All Chapters of I UNINTENTIONALLY MARRIED MY CEO BOSS: Chapter 1 - Chapter 10

"YOU'RE FIRED!"Paulit-ulit na umaalingawngaw sa isip ko ang mga salitang iyon mula sa manager ko. Under six months probation pa lang ako bilang sekretarya, pero hindi man lang niya ako pinatapos. Dalawang linggo na lang sana bago ang probation period.Maliit na bagay lang naman ang dahilan kaya siya nagalit. Hindi ko nasundo ang anak niya sa eskuwelahan nito. Kahit na hindi na iyon sakop ng trabaho ko, hindi ako nagrereklamo. Mas mahalaga kasi sa akin ang sasahurin ko. Kahit pa maliit na sentimo ay malaki na ang maitutulong niyon sa tulad kong kapos sa pinansiyal.Ang iniisip ko ngayon ay kung paano ko sasabihin sa pamilya ko na natanggal na ako. Ako pa naman ang breadwinner. At wala kaming ibang kabuhayan. Wala ring pinagkakakitaan ang mga tamad kong kapatid na puro lalaki sana, pero lahat naging pabigat sa akin.Sandali akong napahinto nang tumapat ako sa bahay namin. Naglalaro sa harap ang apat kong pamangkin. At ang ina ng mga ito ay abala sa pakikipagkuwentuhan sa mga kapit-baha

DUMAAN muna ako sa isang convenience store. Wala pa kasi akong kain. Bumili lang ako ng tinapay. At sinamahan ko rin iyon nang ilang lata ng beer.Gusto kong makalimot kahit panandalian lang. Gusto kong ipahinga ang utak ko sa pag-iisip ng mga bagay na wala namang maitutulong sa akin. "Saan ba ako pupunta?" tanong ko sa sarili ko habang iginagala ko ang mga mata ko sa paligid ng dinadaanan ko.Halos hatinggabi na kaya iilan na lang ang mga tao at sasakyan sa kalsada. Iniwasan ko ang lugar na mayroong umpukan nang mga pulubi at homeless. Baka magaya na rin ako sa kanila.Naglakad pa ako hanggang matanaw ko ang kahabaan ng isang lumang tulay. May concrete barricade roon na humihiwalay sa kalsada at pahingahan na may hilera ng mga wooden benches.Pumunta ako sa pinakadulo dahil ilang magkakapareha ang umuukupa sa mga upuan na bahagyang hindi natatamaan ng mga street lights.Medyo bumagal ang paglalakad ko nang makita ko ang isang lalaki na nakatayo sa hangganan ng tulay habang nakatanaw

"STRAIGHT lang. Ano ka ba? Bakit ba paliko-liko ka? Nahihilo na ako sa 'yo!""Hindi ko kasalanan. Zigzag ang kalsada. Sino ba naman kasing baliw na engineer ang nakaisip ng ganitong konsepto at desinyo?"Pasan ako ni Josh sa likuran. At pareho na kaming lasing. Kaya wala na akong hiya na nararamdaman. Hindi ko nga maintindihan ang sarili ko.Hindi naman ako agad-agad nagtitiwala lalo na sa lalaki, pero magaan ang loob ko rito. Iniisip ko na lang na iyon na ang una at huling pagkikita namin.Siguro kaya kami pinagtagpo ay para isalba ang namin ang isa't isa. Sana ay hindi na ulit maisipan ni Josh na tapusin ang buhay nito."Basta dumiretso ka lang. Ako ang magiging mga mata mo. Hindi ka mapapahamak sa akin.""Deretso?""Deretso!"Bumagsak kaming dalawa nang mapatid ang mga paa ni Josh. Natawa ako nang makita ko ito na nakasubsob sa lupa."Nanghuhuli ka ba ng palaka riyan?"Bumangon ito. "Ang sabi mo, deretso. At hindi ako mapapahamak. Bakit nandito tayo ngayon?""Nagpapahinga?"Nagkata

PINAHINTO ko na ang sinasakyan kong taxi bago pa man kami makarating sa bahay namin. Ilang bloke lang ang layo niyon sa amin.Natanaw ko sa tapat ng gate ang mga pamangkin ko na naglalaro. At katulad nang laging sitwasyon doon, abala na naman ang mga hipag ko sa tsismisan kahit kainitan ng araw. Nang makababa ako, pinili ko muna ang magkuli sa tagiliran ng poste na nasa tabi ng kalsada. Hindi ko alintana ang baho ng basurahan na katabi ko.Inabala ko ang sarili ko sa pag-iisip. Ang plano na nabuo ko habang nasa biyahe kanina ay mananatili muna ako sa bahay hanggang makahanap ako nang bagong papasukan na trabaho.May isang problema lang ako. At 'yon ang gusto kong maiwasan. Dalawang beses ko nang ginawa na maglayas. Pero natunton ako ng ama ko at ipinahiya ako sa halos buong kompanya kaya kahit maganda roon ang posisyon ko ay napilitan akong umalis.I am twenty-six. I should have the backbone to stand with my own. Pero hindi madali na tumalikod sa pamilya ko. I was like a pitiful pris

NAPANGIWI ako nang dampian ng daliri ni Emie ang bumukang sugat ko sa gilid ng labi ko.''Masakit ba?''''Parang gusto ko lang pumatay ng mga walang utang na loob,'' wika ko habang matalim na nakatingin sa mga kapatid ko na nakaalalay sa mga asawa nila.Dinala kami sa presinto. Ilang beses na roong labas-pasok si Emie kaya parang feel at home na feel at home na ito. Ako, first time ko.Iniiwasan kong magkaroon ng anumang civil or criminal record dahil malaki ang magiging epekto niyon sa trabaho ko lalo na ngayon na kailangan kong maghanap ng panibagong mapapasukan.''Ikulong niyo sila!'' wika ni Neri na sinabayan pa ng iyak at pagngiwi ang pagturo nito sa kinauupuan namin ni Emie.''Dapat habangbuhay ang ipataw sa kanilang parusa!'' segunda ni Liza.''Ang OA, ha!'' asik ni Emie. ''Mukhang ang alam niyo lang talaga ay maghintay sa pagdating ng grasya at mangapitbahay para makipagtsismisan. May batas tayo rito. Huwag kayong advance mag-isip!''Pasimple kong kinalabit si Emie, pero wala