All Chapters of แพ้รักคนใจร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

"ขอโทษอีกครั้งนะครับ วันหลังผมจะดูแลภรรยาของผมให้ดีกว่านี้"มิราหันขวับมองใบหน้าชายหนุ่มทันที ก่อนจะคิดในใจว่าชายหนุ่มคนนี้ต้องการอะไรกันแน่ ทำไมถึงบอกคนอื่นว่าเธอคือภรรยาของเขาทั้งที่มันไม่ใช่เลยสักนิดหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เควินก็เดินจูงมือหญิงสาวมาที่รถของตัวเองทันที สร้างความมึนงงให้หญิงสาวมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะสะบัดมือชายหนุ่มออกห่าง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพ่อของเธอสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้ ผู้ชายอันตรายคนนี้"คุณพูดไปแบบนั้นได้ไง ฉันไม่ใช่เมียคุณนะ"มาเฟียหนุ่มยังคงเงียบและยื่นมือหมายจับที่ข้อมือหญิงสาวอีกครั้ง ทว่ามิรากลับขืนตัวหลบ ทว่าช้ากว่าชายหนุ่มที่กระชากร่างเธอเข้ากับแผงอกซะก่อน กลิ่นน้ำหอมราคาแพง เธอจำมันได้มันคือกลิ่นเดียวกันในคืนนั้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มมีท่าทีพยศ มาเฟียหนุ่มจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา บริเวณใบหูของเธอ“ผมไม่ทำอะไรคุณในรถหรอกครับ ผมแค่จะไปส่งคุณก็เท่านั้น”เควินเอ่ยขึ้นก่อนจะตวัดสายตาไปรถมิราที่สภาพพังยับเยิน และไม่น่าไปต่อได้“ขอบคุณที่ช่วยเจราจาให้ แต่ฉันโทรให้เพื่อนมารับแล้ว” มิราเลือกที่จะโกหกออกไป“เอางั้นเหรอครับ”“ค่ะ”เมื

"คุณต้องการอะไร คุณก็พูดมาตรง ๆ เถอะ พ่อเป็นหนี้คุณใช่ไหม แล้วคุณส่งคนไปสะกดรอยตามฉันทำไม"มิรารัวคำถามใส่ชายหนุ่มตามความสงสัยทันที ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว เธอขอถามสิ่งที่คาใจมาตลอดหลายวันหน่อยเถอะ ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับตอบคำถามเธอด้วยท่ายียวนกวนประสาท ทำเอามิรินเริ่มไม่สบอารมณ์ในคำตอบนั้นมากไปกว่าเดิม"จะให้ตอบคำถามไหนก่อนดี"เควินเอ่ยขึ้นก่อนจะพุ่งตัวประชิดร่างหญิงสาวทันทีก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา ที่ทำเอาคนฟังขนลุกซู่ไปทั่วร่าง"จริงๆ ผมก็อยากจะอยู่คุยกับคุณทั้งวันนะ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้มีคุยงานสำคัญ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรที่น่าตื่นเต้น ผมอาจจะยกเลิกคุยงานเพื่อคุณได้"มิราเริ่มมีท่าทีประหม่าเล็กน้อยกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่ชายหนุ่มมองมา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอแพ้ให้กับความหล่อเหลาเอาการของคนตรงหน้า แต่ก็ยังคงนิ่งไม่ต่างจากเดิม ใจเจ้ากรรมกระหน่ำเต้นอย่างหนัก เมื่อใบหน้าคมคายเริ่มเข้ามาประชิดพวงแก้มของเธออย่างแผ่วเบาความใกล้ชิดทำให้เธอเผลอสบตากับคนตรงหน้า ใบหน้าคมคายราวกับเทพบุตรหรือรูปปั้นได้อย่างชัดเจนมากกว่าตอนอยู่ที่ผับครั้งแรก สันกรามที่เด่นเป็นกรอบชัดได้รูป บวกกับขนตาเรียงยาวและดวงตาสีนิล

มิราเห็นพ่อของเธอเดินย่างกรายเข้าไปบ่อนขนาดใหญ่ สมองสั่งการให้เธอตามพ่อเธอทว่าการ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าบ่อนไม่ยอมให้เธอเข้าไป ความผิดหวังประเดประดังเข้ามาในสมอง"พ่อไม่ได้ติดหนี้เพราะการพนันหรอกใช่ไหม"มิราพยายามหาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อปลอบโยนสิ่งที่เจอตรงหน้า"ให้หนูเข้าไปเถอะ"มิราเอ่ยขอร้องการ์ดทั้งสองคน หยาดน้ำตาเอ่อล้นออกมาเป็นทางยาว การ์ดทั้งสองมองหน้ากันอย่างไม่มีทางเลือก แต่เขาให้หญิงสาวเข้าไปไม่ได้จริง ๆ เพราะที่นี่คือบ่อนวีไอพี เฉพาะสมาชิกเท่านั้นที่จะเข้าไปได้มิรายังคงเดินไปมาอยู่หน้าบ่อนไม่ยอมไปไหนก่อนที่จะใช้จังหวะที่ทั้งสองคนเผลอพุ่งเข้าไป แต่กลับถูกกระชากร่างเอาไว้ก่อน"ปล่อยหนูเถอะ หนูจะไปหาพ่อ"มิราพยายามอ้อนวอนคนตรงหน้าก่อนจะร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก"ปล่อยเธอ..."เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะจ้องมองใบหน้าหญิงสาว การ์ดทั้งสองคนต่างก้มหน้างุด"ต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยนะครับที่เสียมารยาท""ฉันแค่จะเข้าไปหาพ่อ""ผมชาคริสต์ครับ เป็นเจ้าของที่นี่ ผมจะพาคุณเข้าไปเอง"ชายหนุ่มผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นมือเข้าไปจับมือหญิงสาว มิราเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในบ่อนอย่างว่าง่าย มิราแอบยืน

หลายวันผ่านไป...มิรายังใช้ชีวิตอยู่กับแม่ของเธอคอยปลอบโยนแม่ของเธออยู่ตลอดเพราะเธอรู้ดีว่าในช่วงเวลาแบบนี้แม่ของเธอคงต้องการกำลังใจ"มิอย่าบอกเรื่องนี้กับน้องนะลูก น้องยังต้องตั้งใจเรียน แม่ไม่อยากให้น้องไม่สบายใจ"เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นทั้งน้ำตา ก่อนจะสวมกอดคนเป็นลูกด้วยความเจ็บปวดที่สามีที่รักทรยศหลักหลังด้วยการไปมีเมียน้อย"ค่ะ หนูสัญญาจะไม่บอกน้อง"มิราเอ่ยขึ้นก่อนจะให้คำสัญญากับคนเป็นแม่ มิรินยังเด็กเกินกว่าจะรับเรื่องพวกนี้ได้เช้าต่อมา...มิรินขับรถออกไปด้วยท่าทีเร่งรีบ เป็นจังหวะเดียวกันกับเจ้าหนี้ของพ่อเธอขับรถเข้ามาในบ้านพอดี มิรินคิดว่าอาจจะเป็นเพื่อน ๆ ของพี่สาวเธอจึงไม่ได้สนใจ"รถใครคะแม่"มิราเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีมึนงงก่อนจะจ้องรถยนต์คันหรูที่กำลังขับเคลื่อนเข้ามาจำนวนมาก"มิมานี่ลูก พวกนี้เป็นพวกเจ้าหนี้ของพ่อ"เสียงแม่เอ่ยขึ้นทำเอามิราอึ้งไปทันที ก่อนจะมีชายฉกรรจ์นับสิบคนมาเอ่ยถามถึงพ่อของเธอ"ไอ้ทรงยศมันอยู่ที่ไหน!"ชายหนุ่มร่างกำยำตวาดเสียงดังลั่น พร้อมกับค้ำเอวโชว์ปืนที่เอว สร้างความหวาดกลัวให้หญิงสาวเป็นอย่างมาก"พะ...พ่อฉันไม่อยู่ที่นี่ เขาไปอยู่กับเ

มิราเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีสบายใจกว่าปกติแต่เมื่อนึกถึงขนาดแก่นกายใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าก็ทำให้หัวใจเต้นแรงแทบกระเด็นออกมา และงงว่ามันเข้าไปอยู่ในโพรงปากของเธอได้ยังไงทั้งที่ใหญ่มากขนาดนั้น แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าฟิน ๆ ของชายหนุ่มก็ทำให้หัวใจกระหน่ำเต้นอย่างหนัก มิรารู้สึกโล่งอกที่พ่อของเธอนั้นติดหนี้มาเฟียหนุ่มแค่คนเดียว ทว่าในขณะที่เธอกำลังคิดอะไรต่าง ๆ นานาด้วยความอารมณ์ดี แต่ก็ต้องแปรเปลี่ยนในทันทีเนื่องจากเสียงของพ่อกับแม่ทะเลาะกันดังตึกก้องไปทั่วบ้าน "คุณอย่าเอาเงินนี่ไปนะ มันเป็นเงินฉุกเฉินของลูก ๆ""ผมแค่ยืมไปทำทุนก่อน เอามานี่""ไม่! ออกไป พวกแกออกไปจากบ้านฉัน ออกไป""คุณอย่าบังคับให้ผมต้องทำร้ายคุณเลยนะ""ออกไป กรี๊ด!!"เสียงแม่ของเธอกรีดร้องราวกับคนเสียสติ เมื่อได้ยินคำพูดข่มขู่ของสามี มิรารีบวิ่งขึ้นไปในห้องทันทีเมื่อเสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ ทันทีที่เธอเข้าไปเธอก็พบกับ ของแพรพรรณเมียน้อยของพ่อยืนมองด้วยท่าทีสะใจ ก่อนจะเห็นแม่ของเธอร่ำไห้อยู่เนื่องจากพ่อของเธอจะเอาเงินเก็บในตู้เซฟที่เก็บร่วมกันมาไปใช้หนี้ทั้งหมด ซึ่งแม่เธอไม่ยอมแน่ ๆ เพราะเงินนี้เก็บมาด้วยกัน มิราโ