Lahat ng Kabanata ng King of Engineering ตื้อรักราชาแห่งวิศวะ : Kabanata 21 - Kabanata 30

ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาาเสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง บรรยากาศที่ดีรวมถึงเสียงเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานของพวกเพื่อนๆรวมถึงรุ่นพี่บางคนวันนี้คณะวิศวะของเราก็ได้เดินทางมาเที่ยวที่ทะเล และเราก็มาถึงกันในช่วงบ่ายของวันนี้ เราทั้งหมดจะพักผ่อนกันที่นี่ โดยเราจะอยู่ที่นี่กันสองคืนสามวันนั่นเอง และกิจกรรมก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย วันนี้คือให้พวกเราพักผ่อนกันไปก่อน ส่วนพรุ่งนี้ก็จะเป็นกิจกรรมที่สานสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องนั่นเองฉันนั่งมองผู้คนที่กำลังสนุกสนานอย่างมีความสุข นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้มาเที่ยวอะไรแบบนี้"ชะนีไปเล่นน้ำกันเถอะ!""ไม่อ่ะ ขี้เกียจ" ฉันบอกออกไป เพราะมันร้อนน่ะสิก็เลยไม่อยากไปเล่น รอตอนเย็นก่อนดีกว่าค่อยมาเล่น คิคิคิ"เหอะ! งั้นฉันไปเล่นก่อนนะ พอดีว่าจีนี่เห็นผู้ที่หมายตาแล้วล่ะ""พี่คิน""รู้ดี""ฮ่าฮ่าฮ่า" ฉันรู้อยู่แล้วน่า"ไม่ไปจริง? แกดูผู้สิ ดูซิกแพคนั่นสิ" ยัยตุ๊ดจีนี่พูดพลางกลืนน้ำลายไปด้วย"ไม่จ้าา ^_^""เหอะ! คงสู้พี่ซีไนน์ของแกไม่ได้หรอกสินะ""แน่นอน ^_^" ฉันตอบอย่างมั่นใจก่อนที่จะนึกถึงคืนวันนั้นอีกครั้ง >_แกไม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆเหรอนานา" ฉันถามนานาที่นั่งข้างฉั

ฉันมองหน้านานานิ่ง แต่ก็พยายามจะขยับถอยออกห่างร่างบางตรงหน้าไปเรื่อยๆ"แกมีเรื่องอะไรจะบอกฉันกันแน่""ถ้าฉันไม่ใช่แบบที่เธอคิด""......?"".......""พูดอะไรของแกนานา""ถ้าฉันไม่ใช่แบบที่เธอคิด...เธอจะรับได้มั้ยเค้กเนย""หมายความว่ายังไง?" ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นานาพูดออกมาเลยสักนิด ยัยนี่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่หมับ!มือบางของนานาลูบใบหน้าฉันไปอย่างแผ่วเบา"แกทำให้ฉันกลัวนะนานา" ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นขึ้น ก่อนที่จะสบัดบหน้าของตัวเองออกจนมือบางของนานาหลุดออกไป"ไม่ต้องกลัวหรอกน่าที่รัก :-)""นานา""เธออยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบรุ่นพี่""......""เหตุผลที่ฉันเคยบอกกับเธอไป มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ เพราะนั่นมันเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวเอง คิคิคิ""ฉันว่าเราไว้ค่อยคุยกันดีกว่ามั้ย ^_^" ฉันพูดออกไปเพราะไม่อยากจะรู้ความจริงที่ว่านั้นเเล้วต่างหากล่ะ เพราะกลัวยังไงล่ะ ยิ่งคนตรงหน้าของฉันเป็นแบบนี้เเล้วด้วย..."เมื่อไหร่ล่ะ? ตอนไหนล่ะ? เวลาไหนล่ะ?""......""เพราะทุกครั้งข้างกายของเธอก็จะมีรุ่นพี่นั่นอยู่ตลอด"".......""ทั้งๆที่มันจะต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ?เค้กเนย""แก...""อยากรู้ใช่ม

ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาาซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาา......................."เฮ้อออ จะมาตกทำไมเวลานี้เนี่ย!" ฉันบ่นขึ้นทันทีเมื่อฝนตกลงมาในขณะที่ฉันกำลังจะไปมอ ฉันยืนอยู่หน้าคอนโดตัวเองด้วยความหงุดหงิดบรื้นนน...เอี๊ดดดรถยนต์คันหรูเข้ามาจอดเทียบหน้าคอนโดของฉัน นั่นทำให้ฉันต้องแปลกใจอย่างมากเลยว่าเค้ามาที่นี่ทำไม เพราะฉันจำได้ดีว่ารถคันนี้เป็นของพี่ซีไนน์น่ะสิและฉันทายผิดที่ไหนล่ะ ก็เพราะว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังเดินมาทางฉันพร้อมกับถือร่ม"พี่ซไนน์...""มารับไปเรียน"" >___ยัยบ๊องเอ๊ย""อย่ามาว่าเค้กแบบนี้สิค

"อย่าเข้ามานะ! ปล่อยฉันนะ!""เค้ก""ไม่ๆๆๆ ม่ายยย""เค้กเนย"พรึ่บ!ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีด้วยความหวาดกลัวและตอนนี้คนตรงหน้าของฉันก็เป็นคนที่ฉันไม่คิดว่าเค้าจะอยู่กับฉันในเวลานี้หมับ!"พี่คะ ฮือออ" ฉันเด้งตัวขึ้นมากอดร่างสูงทันที เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ยังฉายขึ้นมาในหัวฉันอยู่เลย ฉันร้องไห้ทันทีที่เห็นหน้าพี่ซีไนน์และกอดเค้าไม่ยอมปล่อย"ฮือออ ฮึก!""ไม่ร้องนะ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว""ฮึก ฮือออ มันจะทำเค้ก มันจะข่มขืนเค้ก ฮือออ" ยิ่งฉันคิดฉันก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น ฮือออ"มันยังไม่ได้ทำอะไรเรา""ฮึก จริงเหรอคะ""อืม พี่ไปถึงก่อน""ฮือออ ขอบคุณมากค่ะ" พี่ซีไนน์ลูบศีรษะฉันอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบฉัน"ฮึก พี่มาได้ยังไงคะ""ตามเธอมา"".......?""ทำไมไม่ให้พี่มาส่ง รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงเธอแค่ไหน""ขอโทษค่ะ" ฉันเสียงอ่อนลงทันที"ทีหลังอย่าออกมาคนเดียวแบบนี้อีก เพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปพี่จะทำยังไง""......""เข้าใจใช่มั้ยเค้กเนย""ค่ะ"จุ๊บ!พรึ่บ!"นอนได้แล้วนี่ก็ดึกมากแล้ว""แต่ว่า...นานา..."".......""นานาโทรมาหาเค้กแล้วก็ร้องไห้ด้วยนะคะ เค้กเป็นห่วงเพื่อนมากเลยค่ะพี่ซีไนน์" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเป็น

แกร๊ก!ฉันเปิดประตูห้องตัวเอง ใช่แล้วล่ะฉันกลับมาที่คอนโดตัวเองโดยมีพี่ซีไนน์อุ้มฉันขึ้นมาเลยล่ะ ฉันบอกรุ่นพี่เเล้วว่าเดินเองได้ แต่เพราะว่าเค้าเป็นห่วงมากแล้วกลัวว่าแผลมันจะอักเสบพี่ซีไนน์ก็เลยอุ้มฉันมายังไงล่ะ พี่เจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าคอนโดต่างมองมาที่ฉัน ฉันทำได้แค่ก้มหน้ายังไงล่ะ ก็มันอายนี่นา....ฉันกลับมาเพราะต้องเอางานต่างๆที่ต้องส่งอาจารย์ที่มอ เพราะมันเป็นงานที่สำคัญมากและของใช้บางส่วนโดยฉันตัดสินใจว่าจะไปอยู่กับพี่ซีไนน์ก่อนชั่วคราวอ่ะนะ ถึงแม้ว่าพี่เค้าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันก็เกรงใจนี่นาพรึ่บ!"อยู่ตรงไหนพี่จะไปเอามาให้""ไม่ต้องค่ะ เดี่ยวเค้กไปเอาเอง พี่นั่งเถอะค่ะ ^_^""อยู่ไหน""ในห้องนอนค่ะ ตรงโต๊ะหนังสือ""ก็แค่นี้""......"ฉันมองรอบๆห้องของตัวเอง ตอนนี้พวกเศษแก้วก็ยังคงกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นเลยรวมถึงเลือดของฉันที่หยดที่พื้นอีก เห็นแล้วรู้สึกเวียนหัวจัง"หึ ทำกันขนาดนี้เลยเหรอ ยัยบ้าเอ๊ย""พี่ซีไนน์ว่าอะไรนะคะ" ด้วยความที่พี่ซีไนน์พูดเสียงเบาทำไมฉันได้ยินไม่ชัดจึงถามเค้าออกไป"ไปกันเถอะ ส่วนนั่นพี่จะให้คนเข้ามาทำให้เอง""เอ๋..." ฉันที่เห็นพี่ซีไนน์เดินออกมาพร้อมกับ