King of Engineering ตื้อรักราชาแห่งวิศวะ

ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาา

ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาา

เสียงสายฝนเทกระหน่ำลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดโดยที่ฉันกับเพื่อนไม่สามารถออกไปข้างนอกได้เลย

"เห้อออ...มาตกอะไรตอนนี้เนี่ย" ฉันบ่นออกมาเพราะตอนนี้ตัวเองกำลังจะไปโรงรถ แต่ฝนกลับตกลงมาซะก่อน ก็เลยติดอยู่ในห้องสมุดของคณะอยู่อย่างนี้

"เพราะแกคนเดียวเลยยัยเค้กเนย"

"เพราะพวกแกสองคนนั่นเเหละ อยากจะมาอ่านหนังสือทำไมเวลานี้ก็ไม่รู้" ฉันบ่นเพื่อนสนิทของตัวเองทั้งสองคนที่ลากฉันมาที่ห้องสมุด โดยที่ยัยพวกนั้นให้เหตุผลว่าอยากมาอ่านหนังสือเพราะพรุ่งนี้สอบ เชื่อตายล่ะ...

"แล้วแกตามมาทำไมยะ"

"ฉันก็เเค่..."

"แค่อะไร..." ดูยัยตุ๊ดนี่ทำหน้าเข้าสิ เหอะ!

"พวกแกก็รู้ไม่ใช่เหรอ" ทำเป็นถามอยู่ได้

"เหอะ! ชะนีแกก็บ้าผู้เหมือนกันนั่นเเหละ"

"ไอ้จีน!"

"จีนี่ยะ!"

"จะเรียกไอ้จีน จะทำไม...แบร่ๆๆ"

ฉันล้อเลียนไอ้จีนหรือชื่อในวงการของมันคือ จีนี่ มันเป็นเพื่อนคนที่สองของฉันในรั้วมหาลัยที่เข้ามาทักฉันด้วยเหตุผลที่ว่า มันบอกว่าฉันขี้เหร่และถ้ามีฉันเป็นเพื่อนมันจะได้เด่น บ้ามากเลยเหตุผลของมัน ที่จริงฉันออกจะน่ารัก เหอะ! และฉันกับมันก็มักจะแหย่กันอย่างนี้เป็นประจำ แต่เราก็รักกันมากถึงเพิ่งจะสนิทกันก็เถอะ

"ที่นี่ห้องสมุด พวกแกช่วยเงียบด้วย"

"......."

ฉันกับยัยจีนี่จึงหันไปมองหน้าเพื่อนอีกคนของฉัน ยัยนี่เป็นเพื่อนตั้งเเต่เด็กของฉัน เพราะเราอยู่บ้านข้างกัน นานา เป็นผู้หญิงที่เงียบมาก แต่เธอจะพูดมากเมื่ออยู่กับคนที่สนิทจริงๆ ยัยนี่เป็นคนที่สวยมากเลยล่ะ มีเเต่คนชอบแถมยังสูงอีกต่างหาก ฉันแอบอิจฉาเบาๆเลยล่ะ

ส่วนฉันมีชื่อว่า เค้กเนยค่ะ เรียกสั้นๆว่าเค้กก็ได้เนยก็ดี ฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนที่สดใส ร่าเริงเเละเป็นคนมองโลกในเเง่ดี จริงๆนะ คิคิคิ ฉัเป็นคนต่างจังหวัด แต่เพราะอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆเลยขอคุณพ่อคุณแม่มาเรียนที่กรุงเทพ ตอนเเรกท่านก็ไม่ยอมทีเดียว พอเจอลูกอ้อนเค้กเนยไปหน่อยเท่านั้นล่ะค่ะ ฉันก็เลยได้มาเรียนที่นี่ แต่ต้องอยู่คอนโดเดียวกับนานา ท่านถึงจะยอม คิดว่าฉันจะปฏิเสธหรือไง ^_^

เราทั้งสามเรียนคณะเดียวกันอีกด้วยนั่นคือคณะวิศวะ มหาลัย Z นั่นเอง ที่ฉันตัดสินใจเลือกก็เพราะว่าพี่ชายก็เรียนวิศวะเเล้วอีกอย่างฉันคิดว่ามันเท่ห์ เลยตัดสินใจสอบจนติดที่มอนี้ ตอนนี้พวกฉันก็อยู่ปี 2 แล้ว กว่าฉันจะขึ้นปี2 มันช่างยากเย็นเเสนสาหัสอะไรเช่นนี้ ดีนะที่ได้นานาช่วย ไม่งั้นฉันแย่แน่ เห้อออ เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนละกันนะคะ....

"งั้นเราไปนั่งกันตรงนั่นเถอะ >_<" ฉันบอกเพื่อนทั้งสองเเล้วเดินนำไปโดยที่ไม่ได้รอพวกนั้นเลย

"เหอะ! ชะนีน้อยเอ๊ย!"

พรึ่บ!

ฉันไม่ได้สนใจเสียงยัยจีนี่เลยสักนิด ก่อนที่ตัวเองจะหยิบหนังสือออกมาเปิดอ่านที่โต๊ะ

"ทำไมถึงได้น่าสนใจอย่างนี้เนี่ย ^_^"

"......" ทั้งสองคนมองหน้าฉันอย่างงงๆ

"ทำไมถึงเท่ห์เเบบนี้นะ ^_^"

"หนังสือ?" นานาถามฉันพลางยิ้มบางๆ

"เปล่า...พี่ซีไนน์ต่างหากล่ะ ^_^"

"เห้อออ/เห้อออ" อะไรกันยัยเพื่อนบ้านี่

"แกคิดว่ายัยเค้กมันจะอ่านหนังสือเหรอยะนานา ไม่มีทาง!"

"อีตุ๊ดนี่!"

เรื่องที่ยัยจีนี่พูดมันก็ถูกอยู่หรอก ถูกมากเลยเเหละที่ฉันตามสองคนนี้มาห้องสมุดก็เพราะว่ารุ่นพี่ซีไนน์อยู่ที่นี่ไงล่ะ แล้วโต๊ะที่ฉันเลือกก็อยู่ตรงข้ามกับรุ่นพี่นี่เเหละ คิคิคิ...

"ถ้าจะมองขนาดนั้น เอาหนังสืออกเถอะยะ"

"......"

"เห็นเเล้วน่ารำคาญ!"

"ถ้าฉันเอาออกเค้าก็รู้สิว่าฉันแอบมอง"

พี่ซีไนน์ที่ฉันพูดถึง เป็นรุ่นพี่ของฉันเองพี่เค้าอยู่คณะวิศวะเหมือนกับฉันเเล้วอีกอย่างคือเราอยู่เอกเดียวกันด้วยอ่ะ คิดดูสิ นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ ฉันแอบชอบพี่เค้าตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เจอหน้ากันเลยเเหละ ผู้ชายอะไรทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์แถมยังฉลาดอีกต่างหาก นี่สิที่จะเป็นผู้ชายของฉันในอนาคต >_<

"นี่แกเป็นเอามากไปนะยัยเค้ก แค่พี่เค้าช่วยแกเเค่นี้ถึงกับชอบเลยเหรอยะ!"

"อื้มม ^_^"

"เค้าแค่ช่วยแกที่ล้มเอง เพราะว่าเค้าอยู่ใกล้แกที่สุดนี่นะ"

"อื้มม ^_^" นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันตกหลุมรักเค้าทันที เพราะพี่เค้าช่วยฉันตอนที่รับน้องแล้วฉันโดนชนเกือบล้มลงพื้น ดีนะที่รุ่นพี่ช่วยฉันไว้ทัน ไม่งั้นคงล้มหน้าทิ่มไปแล้ว >_<

"บ้ามากกก"

"ก็ฉันชอบเค้านี่นา ผิดด้วยเหรอยะ"

"......." ทำไมยัยสองคนนี้ถึงมองหน้าฉันแบบนั้นกันล่ะ มันผิดด้วยหรือไงที่ชอบคนที่เค้าช่วยเราตอนล้มอ่ะ เหอะ!

"ทำไมไม่ไปบอกชอบเลยล่ะ" อยู่ๆยัยนานาที่นั่งเงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมา นั่นทำให้ฉันถึงกับนั่งคิดเลยทีเดียว

"ยัยนาแกไม่น่าไปเปิดทางให้มันเลยนะ แกก็รู้เรื่องของพี่ซีไนน์ดี รายนั้นน่ะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนหรอกนะ"

"......."

"อีกทั้งรุ่นพี่ยังเป็นคนดังของมอเราด้วย ไหนจะฉายา ราชาเเห่งวิศวะนั่นอีก"

"นั่นสิ"

"ไหนจะเรื่องความเย็นชา ความนิ่งแบบสุดๆนั่นอีก แล้วยัง..."

"พอๆๆหยุดเลยยัยจีนี่"

"บอกเลยยาก!"

"แง่ง!"

ฉันนั่งคิดกับคำพูดที่ยัยจีนี่พูดมา ทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริงหมดเลย ฉันก้เป็นเเค่ผู้หญิงธรรมดาๆตัวเล็กๆน่าถนุถนอมคนหนึ่ง เเต่เค้านี่เป็นถึงราชาวิศวะ คนดังของมหาลัยเลยนะ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชาอีก เห้อออ เค้กเนยคิดเเล้วก็เศร้า...

"แกพูดแบบนี้ฉันไปไม่เป็นเลยนะ"

"......"

"แต่ถึงยังไงฉันก็จะพยายามก็เเล้วกัน ^_^"

"แกจะเอาจริง?"

"เกืิอบสองปีเเล้วนะที่ฉันได้เเต่แอบชอบพี่เค้า"

"......"

"เอาล่ะ...ฉันจะลองดูนะเพื่อนๆ ^_^"

"เอาใจช่วยนะ"

"ขอบคุณมากเพื่อนรัก ^_^"

ฉันเเอบมองเป้าหมายผ่านหนังสือที่เเอบยกขึ้นมาบังหน้า แล้วอมยิ้มบางๆ ไม่รู้ว่าทำไมนานวันไปถึงได้ชอบรุ่นพี่ขนาดนี้ เอาล่ะฉันจะพยายามก็เเล้วกัน เตรียมรับมือเค้กเนยได้เลยนะคะ...รุ่นพี่ซีไนน์ ^_^

❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

📍เป็นยังไงกันบ้างคะ ส่งต่อจาก(รุ่นพ่อรุ่นแม่-เซน+ปลายฟ้า)กลายเป็นรุ่นลูกงับ 

อย่าลืมคอมเมนต์💟

👍 กดไลท์กันด้วยน๊า

ฝากติดตามกันด้วยน๊าา

เลิฟยูค๊าา💜💛