All Chapters of กุหลาบสีน้ำเงิน : Chapter 31 - Chapter 40

“ดีค่ะที่เบลยังเป็นที่สนใจของคุณกลางอยู่” กลางกอดเธอแน่นขึ้น และมือก็พัลวันพันตูเข้าไปในเสื้อตัวใหม่ของเธออีกแล้ว บราถูกดึงลงมาใต้ราวอกมือเย็นเฉียบก็บีบเคล้นอกอวบอึ๋มที่อุ่นพอจะให้มือที่เย็นอุ่นสบาย            “อุ่นกำลังดีมาก...ทำไมมองแบบนั้น” พวกเขาสลับกันกระซิบคุยโต้ตอบกัน “อยากถูกเอาแล้วเหรอ” เบลไม่ได้ตอบแต่เธอกลับขยับสะโพกดูเหมือนว่าเธอสนุกกับจังหวะของเพลงแต่แท้จริงแล้วเธอกำลังเอาคืนเขาที่ปลุกอารมณ์ของเธอให้ลุกฮืออยากเสร็จสมขึ้นสวรรค์เข้าสู่จุดสุดยอด แต่เขาก็เหมือนแกล้งให้เธอแค่เสียวและเกิดอารมณ์อยากแต่ก็ไม่ยอมให้สำเร็จ นี่เขากำลังทำอะไรกับเธอกันแน่             “ดีมาก สาวน้อยของฉัน” ไม่ใช่แค่เขาที่เสียวจนอยากกระแทกเธออย่างหนัก เธอเองก็ร้อนวูบวาบอยากตอดเขาให้หมดแรงหลับไหลแนบอกซึ่งกันและกันเช่นกัน            “ไหนบอกว่าอยากมาดื่มไงคะ&rdqu

“พี่กินได้เบลก็กินได้ค่ะ” เสือยิ้มและยื่นมือข้างที่ม้วนกระดาษส่งให้เธอ “ให้เบลเดามั้ยคะว่า ไม่ว่าเบลจะหยิบอันไหนมันก็คือคำตอบที่ใช่” เสือส่ายหน้า เบลยิ้มและหยิบขึ้นมาอันหนึ่ง เสือบอกให้เธอเปิดดู “ปิ้งย่าง” เสือเลิกคิ้วและยิ้ม เขาผายมือบอกให้เธอนำไป            และทั้งสองก็มาถึงห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก “หาทิศทางของตัวเองเจอหรือยัง?”            “นั่นแหละปัญหาละคะ” เบลชอบการออกแบบแต่เธอยังหาจุดแตกต่างจุดเด่นของตัวเองยังไม่เจอ ส่วนพี่เสือเขาไม่ใช่เก้งไม่กวาง แต่เป็นผู้ชายแท้ๆ การ์เม้นท์คือธุรกิจของครอบครัวเขา เหตุผลที่เขาเลือกเรียนเอกด้านนี้นั่นก็เพราะว่าพี่เสืออยากจะเข้าใจงานออกแบบเพื่อไปรับช่วงต่อธุรกิจของที่บ้าน            “พี่เสือ เบลขอแวะซื้อสมุดวาดภาพแป็บหนึ่ง” เสือเดินตามเบลเข้าไปในร้านเครื่องเขียน เธอหยิบสมุดวาดภ

“เขาจะเป็นคนขอจบกับเธอ...เบล” เสียงของช่อผกาดังตามหลัง    เบลมา เบลหันกลับไปและยิ้มให้กับช่อผกา สำหรับเบล จบก็จบสิ แบกไว้มันก็เหนื่อย เธอพร้อมเผชิญความจริง            “เบล” แต่เสียงเรียกนั่นทำให้เบลที่ก้าวห่างช่อผกาไปไม่กี่ก้าวต้องหยุดและหันมา พี่เสือช่างมาได้ในเวลาที่ไม่ต้องการจริงๆ  เบลเดินไปหาพี่เสือและชวนเขาเข้าไปในตึกเรียน            ปิ้ง! [ฉันรออยู่] ข้อความจากคุณกลาง เบลปิดโทรศัพท์และตั้งใจเรียนตัดเรื่องของคุณกลางทิ้งไปชั่วขณะ            ในวันนี้เมื่อหมดคาบการเรียนเบลเลือกที่จะนั่งรถเมล์...ก็ไม่รู้สินะ เธอก็แค่...นี่เธองอนเขาอย่างงั้นเหรอ เธอมีสิทธิ์ด้วยอย่างงั้นเหรอ เบลยิ้มเยาะตัวเอง และเธอก็มาถึงในที่สุดอย่างเชื่องช้า            ช้าก็ช้าแล้วเบลก็ไม่ใส่ใจ เพราะงานของเธอไม่ได้ตอกบัตรเข

หนึ่งคือเรื่องระหว่างเธอกับแม่ สองคือเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับคู่รัก ผู้ชาย...            “นั่นไม่ใช่ปัญหา อย่าให้มันต้องเป็นปัญหาเลยเบล เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”            หมับ! เบลถูกเขาคว้าไว้เมื่อเธอกำลังจะผละจากไป เพราะเบลคิดว่าป่วยการที่จะต้องพูดกันต่อ “อย่าทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ” เบลมองบนอย่างเหลือเชื่อ “ฉันจะให้เธอเพิ่มอีกหนึ่งหมื่น” เบลหันมามองเขา ตอนนี้เธออยากจะตบหน้าเขาและตบๆ ระบายความรู้สึกของเธอเหลือเกิน ทำไมทำไมเขาถึงไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาเองกำลังจะทำร้ายผู้หญิงที่เขาต้องการจะให้มาเป็นแม่ของลูกของเขา เธออยากจะอ้าปากบอกเขาจริงๆ แต่ถ้าเธอแบบนั้น มันจะไม่ดีต่อตัวเธอด้วยเช่นกัน            เขาย้ำเธอเรื่องข้อเสนอของเขาแต่มันไม่ครอบคลุมไปถึงว่าถ้าหญิงคนรักของเขามาเสนอเธอจะต้องเอาข้อเสนอนั้นมาต่อรองกับเขาได้เช่นกัน      &nbs

[ขอบคุณค่ะ] เบลส่งข้อความกลับเป็นครั้งแรก [หายโกรธแล้วนะ] กลางตอบกลับมาทันที เบลซาบซึ้งใจอย่างมาก ช่วงเวลานี้เธอขอลืมว่าเธอเป็นแค่อะไรสำหรับเขา มันได้ใช่มั้ย เธอไม่ผิดใช่มั้ย...แน่นอนว่าไม่ผิดเพราะถ้าจะผิดมันก็ผิดตั้งแต่แรกแล้วไปแล้ว เบลจึงส่งสติ๊กเกอร์พยักหน้าไปให้เขา จากที่ไม่เคยมีสิทธิ์โกรธ น้อยใจ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายหยิบยื่นให้เอง เธอก็จะคว้าไว้อย่างภาคภูมิใจ เบลลากกระเป๋าของตัวเองไปยังตู้เสื้อผ้า ซึ่งมีกระเป๋าของคุณกลางที่ถูกส่งมาด้วยแล้ววางเรียงไว้ เบลจัดการเก็บเสื้อผ้าของเธอและคุณกลางเข้าตู้ แต่เธอมีอาการเหมือนเด็กติดของเล่นที่ยังทำการบ้านไม่เสร็จเพราะเธอคอยแต่จะหันไปมองจุดสำหรับเบลอยู่ร่ำไป “ยายเบล เธอต้องทำงานของเธอให้เสร็จก่อน” เบลเตือนตัวเอง เพราะคุณกลางสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ ความสะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นสิ่งที่คุณกลางชื่นชอบ แต่ตัวเขานะเหรอชอบทำรกสุดๆ เมื่อตู้เสื้อผ้าถูกจัดถูกแยกอย่างเป็นสัดส่วน เบลก็มองไปที่เตียง ทั้งห้องมีแค่เตียงใหญ่เพียงเตียงเดียว คุณกลางไม่ถือตัวที่จะนอนร่วมเตียงกับลูกจ้างอย่างเธอ พรึ่บ! เ