All Chapters of กุหลาบสีน้ำเงิน : Chapter 41 - Chapter 50

ฮาฮาฮา และคุณกลางผู้เงียบขรึมของเบลก็หัวเราะออกมา และเขาก็ยอมหยุดจังหวะบ้าคลั่งนั่นลง เฮ่อ เฮ่อ เบลหอบหายใจไอ้เสียวมันก็เสียวอยู่แต่ที่เขาทำไม่เหมือนกับการเล่นเซ็กส์เลย            กลางโน้มตัวลงและกวัดแกว่งลิ้นที่หู ขนอ่อนตามร่างบางลุกชัน ขึ้นมาทันที โอ้วว...และเธอก็เผลอตอดรัดเขาจนเขาครางออกมา “สาวน้อย” เสียงเขาแหบพร่า นั่นไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่าบอกให้เธอเตรียมเสียว ตั่บตั่บ และเขาก็บรรลุในสิ่งที่ต้องการ ซึ่งเธอก็สุขสมและซบอยู่ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง “ฉันเห็นงานออกแบบของเบลแล้วนะ”            “คุณกลางชอบมั้ยคะ” เมื่อถามแล้วเบลก็เงียบและความเงียบก็เกิดขึ้นอยู่นานเกินความจำเป็น ซึ่งเบลเริ่มใจไม่ดี            “ฉันชอบมันนะ” ผลุ๊บ เบลเงยหน้ามองเขาและยิ้ม “ว่าแต่จะตัดเย็บเองเลยเหรอ” เบลพยักหน้าเร็วๆ และเบลก็ซุกหน้าลงบนแผ่นอกเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอ

คราวนี้เบลไม่แค่เอ่ยเธอออกแรงผลักเขาด้วย  ชู่วววว “เบล เบล...” กลางปลอบและจับข้อมือเบลมารวบไว้ กลางรู้ว่าเบลแค่กลัวกับประสบการณ์ใหม่ที่ได้รับ “ยังไงฉันก็ต้องเอาเบลอยู่ดี” กลางบอกต่อเสียงราบเรียบด้วยความสั่นพร่าอย่างอดทนเมื่อช่องทางหลังของเบลกำลังบีบตอดรัดเขาหนักขึ้นทุกที            เบลหยุดการดิ้นรนทันที เธอเหมือนได้สติเพราะอย่างไรแล้วเธอก็หนีเขาไม่พ้น มันก็แค่เจ็บเธอทนหน่อยไม่ได้เชียวหรือ และเธอมีทางเลือกอื่นได้ด้วยหรือ เมื่อได้คำตอบให้กับตัวเอง ดวงตาหยาดพราวไปด้วยน้ำก็มองสบตาเขา เบลยิ้มและดึงเขาเข้ามาจูบ            กลางหัวใจพองโต เขาจูบตอบเบลอย่่างหนักหน่วงและเปลี่ยนจากฝ่ายตามเป็นฝ่ายนำ สะโพกสอบเริ่มขยับอย่างช้าๆ เขาไปอย่างช้า ปลายลิ้นลากไล้ตวัดไปยังหู หัวใจเบลบีบรัดด้วยความเสียว แม้จะแฝงความเจ็บปวดแต่เขาก็ช่วยระบายมันด้วยหันเหเธอด้วยความเสียว และตอนนี้ไม่ใช่เพียงต้นกำเนิดที่ใบหู ช่วงล่างที่ถูกเสียดสีทิ่มแทงเข้าๆออกๆ ความเจ็บปวดเ

ใครก็ตามที่รู้เรื่องนี้คงว่าเธอโง่ เธออ่อนแอ เธอสติไม่ดีแน่ๆ ที่ยอมก้มหน้ารับผิดในสิ่งที่ตนไม่ได้ทำ ชีวิตจริงมันก็ต้องเป็นแบบนี้ เพราะถ้าให้พูดกันและคิดกันอย่างยุติธรรม เธอทำอะไรผิดเพราะคุณกลางยังโสดในทางกฎหมาย การที่เขากับเธอตกลงรู้จักกันแบบนี้ไม่ได้ผิดต่อใคร เบลซุกหน้ากับเข่าทั้งสองข้าง เธอร้องไห้ ไม่ได้ร้องเพราะสำนึกผิด แต่ร้องเพราะน้อยใจต่อโชคชะตาของเธอ ถ้าเขาเชื่อคำพูดของเธอ แค่เขาถาม เธอก็จะตอบความจริง “ก่อนทำ ทำไมไม่คิดถึงคำพูดของฉัน เบลแค่เธอบอกมาฉันยินดีจ่าย...ได้ยินมั้ยว่าฉันยินดีจ่าย” เบลตัวสั่นไม่กล้าผงกหัวขึ้นมาจากการซุกอยู่ที่เข่าทั้งสองข้างแม้กลางจะเสียงดังมากแค่ไหน นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีอารมณ์รุนแรงกับเธอด้วยเสียงดังขนาดนี้ ‘ทำไมเขาไม่ถาม’ เบลคิดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา ‘ว่าเกิดอะไรขึ้น’ เบลคิดอยู่ในใจแท้ๆแต่น้ำตาไหลอาบแก้มห้ามไว้ไม่อยู่ ‘ทำไมเขาไม่บอกให้เธอเล่าหรือแก้ตัวอะไรก็ได้’ เพราะถ้าเป็นแบบเหล่านี้ เธอยังมีความหวังอยู่บ้าน ใช่แล้วเธอเป็นได้แค่โสเภณีที่อยู่และรู้จักเขาแค่สองเดือนเท่านั้น จะไปเทียบอะไรกับเพื่อนเขาและคนรักของเขา

“เบล อยากกลับบ้าน เบลอยากเลิก เบลขอลาออก” “เรื่องนี้เบลต้องคุยกับคุณกลาง” “คุณแป้งช่วยเบลได้มั้ยคะ” ไม่ต้องมากความ คุณแป้งแม้ไม่รู้ รายละเอียดแต่ก็พอเข้าใจสถานการณ์ได้ “เบล นอกจากตัวเบลเองแล้ว ฉันหรือใครก็ไม่สามารถช่วยเบลจากคุณกลางได้ ถ้าเบลเบื่อเขาแล้ว เบลต้องอดทนจนกว่าเขาจะเบื่อเบลและปล่อยเบลออกมาเอง...รออย่างอดทน” เบลน้ำตาไหล “เขาไม่ให้เบลออกไปเรียน” เบลบอกคุณแป้งทั้งน้ำตา เสียงถอนหายใจจากปลายสายดังออกมา “เหตุการณ์ร้ายแรงมากเลยเหรอ” เบลไม่มีทางเลือกจึงยอมเล่าทุกอย่างให้คุณแป้งฟัง และคุณแป้งก็ถอนหายใจอย่างหนักใจอีกครั้ง “เบล ฉันเชื่อเบล แต่นอกจากฉันแล้วใครจะเชื่อเธออีก แม้แต่คุณกลาง ให้ฉันเดาเธอไม่ได้เล่าให้เขาฟังใช่มั้ย” “เขาไม่ถามเบล เขาตัดสินเบลไปแล้ว เขาเชื่อเพื่อนของเขา” “เบล ถ้าคุณกลางปล่อยเบลแล้ว ฉันจะดูแลเบลต่อเอง ก็แค่เสียเวลาไปหนึ่งปี เบลก็สอบเข้าเรียนใหม่ ฉันจะช่วยเธอทุกอย่าง ข้อแม้เดียวคือห้ามให้คุณกลางเสื่อมเสียโดยเด็ดขาด...เข้าใจมั้ย” เบลน้ำตาไหลพราก เธอไม่ได้จะต่อสู้กับ

“ไม่ละค่ะ ลูกโป่งมีความสุขแล้ว” เธอพูดและโอบกอดเขา เธอจะต้องทำให้เขาเชื่อใจให้ได้ กลางลูบศีรษะลูกโป่งและยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาควักธนบัตรใบละพันสองใบวางไว้ที่โต๊ะและชวนลูกโป่งกลับไปหาไชยันต์ และเมื่อไปถึงเด็กสาวของไชยันต์ก็มาถึงพอดี จะว่าเด็กก็ไม่เด็กเธอคือสาวออฟฟิศ มีการแนะนำให้รู้จักกันและพวกเขาก็สนุนสนานกันต่อ            กลางขับรถมาส่งลูกโป่งที่หอพัก พร้อมยื่นเงินสดให้ลูกโป่งจำนวนหนึ่ง ลูกโป่งโน้มหน้าหอมแก้มกลาง เธอรับเงินและขนของที่กลางซื้อให้วันนี้กลับขึ้นห้อง เมื่อลูกโป่งลงจากรถกลางก็ออกรถมุ่งหน้าสู่คอนโดโดยทันที เมื่อกลับมาถึงก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว            กลางหยุดมองร่างบางบนเตียงใหญ่ของเขา เขาถามตัวเองย้ำอีกครั้งว่า เขาทำถูกแล้วใช่มั้ย ในเมื่อเบลหักหลังเขา เขาก็ต้องสั่งสอนเธอให้เธอไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ในเมื่อเธอทำให้เขาผิดหวังในตัวเธอ เธอก็อย่าได้สมหวังในตัวผู้ชายคนอื่น