค่เครียดกับงานก็เลยไปหาอะไรเล่นคลายเครียด แต่ว่าพ่อดันถลำลึกเกินไปทำให้ติดหนี้ พ่อขอโทษนะลูก"มิราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เธอพยายามเข้าใจว่าพ่อของเธอคงเครียดกับงานเพราะหลายวันมานี้พ่อเธอทำงานหนักมากจนแทบไม่กลับบ้านเลย"พ่อสัญญาว่าพ่อจะเลิก อย่าบอกแม่กับน้องนะลูก""ค่ะ หนูสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับแม่กับน้อง แต่พ่อก็ต้องสัญญาว่าจะเลิกเล่นเหมือนกัน""พ่อสัญญา"หลังจากเคลียร์กับพ่อเรียบร้อยมิราก็กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมตามปกติต่างกันแค่ว่า มีคนคอยติดตามตลอด หลังจากที่เธอกลับจากปาร์ตี้ เธอมักจะเห็นแม่ของเธอแอบมาร้องไห้อยู่ตลอด และช่วงหลัง ๆ ก็บ่อยขึ้นมาก

"คุณเป็นคนใช้หนี้ให้พ่อของฉันเหรอ"มิราเปิดประเด็นทันทีก่อนที่ชายหนุ่มจะกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับตอบเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ"ใช่"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้าง ๆ ใบหูของหญิงสาวก่อนจะยกแก้วไวน์ให้เธอขึ้นดื่มพร้อมกับลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธอ มิราดื่มไวน์แก้วเดียวกับมาเฟียหนุ่มอย่างไร้ท่าทีรังเกียจมิรามองมือแกร่งที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธอก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากและถามชายหนุ่มออกไปตามตรง"ที่ทำไปทั้งหมดเพราะแค่อยากนอนกับฉันแค่นั้นเหรอ"ใบหน้าคมคายซุกไซ้ใบหน้าเข้าหาซอกคอหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา"อยากได้มากกว่านั้นถ้าคุณยอม"เควินเอ่ยเกิดขึ้นตามความต้องการของตัวเอง ทว่าเขากลับไม่ได้อยากนอนกับเธอเพียงชั่วข้ามคืนแต่เค้าต้องการเธอมาเป็นนางบำเรอไปตลอด"คนรวย ๆ อย่างคุณไม่น่าจะขาดแคลนผู้หญิง ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้""เพราะว่าคุณพิเศษกว่าคนอื่น"มิรารู้สึกขนลุกซู่ ใจเจ้ากรรมกระหน่ำเต้นอย่างหนัก เมื่อมือแกร่งค่อย ๆ สอดเข้าไปใต้กระโปรงตัวสั้นของเธออย่างแผ่วเบา แพนตี้ตัวจิ๋วค่อย ๆ ถูกแหวกออกข้าง ก่อนที่มิราจะได้สติแล้วปัดมือชายหนุ่มออกห่าง"มันเป็นครั้งแรกขอ

มิราและแม่ของเธอขับรถออกมาจากบ้านทั้งน้ำตาความรู้สึกมากมายตีกันในหัววุ่นวาย มิราไม่รู้ว่าเธอเลือกทางเดินที่ถูกไหมแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการรักษาความรู้สึกของแม่เธออีกแล้วและเมื่อไหร่ที่เธอพร้อมเธอจะกลับมารับน้องสาวของเธอแน่นอน ตลอดการเดินทางไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ จากแม่ของเธอ มีเวลานั่งมองแม่เธอ ทำให้ตลอดทางตั้งแต่ก้าวออกจากบ้านใช้เวลาเพียงไม่นานเธอก็มาถึงมิลานประเทศอิตาลี มิราได้ให้เพื่อนของเธอเตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแล้วจึงไม่ยากต่อการใช้ชีวิตที่นี่ "ขอบคุณพี่เมลลี่มาก ๆ เลยนะคะที่ช่วยเป็นธุระให้"มิราเอ่ยขอบคุณรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทก่อนจะส่งยิ้มบาง ๆ ให้เธอ แม่ของเธอเดินย่างกรายเข้าไปในบ้านราวกับคนไร้วิญญาณเธอรู้เหตุผลที่แม่เธอเป็นอย่างนี้ แม่เธอไม่ได้อาลัยอาวรณ์พ่อของเธอเลยสักนิด แต่เป็นเพราะว่าเป็นห่วงมิรินน้องสาวของเธอที่ไม่ยอมมาด้วยวันเวลาผ่านไปนานพอสมควร แต่ว่าแม่เธอยังคงเศร้าอยู่อย่างนั้นไม่ต่างไปจากเดิม มิราพยายามออกไปหางานทำ อยู่ ๆ เมลลี่ก็ชวนเธอไปเป็นนางแบบมิราเห็นว่าน่าสนใจและได้เงินเยอะจึงตอบตกลง โดยมียุวดีเพื่อนของเธอแนะนำมา มิราถูกพาไปให้ผู้ใหญ่ดูตัวหลายต่อ