บททั้งหมดของ I UNINTENTIONALLY MARRIED MY CEO BOSS: บทที่ 61 - บทที่ 70

HABANG nakasunod ako sa tumatawa pa rin na si Chairman Emilio, hindi ko talaga maiwasan na magtaka. Iba kasi ang inaasahan ko na tugon mula sa kanya. Dapat ay magalit siya dahil inabuso ni Josh ang pribilehiyong ibinigay niya rito para lang makapagtrabaho sa Magnefico. At magkaroon ito nang maayos na posisyon kahit baguhan pa lang ito.''Come here, come here.''Nahihiya na lang akong tumango sa magiliw na imbitasyon ni Chairman Emilio nang makarating kami sa kanyang opisina. Pinaiwan na niya sa labas si Jonas.''Have a sit. I need to hear the details of what happened at your department. And let's talk about it over a cup of coffee.''May bigla akong naalala. ''Chairman?''''Yes?''''Puwede niyo po ba akong turuan kung paano magtimpla nang masarap na kape?''''Huh?''''Last time po kasi na nagkape rito si Josh, nagustuhan niya ang lasa ng itinimpla niyo.''''Talaga?''''Opo.''''Hindi ba siya natutuwa sa gawa mo?''''Hindi ko po alam. Pero napaka-picky niya sa lasa ng kape. Hindi naman

NAG-SUGGEST ako kay Josh na sa mismong reception venue na lang ganapin ang kasal para makatipid. Private wedding lang naman kaya kahit maliit na espasyo ay puwede na sa amin. Pumayag naman siya.''Ano sa tingin mo? Okay na ba ito sa 'yo?''Pinagala ko ang tingin. Ikalimang lugar na iyon na napuntahan namin. ''Malaki pa rin.''''Gusto mo ba 'yong nagbabanggaan na parang sardinas ang mga guest natin?''''Isa lang ang invited ko. Ikaw, ilan ang plano mong dalhin? Sinabi ko na sa 'yo na as much as possible ay walang makakaalam ng kasal natin.''''Kung gusto mo sa bahay na lang at dalhin na lang natin doon ang pari.''''Good idea.''''So, how will I benefit from the wedding? Matutupad ang pangarap mo na mamalagi sa Magnefico. Pero ako?''''You can stay also at the company. But of course, we have to keep our marriage hidden to everyone. Well, except to Chairman Myeharez and Jonas.''''Nakalimutan mo na ang rason kung bakit ako magpapakasal sa 'yo? To take my revenge to my ex!''Napipilan ak

NANG pumarada ang kotse ni Josh sa parking area, mabilis na akong bumaba. Hindi ko na siya hinintay. Pero nahabol pa rin niya ako."Bakit ka ba nagmamadali? Mahaba pa naman ang oras natin."Pinagala ko ang tingin. Marami-rami na ang mga empleyado kahit masyado pa ngang maaga."Hindi puwedeng lagi nila tayong makikita na magkasama. Baka kung ano pang isipin nila. Alam mo naman ang bibig ng mga tsismosa.""Let them be.''''Ano ka ba? Sinabi ko na sa 'yo na walang dapat makaalam ng relasyon natin.''''May relasyon ba tayo?''Pinukol ko siya ng matalim na tingin.'Fine. Pero sa libo-libong mga tao na araw-araw narito, bakit nila tayo mapapansin?"Bahagya akong lumayo nang dumikit sa akin si Josh. Halatang nananadya talaga siya. Ang sarap niyang batukan."Just act as normal, okay? Sa ginagawa mo, mas lalo tayong mahahalata.""Huwag ka kasing dumikit sa akin. Ang lawak naman ng espasyo talagang sumisiksik ka pa sa akin."''Para ka kasing magnet na humihila sa akin palapit sa iyo.''''Haist!

HUMUGOT muna ako nang malalim na buntong-hininga bago ako kumatok. Ang totoo, kinakabahan din ako. Pero dahil sinabi ni Josh na makakatulong sa career namin ang pagresolba sa problema ng Marketing kaya lalakasan ko na lang ang loob ko.Bahala na.''Come in.''Boses pa lang niya ay nakakatakot na. Puno iyon ng awtorisasyon. Pero hindi na ako maaaring umatras. I must walk forward."Good morning, sir.''Nadatnan ko siyang naggo-golf. Hindi man nga lang siya tumugon sa magiliw kong pagbati. Mabuti sana iyon. Ilalapag ko lang ang kape niya sa mesa at aalis na ako. Pero may misyon ako kaya ako naroon.I mustered up my courage once again. Hindi dapat ako kabahan dahil baka iyon na ang una at huli kong pasok sa kanyang silid if I failed to pleased him. It's how my co-workers said. To gain his favour or be ousted forever.''Sir, nandito na po ang kape niyo?''Hindi pa rin umimik ang director na abala sa pag-swing ng golf club at handa na iyong ipalo sa maliit na bolang malapit sa kanyang paana

''BAKIT nandito ka pa? You're breaking the rule. Nag-uumpisa na ng trabaho ang mga kasama mo sa labas.''Hinarang ko si Josh nang akto siyang iiwas sa akin. Hinintay ko talaga siya para kausapin. At sermunan na rin. ''Alam mo ba ang ginawa mo, ha?''''Well, magsisimula pa lang ako sa trabaho. So, leave. Marami pa akong gagawin.''Sinundan ko siya nang tinungo niya ang kanyang office table. ''Bakit bigla ka na lang pumasok sa opisina ni Director Arguales? Alam mo ba na malapit na malapit ko na sanang matapos ang misyon ko? Sinira mo lang!''Naupo si Josh at sinimulan nang tingnan ang tambak na mga folder sa ibabaw ng kanyang mesa. "I am not to be blamed. Nakalimutan mo na ba ang iniutos mo sa akin na inulit-ulit mo pa nga?''''I know, I know. Pero wrong timing ka.''''Hindi ko na kasalanan iyon. How would I know if it's already a good timing para pumasok na? Kung hinabaan mo lang ang oras ay baka sakali na nagtagumpay ka pa sa misyon mo. Pero limang minuto lamang ang ibinigay mo. Na-la